Bezużyteczne monologi

"Polacy nic się nie stało" vs "Brzexit", oto symboliczne hasła, które zagościły na sztandarach dwóch przeciwstawnych obozów tworzących linię frontu w sporze o losy futbolowej Biało-czerwonej.

Z jednej strony eliminacji do Euro'20 jeszcze nie przegraliśmy, ba, nawet ciągle przewodzimy w stawce, ale z drugiej, obraz tego co prezentują aktualnie podopieczni Jerzego Brzęczka niepodważalnie woła o pomstę do nieba, budzi rozczarowanie i zawód. Co z tym począć? Jak się do tego odnieść? O tym subiektywnie poniżej.

Bałem się, że jak zacznę pisać o naszej reprezentacji to wyjdzie mi elaborat, na który czas i energię poświęcę, a efekt będzie identyczny jak z przemową komentatorską Szpakowskiego po porażce ze Słowenią 0:3 dekadę temu. Bo też o naszej kopanej można pitolić i pitolić i może to robić ignorant Szpakowski lub laik iocosus, albo przykładowy profesjonalista Probierz coś tam sobie pitolący o szkoleniu i infrastrukturze, a nasza kopana i tak pozostanie constans i w samozadowoleniu, no bo przecież mamy Lewego, inne gwiazdy na poziomie national level, mamy dream team który "nie ma z kim przegrać", no i co najwyżej tylko trzeba zrobić "Brzexit", bo tylko trenera kadry mamy do dupy, zatem jak go wywalimy, to z naszymi orłami już będziemy mistrzami świata.

No i szanowni kibice powiedzcie mi kiedy gra Biało-czerwonych wyglądała lepiej, teraz we wrześniu czy dziesięć lat temu? Ba, ktoś mi odpowie, ale teraz mamy właśnie piłkarzy na poziomie, na levelu, wyszliśmy z drewnianych chatek. Mhm, owszem, w minionej dekadzie zaliczyliśmy miło wspominane Euro 2016, doświadczyliśmy "trójkąta dortmundzkiego", urodzaju bardzo dobrych bramkarzy, podboju Hiszpanii przez futbolowego wyrobnika od czarnej roboty, obrońcy charakternika, drugiego napastnika z potencjałem w miliony, oraz "żołnierzy" lub "tragarzy" piłkarskich "do noszenia fortepianu" którzy zaakceptowali swoją rolę, przez pewien okres bardzo dobrze wkomponowali się w zespół, który i dwie selekcje na imprezki przeszedł i na jednej z nich nawet udanie zabalował, a tylko po drugiej miał kaca giganta.

Teraz doszedł "milanista pistolero", dysponujemy "neapolitańskim technikiem", którego mogą nam zazdrościć Hiszpanie i Brazylijczycy, tylko nie wiadomo co z nim zrobić, ale gdyby ten problem rozwiązać to... "nie mamy z kim przegrać", mantra obowiązuje, posiadamy indywidualności no na  drim tim!

