Biało-Czerwoni na Mundialu

I oto nastał ten dzień, albo zstąpienia do piekieł, albo beatyfikacji, albo ... padnie remis.

Michniewicz: Jeśli chodzi o ewolucję i to, jak ten skład się budował, to sami obserwujecie kadrę i widzicie co się zmieniło od początku mojej pracy: jakie mecze graliśmy, w jakim ustawieniu, ilu zawodników w tym czasie uczestniczyło w meczach reprezentacji, kto gra w klubie, a kto nie. Wszystko to braliśmy pod uwagę. Ustawienie, które zaprezentujemy, będzie wynikało właśnie z sytuacji, jaka obecnie jest. Musimy reagować na zmiany, które następują w trakcie pracy z reprezentacją. Dlatego skład ustawiliśmy w oparciu o to.

Jedenastka Gol.pl według przynależności klubowej: Juventus - Aston Villa, Benevento, Spezia, Sampdoria - Al Shabab, Birmingham - Feyenoord Rotterdam, Napoli, Roma - FC Barcelona
Jedenastka według wieku: 32 lata - 25, 34, 22, 30 - 32, 24 - 23, 28, 20 - 34.

Subiektywnie zamieniłbym Al Shabab na Feyenoord, tak żeby Birmingham na szóstce miał obok siebie dwie ósemki Napoli i Feyenoord. Za Al Shabab optują pragmatycy dowodzący że musimy zabezpieczyć własne przedpole, sądzę że i Michniewicz się do tego skłania, natomiast moja subiektywna uwaga w tym miejscu. Wszyscy wiedzą, że mamy ogromne kłopoty z wyprowadzaniem piłki, wystarczy na nas mocno siąść agresywnym wysokim pressingiem, a wówczas albo nasza obrona popełni błąd, albo piłka w ostateczności zostanie podana do bramkarza czyniąc z niego głównego rozgrywającego Biało-Czerwonych. Niestety długie piłki z obrębu pola karnego są łatwe do przechwycenia dla rywala i dają mu możliwość kreowania kolejnych akcji, a w Polakach rośnie frustracja i poczucie bezradności. Tak to wyglądało w meczach z Włochami, Belgią, Holandią, Chile. Żeby temu przeciwdziałać ustawmy dwie ósemki w pomocy dobrze operujące piłką, których zadaniem będzie wyjście spod pressingu i rozegranie piłki. Sorry ale Al Shabab w tym nas ogranicza, a na Birmingham będzie skupiona uwaga przeciwnika, tak jak to było wiosną w meczu ze Szwecją i co o mało nie skończyło się utratą gola. 
Wycofany nieco do tytułu Feyenoord mógłby zastąpić na skrzydle Wolfsburg (20 lat) albo mógłby zostać wprowadzony drugi napastnik choćby i Juventus (28 lat).

Gawinie, przyznaję że się trochę zszokowałem widząc dziś rano skład awizowany przez Tomka Włodarczyka w "meczykach". Z jednej strony miłe zaskoczenie bo są dwie ósemki takie jakie "postulowałem", a z drugiej zgodnie z tym awizo Czesio na pozycji szóstki podmienia Birmingham na Al Shabab no i nie wiem czy się cieszyć czy płakać. Z jednej strony CM ponoć chce stawiać na piłkarzy w aktualnej wysokiej formie, a z drugiej wbrew takiej deklaracji przedkłada nieogranego Krychę kosztem zbierającego dobre recenzje w Championship Bielika.  
Dla mnie Zielek powinien być "pod grą" a najszybciej stanie się to na "ósemce", posadzenie Sebka na ławce uznałbym za marnotrawstwo, mam zagwozdkę z trójką ofensywną ponieważ ponownie z jednej strony naszą grę oparłbym o szybkie skrzydła, a z drugiej Lewy na szpicy będzie podwajany i potrajany i dobrze by było gdyby wyciągał obrońców a w jego miejsce wchodził drugi napastnik. Tylko że ten który najlepiej z czegoś takiego się wywiązywał czyli Świderski zagrał z Chile jak samemu przyznał jeden z najgorszych swoich meczów w kadrze. Swidra uważam za największego przegranego meczu z Chile, gdyby w nim się potwierdził, moim zdaniem Czesio by się na niego zdecydował tym bardziej że mógłby liczyć na jego pracę po utracie piłki.
Moje oczekiwania? Już pisałem że moim zdaniem bramki będziemy tracić, nie wiem czy jesteśmy w stanie je strzelać? 
Grześkowi Krychowiakowi gdyby wystąpił życzę żeby zagrał na miarę tego co pokazał w meczu ze Szwecją a po meczu mógł zakrzyknąć, zamknijcie się mądralińscy z kanapy w rodzaju iocosusa!

Z tt:
Jakub Pobożniak
Herve Renard, trener Arabii Saudyjskiej ????????: mecz z Polską ???????? będzie dla mnie szczególny. Moi przodkowie pochodzą z Polski, to będzie szczególne uczucie zagrać z krajem, z którym mam więzy krwi. Kiedyś chciałbym zostać waszym selekcjonerem. To byłoby coś szczególnego. #qatar2022

Czesiu uważaj, bo mamy już potencjalnego następcę!

Jeżeli grafiki telewizyjne by się potwierdziły to jednak aż tak odważny i "romantyczny" to Czesiu nie jest, działa trochę na zasadzie: panu Bogu świeczkę i diabłu ogarek. No cóż powiadają, że systemy nie grają, zatem zobaczymy jak ta jedenastka faktycznie będzie ustawiona na boisku i jak to wyjdzie "w praniu".

A ja tam jestem zadowolony z tego meczu. Głównie dlatego, że właśnie liczyłem na remis. Po raz pierwszy od wielu lat obsrana była nasza ofensywa a nie defensywa, i to jest duży powód do optymizmu. Świetny mecz Beresia, który przez pierwsze 45 minut sam musiał sobie radzić na swojej stronie, bo Zalewski, jak wspomniałem wyżej, generalnie chłonął sobie atmosferę mistrzostw zamiast grać. Meksyk przeważał ale z tej przewagi nic kompletnie nie wynikało a punkt powinni zawdzięczać swojemu bramkarzowi, który szczęśliwie wylosował stronę, w którą miał się rzucić.
Może gdyby Zalewski, Szymański i Kamiński nie mieli jeszcze mleka pod nosem, to pewnie byłby komplet, no ale pierwszy mecz mają już za sobą. Presja, mam nadzieję, zeszła i Arabów po prostu musimy odprawić z zerowym dorobkiem.

Wynik jest niezły i zapewne zgodny z planem.

Z planem zgodne nie było co prawda zwycięstwo Arabii nad Argentyną, ale to raczej niewiele zmienia w kontekście naszej rywalizacji o awans, tak czy owak trzeba ograć tę Arabię i walczyć o punkt z Argentyną, zresztą może nawet minimalna porażka w ostatnim meczu też nas przepchnie do 1/8.

Tylko że może się też okazać, że w przyszłą środę wieczorem odpadniemy np. różnicą goli i będziemy żałować właśnie dzisiejszego meczu z Meksykiem i tego, że nie podjęliśmy ryzyka. Pytanie dlaczego go nie podjęliśmy, z czego wynikał nasz posunięty do granic minimalizm? Czy tylko i wyłącznie z taktycznego pragmatyzmu, czy jednak jest tak, że ani trener, ani sama drużyna nie wierzą w to, że jesteśmy w stanie grać z otwartą przyłbicą (lub choć uchyloną!) nawet z tak przeciętnym zespołem jak obecny Meksyk? Atakowaliśmy małą ilością zawodników, głównie długą piłką, indywidualnymi zrywami, z obsesją natychmiastowego 'odbudowania'. Nerwy całkowicie zjadły Zalewskiego, też nieprecyzyjne stałe fragmenty Zielińskiego czy ten pechowy karny Lewego mogą świadczyć o tym, że w drużynie był bardzo wysoki poziom stresu.

Cóż, trzeba mieć nadzieję, że przebieg meczu był jednak w głównej mierze skutkiem kalkulacji i nastawienia, a skoro udało się wreszcie nie przegrać meczu otwarcia to z drużyny zejdzie trochę napięcie i z Arabią zagramy bardziej kreatywnie w ofensywie, bo w sobotę zwycięstwo to obowiązek jeżeli chcemy grać dalej, no a Saudyjczyków widzieliśmy dzisiaj w akcji i życia to nam oni nie ułatwią. Ba, pewnie niejeden neutralny obserwator w tym momencie to raczej Arabię widziałby w roli faworyta. Wielce mnie ciekawi jaki plan ma Michniewicz na to ich kompaktowe granie z wysoko ustawioną obroną oraz dynamikę szybkiego ataku. Trudno przecież uwierzyć, że znów mielibyśmy oddać pole i czyhać na zrywy i stałe fragmenty...

Istnieje takie powiedzonko: największym ryzykiem jest brak ryzyka. Jego prawdziwość potwierdziła się w dzisiejszym meczu. No, prawie potwierdziła. Brakowało tylko tego, żeby Meksykanie w końcówce wcisnęli nam jakiegoś kompletnie fartownego gola. Sorry, jeśli liczysz na to, że zwycięstwo załatwi ci jedna, przypadkiem zawiązana akcja, bardzo łatwo możesz się przeliczyć. Nie, podobnie jak Senator, nie mam pretensji do Lewandowskiego. Każdemu może się zdarzyć. Ot, żeby za daleko nie szukać: w meczu Francja-Australia Kylian Mbappe znalazł się w sytuacji, gdzie nieporównywalnie łatwiej było zdobyć gola, niż nie. I co? Z czterech metrów posłał piłkę nad poprzeczką pustej bramki. Być może zabierze mu to Złotego Buta, ale że i on sam, i koledzy w innych okazjach trafiali, to mimo ogólnie słabej skuteczności oraz początkowych kłopotów, Francuzi odnieśli gładkie zwycięstwo.

Nie, nie wymagam od Biało-Czerwonych gry na poziomie Les Bleus, ani nawet rzucania się na Meksykanów w stylu „huzia na Józia!”. Pisałem przed meczem, że spodziewam się Czesioballa. Tyle tylko, że to był Czesioball do sześcianu. I to w sytuacji, gdy nagle należało rozważyć raczej przesunięcie akcentów w stronę ofensywy, niż defensywy. Głęboko nie zgadzam się z tezą Gawina, że wynik meczu Argentyna-Arabia Saudyjska niewiele zmienia. Zmienia, i to bardzo. Ok. 15. czasu katarskiego można było śmiało spuścić w toalecie wszelkie przewidywania dotyczące przebiegu rywalizacji w naszej grupie. Po pierwsze, absolutnie nierealne stały się marzenia o tym, że w trzeciej kolejce Białobłękitni będą zainteresowani już głównie oszczędzaniem sił i zdrowia na 1/8, w związku z czym jakiś niezobowiązujący remisik mógłby być im całkiem na rękę. /Co prawda, nadal realny jest scenariusz ich całkowitej implozji, ale osobiście nie postawiłbym na to złamanego centavo./ Po drugie, Saudyjczycy mają właśnie imprezę na dachu świata. Przed chwilą wygrali z Argentyną. Co prawda, zapłacili za to koszmarnymi kontuzjami dwóch kluczowych zawodników, ale i tak ich pewność siebie i przekonanie o własnej wartości poszybowały w stratosferę. Przede wszystkim zaś, podopieczni Renarda udowodnili, że – wbrew przedturniejowym opiniom – żadne z nich ogórki. I tak sobie myślę, że nieporównywalnie łatwiej i bezpieczniej by się nam z nimi grało, gdybyśmy podobnie, jak oni, mieli komplet punktów z pierwszego spotkania.

Dobra, rozumiem: nie jest łatwo na cztery godziny przed faktem przeflancować cały plan na spotkanie. Ale chyba w trakcie meczu to już można go jakoś adekwatnie modyfikować, nie? Mamy przerwę. Widać gołym okiem, że ci Meksykanie to rzeczywiście w chwili obecnej nie są jacyś podbijacze świata. Można spróbować ich stuknąć. Znów: nic na hurra, ale gdybyśmy wykreowali trzy-cztery przyzwoite okazje, to pewnie coś tam by wpadło, niewykluczone że nie raz. Na drugą połowę nie wychodzi Zalewski. OK., bardzo oględnie rzecz ujmując, nie ma chłopak za sobą najlepszych trzech kwadransów w karierze, niech siada. Kto za niego? Nie, nie Świderski, nie Milik, nie Frankowski, nie Skóraś, nie Grosicki nawet. Bielik. Czyli zamiast zrobić krok-dwa do przodu i choćby ostrożnie spróbować iść po swoje, kurczowo bronimy wymarzonego 0:0. No zajebiście.

Jasne, można się pocieszać, że jeden punkt to więcej, niż zero (© Saidi Ntibazonkiza). Albo że pierwszy raz od niepamiętnych czasów nie przerżnęliśmy pierwszego meczu na Mundialu. Jak to stwierdziła moja ślubna: najpierw mieliśmy trzy inauguracyjne porażki poprzeplatane nieobecnościami. Teraz będziemy mieli trzy inauguracyjne remisy poprzeplatane nieobecnościami. Potem wreszcie zaczniemy wygrywać. Niedługo. Już od MŚ’42. Yuppie! Wszystko można. Nawet podnieść argument, że przecież matematycznie wciąż możliwy jest awans z tej grupy po trzech bezbramkowych remisach. Trudno natomiast nie zauważyć, że pojechaliśmy na Mundial i na dzień dobry pokazaliśmy, że kompletnie tam nie pasujemy. Znowu.

A, jeszcze jedno, tak na marginesie: dzisiejszy mecz po raz enty unaocznił intelektualną nędzę całego tego pierdzenia o, pożal się Boże, systemach. Czy my gramy 5-3-2, czy 3-4-3, czy 4-5-1, czy cokolwiek innego, to tak naprawdę gramy to samo. Czyli nic nie gramy.

@a-c10
Ten Twój wywód bardzo mi się kłóci z Twoją narracją, którą tutaj uprawiasz od niepamiętnych czasów, a mianowicie, ze mamy generalnie piłkarzy ogórkowych. "Ostrożnie próbować iść po swoje". Co rozumiesz pod pojęciem "ostrożnie"? Bo ja pamiętam, że w II połowie, to trochę tych akcji ofensywnych mieliśmy. Czyżby to było za mało "ostrożnie"? Czy tak jak było z Kolumbią po stracie pierwszej bramki, to było tak jak byś chciał? Bo ja na ten przykład bym nie chciał.
W ogóle mam niezłą polewkę czytając komentarze tych naszych, pożal się Boże, dziennikarzy sportowych. I z całego serca życzę Michniewiczowi wyjścia z grupy, choćby po to, aby tym wszystkim Ćwiąkałom, Wawrzynowskim i innym "ekspierdom" pokazał fucka.

Panowie a może Panie też

Jakiś czas się nie udzielałem na forum, ale śledzę na bieżąco co piszecie i też jakieś swoje przemyślenia mam. Rzucę kilka tematów, na które ostatnio szukałem odpowiedzi - nie jakoś intensywnie, ale to zawsze ciekawa "praca umysłowa"

1. Po co my jedziemy na MŚ, jaki jest nasz cel podstawowy? co da nam więcej, nam kibicom, piłce nożnej w Polsce wyjście z grupy? czy to powoduje że ta piłka nasza jest/będzie lepsza? czy wszystko należy podporządkować wynikowi, choć i tak wiemy, że nie zdobędziemy medalu, ani niczego spektakularnego. Jedynie po czym może być zapamiętani to po antyfutbolu jaki prezentujemy?

2. Czy aby osiągać w miarę przyzwoite rezultaty musimy grać antyfutbol? a może lepiej jadąc na MŚ powiedzieć sobie że rezultat jest nieistotny, bo nie mamy zawodników na sukcesy, za to chcemy zebrać doświadczenie, spróbować wykorzystać potencjał niektórych zawodników, spróbować tą grę unowocześnić i być może po trzech meczach pojechać do domu, ale z łatką przyzwoicie grającej w piłkę drużyny z perspektywą na jeszcze lepszą grę?

3. Czy wybierając selekcjonera stawiamy mu dobry cel - awans na imprezę - i tu pytanie powraca na pytanie po co na nią jechać jeżeli zapamiętaj nas tylko z grania padaki? A może cel powinien być inny - masz tu Panie w 4 lata zbudować coś co zacznie przypominać zespół piłkarski, który w piłkę gra, a nie taki który w graniu przeszkadza przeciwnikowi

4. Czy przypadkiem nie jest tak, że rodzaj selekcji wymusza na nas taką a nie inną grę? Podam przykład Kamil Glik - czyli typowy polski piłkarz, który jest silny ofiarny, dobrze blokuje itd. tylko nie potrafi w piłkę grać, nie potrafi piłki podać, nie potrafi piłki wyprowadzić, a czym jest starszy gra coraz głębiej bo wie (i tu jego mądrość) że nie nadąży szybkościowo i zwrotnościowo, więc powołujący go trener wie, ze albo solidny ofiarny obrońca, albo gra od tyłu i skrócenie pola gry, czyli albo gramy archaicznie, ale być może nic nie wpadnie, albo próbujemy nowocześnie z większym ryzykiem.

Iocosus

Zadam to pytanie jeszcze raz i wydaje mi się że czas na jego zadanie jest zawsze. Jaki ma znaczenie czy ma na MŚ zagramy 3 czy 4 a nawet 5 spotkań? Jaki to sukces? ja myślałem że sukcesem są medale, a nie że udało nam się prześlizgnąć przez grupę grając jakiś koszmar, ale rozumiem że każdy ma jakiś swój cel i jakieś oczekiwania. Sukcesem może być też coraz lepsza gra drużyny, postęp, rozwój zawodników tylko że on u nas nie występuje niestety.
Na dodatek piłka nożna to mimo wszystko jakieś doznanie estetyczne czy też fajne spędzenie czasu - oglądanie Polaków to męka, irytacja, frustracja tu możesz dopisać co chcesz.

Czy zagranie 3 sensownych spotkań, pokazujących że potrafimy grać w piłkę, że mamy kilku ciekawych zawodników, że potrafimy stworzyć sytuacje bramkowe to gorzej niż zagranie 4 dziadów, po których chętnie obrzygalibyśmy telewizor?

Czy my ciągle jesteśmy skazani na fart w losowaniu, autobus w polu karnym i Lewandowskiego - apropos on ma 35 lat i już na kolejnym mundialu nie zagra, być może po tym turnieju da sobie spokój.

Michniewicz nie tyle jest wybitny, co szuka najprostszych rozwiązań które czasami są skuteczne a czasami nie - vide wypowiedź Lewego 2019 roku gdzie dostał od Hiszpanów bodajże 5 sztuk.

Dalkub nie będę z Tobą polemizował ponieważ robiłbym to wbrew sobie i własnym przekonaniom, natomiast w sobotę o 14:00 mam do wyboru, albo zaakceptować pragmatyzm Czesia, albo iść do kina?

Ale o czym panowie pitolą . Kanada gra pięknie a nawet jednego punktu nie zdobędzie . Jedzie się na mistrzostwa aby wygrać , zajść jak najdalej. Jestem ostatni który będzie bronił CM na ten moment nic jeszcze nie przegrał . Po meczu z Meksykiem mogę tylko napisać , Meksyk był spokojnie do ogrania więc trener swoim minimalizmem tylko utrudnił dalsze działania . Nie będę jednak krytykował i poczekam na pozostałe mecze w grupie .

@ CTP:

Ten Twój wywód bardzo mi się kłóci z Twoją narracją, którą tutaj uprawiasz od niepamiętnych czasów, a mianowicie, ze mamy generalnie piłkarzy ogórkowych.

E tam. Ja od niepamiętnych czasów twierdzę, że nie mamy piłkarzy na regularną wyrównaną walkę ze światowymi potęgami oraz że nasz zespół niespecjalnie nadaje się do kreacji. Tyle tylko, że Meksyk to nie jest ekipa ze światowego topu, co wczoraj było widać jak na dłoni. A żeby ich ograć, najprawdopodobniej wcale nie trzeba było budować jakichś niezmiernie kunsztownych akcji. Ale…

w II połowie, to trochę tych akcji ofensywnych mieliśmy

Dejże spokój Masz na myśli te pozorowane wypadziki dwójką-trójką piłkarzy? Sam przecież twierdzisz, że w ofensywie byliśmy obsrani. Gawin to nieco bardziej politycznie ujmuje pisząc o obsesji natychmiastowego odbudowania. No sorry, ale jeśli podczas budowania ataku twoją pierwszą (jedyną?) myślą jest „oby tylko dobrze wrócić!”, to ja tu powodzenia nie wróżę.

Co do końcówki Twojej wypowiedzi – nie jestem dziennikarzem sportowym (ani żadnym innym) i nie poczuwam się do jakiegokolwiek braterstwa z Ćwiąkałą i Wawrzynowskim, więc wybacz, nie ten adres A Michniewiczowi kibicuję, bo to selekcjoner mojej reprezentacji. Co i komu on będzie ewentualnie pokazywał, pozostaje daleko poza obszarem moich zainteresowań.

@ Gawin:

niemożliwa do rozstrzygnięcia jest kwestia czy lepiej grać z Argentyną, która podchodzi do meczu na pełnym luzie, czy z taką, która podchodzi do meczu z nożem na gardle

Bo ja wiem? Szczerze, wolałbym chyba jednak tę pierwszą. Doprecyzowując: wolałbym taką, dla której jest to mecz nr 3, po którym na pewno nastąpi mecz nr 4, a w planach są również spotkania nr 5, 6 i 7. Dlatego, caballeros, wstrzymujemy konnicę. Luzik-arbuzik, nie wysilać się tam za mocno, aby się przypadkiem który nie połamał. Wszyscy jeszcze będziecie potrzebni! Nie żebym był gotów stawiać jakieś poważne pieniądze na Polskę w meczu z taką Argentyną. Ale z Argentyną grającą z nożem na gardle, nasze szanse spadają do rozmiarów spalonego Lautaro.

Co zaś się tyczy planu „1 + 3 + 1”, to on od samego początku, właśnie przez brak ryzyka, obarczony był ogromnym ryzykiem. Teraz to ryzyko jeszcze wzrosło. I o trójkę, i o drugą jedynkę może być znacznie trudniej, niźli się jeszcze wczoraj rano zdawało. A skoro tak, dlaczego nie zrobiliśmy tak naprawdę nic, aby pierwsze jeden zamienić w trzy? OK., powtórzę: wywracania taktycznego planu do góry nogami się nie spodziewałem. Reakcji w trakcie spotkania zdecydowanie tak.

Odnośnie „pierdzenia” – jak na moje, wciąż nie jest istotne iloma napastnikami wyjdziemy. A przynajmniej jest to zna-a-aaacznie mniej istotne od tego, z jakim wyjdziemy nastawieniem. Jeśli znów będziemy popuszczać w portki ze strachu na myśl o przekroczeniu linii środkowej większą liczbą graczy, niż trójka, to może w ogóle nie wychodźmy?

