Legia - Zagłębie 1-0: Niepotrzebne nerwy

O tak grająca Legię walczyłem. Coraz lepsza organizacja gry, poparta agresywnym doskokiem do rywala. Ofensywnie, u Legionistów widać coraz większą pomysłowość i radość z gry. Miedziowi przez większość czasu trwającego spotkania nie mogli rozbujać swoich ofensywnych założeń, gdyż dużo akcji Zagłębia właściwie była kasowana w fazie budowy w strefie wysokie i średniej. Znakomity mecz Cafu. Timing, czytanka tego, co dzieje się na boisku dla mnie była u Portugalczyka na wysokim poziomie. Fajny ciąg na bramkę przeciwnika. W defensywie dość skuteczna zapora, z którą przeciwnik miał duży problem, by ją sforsować. Perfekcyjnie zamykał i czyścił środkową strefę pola karnego, kiedy rywal próbował swoje dośrodkowania kierować na 10-14 metr naszego pola karnego. Dla mnie Cafu był zawodnikiem nr jeden na boisku. Nie przeciągając, to była zasłużona wygrana Legii.

Na trybunach tematem nr jeden nie jest gra Legii, lecz osoba Kulenovića. Medialna nagonka skutecznie wrogo nastawiła warszawskich fanów do własnego piłkarza. Nakręceni kibice wydają się, że znajdują się w dziwnym amoku. Wczoraj, rozpoczął się indywidualny proces gnojenia swojaka, który biega z L na piersi. Vuko jest na początku swojej kariery, więc należy się naszemu trenerowi troszkę więcej zrozumienia na pewne wybory. To nie jest wina Kulenovića, że otrzymuje takie, a nie inne zadania na boisku. Sandro, może i by chciał grać co innego, lecz wykonuje założenia nakreślone przez sztab szkoleniowy. Ja mam wrażenie, że Vuković chce stworzyć nowy typ zawodnika na pozycji nr 9. Defensywnego napastnika, który więcej jakości ma dawać drużynie w grze defensywnej niż w ofensywnej. Świadczyć o tym mogą sytuacje, jaki oglądałem wczoraj z trybun. Sandro, potrafi depnąć i sprintem dopaść rywala w środkowej strefie i skutecznie przeszkodzić rywalowi. Przyspieszyć i wyjść na czystą pozycję w druga stronę już słabiej. W meczu z Zagłębiem drażniło mnie jego zachowanie po odbiorze piłki przez Legionistów na połowie rywala. Kulenović w pierwszej fazie zazwyczaj stał. Nie wykazywał większej chęci podłączenia się do gry. Truchtem przesuwał się w stronę pola karnego rywala, a my w kolejnej akcji nie mieliśmy napastnika w pierwszej linii. Jeżeli Vuko toleruje takie niskie ustawienie Kulenovića, kiedy rozpoczynamy atak szybki, to widocznie takie są założenia taktyczne i tak ma być. Osobiście wolę, kiedy nasza 9 gra wyżej i walczy ze stoperami przeciwnika niż z defensywnymi pomocnikami.

Dalkub ostatnio zwrócił uwagę na nie najlepszą grę nogami Majeckiego. Przyznam uczciwie, że postawiona diagnoza zgadza się w 100%. Jego wprowadzenie piłki do gry ze strefy niskiej jest bardzo, bardzo słabe. Tylko w pierwszej połowie na 8 takich podań 6 było prosto do przeciwnika. Później zaniechałem liczenia, lecz w drugiej połowie nie zaobserwowałem jakiejś znaczącej poprawy. Obecnie, kiedy rywal zmusi nas do wycofania gry do bramkarza, to zazwyczaj notujemy stratę i oddanie inicjatywy rywalowi. Ten fragment gry jak najszybciej do poprawy.

Po tym meczu mam mieszane uczucia. Oczywiście Legia była dużo lepsza, z drugiej strony taki mecz trzeba zabić a nie drżeć do ostatnich minut o jakiś przypadek stratę itd. Bardzo fajne fragmenty w odbiorze kontrastowały z nieudolnością wyprowadzenia kontry i rozegrania 2:1 3:2. Nie kreujemy sytuacji bramkowych, najczęściej są to strzały zza pola karnego, niekiedy bardzo dobre, ale to jest granie bez napastnika.
Nie rozumiem zmian, nie rozumiem co robił Wieteska w środku boiska, bo od jego wejścia było słabiej a nie pewniej.
O Kulenoviću mi się nie chce, gwizdania nie popieram, ale trzymania na boisku też nie - bycie pierwszym oborńcą do mnie nie trafia, tym bardziej że facet nie potrafi przyjąć, słabo gra tyłem do bramki, kiepsko zgrywa - tak serio Legia w ataku w wielu momentach gra bez niego czyli 1 mniej.
Moim zdaniem Vuković chce się Carlitosa pozbyć - nie dziwię się, ale jednocześnie brak mu alternatywy aby strzelić 10+ bramek w lidze. Mam wrażenie że będziemy cierpieć u siebie ze względu na zdobywanie goli
Dużo plusów, sporo minusów, jakoś wielkiego optymizmu we mnie nie ma przed czwartkiem, ale może się mylę.

