Słoń kibicowski a sprawa polska. Odc. 1

Wszyscy nasi policjanci ....

Witam wszystkich przy okazji mojej pierwszej większej produkcji na czarnej-eLce, jeśli to czytacie to znaczy, że Gawin & Co. zaniedbali „rewolucyjną czujność” i podjęli niebywałe ryzyko umożliwienia mi wypowiedzi w formie tego skromnego felietonu, który mam nadzieję przerodzi się w cykl prowokujących ”zarzewi dyskusji”, które chciałem objąć wspólnym hasłem „Słoń kibicowski a sprawa polska”... Ale „do adremu”.

Co ja myślę o policji

Żebyście się nie zastanawiali „z jakich pozycji” ja to wszystko piszę, to Wam to dokładnie wyjaśnię. Nierzadko zdarzało mi się być „pacjentem” patroli drogówki, a i choć częściej był mandat, niż pouczenie, to nigdy nie miałem złego wrażenia, jeśli chodzi o sposób traktowania mnie i rozsądek w nakładaniu na mnie kary. Zasadniczo było profesjonalnie i czasem wręcz sympatycznie (jakoś nie mogę tego powiedzieć o Naszej Kochanej Straży Miejskiej, do nich to ja mam chyba pecha). A kiedyś stałem się ofiarą (tak naprawdę prawdziwą ofiarą był mój samochód), chuligaństwa na pograniczu bandyterki, a mianowicie pewien debil, kiedy zwolniłem do przepisowego maksimum jadąc przez pewną miejscowość (tak tak, starzeję się i coraz częściej jeżdżę zgodnie z przepisami), wskoczył mi na maskę samochodu i usiłował wkopać szybę do środka. Mam złośliwą satysfakcję, bo w każdym moim samochodzie zawsze dbam o założenie pancernej szyby przedniej (i bocznych), laminat był i nieco sobie chyba chłoptaś nóżkę nadwyrężył. Szyby nie wkopał do środka. Telefon na policję. Dość szybko - biorąc pod uwagę odległość - zjawił się patrol (jak mawiają Anglosasi in the middle of nowhere), od razu ruszył do interwencji i zbierania informacji, ja zaś zostałem poinstruowany gdzie się mam udać, żeby zgłosić zajście. Była pora wakacyjna, na komendzie w Grajewie znalazłem się ok. 22 w późny piątkowy wieczór. Od razu niemal zjawili się Panowie Policjanci z kryminalnej, wyciągnięci z zacisza domowego. Zeznanie, okazanie fotek/ryjków okolicznej łobuzerki, zdjęcie śladów butów. Było to prawie 3 lata temu, ale do dziś mam niezwykłe wrażenie, że gdyby nie sposób podejścia do mnie i mojej sprawy, w 200% profesjonalny i szybki, na pewno ciężej bym tę sytuację zniósł (żadnego wrażenia „czego ten gość chce po nocy” itd.). Wyjechałem z komendy spokojny i przekonany, że gość zostanie złapany i ukarany. I rzeczywiście, 2 czy 3 dni później sprawca był na dołku, a pełna dokumentacja była zebrana i gotowa do wszczęcia sprawy karnej (jakiś czas później dostał sankcję). Panowie Policjanci z kryminalnej z Grajewa – przy tej okazji podziękowania i wyrazy szacunku.

I żeby też nie było, ja sobie zdaję sprawę, że pod względem kontaktów z policją (póki co) mogę się uznawać za szczęściarza, mogąc napisać to co napisałem powyżej, i że część z czytelników może mieć dużo mniej pozytywne wspomnienia na temat choćby tylko niektórych swoich kontaktów z policją. Mam świadomość, że zdarzały się i niestety zdarzają przypadki nadużywania uprawnień i oględnie mówiąc „niewłaściwego” postępowania.

Wszystkie gliny ....