Albiceleste drugie pytanie Dalkuba brzmi: "Czy aby osiągać w miarę przyzwoite rezultaty musimy grać antyfutbol?" otóż może się okazać już za chwilę, że nie wystarczy grać antyfutbol żeby osiągać w miarę przyzwoite rezultaty, a za takowe uważam wyjście z grupy na mundialu. Wtedy odpowiedź na to pytanie będzie inna i argumentacja przy pozostałych kwestiach może się nieco zmienić, niż wówczas gdy z grupy wyjdziemy, ba rozegramy oprócz meczu numer 4 jeszcze inne. Wtedy znajdą się tacy, którzy "pragmatyczny antyfutbol" w Polsce beatyfikują. Uważam zaś że z "pragmatycznego antyfubolu" powinniśmy zrezygnować zarówno, gdy odpowiedź na pierwsze pytanie Dalkuba stałaby się oczywista, ale i w drugim przypadku gdy "pragmatyczny antyfutbol" zapewni nam doraźny "sukces" nawet większy niż "w miarę przyzwoity rezultat.  W tym drugim założeniu to trochę tak jakbyśmy się znaleźli w sytuacji gdy latem 2004 roku jako Grecy byśmy nawoływali do abdykacji króla Otto Rehhagela bo wrażenie artystyczne nam się nie podoba. No i inni Grecy zakładam że w ponad 90% wzięliby nas za wariatów, podobnie jak i środowisko piłkarskie w Polsce gdyby obecnie kadra Czesia zanotowała wystarczająco "przyzwoity rezultat" to grymaszących na antyfutbol uznano by za nawiedzonych pięknoduchów. W futbolu liczy się wynik, jemu podporządkowana jest gra, a za wrażenie artystyczne ani bramek, ani punktów się nie przyznaje i jeżeli wynik pragmatycznej kadry Czesia dla większości Polaków byłby satysfakcjonujący to z taką argumentacją trzeba by się było zmierzyć, a przy tym malkontentów odsyłano by do gimnastyki lub tańców na lodzie żeby tam nad stylem i wrażeniem artystycznym się rozwodzili.
Ale dla mnie właśnie przykład Greków byłby dowodem. Ewentualny doraźny sukces na mundialu osiągnięty betoniarką, murowańcem, autobusem z stf, zwał jak zwał, ale trzeba by go było fetować, celebrować, Czesia jako trenera uszanować i odpowiednio wynagrodzić z całym przynależnym splendorem - buźka, klapa, goździk, rączka, ale też za dalszą pracę z kadrą kategorycznie podziękować, a przed innymi trenerami spod egidy "pragmatycznego antyfutbolu" postawić zakaz wstępu do PZPN na wszystkich szczeblach i w wszystkich strukturach.  Inaczej znajdziemy się w sytuacji Grecji po 2004 roku. Dziś kadra słonecznej Hellady znajduje się w Dywizji C Ligi Narodów w którym była rozlosowywana z drugiego koszyka. Od 2004 roku nie odnotowała żadnego przyzwoitego rezultatu, jej trenerzy nie są poszukiwani na europejskim rynku, piłkarze furory nie robią, skauci jakoś wycieczkami na Peloponez się nie ekscytują, chyba że w celach wakacyjnych, wypoczynkowych. Grecja zanotowała krach gospodarczy ale ekonomicznie nie stoi niżej niż kraje byłej Jugosławii skąd piłkarskie diamenty do oszlifowania cały czas zasilają Europę.
Demograficznie Grecja jest na prawie identycznym poziomie jak pokonana przez nią w 2004 roku w finale Euro Portugalia. Zaplecze społeczne dla futbolu jest podobne, warunki klimatyczne również ale to portugalscy trenerzy są rozchwytywani, Josue piłkarz z portugalskiego zaplecza robi w polskiej lidze za futbolowego profesora, inni lepsi znajdują miejsce w topowych klubach europejskich. 
Doraźny sukces oparty na antyfubolu w dłuższej czasowej perspektywie nic nie daje dla rozwoju piłki w danym kraju, wręcz może być funkcją stagnacji lub kryzysu.
Albiceleste mimo wszystko argumentacja żeby porzucić sztandar pragmatycznego antyfutbolu będzie na troszkę innym poziomie gdy wtopimy z Arabią Saudyjską i z Argentyną lub gdy wyjdziemy z grupy. W tym drugim przypadku przygotujmy się na etykietki jurorów tańca na lodzie.

Dobrze ok panowie , tylko jeśli tak podchodzimy do tematu to podstawa to trener !
Kiedy CM przychodził do Legii pisałem „ ładnej gry to my nie zobaczymy „‚ Jakie priorytety i jak grają drużyny Michniewicza wszyscy doskonale wiemy .
Teraz ci sami dziennikarze którzy nic nie mieli do niego przy powołaniu nagle oburzeni ze nie gramy w piłkę . Ci od 711 to inny przedział ale i oni skupili się na liczbie połączeń z Fryzjerem a nie podnosili tematu defensywnej gry zespołów Czesława .
Teraz są mistrzostwa i trzeba walczyć tak jak się potrafi o jak najwyższe cele . Po Mundialu należy powołać trenera który ma wizje piłki zupełnie inną niż obecny selekcjoner .
Zresztą to samo mamy w lidze, karuzela nazwisk ciagle ta sama bez świeżego powietrza .

Senatorze

tylko że to nie wina Michniewicza że ktoś mu taką fuchę zaproponował i postawił przed nim zadania, czyli co ma zrobić aby fuchę zachować.
Gdyby tzw. włodarze zamiast wyznaczać cel na zasadzie - awans do MŚ, awans do ME, wyjście z grupy, postawili zadania inne, czyli np. rozwój drużyny, unowocześnienie gry, wprowadzanie młodych zawodników z potencjałem i dać mu 4 lata na działanie, ale oczywiście co roku go rozliczajmy, nie z wyniku, ale z jakości gry, postępu drużyny, poszerzania składu itd. Może nawet Michniewicz uwolniony od presji wyniku mógłby temu podołać, choć to pewnie mega ryzykowne. Musi się znaleźć ktoś kto taką decyzję podejmie i za nią stanie, inaczej nic się nie zmieni, bo każdy kolejny pójdzie po najprostszej linii oporu.

Sam się nie zatrudnił , zgoda ale ten co go zatrudniał przy dużym aplauzie wielu dziennikarzy doskonale widział kogo zatrudnia . Skąd więc teraz żale i biadolenie ze nie gramy w piłkę ?
Gdyby Lewy strzelił to dyskusji by nie było . Nie byłoby odważnego pisać ze mimo wygranej ch…. grali . Tu trzeba zacząć od podstaw , no ale o tym piszemy od lat i nic .

Jak my z tym sędzią wygramy, to będzie cud. Skąd oni takiego dzbana wzięli? Jak tam był karny dla Arabii, to kilkanaście minut wcześniej powinien być karny dla nas za faul na Lewandowskim.

Posiadanie piłki po stronie Arabii , podań tez więcej wymienili . Pierwsza bramka po kontrze . Od podania Szczesnego do strzelenia bramki nie minęło 10 sekund . Druga bramka po babolu obrońcy . Tak można napisać aby podtrzymać dotychczasową narracje panów tu piszących .
Ja tam zgadzam się z Krychowiakiem . Na turnieju trzeba punktować i to tyle .
Natomiast zwycięstwo Arabii Saudyjskiej z Argentyną mocno gmatwa sytuacje . Nie trudno sobie wyobrazić scenariusz ze my przegrywamy z Argentyna i Meksyk przegrywa z Arabią i wiadomo my do domu. No ale jeszcze mecz o 20 :00 . Choć będąc szczerym w tym meczu mógłbym postawić pieniążek na Argentynę .

Senatorze - obejrzyj pierwsze 3 minuty meczu - my zaczynamy i oczywiście do tyłu i laga od Kiwiora, Arabowie przejmują piłkę i grają nią od tyłu przez stoperów. Zawodnik z numerem 23 porównaj go z naszymi pomocnikami środkowymi - przepaść piłkarska.

Przypomnij sobie jak grała Arabia 4 lata temu w Rosji i jak gra teraz, a potem jak gramy my i co się zmieniło, a potem kto zrobił postęp a kto nadal kopie się po czole

@dalkub
Zapomniałeś o jednym drobnym szczególe: Arabia ma tego samego trenera od 3 lat. A na dodatek zgrupowanie zaczął dokładnie 15 października, czyli ponad miesiąc temu. Przez miesiąc miał piłkarzy tylko dla siebie.
Więc może Michniewicza też oceniajmy jak popracuje 3 lata. Chociaż ja wątpię, czy będziemy mieli na to szanse, bo sępy ze sportowych mediów już czekają na pierwsze potknięcie. W końcu nic się tak nie klika jak porażki.

Mimo wszystko ja uważam, że spotkanie Meksyku z Arabią raczej skończy się bezbramkowym remisem, który powinien dać nam awans. Meksyk pokazał i z nami i z Argentyną, że potrafi neutralizować ofensywę przeciwnika a z drugiej strony to, że mają zerowy dorobek bramkowy, to nie jest przypadek - nie mają skutecznych napastników.

CTP - jeżeli zremisujemy z Argentyną to Michniewicz jest nietykalny do Euro24 i ani sepy ze sportowych mediów, ani nikt inny tego nie zmieni. Tak jak dla Greków w 2004 roku było niewyobrażalnym odejście Rehhagela, tak zachowując proporcje u nas również ewentualnie to będzie niemożliwe. 
Przy tym nawet uwzględniając sukces w Katarze pytanie w jakim kierunku zmierza polska piłka, bo Michniewicz nie jest jej jednostkowym problemem,  według mnie cały czas pozostaje otwarte. Jeżeli doraźny dobry wynik na mundialu będzie skutkował wdrażaniem antyfutbolu, realizacją autobusu, murowańca, betoniarki w polskich klubach i w  drużynach młodzieżowych to znajdziemy się za chwil parę w tak wielgachnej cholernej czarnej dziurze że przez wieki z niej  nie wyjdziemy.

Sentorze remis w środę daje nam awans, jak uważasz powinniśmy grać równie zachowawczo i pragmatycznie na zero z tyłu tak jak z Meksykiem, czy też żeby nie zagłębiać się w niuanse taktyczne obok Lewego wystawiamy drugiego napastnika? Choćby i z takimi zadaniami w defensywie jak dziś Milik? Skrajni pomocnicy mają grać tak jak z Meksykiem na wysokości linii obrony, czy tak jak z Arabią Saudyjską?

Abstrahując od walorów estetycznych i jakościowych, ta drużyna zrobiła coś fajnego, sprawiła, że jesteśmy w grze o awans przed ostatnim meczem dużego turnieju, że nasz mecz z Argentyną będzie jednym z największych wydarzeń trzeciej serii gier fazy grupowej, że nagle reprezentacją interesują się prawie wszyscy, w szkołach, w firmach, w domach. To trzeba docenić. Tak jak i te emocje i łzy Lewandowskiego po bramce, przypominające, że futbol to jednak nie tylko pieniądze i kontrakty.

Co do środy to niestety rację miał w którymś z poprzednich komentarzy a-c10, że brak ryzyka w meczu z Meksykiem może się na nas zemścić i może okazać się, że łatwiej było wygrać z Meksykiem niż będzie zremisować z Argentyną. Ale póki co nie przesądzajmy. Argentyna na razie zawodzi, wiele elementów tam szwankuje. Nam wystarczy remis, możemy czekać na rozwój sytuacji, gdyby udało się wygrać to nie tylko wyrzucamy z mistrzostw Argentynę, ale i unikamy Francji w 1/8. Jest o co grać.

Oczywiście gra defensywna będzie kluczowa, ale tylko pozornie, bo Argentyńczycy niestety prawdopodobnie prędzej czy później i tak nas złamią, w ten czy inny sposób. Istotne, żebyśmy umieli wyjść z atakiem, sami strzelić bramkę, tego atutu zabrakło wczoraj Meksykowi, który od mniej więcej 30. minuty mógł już tylko przeszkadzać, a kiedy trafił Messi - nie był w stanie w żaden sposób zareagować.

Dyskusja o kierunku rozwoju naszej piłki bardzo interesująca i w tym miejscu, jeżeli ktoś jeszcze nie czytał, szczerze polecam Historię piłkarskiego pragmatyzmu Michała Zachodnego. Chyba każdy chciałby, żebyśmy mieli swój styl, żebyśmy byli odważni, żeby w polskiej piłce konsekwencja zastąpiła tradycyjne odbijanie się od ściany do ściany. Sam od już kilku dekad spoglądam zazdrośnie w kierunku Duńczyków, bo ich kolejne reprezentacje stanowią gwarancję taktycznej i mentalnej powtarzalności, której nam brakuje. Naszym stylem jest brak stylu, jest tylko doraźna praca z wykorzystaniem najlepszych aktualnie piłkarzy. Natomiast w tym konkretnym przypadku najbliżej jest mi do zdania Senatora. To nie jest powiatowa spartakiada tylko mistrzostwa świata, jesteśmy tu i teraz i gramy tak jak umiemy. Nie wspominam turniejowych epizodów Beenhakkera czy Sousy (zwłaszcza Sousy!) ani odrobinę lepiej niż porażek Janasa albo Smudy tylko z tego powodu, że tamci dwa próbowali nam narzucić bardziej otwarty futbol. Przesuwanie wajchy to wieloletni proces i, nawiasem mówiąc, patrząc na decyzje personalne Kuleszy, trudno spodziewać się, żeby w PZPN zaistniała potrzeba i wola takich działań. Póki co mamy Michniewicza, który dostał konkretną pracę do wykonania i trudno się dziwić, że facet robi to co umie, a jednocześnie można przynajmniej mieć pewność, że Michniewicz faktycznie pracuje najlepiej jak potrafi i daje z siebie 100%.

@ Gawin:

ta drużyna zrobiła coś fajnego, sprawiła, że jesteśmy w grze o awans przed ostatnim meczem dużego turnieju, że nasz mecz z Argentyną będzie jednym z największych wydarzeń trzeciej serii gier fazy grupowej, że nagle reprezentacją interesują się prawie wszyscy, w szkołach, w firmach, w domach. To trzeba docenić. Tak jak i te emocje i łzy Lewandowskiego po bramce

Ależ ja się z tym jak najbardziej zgadzam. W ogóle nie chciałbym, aby to, co tu piszę, odbierane było jak dąsy zmanierowanego pseudoestety, co to zarzucił nózię na nózię, wziął lampę wina w jedną, a cygaro w drugą rękę i teraz khęci przypudhowanym noskiem, bo bzitko ghają. Nic z tych rzeczy. Generalnie mam tak, że gdy gra zespół, któremu kibicuję, na trzy minuty przed pierwszym gwizdkiem wyłącza mi się jakikolwiek krytycyzm, a włącza małoletni ultras. No i potem fikam po całym salonie i drę się jak opętany, bo Szczęsny wyciągnął karnego. Dlatego nawet, jeśli do nadspodziewanego wzrostu dramaturgii ostatniej kolejki rozgrywek w naszej grupie walnie przyczynili się Argentyńczycy, przegrywając swój inauguracyjny mecz; nawet jeśli Belgowie i Niemcy robią wszystko, aby w ich grupach było jeszcze goręcej, doceniam. Bardzo. Chcę więcej. Natomiast…

jesteśmy tu i teraz i gramy tak jak umiemy

…tu już nie zgadzam się zupełnie. Znaczy zgadzam się, że tak jest (nie jestem ślepy), nie zgadzam się, że powinniśmy to akceptować. Głównie dlatego, że prawie-że-wiem jak ta bajka się skończy. I żaden z możliwych scenariuszy nie napawa mnie optymizmem.

Na najbardziej realny wygląda mi ten, w którym dostajemy w środę oklep od Argentyny. Nie, nie jest to zespół idealny, oglądam ich regularnie, to wiem. Niemniej, konfrontacja Grzegorzów i Kamilów z Lionelami i Lautarami ma wszelki potencjał na walkę nosa z kastetem. Potem, w zależności od wyniku równoległego spotkania, występują dwa podwarianty: albo jedziemy do domu od razu, albo dopiero po tym, jak rozpoczętego przez Messiego dzieła zniszczenia dokończy jego klubowy kolega. W sumie nie wiem która z tych opcji wygląda gorzej.

Obie natomiast (bez względu na fetyszyzację wyjścia z grupy) najprawdopodobniej uruchomią ten sam, ekhem, znany i lubiany mechanizm. Wczorajsze łzy radości szybko wyschną w niepamięci. Natychmiast „okaże się”, że trener jest zły, należy go dyscyplinarnie wypierdolić i zatrudnić kogoś tam. Najlepiej zbawcę z importu. Oczywiście, piłkarze też są źli. Trzeba ich w te pędy przepędzić i powołać tych wszystkich geniuszy kopanej, których niedorajda Michniewicz pozostawił poza kadrą. Szybko pojawi się nowy selekcjoner, który jednak dostanie stare zadania: wygrywać tu i teraz. No i znowu będzie męczenie buły. Może nie aż tak potworne, jak obecnie, ale będzie.

Za najgroźniejszy natomiast uważam ten scenariusz, w którym przepychamy nie tylko Argentyńczyków, ale i pierwszego rywala w fazie pucharowej (nieprawdopodobne, owszem, ale nie niemożliwe). Wtedy bowiem Katar’22 może się dla nas stać tym, czym wg Zachodnego było Wembley’73. Nie mam książki pod ręką, nie sypnę dokładnym cytatem, generalnie chodzi jednak o to, o czym parokrotnie już wspominał Iocosus: zabetonowanie całego naszego środowiska piłkarskiego na długie dekady w przeświadczeniu, że sukcesy możemy osiągać wyłącznie za pomocą Czesioballa.

Przeraża mnie ta wizja. Wracając do doceniania, chcenia więcej i radości w domach, szkołach i zakładach pracy ;p – ja to, rozumiesz, młody jestem. W ’74. nie było mnie na świecie, ’82. nie mam szans pamiętać. Kojarzę tylko opowieści mojej babci o tym, jak to moja mama (obie już niestety śp.), osoba zupełnie z futbolem niezwiązana, w towarzystwie innych zupełnie niezwiązanych z futbolem osób doświadczała niezwykle pozytywnych emocji, gdy reprezentacja Polski walczyła o medale MŚ. Ja też tego chcę. Bez względu na swoje i czyjekolwiek inne związki z kopaną, doceniam emocje związane z wyczołgiwaniem się z grupy, ale chcę takich związanych z walką o medale. I dla siebie, i dla domów, i dla szkół, i dla zakładów pracy

Czesioball nam tego nie da.

@ CTP:

Pokaż mi kogoś, kto na trzeźwo twierdzi, że powinniśmy grać jak Hiszpanie. Pośmiejemy się razem.

Nie wpadło Ci nigdy do głowy, że pomiędzy graniem jak Hiszpania, a graniem jak Andora jest – mimo geograficznej bliskości obu nacji – pokaźna przestrzeń, w którą można spróbować się zmieścić? Może nawet bliżej tych drugich, acz jednak, kurna, z wykorzystaniem tej odrobiny kreatywności, jaką posiadamy.

System jest na wskroś ofensywny? Niezłe, niezłe, nie najgorsze. Jakoś, kurde, nie kojarzę żadnego meczu, w którym system strzeliłby gola albo zanotował asystę. I pewnie nic dziwnego, bo to przecież nie systemy grają, a ludzie. Zaś ofensywnie robi się nie wtedy, gdy sobie w programie graficznym narysujesz trzy kropeczki przed bramkarzem plus jeszcze dwie nieco wyżej po bokach. Nie, ofensywnie robi się wtedy, gdy często miewasz zauważalną liczbę graczy w polu karnym przeciwnika i jego bezpośrednim pobliżu. Obawa o postępującą murarkę pod wodzą Michniewicza bierze się stąd, że im dalej w las pod jego wodzą, tym my tych zawodników miewamy rzadziej i mniej.

Przywoływanie okresu, w którym Michniewicz prowadził Legię, nie ma żadnego sensu. Zwłaszcza w odniesieniu do jego osiągnięć w Ekstraklasie. Michniewicz w Legii miał najlepszą personalnie ekipę w Polsce. Musiał coś kombinować do przodu, bo praktycznie wszyscy chcieli się przed Wami bronić, a 0:0 gotowi byli brać z cmoknięciem w rąsię. Michniewicz w kadrze ma do dyspozycji ekipę z pogranicza trzeciej i czwartej dziesiątki na świecie pod względem potencjału. Wykombinował sobie, że jedyną metodą na osiągnięcie jakichkolwiek sukcesów z tymi ludźmi może być tylko kurczowa obrona. Ja to rozumiem (nawet jeśli nie jestem zachwycony) i absolutnie nie zamierzam mu ciosać kołków na głowie. Niemniej, tworzenie jakichś sekt jego imienia mocno mnie śmieszy. No chyba, że…

Bronię go też dlatego, że był trenerem Legii

Achhh… rozumiem. „Były trener Legii” = „święty z immunitetem na wszelką krytykę”. Niezwykle racjonalna argumentacja. Postaram się zapamiętać.

w sumie fajna nam się dyskusja rozwinęła.

Po pierwsze ja się pokuszę to co ja rozumiem jako sukces na mundialu czy innym turnieju w którym ma uczestniczyć nasza repra - chciałbym aby nas postrzegano jako tych których nikt nie chce wylosować, bo wie, że się strasznie namęczy, nabiega, nawalczy, aby nas pokonać. Nawet jeżeli nie będziemy mieć technicznych ideałów, to będziemy potrafić grać solidną, zrównoważoną piłkę, opartą o solidną technikę, porządną nowoczesną taktykę, o kilku dobrych zawodników poziomu europejskiego, będziemy potrafić narzucić nasze warunki gry drużynom typu Arabia Saudyjska, Meksyk w obecnej formie, a mecz z Argentyną także przed turniejem nie będziemy traktować jako do odbycia i prosimy o najniższy wymiar kary, ale jako wyzwanie, które mamy realną szansę pokonać. Nie musimy nawet wychodzić z grupy, bo dla mnie zagrać 3 albo 4 mecze nie ma najmniejszego znaczenia, ale na przykład fajnie byłoby abyśmy na takim turnieju wykreowali i pokazali 1 albo 2 zawodników, którzy się pokażą i dostaną szansę na grę w lepszym klubie i nie za 0,5 mln euro a za 20 mln Euro.
To gdzie my jesteśmy vs. gdzie jest świat nie pokazują nam drużyny poziomu Brazylii czy Hiszpanii ale pokazuje nam Maroko, pokazuje nam Japonia, pokazuje nam Arabia Saudyjska, pokazują nam inne wydawałoby się egzotyczne drużyny, które nawet jak przegrają to tam widać coś za czym kibic może pójść, bo jest progres, widać pomysł, widać nowoczesność. U nas najpierw jest modlitwa o dobre losowanie, potem postawi się autobus i moze się uda nie przegrać i może się uda doczołgać do meczu numer 4 i wtedy naród będzie w euforii, to że się na to patrzeć nie da znaczenie ma żadne.

Generalnie mam też wrażenie że panowie albo nie znacie, albo nie chcecie znać czym dysponują i skąd pochodzą zawodnicy z poszczególnych reprezentacji - gdyby ktoś zamiast nazwisk otrzymał przynależność klubową zawodników to miałby w drugiej linii zawodników Roma, Napoli, Feyenord, Wolfsburg, Lens - ci goście grają w większości dużo, nie tylko są w kadrach. Spokojnie kilku innych mogę znaleźć i co ktoś mi powie że wiele reprezentacji ma lepszych? z dużo lepszych klubów? bo jak wziąłem do ręki skład Meksyku to tam po boisku biegał 36 letni gość co na emeryturze gra w MLS, o lidze saudyjskiej nie wspomnę. Trzeba tylko dać im grać i podjąć ryzyko, nie po to by wyjść z grupy, ale po to by zacząć coś zmieniać na przyszłość. A trener powinien wylecieć z roboty nie za przegranie 3 meczy a za remis z pomocą autobusu, bo to nas niczego nie uczy - NICZEGO.

Nie macie wrażenie że my stoimy w miejscu albo się cofamy? że za chwilę odejdzie Lewandowski i nagle Robercik nam nie wygra z 2-3 meczy w eliminacjach? że tuzy pokroju Glika i Krychowiaka a może kilku innych jest po drugiej stronie rzeki i inwestowanie w nich nie ma sensu? i nagle będzie sraczka, kto po Gliku? Ale na MŚ pojechał Jędza a nie Maik Nawrocki, który być może za chwilę zostanie reprezentantem pełną gębą? rozumiecie to? Jędza ma nam wygrać co? medal? On po mundialu będzie takim samym emerytem jak przed nim i już go do kadry nie powołają.

Nie Iocosusie, ja nie odmawiam nikomu prawa do podważania taktycznych wyborów Michniewicza, nawet do bycia malkontentem, jedynie polemizuję z tezą jakoby awans do ćwierćfinału miał zabetonować polskie środowisko piłkarskie na dekady i należy się go obawiać czy, nie wiem, przyjmować z jakimś absmakiem.

Co do wyniku kształtującego świadomość to oczywiście, że tak jest. Co więcej, wynik jest dużo lepszym miernikiem niż czyjekolwiek wrażenia estetyczne. Na kadrę Brzęczka rzecz jasna nie dało się patrzeć bez myśli depresyjnych, ale zwolnienie go przed ME uważałem za podłość i draństwo. W dodatku zatrudnienie Sousy okazało się klasycznym strzałem w stopę, nie dlatego, że gość uparł się grać ofensywnie, lecz dlatego, że postanowił to robić Puchaczem, Jóźwiakiem i Płachetą. I cały ten tragikomiczny portugalski epizod obrazuje w moim przekonaniu prawdziwy problem polskiej piłki reprezentacyjnej, którym nie jest mit Wembley, lecz decyzyjna cyklofrenia i słabe wyszkolenie piłkarzy rodzimego chowu.

Nawiasem mówiąc, sam też nie jesteś wolny od wpływu wyniku, nazywając grę kadry Nawałki 'pragmatyczną' i 'wyrachowaną'. Nasza gra w grupie ME była przeważnie nadzwyczaj zachowawcza i ostrożna, nie tylko z Niemcami, ale też ze słabiutką Irlandią Północną czy w meczu o nic z rozbitą wewnętrznie Ukrainą, a w drugiej połowie meczu 1/8 ze Szwajcarią pojawił się klasyczny autobus i Fabian fruwał między słupkami jak oszalały.