W przeciwieństwie do tych którzy tak uważają, zgadzam się z Robertem Lewandowskim. Nasza kadra w starciu z europejskim średniakiem, za jakiego należy uznawać reprezentację Austrii, aktualnie, nie jest faworytem! Tak Lewy dowodził jeszcze przed meczem, a argumentami wspierał  Mateusz Borek w "Misji futbol", a że obaj się nie mylili, dowiodła rzeczywistość i bezpośredni przebieg konfrontacji. Austriacy na naszej połowie grali z nami w dziadka i nie byliśmy w stanie się temu przeciwstawić. Żal było patrzeć na wiedeńskiego walczyka z gracją operującego piłeczką i naszego "poloneza" polegającego na cierpliwym przesuwaniu formacji z nadzieją, że rywal w końcu futbolówkę zgubi. Zgubi, bo na odbiór widoki były marne. Przeciwnikom zabrakło tylko wykończenia, dokładnego ostatniego podania i skutecznego strzału, a wynik mógłby być podobny do tego z młodzieżówką Hiszpanii na niedawnym europejskim Under 21 czempionacie. Zestawienie nieprzypadkowe, bo czyż obraz gry czy to młodzieżówki, czy to dorosłej reprezentacji, nie był, nie jest podobny i czyż to nie napawa trwogą!? W ataku pozycyjnym, gdy prowadzimy grę, nie jesteśmy w stanie wygrać z Wyspami Owczymi, to młodzieżowcy, a seniorzy męczą się okrutnie z Łotwą, Macedonią żeby w końcu skarciła ich Słowenia. Gdy za faworyta nie uchodzimy, pozostaje nam zaryglowanie własnego przedpola i kontrataki, czytaj postawienie autobusu na szesnastce, paniczna wybijanka po autach lub "wyrachowana" i "przemyślana" laga do przodu z nadzieją że napastnik na desancie coś z tym zrobi, w ostateczności trafi się jakiś stały fragment gry. Nadzieja że w składnej akcji dojdziemy do pozycji strzałowej jawi się jako znikoma i incydentalna.

No, ale przecież i na Euro'16 i na przykład w konfrontacjach z Niemcami lub Rumunami nasi seniorzy pokazywali że w piłkę grać potrafią  i to nie tylko w defensywnej, ottohelenistycznej manierze. Zgoda, w prawie czterdziestomilionowym kraju, gdzie oficjalnie jest zarejestrowanych kilkuset tysięcy piłkarzy, przytrafiło się że w jednym czasie obrodziło w samorodki Lewandowskiego, Błaszczykowskiego, Piszczka, Krychowiaka, Glika, Milika, uzupełnione ambitnymi bohaterami drugiego planu i zestawione przez trenera który w danym czasie załapał odpowiedni flow z tymi wybrańcami i zapodał im adekwatny pomysł na grę. Niestety ale trener flow i pomysł utracił, a pokolenie Euro'16 powoli acz nieubłaganie też nam się wykrusza.

Pytanie czy ten efekt równoczesnego wysypu samorodków to rezultat odpowiednio działającego w Polsce systemu szkolenia, a w takim razie spać możemy spokojnie w oczekiwaniu równie uzdolnionych i odpowiednio wyszkolonych następców, czy też "pokolenie Euro'16" to rodzaj kuriozum, zbieg wielu szczęśliwych okoliczności, a przede wszystkim indywidualna praca i charakter naszych topowych gwiazd tej dekady. PZPN wmawia nam, że to pierwsze i wszystko jest ok, we mnie jest ogromna obawa że mamy do czynienia z tym drugim przypadkiem, a z  naszym system szkolenia mimo zapewnień włodarzy coś jednak jest poważnego nie tak!

Czas Błaszczykowskiego w krótkich spodenkach i w piłkarskich butach, choćby się zaklinał, dobiega końca. Był talentem wyjątkowym, który wykorzystał swój potencjał, nie oczekuję, że z dnia na dzień, szybko, znajdziemy równorzędnego następcę. Dlaczego jednak w polskiej piłce nie mamy piłkarzy o takiej charakterystyce? Szybkich, dynamicznych, dobrze czujących się z piłką przy nodze, umiejących dryblować, szukających gry 1 na 1, potrafiących przyjąć piłkę, podać, wyjść na pozycję lub samemu okiwać rywala i zakończyć akcję strzałem. Dlaczego w Polsce brak skrzydłowych, nie na poziomie Kuby Błaszczykowskiego, ale jakichkolwiek?  Ze świecą ich szukać! Nie mam pretensji do Przemysława Frankowskiego lub Damiana Kądziora że zdecydowanie ustępują Kubie, mam pretensję do polskich trenerów, że tego rodzaju piłkarzy w polskiej piłce brak. Ich powinno być kilku wytransferowanych zagranicę i kilkudziesięciu w Ekstraklasie. Kluby powinny dysponować dwoma, trzema przysłowiowymi "Kądziorami", nasz system szkolenia takich zawodników powinien kształtować, a wówczas byłaby nadzieja że spośród nich wyłoniłby się następca Błaszczykowskiego z równym mu potencjałem. Tymczasem...