ACAB. „All cops are bastards”. Wszystkie gliny to gnoje/bydlaki. Zaprawdę, zaprawdę powiadam Wam, drodzy czytelnicy, nie po to się zwierzałem powyżej, żeby teraz nie stwierdzić, że takie słowa jak cytowane powyżej są nie tylko obraźliwe, ale też najzwyczajniej nie polegają na prawdzie. Nie wszystkie gliny to gnoje! Ja się o tym przekonałem i w związku z tym wg mnie wywieszanie jakiś tam „ACAB-ów”, z reguły odręcznie malowanych na niedużych szmatach, jak mój kolega z KL mawia „acabików”, jest nadmiernym i niedopuszczalnym generalizowaniem. Mimo że zazwyczaj takie niemądre prowokacje są pomijane przez nas pełnym niesmaku milczeniem i kwalifikowane jako przykłady „gierojstwa godnego gówniarzy” (3G), to zdajemy sobie sprawę, że niektórych policjantów może to irytować, bo nikt nie lubi być wyzywany. Jednak ganianie za każdą taką szmatą jedynie podpuszczałoby rzeczonych gówniarzy do machania nimi, zatem zasadniczo takie „demonstracje” są ignorowane. Na razie wygląda na to, że przestało to ekscytować rzeczonych gówniarzy i od jakiegoś czasu w trakcie meczów się takie „szmatki” prawie nie pojawiają (raz na kilka/kilkanaście kolejek). A zatem taktyka ignorowania w miarę sprawnie doprowadziła do praktycznego wyeliminowania czegoś niepożądanego. Drobnego, ale zawsze.  Pamiętam, jak kiedyś kibice pewnego mocno utytułowanego klubu wparowali na posiedzenie KL w koszulkach z ACAB (pisane niezbyt dużymi literami, zbyt bojowi chyba nie byli). Nie wiem, o co im chodziło, czy liczyli na to, że im każemy te koszulki zdjąć i będą w trakcie posiedzenia świecić klatami? Wtedy tłumaczyliśmy im, że nie kupujemy rozwinięcia skrótu ACAB jako „Albo Cola Albo Browar”. Prosiliśmy, żeby unikali żenady i zadowoleniem stwierdzam, że nas w tej sprawie posłuchano.

Co innego jednak, gdy staje się taki ACAB elementem większej demonstracji (np. w ramach oprawy) wprost i wyraźnie prezentującej pochwałę bandytyzmu (bandyckich "wartości" ) i deklarującej przynależność do świata zza krat w kontrze do normalności. Parę klubów i ich kibice przekonali się, że tu pobłażania nie było, nie ma i nie będzie. Już teraz wiedzą i już więcej żaden drugi raz nie spróbował. Jak ktoś chce być bandytą to niech idzie do więzienia i tam się realizuje. Dla uzupełnienia dodam, że transparent „wolność ludziom i złodziejom” nas nie zmyli, no bo przecież „a śmierć kurwom i frajerom”. Zabawy słowne muszą mieć więcej finezji… A i nie każdy cytat z tekstu piosenki na transparent się nada. Owszem, ignorujemy z zasady wszystkie „PDW” zastanawiając się, ile jest w tym prawdziwej bandyterki, a ile wyłącznie 3G… na razie przeważa ocena, że to jest zasadniczo 3G. Ale ja nie o tym miałem ….

2 razy po łbie proszę ....

Dwie (cyfrą: 2) scenki rodzajowe.