@iocosus
Już to pisałem w trochę innym kontekście ale powtórzę: Adam Nawałka został selekcjonerem w 2013 r. Euro było 3 lata później. Circa about 36 miesięcy przed imprezą. Notabene, ten sam Nawałka przestał być trenerem w 2018 r. a przyczyną był, surprise, surprise, mundial w Rosji.
Dla porównania Czesław Michniewicz został selekcjonerem dokładnie 10 miesięcy przed mundialem.
Osobiście, uważam, że przypierdzielanie się o styl naszej kadry świadczy albo o złej woli krytyka albo niewielkiej wiedzy na temat piłki.

Dlatego niuansuję i dla mnie pragmatyzm Nawałki z 2016 roku to nie to samo co pragmatyzm Michniewicza z 2022 roku.

Tego właśnie nie rozumiem Iocosusie, bo sam piszesz a to o 'męczeniu buły', a to o 'modlitwie o przetrwanie', z czym się zresztą w pełni zgadzam, sam stwierdzasz, że wszystko to w gruncie rzeczy 'niuansowanie', a jednak... Nawałka tak, a Michniewicz nie? Akurat nasze ponad 60% posiadania z Irlandią Północną wynikało wtedy głównie z tego, że tam dziesięciu ludzi stało na swojej połowie, a my nabijaliśmy to posiadanie, wymieniając podania między obrońcami a defensywnymi pomocnikami. Strzałów może i było 16, ale stawiałbym dolary przeciw orzechom, że gdyby ktoś wtedy liczył xG to z tych wszystkich strzałów, łącznie z bramkowym Milika, wyszłaby maks. połowa tego co udało nam się zrobić przeciw Arabii w sobotę.

Przy czym sedno mojej wypowiedzi w tym konkretnym wątku sprowadza się jednak do czegoś innego. Otóż, jak widać, jeden rabin powie tak, drugi rabin powie nie Tak zawsze wygląda ocena rzeczywistości nieprecyzyjnymi i subiektywnymi narzędziami pomiarowymi, to po pierwsze. A po drugie, nawet jeżeli masz słuszność i faktycznie pragmatyzm Nawałki tak, a Michniewicza nie, to co wyszło z eksplozji potencjału kadry za Nawałki? Otóż... nic. Poza, bagatela, ćwierćfinałem ME. Poza wynikiem, tak, dokładnie tym, który kształtuje świadomość. Nie było długofalowego postępu, impulsu gwarantującego utrzymanie ciągłości myśli szkoleniowej, przygotowania zaplecza personalnego dla pierwszej jedenastki. Minęły dwa lata i okazało się, że Nawałka sam przyłożył rękę do zniszczenia tego co wcześniej budował, wszystko zwieńczył wspomnianym przez Ciebie koszmarkiem w meczu o nic i cały tradycyjny cykl rozpoczął się od nowa. I tak to jest, że my możemy tutaj sobie snuć najrozmaitsze utopijne wizje, ale turniej taki jak MŚ jest celem, a nie środkiem do celu. Po takim turnieju zostaje tak naprawdę tylko i wyłącznie wynik, nie futurystyczne szklane domy.

Co do jutra to przesłuchałem kilka odcinków różnych zagranicznych piłkarskich podcastów i co ciekawe opinia o naszej reprezentacji wydaje się w tym momencie być... zdecydowanie lepsza niż przed turniejem. Słyszałem już i uwagi, że mamy świetną defensywę, i zdumienie, że Glik nadal daje radę, i mnóstwo komplementów pod adresem Szczęsnego czy Zielińskiego. Ogólnie dominuje przeświadczenie, że Argentyna z nami wygra, bo wygrać musi, ale i pewność, że nie będzie to dla nich łatwy mecz. Ja sam staram się wewnętrznie wyciszać emocje, bo rozsądek gdera, że jutro koniec przygody, natomiast jeżeli ktokolwiek zastanawia się czy aby na pewno zagranie czterech meczów (nie mówiąc o pięciu) na MŚ zamiast trzech to takie wielkie halo, to odpowiem (za siebie), że tak, to jest wielkie halo, a na każdy kolejny mecz o taką stawkę czekam bardziej niż dzieciak na gwiazdkę.

No nieeeeeee! Było tak fajnie można się było pospierać, a teraz muszę się zgadzać, przynajmniej w jakiejś części. Dobrze że dziś mecz, jutro jako mądrale post faktum może ponownie zróżnicujemy nasze opinie. Oby były pozytywne.

Gawin: " jeden rabin powie tak, drugi rabin powie nie  Tak zawsze wygląda ocena rzeczywistości nieprecyzyjnymi i subiektywnymi narzędziami pomiarowymi - no pewnie, dzielimy się naszymi kibicowskimi odczuciami, wrażeniami i jeżeli są one sprzeczne to nie po to żeby narzucać własną narrację (dziwnie modne słowo ostatnio) ale właśnie żebyśmy się wymieniali spostrzeżeniami i ewentualnie konfrontowali ale właśnie z uwzględnieniem że w tym co jest nieweryfikowalne każdy z nas ma autonomiczne oczywiste prawo do własnego postrzegania rzeczywistości. Podstawa.

"turniej taki jak MŚ jest celem" - też się muszę zgodzić w tym zakresie, że na ten przykład słówkiem krytyki nie pisnę na Czesia za to że powołał Jędzę, choć osobiście wybrałbym bardziej perspektywicznego obrońcę z którym łączę własne nadzieje czyli Maika Nawrockiego. Liczy się jednak tu i teraz, WM to impreza docelowa i trener ma niezbywalne prawo podporządkować jej wszystko na ten właśnie moment. Co nie znaczy że jest wolny od krytyki za dokonywane wybory, ale właśnie w perspektywie turnieju, a nie pod kątem jakiejś tam przyszłości. Tu mogę podnieść argument że taki Jędza w obliczu wytyczonego pułapu sędziowania i wysoce ograniczonej tolerancji na grę kontaktową to niekoniecznie najszczęśliwszy wybór. Mhm, bałbym się praktycznej weryfikacji tej opinii, ale że Czesio przedłożył 35-letniego Jędzę nad innych młodszych, bardziej perspektywicznych to uznaję za trenerską prerogatywę.
O zakresie z którym niekoniecznie muszę się zgadzać, może później. 

Dziś jedna refleksja przed meczem prawdy, może dwie: w pełni zgadzam się z Henrykiem Kasperczakiem twierdzącym: "Czesław Michniewicz musi nastawić drużynę na zwycięstwo z Argentyną. Nie wolno kalkulować przed tym meczem. Jednym z największych błędów byłoby myślenie, że remis nam wystarczy. Ewentualnie możemy grać na czas przy wyniku 1:0, jak zostanie kilka minut do końca, ale poza tym nastawienie musi być jedno - wychodzimy na boisko i gramy o zwycięstwo. Nie ma innej alternatywy" (meczyki.pl) To po pierwsze, po drugie, jeżeli nie awansujemy do fazy pucharowej to obojętnie jaki dziś wynik by padł, to moim zdaniem nie od niego zależał nasz awans. Decydujące by było pierwsze spotkanie. 
Uznaję to za dzisiejszy pozytyw dla Czesia tym meczem ma wszystko do wygrania, udowodnienia krytykom (w tym mnie), że jego koncepcje, założenia z punktu racjonalnego, pragmatycznego były słuszne.

MŚ (grupa C): Polska – Argentyna 0:2 (0:0)
Mac Allister (47. min.), Alvarez (68. min.)
Żółte kartki: Krychowiak – Acuna, De Paul
Polska: Szczęsny – Cash, Glik, Kiwior, Bereszyński (72' Jędrzejczyk) – Zieliński, Krychowiak (83' Piątek), Bielik (62' D. Szymański), Świderski (46' Skóraś), Frankowski (46' Kamiński) – Lewandowski
Argentyna: E. Martinez – Romero, Otamendi, Acuna (59' Tagliafico) – De Paul, Fernandez (79' Pezzella), Mac Allister (84' Almada) – Di María (59' Paredes), Messi, Alvarez (79' L. Martinez)
...
MŚ (grupa C): Arabia Saudyjska – Meksyk 0:2 (0:0)
Martin (48. min.), Chavez (52. min.)
Żółte kartki: Al-Shehri, Al-Hassan, Tambakti, Madu– Alvarez
Arabia Saudyjska: Al-Owais – Tambakti, Al-Boleahi (37' Sharahili), Al-Amri – Abdulhamid, Al-Hassan (46' Madu), Kanno, Al-Ghannam (88' Bahbri) – Al-Buraikan, Al-Shehri (62' Al-Oboud), Al-Dawsari
Meksyk: Ochoa – Sanchez, Montes, Moreno, Gallardo – Pineda (77' Rodriguez), Alvarez (86' Funes Mori), Chavez – Lozano, Martin (77' Jimenez), Vega (46' Antuna)

Argentyna i Polska awansowały do fazy pucharowej Mundialu 2022! Gratulacje!

@ Gawin:

Nie wierzysz w zabetonowanie? No to patrz: zwycięski remis jest już passe. Teraz do mody wchodzi zwycięska porażka.

* * *

Generalnie ten mecz całkiem udanie podsumował naszą dotychczasową dyskusję. Tyyyle było bulgotania o tym, że z Argentyną to już na pewno musimy postarać się coś wykombinować do przodu. I co? Jeden strzał, Kamil Glik po rzucie wolnym, niecelnie. Bytności w pobliżu pola karnego rywala można policzyć na palcach jednej ręki i jeszcze trochę zostanie.

Odczucia mam mocno podobne do dalkubowych. Znaczy nie jest mi wstyd, bo niech się wstydzi ten, co robi, nie ten, co widzi. Niemniej, dokładnie tak samo, jak zwycięstwo w meczu o honor z Japonią cztery lata temu wcale nam honoru nie uratowało, tak też i dzisiejszy awans niezwykle trudno rozpatrywać w kategoriach sukcesu. Myśmy z tej grupy nie wyszli. Nawet się nie wyczołgaliśmy. Zostaliśmy z niej na siłę, za kudły i hajdawery wyciągnięci przez Wojciecha Szczęsnego i Salema Al Dawsariego. W samej końcówce, przy 0:2 w obu spotkaniach, wiedząc że każdy kolejny gol de facto załatwia sprawę, staliśmy bezradnie w zafajdanych gaciach czekając na los.

No i los się do nas uśmiechnął. A raczej pokazał złośliwy wyszczerz. Jeśli w ciągu następnych paru dni Francuzi jakimś przypadkiem nie nacisną guzika z napisem autodestruction, w niedzielę zostanie z nas mokra plama.

Bo na jakąś popra… eee… na jakąkolwiek grę z naszej strony to już chyba serio nie ma co liczyć.

W kwestii wczorajszego meczu to wydaje mi się, że Czesława niestety trochę zawiódł instynkt. Przede wszystkim początkowa decyzja o wystawieniu Świderskiego była błędna, zwłaszcza, że prowadziła do problemów na naszej prawej stronie, gdzie często brakowało jednego człowieka do asekuracji. Argentyńczycy szybko się w tym połapali, Alvarez zabierał ze sobą Casha, zawężając pole gry i robiły się hektary wolnej przestrzeni, które wykorzystywał Acuna. Konsekwencją tego personalnego i taktycznego błędu były zmiany w przerwie, może niepotrzebnie od razu dwie, w każdym razie tutaj pojawiło się trochę pecha, bo nowy skład lewego skrzydła nie zdążył jeszcze ułożyć sobie przekazywania, a Argentyńczycy już tam skutecznie zaatakowali.

Prawdopodobnie i ten Świderski, i Kamiński ze Skórasiem po przerwie pojawili się w składzie po to, by była opcja gry długą piłką na skrzydłach, niestety Argentyńczycy bardzo dobrze przesuwali, stosowali pressing po stracie piłki, uniemożliwiając nam kontry, potem z dużą dyscypliną wracali do strefy, gdy my rozgrywaliśmy od tyłu. Jak na trenera o reputacji 'polskiego Mourinho' to Czesław za bardzo się nie popisał, o dziwo chyba nie ocenił prawidłowo atutów Argentyny, chciał zamknąć środek i kontrować skrzydłami, tymczasem to skrzydła okazały się naszą słabością.

Mimo wszystko na boisku drużyna jakoś w miarę dawała radę przez pierwsze 45 minut, tzn. pod względem przebiegu gry tak to sobie mniej więcej wyobrażałem, choć oczywiście za szybko traciliśmy piłkę i za dużo było niewymuszonych strat. Problemem było natomiast to co się stało po straconej bramce, tzn. nasz całkowity brak chęci i zdolności do ofensywnej reakcji. Rozumiem, że stres i strach trochę spętały chłopakom nogi, że nasłuchiwali wieści z drugiego meczu i świadomie czy nie wybierali to co w danym momencie dawało im awans, ale mimo wszystko, jeżeli atakujesz tylko 2-3 zawodnikami, a reszta boi się zrobić krok do przodu to wygląda to bardzo źle i nie można się dziwić, że komentarze do takiej gry są jakie są.

Moje oczekiwania przed MŚ były do tego stopnia niskie, że gdyby ktoś dwa tygodnie temu zaproponował mi w ciemno takie wyniki (0:0, 2:0, 0:2) to bym wszedł w ten deal, i to z pełną świadomością, że w takim przypadku losy naszego awansu będą zależeć od łutu szczęścia. No i takowy się zdarzył. Przy okazji duży szacunek dla Arabii Saudyjskiej za walkę do końca w sytuacji, w której mogło być im już wszystko jedno.

Co teraz? Plan został wykonany i chciałoby się, żeby to jakoś odblokowało zespół, niestety chyba nikt w to za bardzo nie wierzy, łącznie z piłkarzami i trenerem. Z Francją zapewne zagramy to samo co z Argentyną, czyli będzie to mecz do pierwszej straconej przez nas bramki, po której emocje się skończą. Choć im bliżej będzie meczu, tym zapewne więcej do powiedzenia będzie miał wewnętrzny, irracjonalny kibol, w końcu, jak to ujął wyżej a-c10 bal nadal trwa, a my, o dziwo, wciąż na nim jesteśmy

W mediach przed wczorajszym spotkaniem z Argentyną nastąpił wręcz wysyp różnych wypocin , rzekomo analitycznych, co musi,a co może się zdarzyć, aby nasza reprezentacja "wyszła" z grupy.Przyznam,że było tak samo śmieszne, jak wkurzające, lecz jednocześnie zmuszające do refleksji nad kondycja patopismactwa. Nie można twierdzić,że takie "analizy" są całkowicie pozbawione sensu,ale w sytuacji naszego zespołu były nielogiczne,a przez to idiotyczne.Bowiem takie "analizy" mogłyby mieć logiczne uzasadnienie wyłącznie w sytuacji , w której los naszej reprezentacji zależał by wyłącznie od rozstrzygnięć w drugim meczu . Tym razem awans lub nie naszego zespołu zależał prawie wyłącznie od nas. Przed wczorajszym spotkaniem to nasza reprezentacja była na pierwszym miejscu w grupie i to rywale niejako zależeli od naszej drużyny.
Nikt naszej reprezentacji awansu nie darował , to nasz zespół sam awans wywalczył.

Wczorajsze spotkanie anonsowane było przez światowe media jako swoisty pojedynek pomiędzy dwoma wielkimi piłkarzami : Messim i Lewandowskim. Moim zdaniem takie stawianie sprawy nie tylko nie przystaje do piłki nożnej jako sportu drużynowego,ale przed wszystkim nie oddaje zasadniczych różnic pomiędzy wpływem każdego z nich na swoją reprezentację. Otóż Messi ma decydujący wpływ na grę reprezentacji Argentyny i przez to pośredni wpływ na jej wyniki , natomiast Lewandowski ma decydujący wpływ na wyniki reprezentacji Polski, lecz tylko pośredni na naszą grę. Jest także wielkie podobieństwo polegające na tym, ze rywale Argentyny i Polski starają się nie dopuścić do pokazania walorów tych zawodników na boisku , poprzez ścisłe krycie, przeszkadzania, faulowanie. Chociaż zauważyć trzeba ,że zasady ograniczenia ich aktywności są zróżnicowane, bowiem Messi jest pilnowany na całym boisku, gdyż rywale nie pozwalają mu na nabranie rozmachu poprzez zabranie mu przestrzeni , natomiast Lewandowski jest kryty od piłki, od pola i od bramki , głównie w rejonie pola karnego rywali. Nie ulega wątpliwości ,że wczoraj ten nieco wydumany pojedynek rozstrzygnął na swoją korzyść Messi. Nie tylko dlatego,że Argentyna wygrała. Ta wirtualna przewaga Messiego wynikała przede wszystkim z tego,że wykonawcy zadania wyłączenia z gry jednego i drugiego różnili się dość zasadniczo w obu reprezentacjach umiejętnościami piłkarskimi niezbędnymi do wykonania planów.Otóż Lewandowski miał za rywali ograniczających jego pole manewru graczy klasy światowej ,a Messi potykał się z przeciwnikami ze średniej półki europejskiej, którzy na dodatek mieli poważne problemy ze sprawnym przekazywaniem krycia. I wreszcie trener Argentyny ustawia Messiego jako lidera zespołu , któremu reszta jest niejako podporządkowana, natomiast w naszej drużynie Lewandowski pełni rolę przynęty , a zmiany polegające na dodaniu jemu pomocników np. na skrzydłach stanowią pobożne życzenia. Tym samym Lewandowski jest osamotniony i jego klasa niknie w kryciu rywali ,a Messi błyszczy jakością partnerów z drużyny.

Jako człek , jak to się mówi starej daty, ale obeznany z prasą, z mediami społecznościowymi od ich zarania, w tym telewizji tak od 64 lat - tylu wypowiedzi piłkarzy jak obecnie nie widziałem , nie słyszałem i nie czytałem.O ile można zrozumieć media , których jest za dużo i "muszą" walczyć wszelkimi sposobami o czytalność i oglądalność to udział w tym pokazie nicości trenera i zawodników jest wybzdyczeniem. Trudno przyjąć,aby taka nadzwyczajna aktywność medialna sprzyjała skupieniu i koncentracji niezbędnych w procesie przygotowania startowego . Nie twierdzę,że kadra ma być izolowana czy skoszarowana ,ale wolałbym ,aby zachowywano umiar. Dla mnie osobiście to o czym oni perorują nie ma znaczenia , bo ja przywykłem do oceniania ludzi po tym jak wykonują swoje obowiązki ,a nie po tym o czym ględzą. Wychodzę bowiem z założenia,że ich pracę powinniśmy oceniać, my kibice i nie możemy patrzeć na nich ich oczami , lecz swoim wzrokiem.Ten nadmiar wypowiedzi prowadzi do absurdalnej sytuacji , że to oni oceniają sami siebie, a nas raczą pustosłowiem. Ba, oni śmiertelnie się obrażają kiedy ośmielimy się ich negatywnie ocenić, zakłócić ich doskonałe samopoczucie. Powoli dokonuje się zamiana ról ,że to oni dominują w mediach ,a my jesteśmy do głosu nie dopuszczani ,że to my jesteśmy dla nich ,a nie oni dla nas.Niedostrzegalnie pozbawia się nas prawa do ocen, a jako bezdyskusyjne uznaje się samooceny, w tym ich kolesiów jako komentatorów i tzw. ekspertów.Ten stan staje się nienormalny i absurdalny ,a jego efektem paradoksalnym jest agresja w mediach społecznościowych. Ludzie bowiem nie godzą się na odwrócenie ról i im oni bardziej sobą są zachwyceni, tym ostrzej są atakowani. Poboczną obserwacja jest takie stwierdzenie, że wypowiedzi większości graczy nie świadczą dobrze o ich poziomie intelektualnym i horyzontach umysłowych. Oczywiście oni mają dobrze grać,a nie mądrze gadać, więc niech grają, a nie gadają.
Ponadto wypowiedzi większości są miałkie, płytkie - tak jak by mówili, aby mówić, nie mając nic do powiedzenia,albo mówili to co, ich zdaniem , publika chce usłyszeć. W okresie dawniejszym nikt by takich gadek o niczym do mediów nie zapuszczał, bo wydawcy szkoda byłoby i miejsca w gazecie i czasu . Ja przyznam ,że czytam tylko to co poszerza moje horyzonty , więc głupotami umysłu swego nie zaśmiecam.

Oglądam telewizję i słucham komentatorów i sprawozdawców tak od 64 lat , a od kiedy transmisji sportowych to nie pamiętam. Tak jak część mówiących do mnie z ekranów nazwisk pamiętam, a cześć zapomniałem.Do tej pory pozostał we mnie stosunek o sposobu komentowania wydarzeń sportowych ( np. meczów) przez ich sprawozdawcę. Po pewnym czasie , nie ukrywam, że pod wpływem słuchania Jana Ciszewskiego nabrałem najpierw podejrzliwości ,a potem pewności ,że mój stosunek do przebiegu meczu, jakości gry, postawy drużyny, jest kształtowany i zależy w dużej mierze od tego co i jak w "tych tematach" ma do powiedzenia komentator. Ale też zależy od tego , co uświadomiłem sobie po latach , jaki ja mam stosunek do danego komentującego. Bogatszy o te przemyślenia stwierdzam,że komentatorzy telewizyjni w ogromnej mierze kształtują opinie i oceny kibiców, zwłaszcza ci mówiący z emfazą, używający dosadnych określeń. Ten sam wpływ , a nawet większy, komentarze sprawozdawców mają na opinie i oceny zawodników. Mógłbym podać setki przykładów z historii naszej piłki, aż do dnia dzisiejszego,ale ograniczę się do jednego ,niejako symbolicznego, a mianowicie Włodzimierza Lubańskiego . Lubański był największym talentem w naszej piłce, którego ja nie lubiłem, bo był "katem" Legii. Od czasu debiutu w wieku 15 lat , w najlepszym ówczesnym zespole Polski Górniku Zabrze oraz od debiutu w wieku 16 lat w reprezentacji Polski był wychwalany ponad wszelka miarę, mimo ,że często grał słabiutko, był to bowiem talent wielce leniwy zasługujący na miano pracoopornego.Z tego piedestału zachwytów i uwielbienia strącił Lubańskiego właśnie Ciszewski, który widząc go schodzącego po przegranym wiosną 1971 roku meczu z MC w1/4 PZP ( 0:2) w całkowicie czystym stroju, podczas kiedy wszyscy byli czarni od błota - nazwał gwiazdora prześmiewczo i złośliwie " białym aniołem". . Zresztą w ówczesnej telewizji czarno-białej kontrast między jego wyglądem i kolegów był nader wyraźny. Jeżeli ktoś zauważył analogię do współczesności to jest to trafne spostrzeżenie. Tylko,że obecnie brak Janka Ciszewskiego, który by powiedział,że "król " jest nagi.
Kiedy więc oglądamy mecze naszej reprezentacji w telewizorze to warto zadać sobie pytanie : czyimi oczami patrzymy : swoimi czy sprawozdawcy i czy czasami nie myślimy uszami ?.

FIFA nareszcie przejęła się krytyką i zaniechała obsadzania meczów decydujących o wyjściu z grupy , lub tych z podtekstami sędziami niekumatymi. Ta refleksja sprawiła,że na wczorajsze spotkanie Polski i Argentyny wyznaczono sędziego z Holandii . Każdy widział ,że spotkanie było sędziowane spokojnie, bez popisowego machania łapkami,bez zbytecznej gestykulacji,bez pouczeń, bez robienia niby groźnych ,a w rzeczywistości uciesznych min - co samo w sobie było dużym plusem. Dla każdego kto trochę liznął przepisy gry ich interpretacja przez sędziego była całkowicie zrozumiała, bowiem wykazał on zrozumienie dla faktu,że piłka nożna to gra kontaktowa, a więc starcia ciało w ciało, bark w bark, wzajemne przepychania się w walce o piłkę , bez podcinania, przewracania , uderzania - nie stanowią przekroczenia przepisów. Widać było w pracy sędziego codzienne obcowanie z asystentami i obsługującymi system VAR co sprawiało,że rozumiał on ,że rola sędziego w dobie stosowania techniki uległa radykalnej metamorfozie. Obecnie sędzia piłkarski nie jest już tylko pilnującym, aby przepisy nie były przekraczane, ale stał się przede wszystkim zarządzającym obszarem jemu pomocnym ,ale też niejako za niego decydującym. To to umiejętne zarządzanie zasobami świadczy o klasie sędziego.Wczoraj sędzia co najmniej dorównał poziomem najlepszym zawodnikom występującym na boisku.