Piłkarska Polska się podzieliła na zwolenników i przeciwników talentu i gry Piotra Zielińskiego. Przyjmijmy, że ci drudzy mają rację, to kim jednak w kadrze Zielka zastąpić? Zważmy że oczekujemy (mam nadzieję) piłkarza kreatywnego, robiącego grę, dla którego utrzymanie się przy piłce nie stanowi problemu. Rafał Wolski i Bartek Kapustka odbili się od dużej piłki, zmagają się z kontuzjami, być może nadzieje spełni Sebastian Szymański, ale przecież gdy grał w Legii na dziesiątce to miał tyle samo zwolenników co przeciwników. Czas generałów środka pola w futbolu raczej minął, co nie znaczy że tylko troszkę inni w  charakterystyce "następcy" Iniesty, Xaviego, Modricia zaczynają być solą europejskiej i światowej piłki. Wszechstronni, z motoryką nienaganną, odpowiedzialni w defensywie, ale przy tym kreatywni, odważni w ofensywie i posiadający ku temu pełen zakres umiejętności. Czy nasza piłka jest nastawiona na wypuszczanie z akademii tego rodzaju piłkarzy? Śmiem twierdzić, że nie widać za bardzo... To znaczy tych akademii nie za wiele widać, a co dopiero o kształtowaniu przez nie odpowiedniego profilu piłkarzy. Przychodzi nam zazdrościć Słoweńcom Josepa Ilicicia, a Słowakom dobrze nam znanego Ondreja Dudy.

Kamil Grosicki to struś pędziwiatr, Europy nie podbił ale w reprezentacji właśnie wicher czynił. Niestety nawet jak dysponujemy kolejnymi zawodnikami obdarzonymi przez naturę dynamiką vide Miłosz Przybęcki lub Konrad Michalak to nasz system szkoleniowy nie jest w stanie stworzyć z nich piłkarzy z odpowiednim asortymentem futbolowego abecadła. Nastawiamy się ponoć na grę z kontry, to ma być nasza narodowa specjalność, a tymczasem nasz system przeoczył piłkarza stworzonego przez naturę do takiej gry, mam na myśli Jarka Niezgodę, który jako nastolatek powinien trafić do dużej akademii dużego polskiego klubu. Ilu innych takich Jarków tracimy bezpowrotnie?

Nie oczekuję cudów. Jest pozycja na boisku, do gry na której polscy trenerzy przygotowują młodych adeptów wzorcowo. Ile bym dał żeby cykl szkoleniowy wypuszczający nowe pokolenia bramkarzy obowiązywał równie skutecznie na pozycjach graczy z pola. Po Tomaszewskim, Kazimierskim, Młynarczyku, mieliśmy Wandzika, Maćka Szczęsnego, Woźniaka, po nich Matyska z Dudkiem i Borucem, a ich zluzowali już Łukasz Fabiański i Wojtek Szczęsny, w kolejce  czekają Grabara, Majecki, Bułka, Drągowski, Ojrzyński. Ot, tylko wybierać w zależności od dyspozycji, ech, gdyby tak było z ofensywnymi graczami, którzy wiedzą jak piłkę kopać nogami, a nie łapać rękami.