O tym,że mecz z Zagłębiem był test meczem przed IV rundą eliminacji LE.
Przed meczem trener Vukovicz zapowiedział,że drużyna Legii nie myśli o meczu z Rangersami, bo najpierw jest mecz z Zagłębiem. Patrząc jednak na wszystkie parametry związane ze spotkaniem, te słowa były zwykłym krygowaniem się, gdyż wczorajszy mecz trener potraktował jako próbę generalną przed czwartkowym pojedynkiem o wszystko. W jednym z odcinków "4-4-2" trener Strejlau stwierdził,że Vukovicz dokonując tak szerokich rotacji nie rozwija zawodników i zespołu jako całości , z czym należy się połowicznie zgodzić, gdyż zmiany połowy drużyny z meczu na mecz rozwijają zespół,ale powoli i w sposób niepełny. Ponadto Strejlau orzekł,że Vukovicz nie ma żadnej koncepcji rozwoju i gry drużyny z czym nie można się zgodzić.Nasz trener miał koncepcję polegającą z grubsza na tym,że w eliminacjach LE gra wybraną, najlepszą jedenastką ,a w lidze taką łataną . Wczoraj jednak i w lidze zagrał tym co ma najlepsze na składzie. Pewnikiem takim składem , który zagrał z Atromitosem i z Zagłębiem wyjdziemy na Szkotów. Niestety w składzie będzie brakować Novikovasa,a na ławie Remyego.
Ustawienie wyjściowe to znane od Sa Pinto czyli 4-2-3-1. Rozumiem Vukovicza,że nie chce iść tropem Jozaka i Klafuricza i szukać dupą szczęścia czyli zmieniać ustawienie,ale w naszym wydaniu jest ono mało wydajne. Nie wchodząc w szczegóły to to ustawienie wymyślił trener John Toshack 20 lat temu w Realu jako mało wymagające pod względem specjalnych umiejętności graczy,a za to bardzo elastyczne. Ale jedną z osi tego systemu jest ofensywny pomocnik potrafiący grać blisko pola karnego rywali, rozprowadzający tam piłki i obsługujący napastnika. Bez takiego zawodnika system jest kaleczony, tak jak w dzisiejszej drużynie Legii. Obecnie z konieczności, na siłę na tej pozycji trener obsadza Gwilię, gracza bardzo pracowitego,ale ze słabym przeglądem pola i który wybitnych zdolności kreacyjnych nie posiada. Wcześniej takim miał być Carlitos,ale okazał się nieodpowiedzialnym za grę zespołu leniem i trener słusznie z niego zrezygnował. Carlitos przyzwyczaił się w Wiśle i w początkach gry w Legii,że to zespół pracuje dla niego,a nie on dla zespołu. Choć z drugiej strony robi on w Legii za strzelającego napastnika i można by go z powrotem w tej roli obsadzić. To ,że zawiódł na jednym polu nie oznacza,że należy z niego w ogóle rezygnować. Jednocześnie grę zespołu organizowaliśmy w defensywie w oparciu o ustawienie 4-5-1 z wchodzącym w linię obrony w jej centralnej części Cafu, zaś w ataku ustawienie to 4-2-4 co przypominało znaną z przełomu lat 50 i 60 " Brazylianę". Tym razem boczni obrońcy spełniali głównie funkcje defensywno-obronne.
Takie taktyczne rozstawienie zawodników stwarzało możliwości wygospodarowania 4-5 zawodników do gry w środkowych rejonach boiska, których zadaniem było utrzymywanie się przy piłce i dzięki temu zmuszanie rywali do przegrupowania się większymi siłami w pobliże własnej bramki. Przez większą część spotkania, a właściwie dopóki naszym starczyło sił taki sposób gry był skuteczny w tym sensie,że kontrolowaliśmy przebieg gry, a ze strony rywala nie groziło nam większe niebezpieczeństwo.
Trudno nie zgodzić się ze spostrzeżeniami Sektora 212, iż w we wczorajszym meczu widoczny był dalszy postęp w zgraniu zespołu, a zwłaszcza dobra współpraca Luqinhasa z Rochą i Vesovicza ze Stolarskim.Także szybkość zwłaszcza biegowa nie budziła większych zastrzeżeń . Coraz częściej nasi zawodnicy agresywnie wychodzili przed rywali do piłki. Trafnie Sektor 212 zauważył ,że w grze naszej drużyny widoczne są wypracowywane schematy takie jak ;
podania przez dwie linie do wchodzącego po skrzydle defensywnego pomocnika Cafu lub Martinsa, poprawne wykonywanie stałych fragmentów gry, naprzemienne wchodzenie w obręb pola karnego skrzydłowych, zagrywanie prostopadłych piłek z głębi pola w kierunku pola karnego, podawanie piłek z pola karego do gracza będącego na obwodzie, z reguły Gwili oraz coraz częstsze próby gry na jeden kontakt. Do tego przez większą część meczu nasz zespół prezentował grę dojrzałą i ostrożną,ale nie bierną i bojaźliwą.Mnie brakowało jednak takiej zespołowej pasji, takiej determinacji w dążeniu do celu, zwłaszcza pod bramką rywali.
Do mankamentów zaliczyć należy faktyczny brak strzałów na bramkę z dalszych odległości oraz dopuszczanie do celnego zagrywania piłki głównie przez Starzyńskiego z głębi pola na wychodzących za plecy naszych obrońców ich graczy . Tu konieczne jest albo indywidualne krycie takiego rozgrywającego,albo chociaż blokowanie jego zagrań.
Oddzielną kwestię stanowi przypadek Kulenovicza o czym sporo napisał Sektor 212.Moim zdaniem dla tego zawodnika, podobnie jak dla Carlitosa i Niezgody nie znaleziono miejsca na boisku czyli ich tak naprawdę nie zagospodarowano. Oni wyglądają tak jak by nie bardzo wiedzieli co mają grać i błąkają się po boisku. A oni powinni zdobywać bramki.Tu napiszę coś co wyda się obrazoburcze. Otóż Robert Lewandowski jest graczem mocno jednostronnym i w takim Bayernie pełnym gwiazd wszyscy zawodnicy grają w rejonie pola karnego na Roberta. Powściągają swoje ambicje aby być fetowanymi jako strzelcy,albo są do tego jak niedawno Robben czy Ribery zmuszani. Tak czy siak to Lewandowski ma pierwszeństwo w otrzymywaniu piłek w polu karnym.Pewnikiem wpływ na to ma zaufanie do Roberta,że zawsze coś strzeli i że wykazał się w toku swojej kariery większą skutecznością niż jego koledzy w wykańczaniu akcji. A w naszej drużynie zawodnicy mając piłkę w pobliżu pola karnego zachowują się tak jak by takiego Kulenovicza nie było na boisku, nie dostrzegają go, nie podają mu piłek.A w każdej klasowej drużynie to środkowy napastnik strzela najwięcej bramek. Pretensje do Kulenovicza to taka sama głupota jak obwinianie bezpłodnej kobiety,że nie ma dzieci.
I w tym wrogim nastawieniu kibiców niesprzedanie Chorwata wygląda na poważny błąd.
W każdym razie wczorajszy test wypadł tak jak u fryzjera: golić ?. Nie. Ostrzyc, tak średnio na jeża.