Wczorajsze spotkanie było przedmiotem ogromnego zainteresowania nie tylko w Polsce i Argentynie, bowiem sytuacja w naszej grupie tak się ułożyła,że wymieniany jako jeden z faworytów do Tytułu zespół Argentyny z taką gwiazdą jak Messi był zagrożony wyeliminowaniem. Niezależnie od tej konstatacji wymiernym motywem adoracji była gra o sławę, prestiż i duże pieniądze. W takich to okolicznościach przyrody naturalnym bohaterem negatywnym lub pozytywnym jest zespół reprezentacyjny, ale także bohaterami zależnymi od sukcesu ( awans) lub porażki stają się : trener i zawodnicy. Na tegorocznym Mundialu reguła ta nie obowiązuje bramkarza Szczęsnego, który jest niekwestionowalnym bohaterem , nawet gdyby nasza drużyna odpadła z dalszej rywalizacji.Ja się nie ekscytuję tym,że ocenia się,że jest on jednym z najlepszych bramkarzy MŚ, bowiem dla mnie to on uratował nas przed porażkami z Meksykiem i AS oraz uchronił przed znacznie wyższą porażką z Argentyną. Drugim bohaterem , tym razem nieoczywistym jest trener Czesław Michniewicz, którego obrana strategia okazała się zwycięska.Można mu zarzucić straszliwie strachliwą taktykę w meczu z Meksykiem oraz dokonanie wadliwych zmian i niekorzystną zmianę ustawienia na drugą połowę wczorajszego spotkania. Oczywiście ,że można, bo papier wszystko przyjmie. Z Meksykiem pewno dało by się zagrać nieco śmielej, bardziej ofensywnie . Tylko zadajmy sobie pytanie : czy na pewno efekt byłby taki sam czy czasami nie byłby gorszy ?. Co by się stało, gdyby Meksykanie wykorzystali niezbędne w odważniejszej grze rozluźnienie naszych szyków obronnych ?. Kto da gwarancję ,że atakowanie zawsze daje wygraną lub chociaż remis ?. Podobnie wczoraj. Można przywoływać stare piłkarskie porzekadła ,że zwycięskiej drużyny się nie zmienia ( w tym wypadku remisującej do przerwy) ,że dupą nie należy szczęścia szukać, ale też trzeba by dać Nobla temu, kto by zaręczył ,że jak niczego trener by nie zmienił to wynik byłby lepszy ,a nie gorszy. Bo co to znaczy lepszy ? O tym co jest lepsze, a co gorsze przesądza porównywanie. Bo to jest czysty relatywizm ,a nie obiektywizm . W naszym wypadku o tym co lepsze zadecydował awans do ćwierćfinału Mistrzostw. Czyli wynik 0:2 okazał się wynikiem doskonałym, bo zwycięskim.
Na taka imprezę jak Mundial świat nie jedzie , aby popisywać się odwagą, techniką, wirtuozerią, widowiskowością ,ale po to , aby ugrać jak najwięcej, aby awansować jak najwyżej.Na MŚ osiągnięty sumaryczny wynik jest jedynym obiektywnym kryterium oceny.

Na zakończenie tym, którzy spodziewali się krytyki stylu gry naszej reprezentacji odpowiem parafrazując słowa trenera Górskiego : " Każdy ma prawo wypowiadać się o stylu gry naszej drużyny.Ja też,ale żyjemy w demokratycznym kraju i mam prawo do swobodnego wyboru i do krytyki. Więc ja się na temat stylu gry krytycznie w tych okolicznościach nie wypowiem"..

Absolutnie się Dalkubie nie obrażam, wręcz przeciwnie, tak jak wyżej napisałeś, uważam, że wywiązała nam się tutaj (wreszcie ) fajna dyskusja.

Różnica między nami jest najprawdopodobniej różnicą ogólnie w odbiorze i podejściu do sportu na różnych poziomach. Dla mnie sport nie jest przeżyciem intelektualnym czy estetycznym lecz w 99% emocjonalnym. I nie zamierzam popadać w wewnętrzną hipokryzję, w moim przypadku jest tak, że bardziej cieszę się z awansu niż brzydzę stylem tego awansu. Ty jak mniemam odwrotnie, OK.

Sir Gawin jak zwykle w punkt . MS są celem koniec j kropka . A od siebie dodam, cel uświęca środki . Nie byłem nie jestem i nie będę fanem CM . Ile razy już były debaty czy trener ( selekcjoner ) ma dobierać taktykę pod zawodników czy narzucać własną wizje . Tu widzę lekką sprzeczność miedzy Michniewiczem a dyskutantami na naszej stronie . Pan Czesław uważa ze w piłkę jego wybrańcy grać nie potrafią i zaordynował defensywny futbol . Wielu ma odmienne zdanie i uważa ze grać potrafimy tylko Czesław błądzi . Moim zdaniem on nie błądzi tylko primo nie za bardzo umie inaczej sekundo cel czyli strach przed nie zrealizowaniem .

Meczu niestety nie oglądałem ale z opisów i wypowiedzi niestety nasuwa mi się taki wniosek . Wyszli bez wiary i niestety chęci , zostawili sprawę awansu losowi . Udało się .
Bez serc bez dycha to szkieletów ludy .
Miejmy nadzieje ze z Francją wybiorą następny fragment fragment - młodości ty nad poziomy wylatuj ( kurde trochę tych młodych mało.

@Senator, chyba dosyć dobrze skoro cztery lata temu zajęli trzecie miejsce?

Senator

ups to ci sami Belgowie co nam wpierdolili 6 sztuk? o tych samych Belgach a to ci z 3 miejscem, a ci z Danii to chyba coś koło medalu na ostatnich ME, ostanim razem dostaliśmy od nich 4.
Pociesz się jeszcze, a potem zobaczysz jak nasze tuzy grają w niskim pressingu z Albanią i Czechami na Narodowym (o ile go naprawią).

Jak to ludziom nie wiele do szczęścia potrzeba, ale czemu się dziwić jak od lat oglądają pseudo piłkę nożną w wykonaniu naszych ligowców, którzy nie są w stanie zapełnić 30 tyś stadionu w 2mln mieście, bo ludzie nie chcą na nich patrzeć.

pragmatyzm - «postawa polegająca na realistycznej ocenie rzeczywistości i podejmowaniu jedynie takich działań, które gwarantują skuteczność» sjp pwn

Wynik kształtuje świadomość - tym razem, naszą po środzie kształtuje wynik Meksyku z Saudami, padła by w nim jedna bramka więcej to iocosus by dowodził że pragmatyzm Michniewicza funta kłaków wart, nie padła i Gawin może się śmiać z rozważań co by było gdyby było i ma do tego pełne prawo. 
Mała mimo wszystko uwaga, co to za pragmatyzm, który skazuje siebie samego na działanie którego skutek, nie jest zależny od własnej postawy, podjętych działań.
Zrobilibyśmy wszystko żeby z Albicelestes zremisować to byłby pragmatyzm, a my po stracie bramki odpuściliśmy i o żadnym remisie już nawet nie marzyliśmy, zdaliśmy się na los i szczęśliwy dla nas rozwój wydarzeń w równoległym meczu. 

Moim zdaniem Michniewicz nie kieruje się pragmatyzmem a minimalizmem. W meczach z drużynami o przypisywanej większej wartości gramy nisko, dwoma liniami ustawionymi pomiędzy 30 a 16 metrem i przesuwającymi się za rywalem z piłką, przy tym nie ma prób doskoku, agresywnego odbioru piłki, czekamy aż rywal wejdzie w nasze "zasieki" i tam się pogubi. Najważniejszym prerogatywem po starcie piłki nie jest jej szybki odbiór ale odbudowanie pozycji w nisko cofających się liniach defensywnych. Jak bardzo męcząca i odbierająca chęć podejmowania prób ofensywnych wyjść jest taka praca w ciągłym przesuwaniu za piłką, na to zwracał uwagę Michał Żyro w jednym z  mundialowych programów Foot trucka. Przy okazji w formie dygresji wspomniał że w rozmowie z jednym z zagranicznych piłkarzy (nazwisko mi uleciało) usłyszał jako naszą powiedzmy "narodową futbolową charakterystykę" że Polacy głównie myślą co robić na boisku bez piłki, a inne nacje są nastawione co robić będąc przy piłce. Ot, subtelna różnica, w której chyba coś jest!
Nasz "niski pressing" jest tłumaczony ograniczeniami Kamila Glika, tylko że my tak grając z kolei sami bardzo ograniczamy nasz ofensywny potencjał, którego w takich meczach tak jakby w ogóle nie było. Wojtek Szczęsny jest naszym najlepszym bramkarzem ale i rozgrywającym z największą ilością podań. Bez prób agresywnego doskoku i odbioru piłki dwie nasze "szóstki" wydają się zbędnym nadmiarem, kreatywności w "ósemkach lub dziesiątkach" pracujących w przesuwaniu tyle co kot napłakał. Środek boiska oddajemy drużynie przeciwnej walkowerem, o wysokim pressingu przy takich założeniach w ogóle trzeba zapomnieć. Jesteśmy bierni i zachowawczy, pozbawieni zębów w ofensywie, co gorsze nasze "zasieki" są do sforsowania, drużyny nabijają sobie okazje bramkowe i ratuje lub nie nas tylko bramkarz. 
To schemat powtarzający się w tym roku w meczach z Belgią, Holandią, Argentyną i nie są to działania gwarantujące skuteczność, skąd zatem temu który je uparcie narzuca przypisuje się miano pragmatyka?

Mamy jednego z najlepszych napastników świata, mamy drugiego napadziora który z Arabią Saudyjską rozegrał swój najlepszy mecz w kadrze od sześciu lat, w Juve też sobie radzi, w pomocy dysponujemy wirtuozem z Napoli i nadzieją z Feyenoordu, którzy w tym naszym "niskim pressingu" po prostu się marnują. Są młodzi nieobliczalni skrzydłowi. To wszystko psu na budę jeżeli obsrani będziemy grali z dotychczasowymi założeniami cofając się ciągle na szesnastkę własnego pola karnego. 

@ Senator:

A nie no, oczywiście. Praktycznie zawsze da się zanucić hej, hej, hej, inni mają jeszcze gorzej!

Ale nie da ukryć się, że są tacy, którym jest lepiej. Znacznie lepiej. Bo to przecież nie tak, że ci Belgowie, Duńczycy i Niemcy obrazili się na Mundial, spakowali manatki, trzasnęli drzwiami i poszli sobie w pizdu. Nie, ktoś ich musiał wypchnąć za burtę.

Ktoś, czyli np. taka Australia. Z całym szacunkiem – zbieranina przeciętniaków. To już nie czasy Brescianów, Emertonów i Kewellów. Patrzę na ich obecny skład i mam nieodparte wrażenie, że to tacy… ekstraklasowcy. Niby da się ich nazwać piłkarzami, ale w większości przypadków jedynie z przymrużeniem oka. Gdyby się okazało, że któryś z nich ma od dawna zaklepany transfer zimą do Piasta, niespecjalnie bym się zdziwił. A mimo to ta zbieranina przeciętniaków nie zaczęła swego meczu z Francją od przesuwania, przesuwania, (…), przesuwania oraz jeszcze przesuwania. Zaczęła od zdobycia bramki. Owszem, potem jakość Les Bleus wzięła górę, ale wcale to Australijczyków nie załamało. W następnym meczu ograli wcale nie taką znowu ogórkową Tunezję, a na koniec pyknęli właśnie faworyzowanych Duńczyków i zasłużenie wyszli z grupy. Wyszli, a nie zostali wyciągnięci za włosy i majty.

Albo takie Maroko. Niby trochę więcej znanych nazwisk, niż u Socceroos, ale też przecież żadna tam potęga światowej kopanej. Do grupy dostali dwóch medalistów poprzedniego Mundialu (w tym tych, którzy pół roku temu srodze wyłomotali nam tyłek). I co? Padli na kolana, unieśli ręce i błagali, żeby jak najmniej bolało? Ano nic z tych rzeczy. Zremisowali z Chorwacją, pokonali Belgię oraz wcale nie taką znów słabą Kanadę i wygrali grupę. Można? Można.

No i ta Japonia, czyli zespół w sumie najbardziej podobny do naszego, bo też mocno skoncentrowany na defensywie. Przesuwania ci u nich pod dostatkiem. Tyle tylko, że oni coś oprócz tego przesuwania potrafią. „Coś”, ergo np. strzelić po dwa gole Niemcom i Hiszpanom i z obiema tymi potęgami wygrać.

Jestem mocno przekonany, że gdyby Graham Arnold, Walid Regragui i Hajime Moriyasu mogli się zamienić z Czesławem Michniewiczem na składy, każdy z nich skwapliwie by z takiej szansy skorzystał. Mimo to, wszystkie trzy ich ekipy osiągnęły jak na razie na tym Mundialu tyle samo, co my (albo i więcej, zależy jak patrzeć). Dodatkowo, w przeciwieństwie do naszej reprezentacji, każda z nich zostawiła po sobie co najmniej dobre wrażenie, a ich kibice nie mają żadnych podstaw do rozważań o sensie świętowania awansu.

Senatorze

1. Czy trzeba zajść jak najdalej? - co to daje polskiej piłce, jakie są te korzyści że to wyjście z grupy to jakiś fetysz? a może jednak najpierw trzeba grać solidnie by dojść jak najdalej?

2. My będziemy przeżywać emocje? raczej będziemy palić się ze wstydu - ja się nastawiam na bekę, a jedyne emocje w tej grupie dostarczyła mi Arabia Saudyjska i Meksyk, bo gdyby tam zamiast gola na 2:1 wpadło na 3:0 - było blisko - to teraz zwalniałbyś Czesława pisząc nam " a nie mówiłem".

3. Jestem ciekaw czy Niemcy Belgowie bądź Duńczycy dojdą do wniosku że na następnej imprezie należy inkorporować taktykę Czesia i powiedzmy w meczu z Maroko albo Japonią należy ją zastosować wtedy może uda im się wyjść z grupy. Sądzę mimo wszystko że dojdą do wniosku że trzeba lepiej grać w piłkę lepiej szkolić, wprowadzić młodych zawodników i próbować podnieść poziom gry, a nie podnieść poziom przeszkadzania/przesuwania

Ja mam szczerą nadzieję że pacną nas solidnie w niedzielę, choć wiem też że Francuzi grają tyle ile muszą więc może się powtórzyć druga połowa z meczu z Argentyną

Tak sobie myśle czy w Hiszpanii drą sobie włosy z głowy po meczu z Japonią która zepchnęła ten wielki pilkarsko naród na drugie miejsce w tabeli , a i przez kilka minut byli wyautowani. Czy płaczą nad sytuacją ze nie zagrają z Chorwacją tylko Marokiem . Jednym słowem czy plują na trenera , piłkarzy ze kalkulowali , nie dali radości kibicom ze zwycięstwa .

@ Gawin:

O, wypraszam to sobie. Może i ten mój poprzedni komentarz to nie jest jakieś arcydzieło. Niemniej, aby w ogóle powstał, musiałem trochę nad nim pomyśleć i postukać palcami w klawiaturę. Przez samo to już zrobiłem więcej, niż reprezentacja Polski w końcówce meczu z Argentyną.

Nie zaglądając nikomu w indeks, a już na pewno nie w relacje z koleżankami ;p – nooo… tak. Tak właśnie jest to zrobione, że aby zespół z niższej półki wygrał z zespołem z półki wyższej, zazwyczaj temu drugiemu musi coś nie wyjść. Gdyby Belgowie, Duńczycy i Niemcy wykorzystali swój potencjał – bądź przynajmniej większą jego część – najprawdopodobniej to oni właśnie, nie zaś Australia, Japonia i Maroko, zameldowaliby się w 1/8. Kurde no, ja się mogę z Tobą i Senatorem nie zgadzać, wciąż jednak Was lubię, szanuję Waszą inteligencję i, szczerze mówiąc, do głowy mi nie przyszło zamęczać Was tego typu oczywistościami (nawet jeśli za sprawą obecnego selekcjonera męczarnie stają się w polskiej piłce modne).

Nie da się jednakowoż, moim zdaniem, nie zauważyć, iż cały tercet A + J + M zrobił coś, by tę szansę od losu i sprzyjające okoliczności wykorzystać i wsadzić bardziej renomowanym rywalom kij w szprychy. Oraz, co równie istotne, każda z tych drużyn zapewniła swym kibicom naprawdę dużo emocji (jeśli chodzi o kibiców marokańskich, to podobno aż za dużo, ale to przecież nie wina piłkarzy i trenera). Jedno i drugie zdecydowanie in plus odróżnia te ekipy od naszej. Bo…

Meksyk i Arabia Saudyjska wyeliminowały się same, samiuteńkie.

Nooo… nie. Jeszcze Argentyna im pomogła. Skoro już tak wyliczasz handicapy Australii i Japonii, to chyba warto zauważyć, że awansowaliśmy tylko i wyłącznie dlatego, że:

a) w ujęciu ogólnym dostaliśmy najsłabszy, najbardziej bezzębny Meksyk od czasów, których nie pamiętają najstarsi pueblos. Nawet jednak tego nie byłoby dość, bo…

b) w ujęciu szczegółowym dostaliśmy prezent od nieskutecznej, niezainteresowanej robieniem nam większej krzywdy Argentyny. Trafia Leo, trafia Lautaro, z 0:2 robi się 0:4 (wynik znacznie lepiej odzwierciedlający przebieg spotkania) i już, tyle. Adios, caballeros!

Co zaś się tyczy emocji – no właśnie, jakoś tak gracko ominąłeś ten temat. Czułeś cokolwiek? Łomotało Ci serducho podczas obserwowania jak nasi reprezentanci robią zbiorowego Stojanowa? Odwiniesz sobie kiedykolwiek ten mecz z taśmy, żeby poczuć to jeszcze raz? Czy jednak raczej pójdziesz na grzyby?

W kwestii Lewandowskiego – no jak to? Nie widziałeś tej pomeczowej scenki? Messi mu wybaczył! Poklepał po ramieniu, szepnął kilka ciepłych słówek do ucha… Kurde, też byłbym rozpromieniony

A poważniej, ja go chyba nawet rozumiem. Przepiękna kariera klubowa. Mnóstwo laurów, tak zespołowych, jak i indywidualnych. Zarobione takie pieniąchy, że jeśli nic się kompletnie nie wykrzaczy, kilka kolejnych pokoleń będzie mogło się przesuwać i przesuwać z jednego krańca kanapy na drugi, a i tak bieda ich nie skontruje. No ale w kadrze to już trochę lipka. Są, owszem, rekordy występów i bramek, niewykluczone że nie do pobicia. Ale jak do tej pory widniała przy nich gwiazdka z pytaniem „na co się to wszystko przełożyło?”. Teraz przynajmniej można odpowiedzieć „na pierwszy od 36 lat awans z mundialowej grupy!”. Na piśmie przecież nie wygląda to źle.

Tylko… co mnie to obchodzi? Ja jestem kibicem reprezentacji Polski, nie Roberta Lewandowskiego.

@ Senator:

To są Mistrzostwa Świata , turniej w którym trzeba zajść jak najdalej , a najlepiej na sam szczyt

Wierzysz, że ta droga, droga skrajnego minimalizmu, absolutnej reaktywności i bezwstydnego farta może nas zaprowadzić na sam szczyt, albo chociaż gdzieś w jego pobliże? No właśnie.

To my będziemy przezywać jeszcze emocje a nie Belgowie czy Niemcy

Tym jednym stwierdzeniem, Senatorze, podjąłeś tak z pięć razy więcej ryzyka, niż Michniewicz przez cały ten Mundial Bo wiesz co? Ja też mam nadzieję. Coś mi tam bardzo nieśmiało tupta po głowie, że skoro:

• zaspokoiliśmy już ten fetysz wyjścia z grupy;
• selekcjoner ma zaklepaną robotę na następne półtora roku;
• żadne „zwycięskie porażki” nie wchodzą już w rachubę, a…
• racjonalnie, pod względem czystej jakości, nie mamy z Francuzami żadnych, ale to żadnych szans, to…

To chociaż w tym jednym meczu spróbujemy coś pokazać. Powalczyć. Zawiązać te trzy, cztery akcje, po których w ich polu karnym przynajmniej zrobi się gorąco. Mam jednak silne obawy, że emocje w niedzielę skończą się jakoś kwadrans po szesnastej naszego czasu. Potem będzie już tylko odliczanie.

Gawin: "dla odmiany wbrew wszystkiemu mam nadzieję, że jednak to my pacniemy Francję" - a skąd ją czerpiesz? 

Napiszę co powoduje moją nadzieję lub złudzenia jak kto woli.
1. Są odgłosy buntu na pokładzie odnośnie ultra defensywnej taktyki Czesia: 
"Napoli i Polska to dwie bardzo różne rzeczywistości. Moja reprezentacja nie narzuca swojego stylu, często oddajemy inicjatywę przeciwnikom i cofamy się, podczas gdy Napoli jest przyzwyczajone do utrzymywania się przy piłce i wykorzystywania wielu rozwiązań ofensywnych. Mam nadzieję, że w reprezentacji uda się rozwinąć tę koncepcję. (raczej nie z tym trenerem, takie słowa to podważanie filozofii selekcjonera, przyp.wł.) Próbujemy. Musimy cieszyć się chwilą, bez ograniczeń. W jednym meczu wszystko może się zdarzyć. Oczywiście potrzebna będzie inna Polska. (w tym ostatnim zdaniu Piotrka Zielińskiego ma nadzieja, tylko ilu w kadrze podziela to zdanie?)
2. Na Francję wybiegną w podstawowej jedenastce wypoczęci Arek Milik i Sebek Szymański. Ten pierwszy musi być rozdrażniony że po bardzo dobrym meczu został posadzony na ławce, a ten drugi kropnie z trzydziestego metra zwycięskiego gola! 
3. Mamy Super Hero, Batmana i Ironmena w jednym między słupkami. Dowcipkuje niczym Deadpool, czasem sprawia wrażenie posiadania symbionta Venoma.
4.Bartek Bereszyński powiedział: Dam radę!
5. Miauczenie i modlitwa będą naszą faktyczną wunderwaffe, Francuzi ironizują, ale ten się śmieje, kto się śmieje ostatni:  Francuska prasa drwi ze stylu Polaków. Prześmiewczy komiks z Krychowiakiem i Michniewiczem (meczyki.pl)
6. Ponoć naukowo, algorytmami wyliczono że mamy 16% szans na przejście Francuzów, diablo dużo, no niech każdy z czytających się przyzna ile samemu nam przyznaje. Dla mnie to było 10% i trzeba zrobić wszystko żeby taki jeden z dziesięciu meczów wygrać, ale dzięki algorytmom nasze szanse rosną!
7. Polacy już nic nie muszą, może uwierzą że stać ich na wszystko! Z tym "wszystko" to przesada, ale niech uwierzą że muszą grać w piłkę i szukać goli.
8. Nasza gra to piach, żenada, kpina a mimo to wyszliśmy z grupy! Co to będzie gdy zagramy tylko ciut lepiej i na poważnie w fazie pucharowej!
9. Według meczyków.pl Francuzi ponoć nie trenują rzutów karnych - nie wierzą że cokolwiek zrobią to zdołają pokonać Szczęsnego, mental po naszej stronie!
10. "Dziennikarz: „Gramy z Francją już w niedzielę”. Piotr Zieliński: „To do kościoła z rana, pomodlić się i będzie dobrze”. Dziennikarz: „W Dosze nie ma kościołów rzymsko-katolickich”. Zieliński: „Ale w Polsce ich nie brakuje”. (weszlo.com)

Pełna moja zgoda z Tomkiem Włodarczykiem, że w procesie przekonywania drużyny do filozofii "autobusu" i "lagotaki" być może ważnym czynnikiem był mecz, a przede wszystkim jego wynik Belgia - Polska 6:1. 
To w nim Michniewcz zyskał argumenty, a Lewy stracił, filozofia męki w destrukcji zaczęła kusić i mamić, a Krycha celnie ją tylko spuentował w odpowiednim dla siebie momencie. Parafrazując i upraszczając - próbowaliśmy grać dostaliśmy szóstkę w plecy od Belgów, zaparkowaliśmy autobus i wymęczyliśmy jednobramkową wygraną z Chile. Co jest lepsze i przynosi efekty?
Być może tym tokiem podążało przekonywanie piłkarzy do michniewiczowszczyzny.

