Kryzysowa narzeczona?

Adrianowi Guli z Żyliny i krajanowi Brzęczkowi ostatnio z Płocka, Lady Legia mogłaby zadedykować następujące słowa z muzycznego hitu:

Mogłaś moją być
Kryzysową narzeczoną
Razem ze mną pić
To, co nam tu nawarzono
Mogłaś moją być
Przy zgłuszonym odbiorniku
Aż po blady świt
Słuchać nowin i uderzać w gaz
Nie jeden raz

Przekornie obaj wymienieni trenerzy powinni być chyba jednak traktowani jako docelowi „na lata”, czyli wyselekcjonowani i w pryzmacie CV pożądani w Warszawie, ale takowymi ostatecznie się nie okazali, za to „strażak” Dean Klafurić został zatrudniony właśnie jako ewidentna „kryzysowa narzeczona”,  czyli doraźne antidotum na sezonowe kłopoty. W tej chwili ratownik jednak tak zaimponował, ratując zda się już pewnego topielca, że powierzono mu dalsze prowadzenie nauki pływania. Czy „na lata”, czy do pierwszego kryzysu, to już będzie zależało od efektów tejże nauki.

Klafurić „dostanie pełne wsparcie całego klubu w realizacji postawionych celów, z których kluczowym jest awans do europejskich pucharów” – powiedział Dariusz Mioduski, prezes zarządu Legii Warszawa. Czy można mieć wątpliwości że już pierwszy letni egzamin, w przypadku niepowodzenia, okaże się definitywnie ostatecznym i ostatnim?

Czy jednak rozróżnienie na trenerów doraźnych „kryzysowych” i docelowych „na lata” ma jakiekolwiek znaczenie? Skorża, Urban, Berg, Hasi łapali się do tej drugiej kategorii, choć przecież pierwszy z wymienionych po wtopie „truskawkowego zaciągu” był już na wylocie po pierwszym roku pracy, Urban nie zdołał przekonać do siebie Leśnego, Berg byłby dużo wcześniej zwolniony, gdyby nie „rozgrywki” między właścicielami, a Hasi jawi się jako największe trenerskie nieporozumienie obecnej dekady, za to z „kryzysowych” Czerczesow mający wyrwać z marazmu zespół po uczniu Sir Aleksa Fergusona obrasta w legendę szkoleniowca idealnego dla legionistów, Magiera oszczędnościowa alternatywa po Albańczyku z Anderlechtu po awansie z grupy LM do wiosennej fazy LE, przeistoczył się w „trenera na lata”, eksperymentalny, bez praktyki szkoleniowej Jozak z rocznym kontraktem, gdyby się sprawdził, miał przekazywać globalną wiedzę z funkcjonowania Dinama Zagrzeb, a Klaf zdaje się że jest na nieco podobnej ścieżce w Legii do Jacka Magiery, oby tylko po zyskaniu zaufania nie stracił go równie szybko jak Magic.

Nad tym ostatnim porównaniem możemy się nieco zatrzymać. Obaj bez szczególnego doświadczenia trenerskiego na seniorskim klubowym poziomie, obaj stanowili wersję oszczędnościową, byli „pod ręką” bez dużych oczekiwań finansowych, jednemu i drugiemu nie można odmówić pasji trenerskiej i zarówno jeden jak i drugi po objęciu zespołu postawili na dobry kontakt z piłkarzami, okazali im zaufanie, co zostało odwzajemnione (przynajmniej początkowo) ponieważ obaj zyskali opinię sprawiedliwych w dokonywanych wyborach personalnych. To co ich różni, jest korzystne dla Magica ponieważ o nim jeszcze przed wyborem na trenera można było powiedzieć – legionista z krwi i kości, który na funkcję szkoleniowca stołecznego klubu wcześniej czy później i tak byłby przewidywany, natomiast Chorwat jawi się jako zupełny królik wyciągnięty z kapelusza lub raczej z kieszeni marynarki „trenera” Romeo Jozaka. To zapewne również wpływa na fakt, że Magic po pierwszych sukcesach, udanym resecie drużyny, awansie do Ligi Europy na wiosnę i zdobyciu mistrzostwa, został deklaratywnie okrzyknięty „trenerem na lata” , natomiast o Klafie nikt tak w tej chwili jeszcze nie powie mimo analogicznego „resetu” nowej miotły, dobrego wywiązania się z tej roli i zdobytemu dzięki temu dubletowi. Powściągliwość przy Klafie wynika również z niewątpliwych przypadków Jacka Magiery, który w drugim etapie pobytu na Ł3 w funkcji szkoleniowca nie poradził sobie z dołkiem formy w drużynie, postawienie na dobre relacje z piłkarzami zawiodło w sytuacji kryzysowej, okazało się że za „sprawiedliwego” trenera zespół nie chce jednak umierać, nie potrafi w sobie wyzwolić energii, która pozwoliłaby mu chociażby przynajmniej uniknąć dotkliwej wtopy z Sheriffem z Tiraspolu. Jeżeli jednak są analogie między trenerami to dlaczego Mioduski, świadom tego co na trenerskiej ścieżce przydarzyło się niedoświadczonemu Magierze, powtórnie stawia teraz, na co prawda z dubletem i z akceptacją drużyny, ale jednak cały czas „żółtodzioba” Klafa?