Scenka pierwsza. Kiedyś w jednym poście wspominałem o spotkaniu u wojewody mazowieckiego, nie cieszącego się nadmiernym szacunkiem pewnych środowisk kibicowskich Legii Warszawa i niesłusznie mylonego przez niektórych z sympatycznym skądinąd zwierzęcym bohaterem klasycznej polskiej kreskówki. Wtedy, gdy chodziło m.in. o symbol Polski Walczącej z rac. Wojewoda ów, zapewne pragnąc jakoś ogarnąć mentalnie temat zagrożeń ze strony środowisk kibicowskich i poukładać sobie w głowie, kiedy się tym przejmować, a kiedy nie, zadał obecnemu na spotkaniu Zastępcy Komendanta Stołecznego Policji (jestem człowiekiem litościwym, więc natychmiast zapomniałem stopień i nazwisko) pytanie: „Panie Komendancie, a to które mecze Legii są naprawdę związane z poważnym niebezpieczeństwem?” (albo jakoś tak, sens chyba oddałem). Po chwili niezręcznego milczenia Pan Komendant drgnął, jakby się obudził, i po krótkim „ale co jak...” wypalił coś mniej więcej takiego - „przecież myśmy już napisali, że WSZYSTKIE domowe mecze Legii są meczami podwyższonego ryzyka!”. Zaległa ciężka cisza. Wojewoda uczynił gest ni to oparcia strudzonego czoła na dłoni, ni to palnięcia się w głowę (czas zaciera pamięć, nie wiem już do czego to było bardziej podobne). Milczał. Ale ja w głowie słyszałem jego zmęczony głos „Boże, z kim ja pracuję...”. Żeby nie było, z tego pojedynczego, acz dla mnie przykrego doświadczenia (było mi głupio tam wtedy być) żadnych zbyt daleko idących wniosków nie wyciągam, ani nie ekstrapoluję na przyszłość ani na przeszłość, notuję tylko, że w tamtym jednym momencie wparcie udzielone przez Komendę Stołeczną Policji Panu Wojewodzie „dupy nie urywało”.

Scenka druga. Kiedy nasza rozkoszna ultraska miała się wybrać na wesołą wycieczkę do Glasgow, ponoć - tak mi relacjonował pewien dobrze poinformowany znajomy (dobrze mieć takich, co nie ?) – policja z Glasgow zaczęła się rozpytywać u nas na miejscu (jakieś faksy i takie tam), żeby im coś o tych kibicach Legii powiedzieć, kto oni są, co za ludzie, co mogą nawywijać, jak się zachowują i czy może jakieś zachowanie stróżów prawa może ich rozjuszyć tak, że zostanie niepotrzebnie wywołana zadyma (w innych okolicznościach do uniknięcia). Itd. Itp. Widać było, że chcą się przygotować i być w stanie zarządzać sytuacją.

A teraz jakbym był złośliwy, to bym zarządził grę w „znajdź pięć różnic”. Ale ja nieczęsto bywam złośliwy, więc tutaj się zatrzymam.

Armatki wodne, pałki i inne „zabawki”

Zmanipulowany dobór i nieodpowiedzialne zestawienie sytuacji opisanych powyżej ma m.zd. ilustrować moją tezę, że prewencja jest ważna. Nie, że jest ważniejsza (choć być może). Na niesławnym meczu z Jagą, jak już policja ponoć znalazła właściwą bramkę, przez którą mieli wejść, to sobie poradziła szybko. Kiedykolwiek używają czy pałek, czy armatek, efekt jest taki jaki ma być i nie trzeba więcej. Kto rozrabia jest mokry lub spałowany, i dobrze. I nigdy jakoś pałek i armatek nie zabrakło. Więc m.zd. nie potrzeba więcej, poza normalną wymianą zużytego sprzętu. Ale ja chcę jasno i wyraźnie powiedzieć, że jestem zwolennikiem poważnego inwestowania w Policję i na Policji to ja bym nigdy nie oszczędzał (na Straży Miejskiej... no może...). Tylko jeśli chodzi o rodzaj tych inwestycji to uważam, że powinno się raczej inwestować w ludzi, niż w sprzęt. Jak na początku pisałem, spotykałem nie raz policjantów, którzy ze wszech miar zasługiwali na określenie Pan Policjant, nie glina, czy pies. I ja chciałbym, żeby ich było w policji więcej i więcej. Nigdy ich tam dosyć.