Dalkub: "I co ma zrobić trener w takim przypadku?" - odpowiedzieć, że jak chcesz się nauczyć grać w piłkę, młody człowieku, to będziesz grał podaniami w trójkątach, wychodził na pozycje w tychże trójkątach, cały czas pokazywał się kolegom do piłki, w strefie średniej i wysokiej podejmował ryzyko zwodem, kiwką, będziesz cały czas się uczył krótkiego prowadzenia piłki z głową w górze itp. itd. jeżeli chcesz się nauczyć grać w piłkę to będziesz to robił, masz do wyboru albo to albo laga, ale to znaczy że trener który to zaakceptuje nie wierzy żebyś nauczył się grać w piłkę i za rok, dwa, trzy być może będziesz jeszcze biegał za piłką ale pozostaniesz tylko kopaczem, przeciętniakiem. Dziś możemy przegrać, za rok również, ale za dwa lata "duże chłopy" będziemy wciągać nosem jeżeli zaufasz trenerowi który zabrania lagowania i jeżeli chcesz coś w piłce osiągnąć. 

Dalkub twoja sytuacja jeszcze ma wyjście, od Ciebie zależy jak tymi chłopcami pokierujesz, ale właśnie jest coś co napawa dużo większą zgrozą. Dziś w "Prawdzie futbolu" Kołtonia był Święcicki i tam w tym vlogu ze strony Świętego pada taka kwestia:
(215) Zieliński niewygodny dla Michniewicza: "Za bardzo się cofamy... Gdzie charakter, odwaga?" - YouTube 
w konkretnej sprawie warto odsłuchać od 1:01:30
Młode chłopaki które chcą się okopać na szesnastce i grać długie piłki na strusia pędziwiatra nie są problemem, problemem są trenerzy którzy będą chcieli tak grać w imię wyniku i za przykład będą podawać reprezentację świetnego analityka piłkarskiego, pragmatyka, polskiego guru wyznawców murowańca z konterką czyli trenera kadry która po 36 latach wyszła z grupy na mundialu - Czesia Michniewicza.
Tu wieje zgrozą, człowiek siwieje, markotnieje i ma wszystkiego dość.

Żeby nie było o świetnej organizacji gry w obronie obecnej repry mówią również niektórzy dziennikarze, byli piłkarze, wszyscy zda się jesteśmy skażeni wirusem mitu skutecznego "murowańca" jako polskiej drogi do sukcesu.

a skąd ją czerpiesz?

No cóż, głównie z tego, że... to tylko jeden mecz

Poważnie to na pewno liczę na to, że zagramy z większą twardością, bo przez to oglądanie się na kartki byliśmy w środę tłamszeni przez Argentyńczyków w pojedynkach, ale też wierzę, że pojawi się u nas wreszcie choć trochę luzu, swobody, przecież my już naprawdę nic nie musimy.

Te ok. 15% szans wydaje mi się dość trafne. Francuzi są w Katarze lepsi niż się wydawało przed turniejem, zupełnie nie widać wyrwy w środku pola po Pogbie i Kante. Mbabbe jest w szatańskiej formie, Dembele nie irytuje tak jak zdarza mu się w Barcelonie, Griezmann kapitalnie porusza się między formacjami, schodzi też na boki i tam szuka wolnej przestrzeni. Mbappe i Dembele pewnie będą podwajani, niestety nie widzę u nas zawodnika, który byłby w stanie wyłączyć Griezmanna, przecież nie Krycha.

Natomiast chyba jest szansa na to, że tym razem mecz nie będzie toczyć się na naszym polu karnym, Francuzi raczej nie będą nam zabierać piłki w 10 sekund i ponawiać ataków, to nie jest zespół stworzony do tak intensywnego pressingu. Musimy to wykorzystać, znaleźć jakiś sposób na to, żeby utrzymać się przy piłce i przechodzić na francuską połowę, przede wszystkim wprowadzać więcej zawodników do ataków skrzydłami. Przy ladze i incydentalnych indywidualnych szarżach pozostanie nam tylko odliczanie minut do pierwszej bramki dla Francji.

AC problem polega na tym że dzieciaki tym przesiąkają, tłoczy im się to do głowy w wielu miejscach i oni tak myślą, potem swoim dzieciom też to będą wpajać.

Wracając do Mundialu mecz Argentyny i Australii chciałem obejrzeć aby porównać dwa ostatnie mecze Messiego i spółki. Obejrzałem i okazało się że to co widzę mnie nie męczy, a wręcz chcę to oglądać. Nawet grający w defensywie zespół Kangurów, grał na skróconym polu gry, nie dupą w polu karnym, a jak piłke przejmował to próbował się przy niej utrzymać co sie im nie jednokrotnie udawał Jak ja bym chciał aby Polska grała jak Australia.........

Do przerwy w meczu Francja-Polska najlepszym zawodnikiem spotkania jest bramkarz. Nie, nie nasz bramkarz. Można? Można!

1/8 finału: Francja – Polska 3:1 (1:0)
Giroud (44. min.), Mbappe (74. min., 90. min.) – Lewandowski (90. min. – k.)
Żółte kartki: Tchouameni – Bereszyński, Cash
Francja: Lloris – Kounde (90' Disasi), Varane, Upamecano, Hernandez – Griezmann, Tchouameni (66' Fofana), Rabiot – Dembele (76' Coman), Giroud (76' Thuram), Mbappe
Polska: Szczęsny – Cash, Glik, Kiwior (86' Bednarek), Bereszyński – Krychowiak (71' Bielik) – Kamiński (71' Zalewski), S. Szymański (64' Milik), Zieliński, Frankowski (86' Grosicki) – Lewandowski

Godne pożegnanie Biało-Czerwonych z Mundialem. Podziękowania za grę w ostatnim meczu na turnieju.

nareszcie pozwolono Zielińskiemu grać, czapki z głów przed Beresiem za cały turniej, Szczęsny potwierdził klasę. Tych 3 zawodników pasuje na ten turniej, reszta niestety nie, w tym przede wszystkim Lewandowski.
Da się grać w piłkę, da się postraszyć mistrzów świata, nawet mając kilku drewniaków na boisku. Niestety ja nie mogę patrzeć na Glika, który był zamieszany przy każdej bramce spóźniony, drugi Krychowiak, hamulcowy grający do tyłu człapiący - żegnam panów bez żalu

"nareszcie pozwolono Zielińskiemu grać"
Wszystko się zgadza za wyjątkiem tego, że to nie Michniewicz mu pozwolił grać, tylko Dechamps wystawiając ultraofensywny skład. Dzięki temu Zielu miał mnóstwo miejsca na rozgrywanie. Zresztą, to jest podstawowa różnica pomiędzy Argentyną a Francją. Ci pierwsi wychodzą z założenia, że im więcej oni są przy piłce, tym mniej przeciwnik. Podobnie jak Hiszpanie, stosują bardzo agresywny, wysoki pressing już na połowie rywala. Ci drudzy, z kolei, mając takich sprinterów jak Dembele i Mbappe wolą ustawić się w niskim pressingu i czekać na stratę i kontrę.
Gra się tak jak przeciwnik pozwala i dla mnie przeciwstawianie sobie autobusu i ofensywnej gry jest kompletnie bez sensu. Ja tutaj w 100% zgadzam się z Michniewiczem: liczy się wynik.
Co do Glika i Krychowiaka, to pełna zgoda: czas tych panów chyba dobiegł końca. Jest Wieteska, jest Nawrocki, jest Moder - pora powoli robić pokoleniową zmianę. Zwłaszcza, że za chwilę rozpoczynamy grę o Euro 2024.

Francuzi wyleczyli nas z Kataru.

Potyczki reprezentacji Polski z Francuzami w piłce nożnej wywołują u mnie wielce nieprzyjemne skojarzenia i odczucia. A to za sprawą meczu sprzed 55 lat , w którym na stadionie X lecia przegraliśmy z nimi 1;4. Wcześniej byłem na dwóch spotkaniach reprezentacji : wygranym 2:1 z reprezentacją Czechosłowacji ( ówczesny wicemistrz świata) w 1964 roku oraz zremisowanym w 1965 roku z bardzo mocnymi Włochami 0:0.Na mecz z Francją 17.09.1967 roku w ramach eliminacji do ME wybrałem się wraz z 5 kolegami z LO w Błoniu,a od pierwszego października studentami UW i PW. Przed meczem byliśmy pełni optymizmu , bo w Paryżu wiosną przegraliśmy po dobrej grze tylko 1:2 ,a ponadto na otwartym po remoncie stadionie RKS Błonie w przeddzień nasza reprezentacja juniorów pokonała odpowiedników z Francji 1:0. W ramach wkładu w doping sporządziliśmy sporych rozmiarów ( 4 na 2 metry) transparent na którym na czerwonym tle ( materiale) nakleiliśmy dużymi białymi literami napis : "Grajcie wszyscy ( u góry) , tak jak Brychczy ( u dołu)". Do tego dwa drzewce i jazda pociągiem podmiejskim na dworzec Warszawa Stadion . Po tej stronie na którą kupiliśmy bilety widzów było niewielu, więc z transparentem swobodnie staliśmy na ławkach.Nasza reprezentacja składała się z powszechnie uznawanych za najlepszych zawodników na swoich pozycjach,a wywodzili się oni z Górnika Zabrze (Kostka , Oślizło, Kowalski, Szołtysik, Lubański) , Legii ( Gmoch,Brychczy, Gadocha) oraz Polonii Bytom ( Anczok) , Ruchu Chorzów ( Faber) i ŁKS ( Suski). Niestety od początku spotkania widać było przewagę w szybkości indywidualnej , jak i zespołowej po stronie Francuzów , którzy szybko ( 13') zdobyli bramkę, odpowiedział im Mistrz Brychczy po błyskotliwej indywidualnej akcji ( 26') , ale to było wszystko i do końca spotkania byliśmy tłem dla dynamicznych Francuzów. Po tym meczu dojmującym uczuciem było rozżalenie oraz coś na kształt współczucia dla bezradnych naszych reprezentantów.Ja mam nadzieję,że po dzisiejszym meczu w Katarze będzie podobnie i media zaniechają promowania haniebnego zdziczenia, wręcz zbydlęcenia jakim raczyły nas po awansie do ćwierćfinału. Chyba wreszcie zaczniemy pojmować,że świat nie kręci się wokół nas. Wierzę także,że przestanie się robić z prymitywnych łachudrów autorytety .
Jednocześnie po tamtym dojmującym poczuciu bezradności nie chcę więcej takich stanów doświadczać w sporcie , w tym w piłce nożnej. Dlatego nie przyłączyłem się do krytyki po meczach grupowych, bo nasi obroną wywalczyli awans i to był powód do dumy ,a nie do hejtu. Tak samo teraz jak odpadliśmy , z lepszymi - w meczu w którym daliśmy z siebie wszystko.
Dodam tylko ,ze we wspomnianym meczu z 1967 roku w obu drużynach grało kliku znanych później trenerów : u nas : Gmoch, Kostka, Brychczy, Kowalski ,a u Francuzów : Robert Herbin, Jeans Michel, Jean Djorkaeff, i Yves Herbert.

Przyznam ,że jestem wręcz zafascynowany kulturowym dorobkiem Francuzów, zwłaszcza ich literaturą i filmem, głownie z okresu mojej młodości. Niezależnie od tego podziwiam ich konsekwencję w krzewieniu demokracji, praw człowieka, dbałości o podmiotowość substancji narodowej, w tym ich antyimperializm oraz racjonalny rozsądek. W dziedzinie futbolu Francuzi byli na etapie niezorganizowania tak do początku lat 90-tych XX wieku, kiedy to otrzymując organizację MŚ w 1998 roku postanowili zreformować u siebie całość piłki nożnej, nie tylko na poziomie infrastruktury,ale przede wszystkim szkolenia . Nie mam dowodów na to ,aby znali polski program minimum wprowadzony do powszechnego szkolenia młodzieży we wszystkich klubach z początkiem lat 60-tych i kontynuowany aż do początków lat 80-tych. Francuzi poszli tym samym szlakiem, z tym,że programem minimum objęli wszystkie szczeble i wszystkie grupy wiekowe. Na czym to polegało przekonały się w połowie lat 90-tych dwie nasze czołowe gwiazdy, które trafiły do Francji, a mianowicie Czerwiec i Wieszczycki, bo kiedy oni kończyli bieg rozgrzewkowy ich koledzy kończyli trening. Efektem wprowadzenia reżimu szkoleniowego, były sukcesy reprezentacji Francji :MŚ w 1998 roku i 2018, oraz ME w 2000 roku. To z tego pokolenia zwycięzców wywodzi się obecny trener reprezentacji Didier Deschamps. Lecz nie tylko sukcesami Francja w piłce zasłynęła, bowiem odcisnęli oni swoje wyraźnie piętno na podwalinach współczesnej piłki nożnej,a przede wszystkim na jej rozumieniu. Powszechnie uważa się,że Francuzom zawdzięczamy wykorzystanie szybkości w działaniach boiskowych, co u nas propagował i propaguje prof. Chmura,wykształcenie pozycji ofensywnego pomocnika ( 10) różniącej się od wcześniejszej rozgrywającego oraz defensywnego pomocnika ( 8) , którego nazywa się "nosiwodą".Francuzi odeszli od tradycyjnych szkół, mód i systemów uważając,że podstawowym zadaniem trenerów jest właściwe pokierowanie zawodnikami tak, aby to gracze zrealizowali swój potencjał.Największą uwagę przy naborze i następnie selekcji przywiązywali do predyspozycji szybkościowych jako cechy wrodzonej. W tamtym okresie takimi szybkościowcami byli Anelka , Cisse i Thiery Henry , a dziś jest np. Mbappe.
Z kolei ukształtowanie roli nowoczesnego ofensywnego pomocnika to "zasługa" genialnego Zinedie'a Zidane.To on stał się jej prekursorem i wzorem. W dzisiejszej reprezentacji udanie wciela się w tę rolę Griezman. Natomiast niedościgłym defensywnym pomocnikiem stał się obecny trener reprezentacji , jednocześnie kapitan tamtych drużyn Didier Deschamps.Jego drogą podąża obdarzony wielkimi możliwościami i wieku 22 lat kosztujący już 80 mln Euro Tchouameni.
Biorąc na warsztat to co nazywamy myślą szkoleniową to we Francji ona błyszczy ,a u nas nawet się nie tli. Różnicę w wyszkoleniu technicznym większości reprezentantów ,a przede wszystkim taktycznym można było dziś dostrzec ,nawet nieuzbrojonym okiem.

Grupowe mecze naszej reprezentacji spotkały się z ogromną krytyką, w której słowo "antyfutbol" wydaje się łagodne.Ja takiej krytyki nie podzielam i przyznam ,że jej nie rozumiem, bo jest ona pozbawiona elementarnego sensu. Owszem nasza drużyna w parametrach , zwłaszcza celnych strzałach na bramkę odstawała od rywali i nie ma co udawać ,że jest inaczej.Ale samobiczowanie z tego powodu wydaje się być masochizmem. Otóż ja oznajmiam ,że masochistycznym zboczeńcem nie jestem. Racjonalny namysł nad sposobem gry naszej reprezentacji musi uwzględniać możliwości wykonawcze zawodników, bo inaczej staje się gaworzeniem bobaska, któremu zabaweczka się nie podoba.Każdy zna przysłowie ,że "Tak krawiec kraje jak mu materii staje i że " Z pustego to i Salomon nie naleje" ,lecz niewielu jest zdolnych pojąć głębię ich zawartości.Ci , pożal się Boże, krytycy marzyli o porywaniu się z motyką na słońce - co wydaje się być pomysłem kretyńskim. W tej kwestii znowu za autorytet robi niejaki Hajto, który powiada ,że wolałby , aby nasza drużyna przegrała jak Dania, niż awansowała w takim stylu. Już pomijam ,że porażka z Australią to żaden powód do chwały, bo my jednak przegraliśmy z wielką Argentyną.Tylko ,że ten Hajto to on jest autorytet ,ale od przegrywania bez żadnego stylu,że przypomnimy jego "dokonania" - brak awansu na MŚ 1998, brak awansu na ME w 2000 i 2004 roku oraz kompromitację w meczu z Portugalią w 2002 roku 0;4 i klęskę w meczu z Koreą Płd, która raczkowała w futbolu . Pewno po dzisiejszym meczu zwolennicy klęsk wszelakich zakrzykną ,a nie mówiliśmy jak to ładnie jest dostawać w dupę ,jak się ją wystawi ,lecz ja jednak pozostanę przy swoim zdaniu i oznajmię,że gdybyśmy tak grali jak dziś - to z grupy byśmy nie wyszli.Mimo,że uważam,że przegrać z Argentyną i Francją to żaden wstyd.
Ja zwykłem o poważnych sprawach rozmawiać poważnie i słuchać poważnych ludzi, a nie durniów.Powtarzam,że to co znaczy "lepiej" jest oceną ,ale relatywną, a nie obiektywnym kryterium. Takim kryterium było wyjście z grupy i cel został osiągnięty.Nie dziwiłem się natomiast Michniewiczowi ,że w obliczu zmasowanej krytyki postanowił przegrać,ale ładnie. To dość dobrze świadczy o realizmie trenera ,aczkolwiek ten brak wiary w to,że Francuzów można chociaż próbować ograć - mnie martwi . Oczywiście ,że "dobrymi chęciami jest piekło wybrukowane" i oczywiście w piłce same chęci nie wystarczą,ale troszeczkę irracjonalizmu nikomu jeszcze nie zaszkodziło.Oczywistym jest także,że odpowiedzialny trener nie może być gówniarzem wierzącym w cuda-niewidy, bo jego zadaniem jak każdego rozważnego "kierownika " jest takie zarządzanie ryzykiem,aby było ono jak najmniejsze. Nie chodzi więc tylko o porównywanie wartości drużyn, chociaż nasze 255 mln Euro naprzeciw ponad 1 miliarda Francji uwypukla przepaść.Nie do końca chodzi także o różnice w skali umiejętności piłkarskich tak technicznych , jak i taktycznych, bo taki Zieliński dziś ustępował tylko Mbappe. Do tego gołym okiem dostrzegamy różnice w efektach prowadzenia reprezentacji przez 10 lat ( Deschamps) i kilka miesięcy ( Michniewicz). Głównie chodzi o brak wyrównanych umiejętności zawodników naszej drużyny w porównaniu z Francją i wcześniej Argentyną .
Nasz drużyna jest jest pełna dziur , jak przeciekający durszlak co zmusza trenera do nakazywania gry opartej na pomocniczości. Klasycznym przykładem ograniczanie potencjału wykonawczego przez nierównowagę w drużynie jest Lewandowski. On wykonuje gros zadań defensywnych, on ma mnóstwo przechwytów, on przebiegł najwięcej kilometrów. Ta dysproporcja umiejętności i siły gry wyklucza efektywną kompatybilność opartą na grze strefowej. Stawianie na indywidualną zadaniowość byłoby rodzajem samobójstwa. Oczywiście nie wiemy, czy gdyby nasza drużyna grała bardziej defensywnie osiągnęła by dziś korzystniejszy wynik ,ale tak grając jak graliśmy mogliśmy tylko przegrać.

Trener reprezentacji nie nauczy piłkarzy rzemiosła,ale powinien nauczyć ich co i jak grać. Ale ,żeby nauczyć to trzeba być dobrym nauczycielem, a bardzo dobry nauczyciel to : po pierwsze - musi sam wiedzieć , co jest ważne ,a co nieważne , po drugie - musi założyć,że uczniowie potrafią to co ważne zrozumieć i po trzecie - potrafi wytłumaczyć to co ważne tak,że oni naprawdę to zrozumieją. W tym sensie Michniewicz jest nauczycielem ,aż za dobrym, bo potrafił wytłumaczyć graczom ,że obrona jest najważniejsza i oni to zrozumieli. Przy tym Michniewicz analizuje rywali,ale chyba ich przecenia. W grupie w moim przekonaniu przecenił Meksyk i gdybyśmy z nimi wygrali to tak jak się sytuacja ułożyła trafilibyśmy na Australię ,a nie na najmocniejszego rywala czyli Francję. Wcześniej napisałem,że mimo siły Francji to również i ją przecenił, bo obrana taktyka była zgubna, bowiem zostawialiśmy za dużo przestrzeni szczególnie groźnym rywalom , w tym nie było "plastra" dla Mbappe. Niezależnie od kwestii taktycznych to mnie u Michniewicza negatywnie uderza brak jego stałości w uczuciach ,w poglądach , w praktycznym działaniu. Można gdybać, można wydziwiać, ale Michniewicz prowadząc wszystkie drużyny preferował dominantę taktyki defensywnej i pod to założenie ustalał organizację gry i stawiał wykonawcze zadania zawodnikom. To zauważył trener Deschamps uznając jakość gry defensywnej za walor naszego zespołu ,a nie jego wadę.I nagle , raptownie, trener stawia na styl zrównoważony z nachyleniem ku ofensywie. Jak trafnie zauważył Borek Francuzi byli tą metamorfozą naszej drużyny zaskoczeni,ale tylko chwilowo , bo potrafili tę niefrasobliwość wykorzystać , chociaż gdyby byli bardziej skuteczni ,albo by mieli przed sobą gorszego bramkarza to wynik byłby znacznie wyższy. Niestety nie mamy opanowanej organizacji gry zbalansowanej; potrafimy : albo się dość udolnie bronić, zaniedbując atak ,albo nieudolnie atakować , zaniechając obrony. Przy zmasowanej obronie zachowywaliśmy szanse chociaż na remis , przy taktyce ofensywnej oddajemy nasz los w ręce rywali.
Przy podejmowaniu decyzji taktycznych powinno się rozważyć czy bilans się zgadza. Bo w piłce poza nielicznymi wyjątkami nie ma nic za darmo. Lecz tak jak w bilansie suma zysków i strat musi się równoważyć.Na ogół jest tak ,że jak chcemy coś zdobyć to musimy sobie uświadomić ,że równocześnie musimy ponieść tego koszty. Im większy sukces tym większe koszty , więc musimy sobie odpowiedzieć na pytanie czy jesteśmy gotowi je ponieść.Bo w takiej sytuacji często bywa ,że sukcesu i tak nie ma , a straty są niepowetowane. Tak pewnikiem rozumował Michniewicz przed meczami grupowymi ,ale tej analizy zaniechał przed meczem z Francuzami , bo chyba doszedł do wniosku ,że z tymi zawodnikami nic więcej nie ugra.I moim zdaniem ma rację, bo materiał zawodniczy jakim dysponuje w dużym stopniu jest wybrakowany.
Pisałem wcześniej o programach minimum polskim i francuskim. Nasz został praktycznie zawieszony po wprowadzeniu stanu wojennego , a po 1989 roku brutalnie zlikwidowany, a i swoje dołożyła korupcja.Od wielu lat rachityczne próby wprowadzenia jakiegoś ładu szkoleniowego napotykają na opór anarchistycznie nastawionych klubów. Szkolenie młodzieży padło , leży i kwiczy , a jednocześnie każdy wuj ma swój strój. We Francji jak zaczęli przed ponad 30 laty tak program kontynuują i piłka francuska ma nadmiar świetnie wyszkolonych talentów i zawodników klasy światowej. Żaden trener nie jest cudotwórcą i jeżeli PZPN ,a za nim media bredzą,że to trener jest winien naszego braku sukcesów reprezentacyjnych to usiłują odwrócić uwagę od swoich win i zrobić z nas idiotów.Bez wysokiej klasy zawodników nie będzie sukcesów reprezentacji.

Sędzia Valenzuela z Wenezueli potwierdził swoją opinię świetnego rzemieślnika, który zna przepisy i wie jak je stosować.Nie aspiruje przy prowadzeniu zawodów do odgrywania głównej roli i nie stara się przeszkadzać w grze zawodnikom. Zasłużył na wysoką notę.

Fart nas opuścił, bo w ćwierćfinale trafiliśmy najgorzej jak mogliśmy, bo na reprezentację Francji. Uczciwie napiszę,że najbardziej obawiałem się,że Michniewicz i zawodnicy uwierzą,że kibice o niczym innym nie marzą,jak tylko o tym,żeby nasi rzucili się z szablami na czołgi . Ja takie szpanowanie uważam za szaleństwo ,za wytwór obłąkanego umysłu. Wciąganie w to zwyrodnienie patriotyzmu uznają za kretynizm. Jestem patriotą,ale nie idiotą, który odczuwa radochę z poniesionych klęsk. To u nas przyjęło się czcić klęski , lecz w normalnym świecie historię piszą zwycięzcy ,a przegrani są w pogardzie. Różnica w klasie obu dzisiejszych rywali była ogromna na korzyść Francji i praktycznie nie do zniwelowania. Trener Michniewicz wymyślił teoretycznie zgrabny model , który w zamyśle mógł przewagę Francuzów ograniczyć. Analizując jego proces myślowy na poziomie teoretycznym musimy przyznać ,że ustawienie 4-1-4-1, biorąc pod uwagę najmocniejsze atuty Francuzów było sensowne . Na skrzydłach ustawił dwóch bardzo szybkich zawodników; Frankowskiego i Kamińskiego ,aby wspomagali obrońców w powstrzymywaniu Mbappe i Dembele. W środku pola wybijać z rytmu gry rywali mieli dobrzy technicznie Zieliński i Szymański ,a Lewandowski, tym razem bez przydziału, miał mieszać w ich obronie . Jedynym ,który zagrał znakomicie i aż nadto wywiązał się z zadań był tym razem Zieliński.Moim zdaniem przy tak wspaniałej dyspozycji Piotrka trener powinien szybciej zdjąć z boiska Szymańskiego i wprowadzić takiego zawodnika, który byłby "plastrem " dla Mbappe. Ten strategiczny plan trenera się nie powiódł, bo nasi zawodnicy , poza Zielińskim, Lewandowskim i Bereszyńskim, klasą ustępują Francuzom.
Nasza reprezentacja nie dysponowała potencjałem ,aby wznieść się na poziom Francji. Nasza szansa zaistniałaby wówczas, gdyby to Francuzi obniżyli loty. Ponieważ zagrali na swoim wysokim poziomie to stało się to co się stać miało i się musiało. Przegraliśmy i ja bym honoru do tej porażki nie mieszał.
Zabawa dalej trwa , ale już bez nas.

