Zimowa zawierucha transferowa

Czy zimowe okno transferowe w Legii okaże się halnym, czy delikatnym wiaterkiem niosący kosmetyczne zmiany w kadrze naszej drużyny? Zastanawiam się, dla jakich piłkarzy zaświeci słoneczko, a kogo wywieje z Łazienkowskiej.

Kto uleci dobrowolnie, a kto z przymusu, by ratować budżet klubowy. Spróbujmy określić, gdzie trener Sa Pinto będzie szukał wzmocnień i jakie będzie miał priorytety. W czasie rządów Portugalczyka wykrystalizowała się grupa zawodników, na którą konsekwentnie stawiał sztab szkoleniowy. Spójrzmy na pozycje zajmowane na boisku w ustawieniu 1-4-2-3-1.

Poniższa plansza (nawias) – długość kontraktu w latach:

– zawodnik podstawowego składu

 – zawodnik wchodzący z ławki rezerwowej

Kolejna plansza bez zawodników którym w czerwca i grudnia 2019 r. kończą się kontrakty:

No co koledzy? Legia kadrowo nie prezentuje się okazale. Na pozycji nr 6 brak zawodnika, na pozycjach nr 2, 3, 4, 6, 7, 10, 11 brak zmienników. Jedynie na pozycji nr 9 mamy spokojną głowę, chociaż nadmiar snajperów jesienią nie przekuł się w jakość. Wszyscy prezentują w miarę wyrównany poziom, lecz na Ligę Europy ten poziom okazał się za słaby.

Łatwo mówi się o sprzedaży młodych, by ratować płynność finansową na Ł3. Wytransferowanie chociaż jednego z nich to kolejna nieobsadzona pozycja plus brak zmiennika. Dziś lewy boczny korytarz to tylko dwóch wartościowych zawodników, a powinno być minimum trzech. Przydałby się zmiennik (rezerwowy), najlepiej wszechstronny typu Vesović na prawej stronie, który radzi sobie z grą obronną, jak i z grą ofensywną na skrzydle.

Martwimy się Wisłą, a u nas też długi. Kadrowe problemy dopiero przed nami, na dobre wypłyną zapewne w czerwcu. Realia optymistyczne nie są, kiedy w Legii każda wydawana złotówka jest oglądana i analizowana czterokrotnie. Pozbycie się najwięcej zarabiających zawodników jest głównym priorytetem na zimowe okno transferowe. Uważam, że nie ma sensu angażować się w dalszą współpracę z piłkarzami i płacić wysokie pensje zawodnikom niechcianych przez sztab szkoleniowy. Wskazanych poniżej piłkarzy należy sprzedać lub wypożyczyć.

O ile jest możliwość zarobić trochę grosza na transferze czy wypożyczeniu wyżej przedstawionych legionistach, to oszczędności w kominach płacowych mogą być potężne.

Sprzedaż przykładowo Dominika Nagya powiedzmy, za 1 800 000 € (około 7 650 000 zł) sytuacji znacząco nie poprawi. Stracimy wyróżniającego się zawodnika (4 gole i 8 asyst) w newralgicznym bocznym lewym korytarzu, gdzie pozostanie osamotniony Hlousek tylko do 30 czerwca.

Sprzedaż przykładowo Sebastiana Szymańskiego powiedzmy, za 4 000 000 € (około 17 000 000 zł) sytuację finansową w klubie znacząco poprawi. Młodego łatwiej zastąpić, gdyż w składzie pozostaną Antolić i Hamalainen z predyspozycjami do gry ofensywnej. Należy pamiętać o Cafu i przygotować pieniądze, by wykupić go z FC Metz. Portugalczyk tani nie jest, a koszt wykupu może oscylować w granicach 1 300 000 € (około 5 525 000 zł).

Jak widać sprzedaż Dominika za mniej niż 2 500 000 € (około 10 625 000 zł), nie ma w zasadzie większego sensu, gdyż mniejsza kwota nie pozwoli sprowadzić nowego skrzydłowego i zapewnić środki na wykup Cafu, pamiętając że staniemy wobec potrzeby  sprowadzenia wszechstronnego zmiennika na lewą flankę w razie kontuzji czy kartek.

Sprzedaż naszego młodego bramkarza Majeckiego na 95% nie wchodzi w rachubę. Obecnie jego wartość rynkowa jest za niska, około 400 000 €, a chłopaka trzeba wiosną ogrywać, by był gotowy na eliminacje do LE. Mało tego do kadry trzeba ściągnąć trzeciego bramkarza (Malarz i Cierzniak do 30.06), by uzupełnić skład.

Uważam, że Legia zimą nie będzie kupować zawodników, a raczej szukać opcji wypożyczenia na rok. Pozycja, jak i kontakty Sa Pinto mogą znacząco pomóc zrealizować ten oszczędny plan. Jeżeli chodzi o zagranicznych zawodników to mamy nad resztą klubów z Ekstraklasy przewagę, gdyż nasz trener nie jest osobą anonimową w Europie i zdecydowanie łatwiej będzie namówić piłkarza do podpisania umowy. Opcja poszukiwania zawodników mających problemy w obecnych klubach w silniejszych ligach sprawdza się w naszych realiach. Chociażby ostatnie przykłady Remy, Cafu, Martins pokazują, że takie działania są dość skuteczne, a przede wszystkim w znacznym stopniu minimalizują ryzyko pomyłki.

Czy Legia okaże się królem zimowego okna transferowego? Oczywiście chodzi mi o jakość zawodników, a nie ilość.

Jak będzie, przekonamy się niebawem, choć wszystko wskazuje, że wiosną Białej Gwiazdy nie zobaczymy na boiskach Ekstraklasy.

Mnie najbardziej ciekawi fakt, jak zachowa się rynek transferowy po zmianie przepisów. Ilu nowych zawodników spoza UE trafi na nasze boiska. Ilu młodzieżowców zacznie być przymierzanych do gry w Ekstraklasie. Oj, będzie się działo, choć w klubowych kasach biednie...