O tym,że DNA mają ludzie,a nie automaty do gry.
Przyznam,że czytam okropnie dużo i nie spotkałem żadnego poważnego opracowania, które by wśród cech składających się na lojalność wymieniało cóś takiego dziwacznego jak DNA.Żartobliwie napiszę,że jedyne jak dotąd praktyczne zastosowanie DNA ma miejsce w kryminalistyce, w której od 1987 roku dzięki niemu wykryto wielu przestępców, w tym zabójców. Natomiast prowadzone od ok. 50 lat badania socjologiczne i psychologiczne wśród zawodników uprawiających sport wyczynowy ,w tym piłkę nożną dowodzą,że czynnikami lojalnościowymi są przede wszystkim pieniądze, potem popularność,a na końcu prestiż. Jeżeli szmal nazwiemy DNA to zgoda . Nawoływanie do poszukiwania DNA tam, gdzie go nie ma jest mitem,a mówiąc wprost samooszukiwaniem się. A kiedy mówią o tym poważni ludzie, w tym właściciel klubu to świadczy to o desperackim przedkładaniu bajek nad rzeczywistość Chciałby on na ten przykład, aby trenerem Legii był młody facet związany z nią od wielu lat i który będzie z nią związany przez następne wiele lat. Tylko,że to jest takie proste przekładanie doświadczeń korporacyjnych na świat sportu. Rzeczywiście w korporacji da się prowadzić młodego adepta na coraz wyższe szczeble kariery co pokazuje jeden z filmów amerykańskich jak to facet awansuje stopniowo z parteru na najwyższe piętro wieżowca.Stąd pochodzi ta nic nie znacząca zbitka słowna jaką posługuje się Mioduski o projektach i o wchodzeniu na wyższy poziom.W piłce trener albo coś umie, coś sobą reprezentuje, coś znaczy,albo nie. Jak nie to, nigdzie na żadne wyższe poziomy nie wlezie, bo tam dla niego miejsca nie ma.Inaczej albo jest się trenerem,albo dla niepoznaki nazywa się trenerem. Zatrudnianie, jak w niedalekiej przeszłości wyrobów treneropodobnych nie było żadną inwestycją w przyszłość, tylko zmarnowaniem wielkich pieniędzy i czasu. Podobnie ma się sprawa z piłkarzami. Tylko,że w tym przypadku kibice wytwarzają alternatywną rzeczywistość święcie wierząc,że jak który gra w klubie wiele lat to ma klubowe DNA.Piłkarze jako te cwane gapy wiedzą,że kibice w te banialuki wierzą więc chętnie opowiadają, jak to oni są przywiązani do barw i jak je kochają. To nic nie kosztuje,a owocuje sympatią,że taki swojak. Do czasu .aż otrzymają skądś propozycję wyższych zarobków. Wówczas jak by nie patrzeć,okazuje się,że miłość do pieniądza jest znacznie większa niż to co nazywali miłością do klubu. Czyli jak kto długo siedzi w klubie to dlatego,że nikt mu niczego lepszego nie zaoferował.Lecz proszę ode mnie nie żądać podawania przykładów z przeszłości, gdyż nie jest moim zamiarem obalanie idoli. Młodzi kibice muszą znać symbole przywiązania do barw Legijnych, i wierzyć,że było to efektem potrzeby serca..I uważam,że taka wiara jest potrzebna, gdyż ociepla i uczłowiecza ponurą rzeczywistość.