Tak jak Mioduski deklarował, że Magic jest na lata, żeby po dwóch miesiącach go zwolnić, tak teraz prezesowi i właścicielowi klubu można wypominać, że obwieszczał postawienie na doświadczenie przy wyborze docelowego trenera dla Legii, ten czynnik miał być jednym z głównych i decydujących. Tak jak  to miało być dowodem na wyciągnięcie wniosków z poprzednich błędów, tak nominacja dla Klafa wydaje się zaprzeczeniem takich deklaracji, a powieleniem ruchów, które trzeba będzie określać jako ryzykowne lub eksperymentalne, a w przypadku wtopy, przy braku wyników, już latem, zostaną i przez media i przez kibiców określone blamażem piłkarzy, trenera ale i prezesa i właściciela klubu, który dokonał takiego a nie innego wyboru.

Dlaczego zatem na taki krok Mioduski się jednak zdecydował? Jest nieświadomy podjętego ryzyka? Sądzę że pierwotnie chciał go uniknąć, takie słowa: „Mogę jednak zagwarantować, że jeśli trafi do nas nowy trener, to na pewno wykonamy wielką pracę, by ściągnąć tu fachowca. Doświadczenie będzie jedną z kluczowych rzeczy, do których przywiążemy wielką wagę.” (sport.pl) to nie była ściema, pic na wodę fotomontaż. Taki trener był poszukiwany, ale z jednej strony te poszukiwania nie przynosiły rezultatu, a z drugiej miotła Klafa na finiszu sezonu okazywała się nad wyraz skuteczna.

Moim zdaniem, pierwotnie nie było planu postawienia na Klafa, jestem zgodny z tym co nakreślił Adam Dawidziuk: „Od początku plan ratunkowy był jasny: Dean Klafurić. Z zastrzeżeniem, że tylko do końca sezonu. I to bez względu na wynik (...) choć w mediach przedstawiano to tak, że na maila wpłynęło 100 CV potencjalnych trenerów, to takich, którzy spełniali wymagania było niewielu (...) Legia szukała trenera, a Klafurić radził sobie coraz lepiej. To ważne, bo choć na początku traktowano go jako typowego ratownika, to jego pozycja rosła. Choć trzeba przyznać, że gdyby nie blokada Guli, to nowego trenera legionistów znalibyśmy jeszcze 2-3 tygodnie przed końcem sezonu.” (legia.net)

Swoją drogą, gdyby obwieszczono 2-3 tygodnie przed końcem sezonu nazwisko nowego trenera to byłby to nóż wbity w plecy i Klafowi i Rado & s-ka „skoro drużyna była za Klafem (a była) i tak dobrze się jej z nim pracowało” (powtórnie słowa Dawidziuka). Mieliśmy zatem synergię trenera z zespołem i to jest niezaprzeczalny i bardzo duży atut Klafa.

Według mnie Mioduski dokonał kalkulacji, chciałby mieć trenera, docelowego z doświadczeniem i z autorytetem, który ogarnąłby legijną szatnię na wzór Czerczesowa. Ale kontekst obecnej sytuacji jest taki, że Legia potrzebuje przede wszystkim trenera, który już „tu i teraz” w lipcu i w sierpniu uzyska od tych piłkarzy, których ma obecnie do dyspozycji maksymalny pułap ich możliwości. Awans do fazy grupowej europejskich pucharów jawi się jako absolutny priorytet. Bez tego, jak przyznaje sam Mioduski, rozwój klubu zostanie wstrzymany, ograniczony, co należy rozumieć jako drastyczne cięcie kosztów i poszukiwanie na gwałt funduszy do zasypania dziury budżetowej, czyli między innymi wyprzedaż tych, których tylko będą jeszcze chcieli inni kupić. Czy trener „doświadczony z autorytetem”, ale który będzie dopiero musiał poznać piłkarzy i będzie próbował poukładać ich według swojej koncepcji „na nowo”, zdąży tego dokonać do lipca i sierpnia? Ryzyko, że taki trener tego dokona i tak będzie nie mniejsze, niż to że Klaf obeznany już z realiami i przede wszystkim w synergii z piłkarzami, postara się im nie przeszkodzić w kontynuowaniu jak na razie zwycięskiej passy. W chwili obecnej w drużynie nie ma potrzeby nowej miotły, bo zespół mentalnie wydaje się na fali, rewolucji kadrowej latem się nie przewiduje, zatem szanse na awans do pucharów z chorwackim dotychczas „żeńskim” trenerem, być może są nie mniejsze niż z doświadczonym np. niemieckim lub włoskim z Serie A lub z Bundesligi.