Zbyszku, jedna uwaga: 1:0 z Meksykiem i 2:0 z Arabią w końcowym rozrachunku dawałoby nam mniej bramek, niż miała Argentyna (AFAIR, w sumie 5). Więc, żeby zająć pierwsze miejsce w grupie, to musielibyśmy bardzo wysoko wygrać z Meksykiem lub Arabią i liczyć na to, że Argentyna nam nie strzeli zbyt dużo bramek. To pierwsze, to był bardzo mało realny scenariusz, zwłaszcza biorąc pod uwagę wyraźnie słabszą formę Lewandowskiego. A chyba się zgodzimy, że te 2 bramki Albicelestes, to najmniejszy wymiar kary. I chyba się zgodzimy, że zrobiliby wszystko, aby nie trafić na Francuzów. Wyjście z I miejsca z tej grupy było raczej niemożliwe.

Dla mnie osoba trenera jest totalnie nieistotna. Jak widzieliśmy wczoraj drużyna Czesława może grać do przodu i tylko należy mu zakomunikować tak:

Panie nie zwolnię pana za 3:0 z Francją Anglią lub Brazylią w plecy o ile nie będzie to wyglądało kuriozalnie czyli jak podczas MŚ z Argentyną. Rozliczam pana za 3 lata po eliminacjach do kolejnego Mundialu i po każdym roku musi pana drużyna pokazywac progres w grze, czyli gramy w piłkę a nie w przesuwaka, wprowadzamy nowych zawodników, zmieniamy się w oczekiwaną stronę. Autobusy nie wchodzą w grę, porażki są akceptowane po walce. Wyjscia z grupy są pięknym celem ale nie dla nas bo my chcemy rozwoju piłkarskiego w tym kraju, a nie wyniku który nic nam nie da - pasi to proszę, nie pasi to do widzenia.
Czy to wypali? nie wiem, ale wierzę że ma szansę nie mniejszą niż autobus. Wiem że bez rozwoju będzie coraz ciężej z awansem i zaczniemy brać baty jak w latach 90 i pierwszej dekadzie 21 wieku.
Należy się tez pogodzić z myślą że Roberta nie będzie za 3,5 roku i że jak dojedzie do ME to będzie cud - o ile na nie pojedziemy

Turniej kończymy, osiągając wyniki w postaci 0:0 z Meksykiem, 2:0 z Arabią Saudyjską, 0:2 z Argentyną i 1:3 z Francją. Jest wielce prawdopodobne, że z tymi konkretnymi rywalami takie właśnie wyniki moglibyśmy osiągnąć w niemal każdych okolicznościach, z dowolnym trenerem na ławce, z każdą stosowaną taktyką. Tak naprawdę z punktu widzenia polskiej piłki w Katarze nie wydarzyło się zatem nic nadzwyczajnego, ani na plus, ani na minus.

Ja jednak jestem szczęśliwy, że w ogóle byliśmy na MŚ, że nie został powielony schemat trzech meczów, że mogliśmy emocjonować się grą Polaków aż do wczoraj. Dla mnie to jest wartość sama w sobie - całe to oczekiwanie na każdy mecz, rosnąca ekscytacja, przedmeczowe i pomeczowe analizy, emocje i nerwy, dyskusje takie jak nasza tutaj.

Teraz natomiast pojawia się kwestia personaliów i planu na przyszłość. Wyżej napisałem, że wyniki reprezentacji to nic szczególnego, ale w kontekście naszych doświadczeń na wielkich turniejach na przestrzeni ostatnich dekad trudno się dziwić, że wysiłki Michniewicza szły w kierunku ograniczenia ryzyka - że bardziej obawiał się odpadnięcia z grupy niż miał nadzieję na ćwierćfinał czy półfinał. Zadanie wykonał i wg mnie powinien mieć szansę dalszej pracy z kadrą.

Tylko są dwa pytania - czy on sam wierzy, że ma to sens i czy grupa będzie chciała nadal z nim pracować? W pierwszej kwestii, Czesław jest oczywiście człowiekiem ambitnym, ale być może chłodna kalkulacja skłoni go do wniosku, że teraz jest najlepszy moment na odejście. W drugiej kwestii, wypowiedzi Lewego czy Zielińskiego wyraźnie wskazują na to, że ich zagadkowe zdyscyplinowanie (o którym przecież rozmawialiśmy wyżej) było jedynie doraźne i podporządkowane MŚ, natomiast na dłuższą metę chcieliby pracować inaczej. I trudno powiedzieć, czy są to wypowiedzi przeciw Michniewiczowi, czy raczej skierowane do niego.

Ten turniej pokazał też jak krótką kołdrą dysponujemy. Niby na papierze fajnie wyglądają kluby, w których grają nasi reprezentanci, ale środek pola Krychowiak - Bielik to jakby wetknąć przedpotopowy procesor do nowoczesnego komputera. Moder, jakże brakowało tam Modera, a przecież kraje, z którymi przegrywaliśmy, mają takich Moderów na pęczki. Cztery lata temu mieliśmy Bednarka i po tamtym fatalnym turnieju w Rosji można było mieć nadzieję, że przynajmniej objawił się nam defensor na lata, przyszły lider formacji. Gdzie teraz jest Bednarek? Mnóstwo błędów popełniał Kiwior, kompletnie spalili się Zalewski czy Świderski. W naszych warunkach to są nieodżałowane straty.

Chciałbym wiedzieć czy Czesław teraz w duchu nie żałuje, że zdecydował się na grę czwórką obrońców (zamiast trójki) i że powołał 'szóstki' D. Szymańskiego czy Bielika zamiast 'ósemek' Klicha czy Linetty'ego, ale co było to było. Jeżeli coś zmieniać w planach na przyszłość to teraz, bo jedyny sposób, by zminimalizować straty związane z niedoborami personalnymi to konsekwentne oparcie się o konkretną taktykę w taki sposób, by każdy zawodnik pierwszego składu miał zastępstwo jeden do jednego, nawet jeżeli nie pod względem jakości, to pod względem wypracowanych mechanizmów i funkcjonowania drużyny jako całości. I tu nie będę odkrywczy, jeżeli kiedyś rezygnować z Glika czy Krychowiaka, nawet nie całkowicie, ale jak wiodące postaci formacji, które narzucają określony sposób gry to właśnie teraz - nawet jeżeli może mocno nam to utrudnić nieodległą rywalizację z Czechami i Albanią w eliminacjach do ME.

Ja osobiście uważam, że Michniewicz popełnił dwa kluczowe błędy, które może nie miały wpływu na nasze osiągnięcia na mundialu ale miały wpływ na obraz naszej gry.
Prześledziłem te mecze, które kadra rozegrała pod jego batutą przed MŚ i okazuje się, że ta 11-tka, która wyszła na Meksyk w żadnym z tych 9 meczów nie grała w takim zestawieniu. Cały czas był ciągnięty za uszy Żurkowski, który w Katarze nie rozegrał nawet minuty. Kompletnie mnie nie przekonuje ten piłkarz i chyba nie tylko mnie, biorąc pod uwagę liczbę jego występów w Serie A w aktualnym sezonie.
Drugi błąd, to brak piłkarza z naszej ekstraklasy w podstawie. Nawałka wymyślił Mączyńskiego, który stał się kluczową postacią w jego kadrze. Michniewicz w całości oparł się na grajkach z zagranicy. Problem z tymi piłkarzami jest taki, że rzadko który z nich jest podstawowym piłkarzem w swoim klubie a często łapią kontuzje, czy przegrywają rywalizację z kolegami z zespołu. Patrz, wspomniany Żurkowski, Bielik czy teraz Moder. Może i taki Slisz nie prezentuje poziomu Fiorentiny ale przynajmniej gra od deski do deski.
Czy Michniewicz pozostanie na tym stołku? Szczerze wątpię. Ma liczne grono "fanów" wśród dziennikarzy, którzy będą go tak długo kąsać po nogawkach aż w końcu sam da sobie spokój.

Antoni Bugajski z Przeglądu Sportowego: "Według naszych informacji Michniewicz powiadomił piłkarzy, że zgodnie z umową 10 mln zł z całej kwoty zostanie przeznaczone dla ludzi ze sztabu.
Wtedy zaprotestował Lewandowski, stwierdzając, że ustalenia między nimi były inne – dla sztabu miało iść tylko 5 mln zł. Nie wiemy, w jaki sposób spór został rozstrzygnięty, ale trudno zakładać, że wpłynął korzystnie na relacje trenera z przynajmniej kilkoma liderami kadry." https://przegladsportowy.onet.pl/pilka-nozna/awantura-o-miliony-podzielila-kadre-zgrzyt-lewandowskiego-i-michniewicza-oto-kulisy/y6ve3cs

5% czy 10 mln lub 5 mln z całej puli dla sztabu kadry?

Żenujące te przepychanki o kasę .

Akt przedostatni(!?) tym razem piórem(klawiaturą) Tomasza Włodarczyka, na scenę wkracza ten trzeci za to kto wie może najbardziej urażony:
"... dyskusja o procencie wynagrodzenia dla sztabu nie stała się osią konfliktu pomiędzy Michniewiczem i Lewandowskim.
Znacznie bardziej istotnym punktem jest natomiast fakt, że premia miała zostać wypłacona z pominięciem PZPN - bezpośrednio do piłkarzy i sztabu szkoleniowego - na co wściekł się prezes federacji, Cezary Kulesza. Premia stała się przyczyną ostrego wewnętrznego konfliktu. Na tyle ostrego, że Michniewicz może tej burzy nie przetrwać. Według naszych informacji od poniedziałkowego poranka ruszyły dyskusje na temat przyszłości trenera - nie tylko ze względu na wyniki, styl gry, plany rozwoju kadry, ale - to zatrważające - również temat premii. Wewnątrz federacji nie ma zgodności co do kontynuowania dalszej pracy przez Michniewicza, ale na razie trudno wyrokować, jaką decyzję ostatecznie podejmie Kulesza.
Czytaj dalej pod linkiem: https://www.meczyki.pl/newsy/michniewicz-straci-posade-po-aferze-wokol-kadry-nowe-fakty-w-sprawie-gigantycznej-premii-nasz-news/201696-n

Czekamy na finał!? 

Michniewicz nie jest moim żadnym idolem. Ja tylko staram się walczyć (niestety, jak widać nieskutecznie) z łatką "murarza", którą mu przypięto, a która jest wierutną bzdurą. Pokazał to choćby jego okres pracy w Legii, gdzie mając odpowiednich piłkarzy zaimplementował bardzo ofensywny styl gry. Polska reprezentacja nie miała prawa w ogóle pojechać na Mundial i to stwierdzenie powinno zakończyć jakiekolwiek dyskusje na temat tego słynnego stylu.
Polska piłka, to bagno, w którym najlepiej żyją sobie wszelkiej maści "dziennikarze" i "eksperci". A żyją głównie z napierdalania w Legię w czasie sezonu a od święta w napierdalanie w reprezentację. Bo to się najlepiej klika. Bo za to leci najwięcej lajków.
A już zupełne obrzydzenie mnie bierze, gdy widzę kogoś takiego trzymającego laptopa z napisem "x-kom.pl".
EDIT: A w temacie "afery premiowej", to po prostu nie wierzę tym sprzedajnym prostytutkom w żadne ich słowo.

Na gorąco tuż po emocjonującym meczu bardzo trudno sensownie omówić aspekty związane z taktyką i organizacją gry, również dlatego ,że materiał analityczny jest "jednorazowy" i polega tylko na zapamiętaniu tego co widzialne i tym samym ulotne. M.innymi dlatego śledzę z uwagą ( na ile mi czas i inne zajęcia pozwalają) programy w TVP Sport, które są nadawane codziennie od 9.00.. Oczywiście ich wartość jest różna,ale wczoraj z wielkim zainteresowaniem wysłuchałem i obejrzałem analizy porządnie wykształconych trenerów średniego pokolenia Niedzwiedzia z Widzewa ( organizacja gry ofensywnej naszej reprezentacji) oraz młodszego pokolenia Smolarowa ( gra defensywna). Ja jednak bardziej skupiłem się na analizie gry Francuzów ( powierzchownej z natury rzeczy, bo opartej na kilkunastu przykładach), bo bardziej mnie interesowała odpowiedz na pytanie ; dlaczego oni wygrali ,a mniej dlaczego my przegraliśmy ?.
Moim zdaniem przy takich ocenach nie można abstrahować od jakości zawodników jakimi dysponuje trener , od jego wiedzy ,w tym przede wszystkim od czasu w jakim pracuje z reprezentacją ( Deschamps 10 lat, Michniewicz kilka miesięcy). W tych podstawowych wskaźnikach nasza reprezentacja nie może się równać z Francuską. Czego też dowiódł materiał analityczny.
Pierwszy wniosek jest taki ,że Francja cały czas kontrolowała przebieg spotkania, które odbywało się na jej warunkach i pod jej dyktando. Co nie oznacza ,że Francuzi grali bezbłędnie , bowiem mają oni systemową słabość w postaci gry 4 obrońców w jednej linii, w tym środkowi obrońcy o podobnej charakterystyce nie tworzą monolitu i dość łatwo można znaleźć lukę w ich ustawieniu wobec siebie.
Drugi wniosek jest taki ,że Francuzi mają dwie podstawowe formy obrony przed atakami przeciwnika. Pierwsza polega na utrzymywaniu się przy piłce ( rodzaj tiki taka) i tym samym nie pozwalaniu na to ,aby przeciwnik ją posiadał. Przeciwko nam ten wariant był stosowany sporadycznie . Druga forma to aktywna, dość głęboka obrona strefowa z udziałem 6 zawodników. Mówiąc wprost to nie my zdobywaliśmy przestrzeń , ale to Francuzi świadomie nam ją oddawali, więc nasze zdobycze terytorialne były złudne i iluzoryczne. Biorąc pod uwagę doświadczenie Deschampsa i jego racjonalność oraz dojrzałość to doszedł on ze sztabem do wniosku ,że będą mieli duże problemy ze sforsowaniem naszej skomasowanej obrony - co byłoby następstwem ich stałych ataków pozycyjnych i postanowili dać nam pograć ,aby nasza obrona została rozrzedzona.
Ten plan Francuzów zbiegł się z postanowieniem przypodobania się naciskowi medialnemu , aby pokazać grę ofensywną naszej reprezentacji.
Po trzecie Francuzi w ofensywie grali szalenie schematycznie i nic nowego, ani oryginalnego nie wymodzili. Bowiem posiadając piłkę i ją rozgrywając wchodzili w atak pozycyjny i grając po obwodzie naszej obrony starali się wykorzystać luki pomiędzy strefami i podawać za plecy lub na wolne pole.Ten wariant atakowania okazał się nieskuteczny z uwagi na przewagę naszych graczy w linii obrony ( było ich tam nawet 10 ,a 9 to norma) oraz dużą ruchliwość. Moim zdaniem nieskuteczność ataku pozycyjnego Francuzów wynikała głównie stąd,że nasi zawodnicy potrafią to robić, bo tak grali i za Nawałki i za Brzęczka i za Michniewicza, a ponadto grają w słabszych klubach , gdzie muszą więcej bronić w ten sposób.Ponieważ ta forma ataku była nieefektywna to Francuzi wykorzystywali zaangażowania naszych reprezentantów w działania ofensywne na własną korzyść. Powtórkowy materiał filmowy dokładnie ukazuje,że Francuzi bronili dość głęboko ,ale tylko do czasu ,aż nasza obrona wyszła wysoko ( w rejon środkowej linii), a ich atakujący zajęli przypisane im pozycje. Kilkanaście powtórek dowodzi,że Griesman, Mbappe, Dembele i Giroud zajmują dokładnie pozycje w takich samych miejscach boiska, wręcz z dokładnością co do centymetra. W momencie zajęcia przez tych 4 graczy pozycji wyjściowych do ataku - gracze pozostający w obronie przystępowali do odbioru nam piłki lub zmuszenia do niecelnego podania i jej przechwytu. Gdy odzyskali piłkę to szło najpierw podanie do jednego z defensywnych pomocników ( w niedzielę był to głównie Rabiot), który po chwilowym jej utrzymaniu kierował ją do Griesmana . W tym czasie nasi obrońcy i defensywny pomocnik na pełnej szybkości biegli w kierunku naszego pola karnego wytwarzając lukę w bocznych strefach boiska i tą wolną przestrzenią przemieszczali się Dembele i Mbappe balansując na granicy spalonego. Kiedy zgubili naszych zawodników jeden lub drugi otrzymywali celne podanie od Griesmana i albo przeprowadzali akcję indywidualną,albo starli się skierować piłkę do Girouda. Przy próbach oskrzydlających akcjami indywidualnymi - w pole karne wchodził środkowy napastnik ,a pole gry po przeciwnej stronie zamykał drugi skrzydłowy.
Ten schemat jest doskonale znany i rozpracowany i o jego skuteczności decyduje jakość wykonawców oraz ich zgranie. W niedzielę Mbappe był poza naszym zasięgiem.

Oczywiście przeciwko tak prowadzonemu szybkiemu atakowi jak robili to Francuzi są obrony. Jedną z nich demonstruje zespół Argentyny ,a polega ona na zamknięciu bocznych korytarzy przez skoncentrowane siły skrzydłowego i bocznego obrońcy. Skrzydłowi stara nie przeszkodzić w otrzymaniu i przyjęciu piłki ,a kiedy to mu się nie uda do akcji wkracza asekurujący go obrońca. Druga metoda polega na tym ,że obrońcy po stracie piłki nie wycofują się w rejon własnego pola karnego,ale nadal pozostają w wysokiej strefie. Zaletą jest powstrzymanie szybkiego ataku pod groźbą spalonego , tak jak robili to gracze Arabii Saudyjskiej przeciwko Argentynie, a wadą możliwość zagrania piłki daleko za plecy obrony na wolne pole .Trzecia to pozostawienie 2-3 obrońców w rejonie własnego pola karnego do kontroli przestrzeni przed nim. Z pewnymi modyfikacjami tak gra Szwajcaria i Chorwacja, a w pełni stosuje zespół klubowy Qarabaga ( tak zastopowali ataki Legi swego czasu i w tym roku Lecha).
Analizując sposoby organizacji gry przez reprezentacje Francji i Polski dochodzimy do nieuchronnych wniosków,że owszem klasa zawodników była wyższa po stronie rywali i to było to czym nas przewyższali , lecz tym co zadecydowało o wyniku to było zgranie zespołu, pełne zrozumienie pomiędzy zawodnikami na boisku, Francuzi doskonale wiedzieli jak w określonej sytuacji boiskowej się zachować, jaką pozycję na boisku zająć , jak zagrać i do kogo piłkę , jak się poruszać w strefach w jakich się znajdowali. U nas to była pełna improwizacja.
To ,że przegraliśmy tylko 1:3 świadczy o potencjale tkwiącym w zespole, którego wykorzystanie jest niemożliwe przy chaotycznych zmianach na funkcji selekcjonera. Co nie znaczy ,że uważam ,że powinien nim być nadal Michniewicz. Jeżeli jednak ma nastąpić zmiana to nie wolno jej dokonywać na łapu capu , tak jak Boniek ( Kulesza działał pod presją czasu) , ale trzeba szukać trenera warsztatowca , bo my jakością zawodników większości reprezentacji nie zaimponujemy i musimy szukać ewentualnych przewag w rozumnej taktyce , pragmatycznej organizacji gry oraz w zgraniu formacji i zawodników. Jednocześnie musi to być trener z takim autorytetem, aby zdołał okiełznać takich zmanierowanych gwiazdorów jak Lewandowski ,albo ich się z zespołu pozbyć.

Po powrocie z Kataru odezwał się Artur Jędrzejczyk,który chyba nie wyobrażał sobie tego medialnego linczu jakiemu poddawana jest reprezentacja. W Katarze reprezentanci skupiali się na przygotowaniach do meczów, na odprawach , a czas wolny mieli zagospodarowywany i wieści z kraju dochodziły ,ale fragmentaryczne. Nie przypuszczał,że reprezentacja po osiągnięciu najlepszego wyniku od 36 lat zostanie potraktowana tak obcesowo , czuje rozgoryczenie i jest przerażony i zdruzgotany.
Niestety reprezentacja padła ofiarą walki wolnych mediów i niezależnych dziennikarzy z władzą. Od 7 lat władzy marzy się sytuacja medialna Rosji czy Białorusi i czyni stałe zamachy na wolność mediów. Wszystkie media i dziennikarze od prawa do lewa, poza nielicznymi kolaborantami, cenią swoją niezależność i kiedy mają wpaść w propagandowe sidła to się bronią przed popadnięciem w zależność.Podobnie było w PRL , gdzie margines swobody medialnej był niewielki ,ale akurat w sporcie jego zakres był znaczny i to poprzez ostrą krytykę sportowców "dokuczano" ówczesnej władzy.
Wszyscy doskonale wiedzieli ,że władza chce się "ogrzać " w blasku sukcesu reprezentacji piłkarskiej, a za takowy jeszcze przed Mundialem uważano nasze wyjście z grupy. Pierwszym symptomem,ale doskonale widocznym była absurdalna eskorta dokonana przez F-16 samolotu z reprezentantami udającymi się na Mundial. Po powrocie miano uroczyście powitać drużynę , zorganizować spotkanie w Kancelarii Premiera z wręczeniem odznaczeń oraz przyznaniem premii w wysokości 30 mln zł.I wolne media oraz niezależni dziennikarze wysadzili plany tego jublu w powietrze,aż został po nich tylko smród.Reprezentanci zamiast w blasku dnia, w błysku fleszy wracali ukradkiem, po nocy do kraju i poza nielicznymi kibicami , oraz rodzinami w domach - nikt z oficjeli na nich nie czekał. Media nie mogąc kwestionować osiągnięcia planu minimum uderzyły w styl w jakim ten cel osiągnięto . Krytyka był tak ostra i tak brutalna, że usunęła poza nawias wynik sportowy, tak jak by on był nieważny. Cytowano z lubością najbardziej ordynarne wypowiedzi ,obrażanie i poniżanie stało się metodą oceny. Głosy przeciwne ignorowano.Akurat w tej sprawie prawie wszystkie media zademonstrowały jednolity front.
Ja też jestem za niezależnością mediów i dziennikarzy ,ale metody jakie obecnie zastosowano uważam za niegodziwe. Piłkarze , trenerzy, to ludzie , którzy mają niezbywalną godność i należy im się szacunek ,a nie pogarda tylko dlatego ,że używa się ich do realizacji swoich partykularnych celów lub też ,ze się nie podobają.Piłkarze , mają rodziny , w tym dzieci , bo są mężami i ojcami i nie wolno ich poniżać, bo to czyste barbarzyństwo i zwyrodnialstwo.
To patologia, która z rozmową o sporcie nie ma nic wspólnego.

@ Senator:

Co do mediów, za namową koleżanki zapoznałem się z ostatnim materiałem Tomasza Ćwiąkały. Generalnie jakimś wielkim fanem red. T.Ć. nie jestem, tym razem jednak jego przemyślenia mocno pokrywają się z moimi.

Poczynań i motywacji premiera komentować nie zamierzam. Zresztą, nagle „okazało się”, że to wcale nie Pinokio te premie wymyślił, tylko jakiś jego przydupas, podobno w ogóle były/niedoszły (nie pamiętam) pracownik Legii. Nieważne, nie są to indywidua, które zasługiwałyby na dyskusję w tak zacnym gronie.