O tym,że nareszcie jest współpraca pomiędzy I a II drużyną.
Pamiętam te czasy kiedy różnica pomiędzy I a II drużyna była płynna w tym sensie,że ze składu seniorskiej kadry klubowej najlepsi grali w I drużynie,a kto się niej nie mieścił grał w II zespole. Tacy trenerzy jak Górski, Vejvoda czy Strejalu nigdy by sobie nie pozwolili na to,aby ktokolwiek ich ograniczał w doborze i wyborze zawodników do gry niezależnie do którego zespołu formalnie byli przypisani.Nie waham się nazwać głupotą tego co zaczęło funkcjonować od czasu kiedy w Legii utworzono Akademię, a czemu patronował głównie pan Jacek Mazurek,a we wcześniejszym okresie pan Leszek Miklas z ramienia kierownictwa klubu. Wówczas II drużyna, a chwilowo i MESA uległy usamodzielnieniu stając się swego rodzaju punktem docelowym młodych zawodników. Nastąpiło funkcjonalne rozerwanie klubu, tak jak by jego wizytówką nie był I zespół, a holowanie młodzieży. Przepływ zawodników miał następować tylko w jednym kierunku, od dołu do I drużyny.Kiedy na nieszczęście trenerem II drużyny został Magiera ten rozłam przybrał rozmiary karykaturalne,. Trener I drużyny Berg tak jak to jest przyjęte w każdym normalnym klubie chciał do II zespołu wysyłać zawodników, którzy nie grali meczu ligowego, albo którzy potrzebowali ogrania np. po kontuzjach,aby nabywali lub zachowywali rytm meczowy. Lecz Magiera ich nie wystawiał. Wreszcie w przerwie na reprezentację Berg przekazał do II drużyny 10 zawodników i za zgodą prezesa Leśnodorskiego objął niejako funkcję trenera II zespołu ,a Magiera miał być jego asystentem.Magiera się obraził i poleciał do mediów ze skargą,że nie po to młodzi zawodnicy trenują ,aby im jakieś przybłędy odbierały miejsce na boisku,a poza tym to on chce awansować do II ligi,a przy niechcianych zmianach to może tego nie osiągnąć . Kiedy Magiera odszedł sytuacja uległa nieznacznej poprawie,ale nadal współpraca była bardziej deklaratywna niż rzeczywista. Więc kiedy wyczytałem,że tydzień temu w II drużynie zagrało na boisku 10 zawodników z kadry I zespołu,a w sobotę w meczu z Ursusem pięciu to odczułem jak mi ciężar spada z serca. Wraca normalność.

Znalazłoby się jeszcze parę refleksji,ale już zmęczony jestem tą pisaniną i obawiam się,że znowu coś nacisnę i cała robota jak już kilka razy - w pizdu.