Za toporną grę Biało-czerwonych nie obarczam główną winą Brzęczka, ale gdyby to on był faktycznie sprawcą wszelkiego zła, trenerem nieudolnym i marnym, to szanowni kibice zwolennicy "Brzexitu" odpowiedzcie uczciwie sobie na pytanie, kto byłby najbardziej prawdopodobnym kandydatem do objęcia selekcjonerskiej schedy? Biorąc pod uwagę uwarunkowania pezetpeenowskie, ale i dziennikarskie sympatie, czyż bitym faworytem nie byłby Czesław Michniewicz! Toż przecież patomejwen Michał Pol obwieścił po "sukcesach" młodzieżówki: "zmieniamy szyld bierzemy Lewego i jedziemy dalej", czym zresztą podpadł małostkowemu, pozbawionemu humoru Brzęczkowi. Nasz polski Mourinho w glorii pogromcy Duńczyków, Portugalczyków, Belgów i Włochów, któż bardziej nie zasłużył na skuteczne poprowadzenie do zwycięstw i seniorskiej kadry. Mhm, tylko zaraz, zaraz, czy aby Brzęczek w dorosłej reprze w meczu z Austriakami nie wziął przykładu z tego co praktykował u młodszych Czesław Michniewicz!? Ot, przy takiej roszadzie trenerów, z drużynami z równej nam lub z wyższej półki gralibyśmy przesuwanie formacjami w głębokiej defensywie pielęgnowane do ostateczności i jeszcze jeden dzień dłużej. Ba, być może do pewnego momentu przynosiłoby to i wyniki, wszak gdyby Lewy nie zmarnował w poniedziałek swojej setki to i jest duże prawdopodobieństwo że i Brzęczek mimo topornej gry zainkasowałby trzy punkty i nikomu by się wówczas nie tłumaczył z braku stylu, czy czegoś tam innego.

Czy Michniewicz i Brzeczek to słabi trenerzy, skoro reprezentacjom Polski ordynują ultra defensywną taktykę. Nie! To typowi przedstawiciele PMS-u czyli polskiej myśli szkoleniowej, którzy zdają sobie sprawę, że być może najlepszy z nich trener, czyli Waldemar Fornalik, na kadrze zęby sobie połamał i że oni będą rozliczani tylko z wyników. Tylko to będzie probierzem ich pracy, bez wyników podzielą los Kinga Waldemara. Nie są głupcami lub sabotażystami, kalkulują, że defensywna taktyka, postawiony rygiel na przedpolu niesie ze sobą najmniejsze ryzyko porażki, a skoro z tyłu będzie na zero, to może i z przodu a nuż coś wpadnie. Nie dysponują tak jak Nawałka już Piszczkiem, Błaszczykowskiego w formie sprzed lat też nie mają, Glik, Grosik, Pazdan co raz starsi, łatwo i siebie i innych mogą przekonywać że: tak krawiec kraje jak mu materii staje. Mamy napastników, ale żeby dostarczyć im piłkę potrzebujemy kreatywnych, dobrze wyszkolonych  piłkarzy na innych pozycjach, a z tym jak się okazuje nie jest za różowo.

I nie będzie, dopóki nasz system szkolenia, kreatywnych piłkarzy, nastawionych ofensywnie, dobrze operujących piłką, nie będzie kształtował. Tu jest problem polskiej piłki, a nie w jednym czy w drugim trenerze. W końcu Nawałka też z pms-u się wywodził, a dysponując odpowiednim materiałem (samorodków) stworzył ekipę która i punkty zbierała i którą dało się oglądać bez bólu zębów.

Nie oszukujmy się nie mamy "dream teamu", futbolowym hegemonem nie jesteśmy, z europejskimi średniakami za bitego faworyta uchodzić nie powinniśmy,  to nie trener kadry jest problemem, a nasz niewydolny system szkolenia. Oby w Brzęczka piorun strzelił, doznał olśnienia i porzucił defensywne taktyczne inklinacje, oby stawiał na piłkarzy którym piłka nie przeszkadza w grze: Szymańskiego, Gumnego, a oni oby nie utopili talentu w zagranicznych klubach. Oby Bartek Kapustka się reaktywował jak feniks z popiołów. Oby!!!

ps.

I kategorycznie zakażmy Michniewiczowi i innym trenerom reprezentacji młodzieżowych i juniorskich gry na zero z tyłu, choćby się waliło i paliło, choćbyśmy przegrywali w poszczególnych kategoriach wiekowych po pięć lub sześć do zera.