W kwestii publicznego finansowania sportu, od zawsze i na zawsze jestem za. Pod warunkiem, rzecz jasna, że chodzi o sport amatorski, ze szczególnym uwzględnieniem sportu szkolnego i powszechnie dostępnej infrastruktury. Sorry, podwórka zdechły i żadna siła już im życia nie wróci. Natomiast wf dla trzydziestu osób na rozchwierutanym sprzęcie w wybudowanej jeszcze za Gierka minisalce gimnastycznej o wymiarach 15x8 ani z nikogo sportowca nie zrobi, ani też nie jest jakkolwiek atrakcyjny dla dzisiejszych dzieci i młodzieży. Jestem głęboko przekonany, że inwestycje w sport masowy powinny stać bardzo wysoko na liście priorytetów każdego rządu. Budujmy hale, boiska, pływalnie, etc., a zaoszczędzimy mnóstwo pieniędzy na służbie zdrowia. Co więcej, sport uczy przecież zarówno współpracy, jak i zdrowej rywalizacji, co niewątpliwie się przyda nowoczesnemu społeczeństwu. No a gdzieś tam jeszcze na marginesie, jak będziemy mieli mrowie wysportowanych dzieciaków, najprawdopodobniej uda się z nich wykroić grupkę, która wyjdzie z mundialowej grupy bez męczenia buły i fajdania w gacie.

Jeśli zaś jacyś sportowcy wyczynowi mieliby być dotowani z budżetu, to moim zdaniem ewentualnie wyłącznie przedstawiciele niszowych dyscyplin olimpijskich. Tacy, którzy na co dzień pozostają bardzo daleko poza spektrum publicznego zainteresowania, a swoje dni chwały miewają tylko właśnie na Igrzyskach. Skoro cieszymy się ich sukcesami, skoro z dumą wypinamy klatę, gdy stają na podium, pasowałoby zapewnić im środki do życia i warunki do treningu.

Zawodowi piłkarze, reprezentanci Polski (!), środki do życia i warunki do treningu mają. Mają też niezwykle szeroki wachlarz możliwości monetyzowania swojego talentu. W spektrum publicznej uwagi przebywają właściwie nieustannie i skwapliwie z tego korzystają. To są po prostu bez wyjątku zamożni, bądź nawet bardzo zamożni ludzie.

A także, jak widać, bardzo głupi i bardzo oderwani od rzeczywistości. Im dłużej o tym myślę, tym mniej mi się to chce w głowie zmieścić: czy oni naprawdę są aż tak tępi…? OK., rozumiem, do występów w naszej kadrze nie jest wymagane członkostwo w MENSA’ie. No ale bez jaj. Dwudziestu paru chłopa, każdy, zdać by się mogło, jednak jakoś tam ogarnięty i co, absolutnie żadnemu rozsądek nie szepnął do ucha, że tu się bezwzględnie należy zachować tak, jak pisze Dalkub? To miłe, panie premierze, że dobrze nam pan życzy. Dziękujemy za wsparcie mentalne, niewątpliwie się przyda. Co zaś się tyczy wsparcia finansowego – tam, o… o tam, widzi pan? Tam jest Cezary Kulesza. Pan – prezes rady ministrów, on – prezes PZPN, pogadajcie sobie na własnym, prezesowskim poziomie. Bo widzi pan, to zupełnie nie nasza kompetencja.

Tu naprawdę nie chodzi (przynajmniej nie tylko i nawet nie przede wszystkim) o jakąś tam przyzwoitość. Chodzi o wizerunek. O relacje z kibicami. Czyli, było nie było, jedno z podstawowych źródeł dochodu profesjonalnego futbolisty. Michniewicz twierdzi, że cała ta gadanina o premiach to były „tylko takie żarty”. No kurwa, serio…!? Naprawdę nie da się skumać, że w chwili obecnej w Polsce klimat dla tego typu humoru jest wybitnie niesprzyjający? Jutro w PS ma się ukazać wywiad z Lewandowskim, w którym pan kapitan twierdzi ponoć, że piłkarze są w całym zamieszaniu „ofiarami”. No wielcem ciekaw. Póki co, byłbym w stanie przyznać, że są ofiarami losu.

Odnośnie zagubienia, gros winy, moim zdaniem, ponosi tu PZPN. I tutaj właśnie najmocniej zgadzam się z Ćwiąkałą. Jasne, media mamy jakie mamy, nawet T.Ć. to przyznaje (choć wg mnie jeszcze aż tak znowu najgorzej nie jest). Tym bardziej jednak, wiedząc że na dziennikarską rzetelność raczej nie ma co liczyć, Związek powinien reagować. I wcale nie chodzi – uchowaj Boże! – o powrót do czasów poprzedniego prezesa, który jak się dorwie do twittera, to lokomotywą go stamtąd nie wyrwiesz. Obecny prezes nie jest gwiazdą socjometryczną i w blasku fleszy nie czuje się przesadnie komfortowo. Spoczko, nie musi. Niemniej, od tego właśnie m.in. jest prezesem, aby w takim razie oddelegować na ten odcinek odpowiednio przygotowaną osobę, która stanie przed kamerami i powie coś w stylu: Szanowni państwo! To nie jest prawdą. Prosimy o powstrzymanie się od rozpowszechniania fałszywych informacji. Tamto trochę prawdą jest, trochę zaś nie jest [tu wyjaśnienie]. Siamto owszem, jest prawdą, ale kompletnie nie widzimy tu problemu. Serdecznie uprasza się o nie rozdmuchiwanie byle bzdurki daleko poza granice absurdu. Owamto natomiast również, niestety, jest prawdą. I tu problem już jak najbardziej dostrzegamy. Przykro nam, że do tego doszło. Pracujemy nad sprawą, będziecie państwo na bieżąco informowani o postępach. Dziękuję! Niestety, zamiast tego PZPN stosuje klasyczną strusiologię. Bach głowa w piach i poczekajmy aż się burza skończy. No to trochę sobie, chłopaki, poczekacie. A i słońce, które wzejdzie po tej burzy, może nie świecić wam zbyt jasno.

Mam też wrażenie, że trochę (a może nawet bardziej) chodzi tu o to, że tak nie do końca wiadomo jak ten Mundial w naszym wykonaniu oceniać. Jasne, awansowaliśmy i można sobie do upadłego powtarzać, że w piłce nożnej chodzi o wyniki. Nie da się jednak odzobaczyć meczu z Argentyną. Mecz z Francją niby troszkę zatarł przykre wrażenie, ale nie oszukujmy się: był dobry głównie w pierwszej połowie. W drugiej nawet przez chwilę nie zapachniało choćby dogrywką, no i generalnie Les Bleus nie musieli się jakoś przesadnie wysilać, by pokazać nam miejsce w hierarchii. Miejsce, które – rzecz jasna – znaliśmy, ale… Świętować? Nie świętować? Uhmmm… no, tego… Jakoś dziwnie.

# Jaka piękna katastrofa
Polityka.
Jak to było na mundialu w 2006 roku.: "Listkiewicz opowiada nam teraz, gdy poprosiliśmy go o więcej szczegółów wizyty Marcinkiewicza na niemieckim mundialu: - Najpierw przed meczem wparował do szatni w towarzystwie ochroniarzy, bez uzgadniania tego z trenerem Pawłem Janasem. Akurat trwała odprawa taktyczna i cała została rozwalona. Weszło trzech panów ze słuchawkami, premier i wygłosili jakąś państwowotwórczą gadkę. (...) 
Paweł Janas, wtedy selekcjoner, wspominał wówczas dla magazynu "Futbol". - Nie może facet przed pierwszym meczem wchodzić do szatni i to jeszcze z dziesięcioma ochroniarzami. Ani coś do chłopaków powiedzieć, ani się skoncentrować. Za chwilę wychodzisz na hymny, a tu bajzel w szatni. Po meczu, proszę bardzo, niech wchodzi kto chce, ale nigdy przed pierwszym gwizdkiem. Nie wiem czemu to miało służyć. Czy się chciał pokazać, czy miał jakiś inny cel? Później powiedział, że mnie te mistrzostwa przerosły.
Na pewno - jak wynika ze szczegółów podawanych przez Listkiewicza - porażka przerosła polityka. - Po meczu zaproponowałem panu premierowi, by pójść do szatni podziękować, bo walczyli, grali jak mogli - mówi nam. - No to premier odpowiedział mi, żebym ich już sam opieprzył. Nawet słowo było grubsze, ale znaczące to samo. Powiedziałem mu więc, cytuję dosłownie: "Teraz to niech pan ich sam opier**li" - wspomina nam Listkiewicz."
źródło: Michał Listkiewicz: Powiedziałem Marcinkiewiczowi, żeby sam opier*** piłkarzy - Sport WP SportoweFakty

Marcinkiewicz dla Wp.pl:
"Od wielu lat pan Listkiewicz atakuje moją osobę podając zmyślone informacje (…) Mam świadków, którzy potwierdzą, że właściwie zmusił mnie do zejścia przed meczem do szatni. Piłkarze byli już w trakcie koncentracji, więc czułem się zażenowany sytuacją i bardzo szybko stamtąd wyszedłem (…) Pewnie będę musiał zakończyć tę sprawę dowodząc jej w sądzie. Na szczęście jako premier nie byłem sam, tylko z współpracownikami, którzy to poświadczą”.

Zakładam że za kilka lat pojawią się podobne historyjki o "premii Morawieckiego". Premier się zmieni, trener również, a języki piłkarzom, kadrowiczom na emeryturze piszącym (a raczej dyktującym) wspomnienia się rozwiążą. Być może i były trener i były premier również będą grozili sądami! 

Na naszej stronie postulujemy żeby nie mieszać sportu z polityką, otóż to nasza "walka z wiatrakami" co dobitnie pokazują ostatnie wydarzenia. Zatem stwierdzę że bez polityków się nie da, bo bez państwowych dotacji to i sport, szczególnie ten olimpijski się nie utrzyma. Pełna zgoda z Albiceleste. W blasku sportowych triumfów chcą się ogrzewać politruki, tak było, jest i będzie, bez względu na polityczne barwy. Ignorantem w świecie sportu był premier Marcinkiewicz była nią również i ministra Mucha z sławetnym: ""Kto wybrał drużyny do tego meczu?". W moim subiektywnym odczuciu symetrii jednak nie ma. "Dziś jest tak, że jak nie masz układu politycznego, to nie dostaniesz żadnych pieniędzy […]. Hofman siedzi i nam pomaga, i nam cały czas drzwi otwiera" — przechwala się prezes Mirosław Skrzypczyński. " (onet.pl) już były tenisowy prezes, na szczęście. Ryszard Czarnecki winien mieć ksywkę niezatapialny - niedoszły prezes PZPN i PZPS, czyż jest inny polityk równie mocno skompromitowany i cały czas "w grze"? Oni wszyscy to betki, wszystkich przebił Mateusz Morawiecki - "Ten sukces wart jest każdych pieniędzy". Tu nie jestem wyrozumiały, podpowiadacz premierowski  kozioł ofiarny mnie nie interesuje. W kontekście "premii dla kadry" proszę o wskazanie większego bałwana i cymbała, który jeszcze bardziej wizerunkowo "przysłużyłby" się sportowcom?

Wczoraj trener Michniewicz ( pozdrawiam) po dwóch dniach milczenia powiadomił,że weźmie udział w programie TVP Sport na żywo o 20.00. Nie było wyjścia i trzeba było zasiąść przed telewizorem .
Prowadzącym wywiad był stary antagonista Michniewicza Jacek Kurowski, który od początku programu zarzekał się ,że na piłce nożnej się nie zna. Pewno się krygował, ale kiedy przytoczył tzw. liczby to rzeczywiście wykazał,że jego nieznajomość futbolu jest głęboka.Z drugiej strony to wejście w dyskusję merytoryczną i analityczną z takich fachurą jak Michniewicz , bez rzetelnej wiedzy , może skończyć się tylko ośmieszeniem, bowiem Michniewicz to mózgowiec z ogromnym zasobem wiedzy teoretycznej i praktycznej. Jest jeszcze kilku podobnych jemu jak Skorża, Fornalik, Piechniczek czy Papszun.
Redaktor Kurowski skupił się na odpytywaniu Michniewicza na podstawie cytatów prasowych oraz fake newsów. Trener był tymi pytaniami silnie zirytowany, bo wolałby omawiać aspekty merytoryczne związane z grą reprezentacji. Moim zdaniem irytacja była nie na miejscu, bowiem fake newsy funkcjonują realnie w obiegu publicznym i trzeba, aby ktoś kogo one dotyczą je sprostował, albo chociaż podważył. I Michniewicz temu zadaniu sprostał, gdyż w swych wypowiedziach był autentyczny i po kolei zbijał często idiotyczne zarzuty oraz obalał wymysły, godne naćpanego umysłu. Reprezentacja ,ani on sam nie mieli nic wspólnego z pomysłem premii, przeinaczono wypowiedzi wielu kadrowiczów, a szczególnie Lewandowskiego i Zielińskiego,zacytowano jakiegoś faceta podającego się na menaga Grosickiego , z którym ten nie ma nic wspólnego, kadrowicze motywowali się wzajemnie przed każdym spotkaniem i nikt za trenera nie ustalał planu gry,że jego umowa, którą chciałby kontynuować kończy się 31.12.2022 i nie ma żadnych dodatkowych klauzul itd itp.Trener szczególnie uwypuklił fakt ,że wszystkim kadrowiczom najbardziej zależało na wyjściu z grupy o czym świadczy dobitnie np.zachowanie Lewandowskiego po strzeleniu bramki czy Szczęsnego po obronie karnych. Więc niedocenienie awansu , w który włożyli tak ogromny wysiłek było dla kadrowiczów szokiem. Tak zwyczajnie po ludzku jak ich rozumiem. Nagonka byłą nie tylko niemerytoryczna ,ale i prowadzona niegodziwymi metodami.
Niestety program nie zaspokoił wiedzy jeżeli chodzi o ocenę przez Michniewicza przyjętej strategii, bowiem kiedy człowiek słyszy zarzuty to z natury rzeczy przybiera postawę obronną i wielce niechętnie przyznaję się do popełnionych błędów, aczkolwiek pod sam koniec programu, który trwał 68 minut Michniewicz trochę się otworzył i przyznał,że mógł niektóre kwestie jak np. zmiany rozwiązać inaczej ,ale zaznaczył,że chciał dobrze . Wydawało się ,że można było przymusić Michniewicza do fragmentarycznej rozmowy merytorycznej na podstawie tzw. liczb ,ale te które zostały dobrane nie miały żadnego znaczenia. Np.zarzut tyczył tego ,że reprezentacja oddała tylko 8 celnych strzałów, na co trener słusznie odparł,że to o niczym nie świadczy ,a kiedy prowadzący z niedowierzaniem zapytał ponownie o to samo Michniewicz znowu zaprzeczył,że to ma sens i podał przykład AS, która w meczu z Argentyną oddała 3 strzały zdobywając 2 bramki i wygrała mecz. Szkoda,że w mediach krążą te same "liczby", których sens jest znikomy ,a z setek tysięcy danych Firmy Opty nie wybiera się chociażby takich , które rzeczywiście mają wpływ na efekty gry drużyny jak przykładowo: ilość tzw. niewymuszonych strat piłek na własnej połowie, ilość wyjść na tzw. wolną pozycję, ilość zmian pozycji przez zawodnika podającego piłkę, ilość wyjść do przodu po zagraniu piłki itp. Michniewicz kilka razy chciał o tych zagadnieniach rozmawiać,ale bez efektu. Był oczywiście nagabywany o to dlaczego drużyna zagrała mało odważnie w spotkaniu z Meksykiem .ale wykpił się opowieścią o tym jakim to mocarzem jest Lozano i że gdybyśmy to spotkanie przegrali, to pożegnalibyśmy się z Mundialem, na samym jego początku. Moim zdaniem decydujący wpływ na taktyczne ustawienie gry zespołu , które miało zapewnić bezpieczeństwo i ograniczyć ryzyko do minimum była klęska jaką zespół poniósł w meczu z Belgią ( 1:6) , o którym to spotkaniu trener nie wspomina ( czemu się nie dziwię) ,ale które uzmysłowiło mu jak może skończyć się otwarta i zbalansowana gra z mocniejszym przeciwnikiem. Nadto Michniewicz nie miał żadnego pola manewru,aby sprawdzić w praktyce meczowej skuteczność innych wariantów gry, bo stale był pod presją , bo to grano utrzymanie w 1 Dywizji LN, a to był mecz o awans ze Szwecją.
Mimo wyjaśnień Michniewicza ja czuję niedosyt po występie naszej reprezentacji na Mundialu,bo nie da się wygrać,jeżeli nie wierzy się ,że można wygrać ( nawet z teoretycznie silniejszym).
Miejmy nadzieję ,że sprawozdanie jakie złoży sztab dowiedzie,że mamy do czynienia z fachowcami ,a nie obrońcami tego ,czego obronić się nie da.

Swego czasu redaktor Mazurek, w jednej ze swoich wypowiedzi rzekł: "od aktorów głupsi są tylko dziennikarze". Ta cała dęta afera tylko potwierdza tę mazurkową tezę. Jak się tylko dowiedzieli, że Morawiecki obiecał piłkarzom jakieś premie, to wszyscy jak jeden mąż chwycili za piły i na wyścigi zaczęli rżnąć gałąź, na której siedzą. Niezależnie od tego, kto będzie premierem za 2, 5 czy 10 lat, to panowie pismacy zagwarantowali, że nasza polska piłka nie zobaczy nawet złotówki z publicznych pieniędzy. Każdy rząd i każda spółka skarbu państwa 3 razy się zastanowi, zanim postanowi trochę sypnąć grosza na lepszą infrastrukturę, lepszych trenerów, etc. Owszem, w naszym kibicowskim światku jest pełno zawistnych, zakompleksionych frustratów, którzy nabijają kliki onanizując się każdą głupotą, jaka wychodzi spod tych "kreatywnych" piór ale ta grupka, wbrew pozorom nie jest liczna i nie jest targetem reklamodawców. Milcząca większość jest po prostu zażenowana tymi absurdalnymi oskarżeniami.
A co do wczorajszego wywiadu, to zgadzam się, ze poziom wiedzy o piłce pana Kurowskiego jest na tak żenująco niskim poziomie, że pan Szkolnikowski chyba powinien się poważnie zastanowić, czy tego pięknego kawalera nie lepiej dać na tzw. inny odcinek. Choć mam poważne wątpliwości, czy jest w ogóle jakakolwiek dyscyplina sportu, w której pan redaktor ma choćby znikomą wiedzę.

AC

spłycasz i to bardzo. Przecież to było inaczej. Przed mundialem zawiązał się spisek dziennikarski, przeciwników pana Czesia i wymyślili że:

1. Podsuną pinokio pomysł na premie dla piłkarzy i on to łyknie - łyknął
2. Zmusili Czesława podstępem aby pomysł poruszył z zawodnikami w trakcie MŚ
3. Zawodników przekonali że sztabowi trzeba dać 10% a nie 10 baniek
4. A potem to wszystko opisali

tak to był, a ty ciągle nic nie kumasz

i pan Krychowiak ostatecznie potwierdził kilka faktów, ale też po jego wypowiedzi widać że ktoś kłamie, a atmosfera w szatni jest powiedzmy kolokwialnie taka sobie

1. Temat był i panowie o tym debatowali
2. Nawet zdając sobie sprawę że dostaną za to po dupie nie mieli na tyle odwagi aby odmówić/oddać/rozdać całą kwotę.

Najlepszy jest argument pan Grzesia o tym że część zawodników w sumie jest biedna i jemu ta premia nie była potrzebna, ale są tacy którym by się przydała, bo to duży zastrzyk do domowego budżetu - tak myślę sobie którzy to tacy bidacy? Skóraś co ma całą karierę przed sobą? może Jędza na emeryturę? albo Grosikowi brakuje........
Brakuje słów nawet jeżeli uzna się że część podkreślam część kasy miała iść na cele charytatywne.
Ale to przecież wszystko wina dziennikarzy...........

No dobra, trzeba popitolić!
Aliceleste do mnie: "Że Ty w ogóle te studia oglądasz…?" - muszę się przyznać skrycie, że ja lubię te piłkarskie pitolenie i w formie epistolarnej(blogowej) i w werbalnej choćby i tylko do odsłuchu (vloga, podcastu, tv też) zależy tylko kto pitoli, gdybym zaprzeczył okazałbym się hipokrytą. Przy tym, ponownie w tajemnicy, wolę futbolowy włos dzielić na czworo przed meczem niż po nim, no tak jakoś, lubię się zabawić w zestawienie własnej jedenastki, podumać co zrobi trener, a później jeżeli jest okazja to skonfrontować to z innymi opiniami choćby Żewłaka, Wawrzyniaka, Marka Wasiluka, a później jeżeli grali nasi jest już  mecz, emocje, adrenalinka i przy okazji na końcu wychodzi czyje opinie się sprawdziły, potwierdziły a kto strzelał kulą w płot. Kwintesencja pitolenia!  
No i jeszcze już w sensie informacyjnym lubię czasem posłuchać freaków z zajawką na jakąś ligę o której pojęcia nie mam, tak jak ostatnio Michała Matlaka. Zakładam że Meksykanie i ich piłka zajmą moją uwagę najszybciej jak ich ponownie wylosujemy w grupie WM za ileś tam lat, ale teraz dzięki tego rodzaju freakom uzupełniałem pobieżnie wiedzę. 
No i dlatego wolę też takich futbolowych maniaków niż jakichkolwiek celebrytów, dyrektorów z parciem na szkło lub "redaktorów eventowych" jak ich sobie nazywam typu Maciej Kurzajewski, trochę również Jacek Kurowski lub Rafał Patyra choć ten ostatni przyznaję zaskoczył mnie kiedyś jakimś merytorycznym tekstem z oryginalnymi spostrzeżeniami. Cuda, wianki chyba podnajął ghost writera - Albiceleste, przyznaj się i nie marudź na pitolników z tv!?

@ Dalkub:

Ze wszystkich wypowiedzi „z wewnątrz” dotyczących tej afery, akurat ta Krychowiaka wydaje mi się względnie najrozsądniejsza. Owszem, można się trochę ponabijać z „biednych reprezentantów”. Sam, przyznam szczerze, dość szeroko się uśmiechnąłem. Potem jednak doszedłem do wniosku, że kurczę, może to faktycznie nie jest łatwe? Nie wiem, nigdy nie stałem w takiej sytuacji, rozumiem jednak, że arbitralne decydowanie o cudzym wynagrodzeniu (bez względu na jego źródło) może nie być komfortowe. Choć wciąż, rzecz jasna, nie rozumiem dlaczego „wąskie grono” nie wpadło na jedyne sensowne rozwiązanie sytuacji: przekażmy sprawę PZPN, niech się Czaro z tym buja.

Przede wszystkim interesuje mnie mocna, acz zaskakująco wyważona opinia G.K. na temat tego, co wydarzyło się na mundialowych boiskach, jak również perspektyw na przyszłość. Ja się mogę z jego zdaniem nie do końca zgadzać, niemniej doceniam, że gość się nie boi, nie unika odpowiedzialności za własne słowo i jasno artykułuje swoje poglądy. I to właśnie o tych poglądach powinna, moim zdaniem, toczyć się dyskusja. Szkoda, że zostały one przykryte przez premiowy smród.

@ Iocosus:

Czy ja Ci jakąś krzywdę zrobiłem, że mnie posądzasz o jakiekolwiek powiązania z Rafałem Patyrą? No weź!

Co się tyczy studiów, gwoli pełnej jasności: oglądaj sobie co Ci wola (i ochota), niech się każdy truje tym, co mu pasuje. Ja po prostu mam od ładnych kilku, jeśli nie nastu lat bardzo silne wrażenie, że tych ekspertów zrobiło się zdecydowanie za dużo. Każdy z nich chce jakoś się wyróżnić na tle reszty, uzasadnić pobieranie pieniędzy za swe pitolnictwo, przez co nader często zdarza im się opowiadać jakieś piętrowe farmazony. A przecież to jest piłka nożna. Prosty sport. Dlaczego ci wygrali, a nie tamci? Bo ten w prążkowanej koszulce z nr 7 ułożył paluch w bucie nieco bardziej w lewo, a tamten w kraciastej deko bardziej w prawo. Albo odwrotnie.

Pamiętam taką scenkę sprzed… o, w mordę, to jakoś na początku wieku było. Któreś ZIO? Alpejskie MŚ? Nie pomnę. W każdym razie studio, w nim paru ekspertów i jeden przez drugiego, dawaj, pitu-pitu, chlastu-chlastu, ego mam za jedenastu. Aż wreszcie śp. Bohdan Tomaszewski swym niepodrabialnym głosem mówi „panowie, patrzcie jak ten Raich pięknie jedzie…!” Chcę tego więcej.