Natomiast kasa jest istotna i to ona w istotny sposób wpływa na decyzje. Być może doświadczony trener z Polski otrzymałby porównywalne wynagrodzenie z Klafem i pod tym względem nie jest to wariant „oszczędnościowy”, jak zapewnia prezes. Ale załóżmy sobie trenera z doświadczeniem na poziomie Brzęczka, nie wspominając np. o Fornaliku lub Zielińskim, tyle tylko że wyobraźmy sobie kogoś takiego z najwyższego poziomu ligowego we Francji, Niemczech, Włoszec,h który zgodziłby się na uposażenie takie, które akceptuje obecnie Klaf? I to na pułapie tylko rocznego kontraktu, jedynie z opcją przedłużenia? Jeżeli chcemy trenera „doświadczonego z autorytetem”, to znaczy że taki trener będzie doceniany (wymiernie finansowo na rynku futbolowym również) i sam też się będzie cenił i miał określone oczekiwania. A co jeśli letni atak na puchary nie wypali? Pozostaniemy z przegranym trenerem „na dzień dobry” na wysokim kontrakcie niczym z kamieniem u szyi dla rozsypującego się wówczas budżetu. Kasa jest istotna i moim zdaniem przy pozostawieniu Klafa w klubie miała znaczenie, będąc  dla Mioduskiego rodzajem czystej kalkulacji.

Nie znaczy to że z Klafem ryzyko nie istnieje. Ba, subiektywnie sądzę, że jeśli w przygotowaniach coś nie pójdzie, zostanie popełniony jakiś błąd, drużyna nie wskoczy na wysokie obroty, to Chorwat, mimo że teraz ma swoich zwolenników, w takiej sytuacji jak mniemam sobie może nie poradzić, jeżeli trudno mu będzie wyjść z dołka, wówczas podzieli los Jacka Magiery. To co jest atutem, czyli dobre relacje „z szatnią” w sytuacji kryzysowej może ulecieć w siną dal. Zaczną się poszukiwania winnych kryzysu, a w tym niedoświadczony trener może zostać najszybciej złożony w ofierze i rzucony mediom i kibicom na pożarcie. Pozycja zawodowa Klafa ciągle nie jest za wysoka i cały czas musi on dopiero zapracować na swoją wyższą trenerską rangę i uznanie.

Mioduski zdaje sobie z tego sprawę, z tego powodu już teraz przytacza że Legia musi być przygotowana na zmiany trenerów, przywołuje ich średni okres pracy. Wydaje się zauważalnym w wywiadach przesuniecie nacisku na wymóg stabilizacji szkoleniowej z funkcji pierwszego trenera na zrządzający klubem pion szkoleniowy.

„Muszę myśleć z punktu widzenia klubu - tak jest przy podpisywaniu kontraktów. Wiemy jakie są statystyki, że trenerzy w Europie nie przepracowują średnio nawet 11 miesięcy (...) Legia musi szukać trenerów pasujących do wizji klubu. Ci muszą wpisywać się w założenia, w których są nasze ambicje, ale i ograniczenia. Szkoleniowiec chcący osiem transferów od razu, nie pasuje do naszego klubu. Nie każdy rozumie, jak zatrudnia się trenerów… Trener jest ważną postacią w Legii, ale nie decyduje o kadrze. My jako Legia mamy plany transferowe na kolejne okienka (...) Przy zatrudnieniu trenera, istotne są również kwestie taktyczne, fizyczne, mentalne, ale też model, system i założenia zespołu na boisku. Trener pierwszego zespołu musi się wpisać w plan Legii.”

Być może te założenia, czyli w nieco złośliwym uproszczeniu zatrudnianie trenera „od kryzysu do kryzysu”, a w każdym razie liczenie się z tym że jego cykl pracy jako wydajny może być roczny lub niewiele dłuższy, to są bardziej istotne kwestie niż sam fakt pozostawienia obecnie Klafa jako właśnie „kryzysowej narzeczonej”.

Prezes Legii podjął decyzję, czy wybór ryzyka okazał się słuszny, zadecydują wyniki w grach eliminacyjnych do europejskich pucharów. W kwietniu piłkarski zmysł Mioduskiego nie zawiódł, laik i ignorant futbolowy utarł nosa niektórym pewnym siebie ekspertom.

Sylwester Czereszewski wypowiedź z kwietnia po zwolnieniu Jozaka: "Przyjście Klafuricia to żadna zmiana. Przecież to właśnie on był u boku Jozaka w ostatnich miesiącach, więc można powiedzieć, że jest kontynuatorem jego myśli szkoleniowej. Nie chcę mi się wierzyć w żaden tzw. efekt nowej miotły. Może wygrają teraz jedno, dwa spotkania, ale w dłuższej perspektywie nic się nie zmieni. Taka zmiana trenera na sześć kolejek przed końcem rozgrywek to tylko przyznanie się do błędu. Tak naprawdę to już mogli zostawić Jozaka do maja i dopiero po sezonie go zwolnić. Wyszłoby na to samo.” (sport.pl)

Tomasz  Hajto w Cafe futbol:

     Truskawka na torcie dla „Kryzysowej Narzeczonej”!