Do Twojego logicznego wywodu pozwolę sobie dorzucić trzy grosze. Otóż po pierwsze, ratunki mają to do siebie, że zdarza im się nadchodzić z zupełnie nieoczekiwanej strony. Jakkolwiek by na to nie patrzeć, kres całej tej premiowej chryi położył nie Pinokio, nie SevenEleven, nie RL9, nie Czaro nawet, tylko typ tu i ówdzie znany jako „najwyższy na ziemi”, który po prostu się na Morawieckiego wkurwił. Odsuwając na bok ogólny osąd tej postaci, w tym konkretnym przypadku akurat wcale mu się nie dziwię. Wbrew bowiem temu, co raczy bajdurzyć CTP, większość wcale nie byłaby milcząca w swym ze wszech miar uzasadnionym oburzeniu, gdyby okazało się, że w obecnym klimacie społeczno-ekonomicznym grube miliony złotych popłynęły z budżetu państwa na konta nadzianych kolesi, którzy wsławili się tym, że postali sobie trochę na boisku w towarzystwie Argentyńczyków.

Po drugie, my tu o rozdzielności sportu i polityki dyskutowaliśmy już wielokrotnie. Wciąż pozostaję głęboko przekonany, że takowa rozdzielność jest z gruntu rzeczy niemożliwa. No sorry, nie da się wyrugować polityki z turnieju reprezentacji jednostek terytorialno-politycznych, których granice, prawa do obywatelstwa, etc. ustalone zostały w sposób stuprocentowo polityczny. Ale już obecność polityków w sporcie? O, to insza inszość. Znaczy owszem, jeśli jakiś premier, minister, czy inna posłanka ma ochotę poszurać gałę, poskakać o tyczce, popływać, cokolwiek – śmiało, do dzieła, byleby się szanpaństwo nie pozabijali. Ale wyłącznie jako osoby prywatne. Amatorzy nie mieszający się do wyczynu. W każdym profesjonalnym związku sportowym w Polsce, a w PZPN w szczególności, panować powinna banalnie prosta zasada: widzisz polityka? Spierdalaj! Bez względu na deklarowaną przezeń ideologiczną przynależność, bez względu na twoje osobiste poglądy, dla dobra swojego i dyscypliny bierz nogi za pas. Jeśli cię goni, naściemniaj że zostawiłeś budyń na gazie, masz wenerologa za pięć minut, lać ci się chce, cokolwiek. A jeśli już żadną miarą nie da się wykręcić od bliskiego spotkania, ogranicz je do absolutnego minimum. Pamiętaj, że polityk z definicji nigdy niczego ci nie da. Może najwyżej coś od ciebie kupić. W ogromnej większości przypadków będzie to coś, czego bardzo, ale to bardzo nie chcesz sprzedać.

Po trzecie, od kilku godzin fruwają po mediach wypowiedzi sekretarza PZPN, Łukasza Wachowskiego, z canalowej Debaty+. Potwierdza on, że Związek nic o konszachtach panów M. nie wiedział. Jeśli to prawda – a da się to dość łatwo zweryfikować – w pełni zgadzam się z Dalkubem: Michniewicz powinien polecieć dyscyplinarnie. Nie za rezultaty, nie za estetykę. Za to, że za plecami swoich przełożonych podejmował działania ewidentnie na szkodę Związku.

"Za pieniądze ksiądz się modli, za pieniądze lud się podli".

Przyznam się,że byłem wielce ciekaw czy któryś z dziennikarzy odważy się ujawnić kulisy tego co powszechnie nazywa się aferą z premiami dla naszej reprezentacji z puli rezerwy celowej Premiera. Dziś rano byłem mocno zajęty i po przyjściu do domu włączyłem komputer i patrzę : jest !. Każdemu polecam artykuł Łukasza Olkowicza pt : " Łączy nas piłki, dzielą pieniądze. Jak kasa od premiera podzieliła kadrę na Mundialu".
Ta wiedza była powszechnie znana , nie tylko w środowisku dziennikarzy sportowych, i wywoływała oburzenie nie tylko wysokością kwoty ,ale sposobem przeprowadzenia operacji. Nie będę omawiał artykułu , tylko uzupełnię o skrótowe przedstawienie sylwetek "bohaterów" oraz wyjaśnię na czym polegała cała operacja oraz o co chodziło z tymi 40 ,a nawet 50 milionami.

Ale najpierw krótki rys historyczny.
Po raz pierwszy premie za osiągnięcia w piłce nożnej przyznano reprezentantom i sztabowi po gigantycznym sukcesie na MŚ w RFN w 1974 roku w postaci zajęcia 3 miejsca po wspaniałej grze.Wszyscy członkowie kadry i sztabu dostali po 3200 USD , co w przeliczeniu po kursie tzw. "czarnorynkowym" stanowiło 320 tys zł ( zarobki piłkarzy I ligi zależnie od klubu to między 10 ,a 15 tys, zł miesięcznie ) oraz każdy dostał samochód Fiat 125P ( cena w salonie 120 tys zł,a na giełdzie ok. 200 tys zł). Na każdej następnej imprezie , a nawet przed nią pieniądze dzieliły drużynę. Np. kilku reprezentantów m.innymi Tomaszewski, Gorgoń, Szymanowski nie chciało jechać na Igrzyska do Montrealu 1976 roku , kiedy nie zagwarantuje im się wysokich premii . Pojechali , bo zagrożono im dyskwalifikacjami ,ale odmówili gry w meczu finałowym - co stało się przyczyną zwolnienia Kazimierza Górskiego z funkcji trenera-selekcjonera pod zarzutem utraty panowania nad zespołem.
Następny incydent miał miejsce w nocy przed decydującym o miejscu na podium meczem z Argentyną na MŚ w 1978 roku. Tak o tym opowiadał "bohater" Jan Tomaszewski w rozmowie z redaktorem Andrzejem Jucewiczem ( skrót relacji na podstawie książki Jucewicza pt' Selekcjonerzy") . Tomaszewski w rzeczonym wywiadzie bez ogródek mówi,że skandalem było to ,że jechali do Argentyny bez jasnego sprecyzowania w jakiej wysokości zostaną im wypłacone premie.Zaproponowano im kwoty za wyniki w poszczególnych meczach , najwięcej za wygraną w I meczu z RFN ,ale propozycję odrzucili. Ponadto nie zgadzali się na procentowy podział kwot , który zdaniem Tomaszewskiego był za niski dla rezerwowych. Tomaszewski dowiedział się,że oprócz pieniędzy od FIFY ( ok.1,5 mln USD) do PZPN wpłynęły dolary od Firmy ADIDAS i powiadomił o tym kapitana zespołu Kazimierza Deynę ,a ten w tej sprawie rozmawiał z ówczesnym prezesem PZPN Sznajderem ,ale uzyskał wymijającą odpowiedz. Tomaszewski uznał,że trzeba "Kierownictwo" postawić pod ścianą przed decydującym spotkaniem z Argentyną i przy udziale 9 zawodników całą noc ( u nas był dzień) naciskali na władze partyjno-państwowe,aby szmal od Adidasa był dla nich do podziału,ale bez efektu. A na boisku efekt był taki,że zmęczony i zdekoncentrowany Tomaszewski puścił dwie szmaty, a Deyna nie strzelił karnego. Po przegranym meczu Gmoch walił głową o ścianę ( dosłownie) zawodząc " Po co ja tego ch... brałem. Po co? ".

Łukasz Olkowicz nie twierdzi,że kłótnie o podział , jak się okazało ,wirtualnych pieniędzy były przyczyną porażki z Francją,ale koncentracji na pewno nie sprzyjały.Jednym z pretekstów , tak jak w 1978 roku, były zasady podziału pieniędzy pomiędzy graczy podstawowych( grających) i rezerwowych. Ponieważ zawodnicy pierwszego wyboru nie chcieli zmniejszyć swego udziału w puli premii , to asystent Michniewicza Kamil Potrykus negocjował z doradcą premiera Mariuszem Chłopikiem,aby najniższa premia wynosił 1 mln zł i wówczas kwota wzrosła by z 30 do 40 mln zł, a gdyby zachowano proporcję czyli podstawowi mieliby krotność najniższej, to trzeba by z kasy państwa wysupłać 50 mln zł.
Sama operacja wydawała się być prosta, bo była dobrze przygotowana i miała szanse ,aby była sprawnie przeprowadzona. Przed jej wdrożeniem przeprowadzono badania z których wynikało,że respondenci uznają za sukces wyjście z grupy i prawie 3/4 uważało ,że reprezentantom należy w takiej sytuacji przyznać premie z budżetu państwa (tylko 9% było przeciw) Do tego badania oglądalności pokazywały ,że mecze naszej reprezentacji ogląda rekordowa liczba widzów ( powyżej 12,5 mln). Po wygraniu przegranego meczu z Argentyną dającego awans padła wyjściowa kwota 30 mln złotych i do opowieści co się dalej działo odsyłam do rzeczonego artykułu.
I wszystko poszło by gładko , gdyby nie te paskudne media , które ten "jubel " wysadziły w powietrze.
I dopiero teraz przyszła pora na przedstawienie "bohaterów" tej "mydlanej opery". Kadrę reprezentował Kamil Potrykus , najbardziej zaufany z zaufanych trenera Czesława Michniewicza . Michniewicz i Potrykus poznali się w 2009 roku kiedy to Michniewicz był trenerem Arki Gdynia, a poznał ich ze sobą działacz Arki ,b. sędzia Andrzej Czyżniewski. Dodajmy ,że Michniewicz mieszka w Gdyni i często spotyka się również z tam mieszkającym Michałem Listkiewiczem ( pozdrawiam) - szarą eminencją PZPN. A Czyżniewski to ten sam sędzia, którego "kontuzja" w meczu Legii z Widzewem w 1997 roku przy stanie 2;0 dla Legi umożliwiła dokończenie pertraktacji - co oznaczało,że Pawelec z Grajewskim zwiększyli kwotę za kupno wyniku ze 100tys, DM do 200 tys. DM . Efektem zapoznania obu panów było zatrudnienie Potrykusa w Arce jako speca od promocji i skauta. Być może ta zażyłość wynika także z faktu ,że Potrykus nie stanowi zagrożenia dla Michniewicza, bo grał w piłkę na poziomie juniora i nie ma żadnych licencji.Od 2015 roku Potrykus jest pierwszym asystentem Michniewicza i w Pogoni, i w Termalice i w U-21 i w Legii i obecnie w reprezentacji.
Ze strony rządowej uzgodnienia prowadził Mariusz Chłopik ,którego jedyną zaletą , oprócz cynizmu i zdemoralizowania , jest fakt,że jest zięciem Konstantego Radziwiłła, prominentnego działacza miłościwie nam panującej partii , od 3 lat Wojewody Mazowieckiego. Tenże Chłopik był wcześniej jednym z "bohaterów' afery mejlowej w Kancelarii premiera , bo był jednym ze współorganizatorów akcji oczerniania przeciwników politycznych oraz różnych grup społecznych z wykorzystaniem do tego celu ludzi sportu. Kiedy jego nazwisko ujrzało w tym kontekście światło medialne został wycofany z Kancelarii na stanowisko dyrektora d/s kontaktów z Ekstraklasą SA w Banku PKO BP. Stamtąd wyciągnął go właściciel Legi Mioduski powierzając mu pod koniec 2021 roku funkcję wiceprezesa Zarządu Legii. Lecz znowu wstrętne media wyraziły swe niezadowolenie z faktu ,że człowiek skompromitowany jest w Zarządzie klubu. Na te doniesienia zareagował prezydent Warszawy Trzaskowski żądając wyjaśnień na co Chłopik złożył rezygnację lutym 2022 roku wracając na z góry upatrzone pozycje w Banku PKO BP. Nie na długo jednak , bo już w lipcu 2022 roku bez rozgłosu został członkiem Zarządu LTC w Książenicach , gdzie odpowiada za rozwój tej spółki oraz za wsparcie medialne klubu i samego lTC, a od października 2022 roku cichcem wrócił na stanowisko doradcy d/wizerunku w Kancelarii premiera.

Ponieważ z natury jestem ciekawski to zastanawiam się czy oni wszyscy są zdolni do poczynienia refleksji kończącej się odpowiedzią na pytanie : co sprawiło,że taki piękny plan ogrzania się w blasku sukcesu reprezentacji spalił na panewce.
I to tyle na dziś.

Wczorajsza przeszłość najwspanialsza od 36 lat, czyli w sumie marna, zostawiam za plecami, przyszłość w naszym piłkarskim grajdołku przynajmniej stawia znaki zapytania. Jako profeta, prorokujący kilka lat temu, że Jarek Niezgoda będzie reprezentacyjnym napastnikiem który zdystansuje Piątka nie mówiąc o Świderskim lub Buksie, niezrażony trafnością własnych przepowiedni, zastanawiam się dalej nad dniem jutrzejszym. 

PZPN wydał oświadczenie, dla którego skomentowania wybrałem dwa tłity:
Wąs: - Komunikat PZPN-u to nic innego jak danie sobie czasu. To jest taki sam okres jak po odejściu Sousy. Do PZPN-u spływają CV. Kulesza się zastanawia. Sądzę, że to skończy się tak, że będziemy mieli do wyboru trenerów, którzy mówią po rosyjsku lub po polsku. #StanMundialu
Janczyk: - Z jednej strony komunikat PZPN-u w sprawie Michniewicza nic nie mówi, a z drugiej strony, jeśli znamy trochę kulisy, to w PZPN-ie nie stawiano w ogóle, że Michniewicz pozostanie na stanowisku. Ten komunikat pokazuje, że szanse na to dalej są i wzrosły.

Mhm, jak dla mnie po tym obwieszczeniu piłkarskiej wierchuszki diagnoza sytuacji jest następująca: Michniewicz jest ciężko ranny, ale jeszcze z pozostawioną szansą na przeżycie. 
Nie składa mi się żeby Kulesza rozważał inny wariant nowego selekcjonera niż Szewczenko lub rodzimy przedstawiciel PMS-u. "A niechaj narodowie wżdy postronni znają, iż Polacy w piłkę od lat grają, iż swoich trenerów doskonałych mają!”. Tak jakoś mi się widzi patriotyczne credo obecnego sternika PZPN. Wzorce z siatkówki moim zdaniem ustępują i przed narodowymi ideami i wobec stanowiska polskich trenerów, którzy woleliby żeby trzecia głowa w państwie, po prezydencie i premierze pochodziła z ich grona, a nie z obcego, czmychającego przy pierwszej lepszej nadarzającej się okazji lub jeszcze z wyższością wypominającego jakieś "drewniane chatki". (pardon, selekcjoner to czwarta, czwarta głowa w naszym państwie, przepraszam za nierozważne bluźnierstwo) 

Jak podaje sport.tvp.pl Szewczenko obecnie prawdopodobnie będzie się starać o funkcję prezesa ukraińskiej federacji piłkarskiej. Ponadto, został nominowany do członkostwa w tamtejszym komitecie olimpijskim. Czyli po pierwszym sondowaniu kasa wstępnie proponowana przez Kuleszę się nie zgadza, tak interpretuję takie info. Nie sądzę żeby nasz prezio był tym załamany, moim zdaniem cały czas gra na Polaka. 

Skorża odmówił. Zastanawiam się nad pozostałymi? Probierz - idealny, ale do gaszenia pożaru benzyną. Nawałka - nie został rok temu reaktywowany, zdziwiłbym się gdyby obecnie został przywrócony. Rozbieżności sprzed roku moim zdaniem chyba pozostały. Papszun na ostatniej prostej w dokończeniu zawodowej misji życia, choć i definitywnie się nie wyrzekł nowej posady od stycznia: "Przygotowuję zespół do drugiej części rozgrywek Ekstraklasy i naprawdę tylko o tym myślę i na tym się koncentruję. Nie czekam z wypiekami na twarzy na telefon od prezesa Kuleszy, bo dziś pracuję w Rakowie. (...) W ogóle się nie zastanawiałem nad tym tematem. Dlatego nie wiem, czy dziś byłbym gotowy, czy nie, bo w tej chwili mentalnie jestem gdzie indziej. Na zgrupowaniu w Holandii i myślę o środowym sparingu z Anderlechtem Bruksela, a nie o tym, czy jestem gotowy na kadrę." (sport.fakt.pl) Mhm, może jakby był telefon to i pan Marek zacząłby się zastanawiać, nie wykluczył tego, tylko, choć niewątpliwie jest świetnym trenerem klubowym, w Rakowie wszyscy stają przed nim na baczność, to czy podobnie byłoby w repie?
Jacek Magiera - wykształcony praktyk, inteligentny, sumienny, pracowity, komunikatywny, przystępny, po prostu ideał ... tylko że ... no właśnie ... tylko że ... . 
Jan Urban ponoć był grany, rozpatrywany i rok temu! Onegdaj bardzo dobry uznany piłkarz, polski brat łata z hiszpańskim trenerskim sznytem. Wszyscy go lubią, szanują, stawia na ofensywę, wprowadza odważnie młodych do prowadzonych przez siebie drużyn, tylko że ... no właśnie ... tylko że ... . 
Leśny wymienił Urbana na Berga, a Pan Jan w swojej dalszej trenerskiej drodze jakoś nie udowodnił że to był przeokrutny wielbłąd Leśnodorskiego. We mnie jest jeszcze znak zapytania czy aby kadra ze swoją specyfiką nie była lepszym miejscem do zawodowego spełnienia dla Urbana niż klub. Może mógłbym zaryzykować żeby się przekonać!?
Inni z pms-u??? Szansa na kogoś z zagranicy według mnie jest iluzoryczna. 

A jeżeli nie Oni, wymienieni, to Michniewicz?

Jeżeli już to wolałbym i Urbana.

Dalkub wyrażam tylko opinię (subiektywną, oby błędną), że za prezesury Cezarego Kuleszy zostanie wybrany polski trener, a nie zagraniczny i względy merytoryczne będą tu grały mniejszą rolę. 
Bardzo chciałbym się mylić, osobiście byłbym gotów zaryzykować choćby z kimś takim jak Henning Berg, czyli z żadną trenerską super gwiazdą, zakładam że są trenerzy z lepszym dorobkiem, nazwiskiem dla których polska repra też by była wyzwaniem, tylko że w moim przeczuciu (oby nietrafionym) za tego prezia to się nie ziści. 
Kulesza mógł się wściec na Michniewicza że się skumał z Morawieckim za plecami prezia, równie dobrze z powodu zlekceważenia związkowej hierarchii, ale i również z zazdrości że Czesiu zabiegając o względy obecnej ekipy rządzącej zdystansował Cezarego. Po prawdzie obaj mają ten sam polityczny background. 
Jedna z pierwszych decyzji "nowego PZPN", info z 25 października zeszłego roku: "Polski Związek Piłki Nożnej powołał nowy skład komisji ds. mediów i marketingu PZPN. Są w niej m.in. Tomasz Sakiewicz, redaktor naczelny „Gazety Polskiej”, Marek Szkolnikowski, dyrektor TVP Sport i Michał Lisiecki, prezes PMPG Polskie Media." 
Tłit prezia z poczatku roku:
Dziś podczas telekonferencji ogłosiliśmy nowy program wsparcia dla klubów Ekstraklasy i pierwszej ligi. Środki na inwestycje w infrastrukturę — po 150 mln zł rocznie przez 5 lat! To kolejny efekt naszej bliskiej współpracy z premierem Morawieckim i ministrem Bortniczukiem - napisał na swoim Twitterze prezes PZPN Cezary Kulesza.
Minister sportu: "Chcę podziękować panu premierowi Mateuszowi Morawieckiemu za determinację i wsparcie, dzięki któremu możemy dziś zaprezentować założenia tego absolutnie nowego programu. Słowa uznania kieruję także w stronę prezesa PZPN pana Cezarego Kuleszy oraz wszystkich przedstawicieli klubów piłkarskich za ich profesjonalne podejście i zaangażowanie w inicjatywę. Wierzę, że dobrze zdiagnozowane potrzeby środowiska piłkarskiego oraz sprawnie wypracowane i zaimplementowane rozwiązania wzmocnią kluby piłkarskiej ekstraklasy, a także pierwszej ligi w procesie szkolenia i rozwoju infrastruktury sportowej" – powiedział minister sportu i turystyki Kamil Bortniczuk. (onet.pl)
Współpraca wierchuszki PZPN z wierchuszką polityczną przebiega bez zakłóceń (gdyby nie żurnaliści, żadnego zgrzytu by nie było, nawet po mundialu). 
Dlatego sądzę że na stanowisku selekcjonera albo pozostanie Michniewicz albo jego następcą będzie inny Polak. Bardzo bym chciał żeby okazało się to tylko moim przewrażliwieniem i wymysłem pozbawionym racjonalnych podstaw. 

Polska jest zdobywcą Polski ,a Polak najlepszy na świecie. To my dzięki Szymonowi Marciniakowi jesteśmy najlepsi na Mundialu. To nasz , polski sędzia poprowadzi niedzielny finał pomiędzy Francją i Argentyną! Mnie ten fakt wiekopomny cieszy podwójnie , bo od zawsze byłem wielkim admiratorem kunsztu sędziowskiego Szymona Marciniaka.

szczerze powiem że po tym wszystkim co się dokłada do tego i co wychodzi na jaw dzień po dniu to mam w dupie kto będzie trenerem i kto będzie grał i po co - mam zbyt dużo szacunku do samego siebie aby interesować się miernotami boiskowymi z rozbuchanym ego i z poziomem moralnym i etycznym sięgającym bruku. Wyleczyłem się z reprezentacji na wiele lat a może i na zawsze.

Wesołych Świąt!
Profeta ze mnie doskonały, przed mundialem byłem przekonany, że o ile kadra wyjdzie z grupy, to nie ma takiej siły, która by zmiotła Michniewicza ze stanowiska selekcjonera! No i proszę, Czesio do spółki z premierem RP dokonał niemożliwego! Strzał w stopę na miarę wystrzału w podłogę i sufit z podarowanej bazuki w gabinecie tego, który za bezpieczeństwo obywateli RP ma odpowiadać. 

Ciekawe jak teraz będzie z moim drugim proroctwem, czyli z tym, że za kadencji Kuleszy tylko Polak może prowadzić kadrę!? Pożyjemy zobaczymy, mamy zeszłoroczną powtórkę z rozrywki. 

W didaskaliach Czesioexitu trzeba chyba jeszcze pogratulować Krzysztofowi Stanowskiemu że okazał się lojalnym, wiernym przyjacielem, tym bardziej godne pochwały że odbyło się to z zawodowym pozyskaniem i z utrwaleniem miana hipokryty i cynicznego obłudnika. Coś za coś, według mnie świadomie wybrał to pierwsze i to doceniam, tylko niech już nie robi fikołków, żeby temu drugiemu się przeciwstawić. Czesio poległ bo uważał że każdą ciemnotę może każdemu wcisnąć, taki jest doskonały, oby Krzyś okazał się nieco roztropniejszy. 

Dalkubie gdyby twarz kadry miała mieć cały czas oblicze Czesia do spółki z jego rzecznikiem prasowym ksywka Krycha sławetnym na wieki słowami: "Szkoda, że tej premii nie ma, bo kilka milionów poszłoby na szczytny cel. A tak nie pójdzie nic." to zapewne podążyłbym twoim śladem. Rozgoryczenie by było zbyt duże, zawód zbyt wielki, z emocjami się nie dyskutuje, dlatego twoje zdanie szanuję, ale ponieważ główny animator całego zamieszania poszedł w odstawkę, to nad etyką i moralnością reszty piłkarzy już osobiście nie będę się rozwodził. Bez złudzeń ale jeszcze musiałbym porównywać z moralnością i etyką piłkarzy z lat minionych i nie wiem jak by to wypadło, to znaczy wiem, gdybym miał być pryncypialnym i bezkompromisowym to z bagienkiem naszej skopanej musiałbym się pożegnać u zarania mojego świadomego kibicowania, jeszcze w latach 80'. 
Nic mnie tak nie wkurza jak polityka, a najbardziej mnie dołują babole, kretyńskie wypowiedzi, decyzje, postawy tych z którymi poglądami się utożsamiam, niekiedy ręce opadają, chce się wyć do księżyca, ale to nie znaczy że zrezygnuję z własnego prawa głosu. Zatem skoro Michniewicz spadł ze stołka i jest nadzieja że z Pinokiem w przyszłym roku stanie się podobnie, to w tym naszym polskim grajdołku już mi to musi wystarczyć, skoro nie emigruję to nie mogę się obrażać na naszą polską rzeczywistość. Trzeba próbować małymi kroczkami, słowami, głosami ją zmieniać.  

Dla Wszystkich Pogodnych, Zdrowych Świąt!