Rozwój - Legia 0-3: Bez komplikacji

Legia nie napotkała trudności w pokonaniu pierwszej przeszkody w pucharze Polski. W 1/16 finału los zetknął nas z drugoligowym Rozwojem Katowice, który, mimo ambitnej postawy, nie miał szans na skuteczną walkę o awans do kolejnej rundy. Legia zaaplikowała rywalowi trzy bramki, nie tracąc żadnej. Co cieszy w perspektywie środowego meczu ze Steauą, obyło się bez kontuzji.

Spoglądając na drugą połowę dzisiejszego meczu, myślałem o... Nie, nie o meczu z Rozwojem, nawet nie o rychłym boju ze Steauą, myślałem o ciężkiej doli komentatora telewizyjnego. Mecz, jak to się mówi, bez historii, pozorowanie gry, wyczekiwanie na ostatni gwizdek sędziego, a ty buduj chłopie w sztuczny sposób dramaturgię, staraj się przekonać widza, że pojedyncze kopnięcia mają tu jakiś sens, rozbieraj w takich warunkach na czynniki pierwsze postawę Helio Pinto, szukaj awaryjnych ciekawostek pod tytułem: czy Legia strzeli Rozwojowi więcej bramek niż MKS Kluczbork (pięć). Ciężka fucha i poważny test na kreatywność.

Mecz wygraliśmy minimalnym nakładem sił, długimi fragmentami grając na stojąco. Trudno za to naszych ludzi winić, awans stosunkowo szybko zrobił się oczywisty, nie było gdzie się spieszyć, ani za co umierać, zwłaszcza że przynajmniej kilku zawodników musiało mieć w głowach fakt, że w środę mogą wyjść w pierwszym składzie Legii na mecz ze Steauą. Pod względem nastawienia i zaangażowania niespecjalnie imponowaliśmy od pierwszych minut, ale najpierw przyszła ładna bramka Marka Saganowskiego po efektownym podaniu w tempo od Michała Kucharczyka, potem 'główka' Kuby Koseckiego, przy której znów asystował Kucharczyk, centrując z prawego skrzydła, i było po meczu. Niczego więcej do szczęścia dziś nam nie było trzeba.

Sądzę, że większość z nas usiłowała patrzeć na mecz z Rozwojem przez pryzmat tego, co może wydarzyć się w Bukareszcie, ale wyciąganie wniosków na przyszłość z meczu w Katowicach to jednak zajęcie mocno karkołomne. Komentatorzy Orange Sport wzięli na przykład pod lupę wzmiankowanego Helio Pinto, trochę na Portugalczyka narzekając, że póki co mało dynamiczny, że potrzebuje miejsca do gry, może to i racja, ale jak tu oceniać jednego środkowego pomocnika w oderwaniu od pozostałych? A byli nimi Miro Radović, w grze dziś, delikatnie rzecz ujmując, niezbyt dokładny i staranny oraz Daniel Łukasik, po kontuzji jeszcze dość odległy od formy z zeszłego sezonu. A propos Łukasika, zerkałem na naszego pomocnika w pierwszej połowie, mając świeżo w pamięci fragment wypowiedzi Herolda Goulona z wywiadu dla Weszlo:

Weszło: Sporo wnosisz do drużyny głównie dlatego, że praktycznie wszystkie piłki zagrywasz do przodu. To nie jest regułą wśród defensywnych pomocników.

Goulon: Takiej mentalności nauczyli mnie w Clairefontaine. Wpajali nam, że jeśli będziemy się bali stracić piłkę, to nigdy nie zagramy do przodu, więc nasz wkład w wynik nie będzie zbyt wielki.

Nasz Miłek tymczasem, w pełnej kontrze do powyższego, jedna, druga, trzecia piłka do tyłu, w tym bodaj efektowny lobik do Skaby z połowy boiska. Kontrast wydał mi się nawet zabawny, ale Łukasika na Goulona  jednak jakoś ochoty wymieniać nie mam.

Mateusz Cichocki zagrał dziś bliżej lewej strony w parze środkowych obrońców w zestawieniu z Kubą Rzeźniczakiem, Kuba mógł zagrać mecz na pozycji, na której być może będzie musiał wystąpić w środę w parze z Dossą Juniorem. Właśnie Rzeźniczak sprawiał wrażenie zawodnika, który potraktował mecz z Rozwojem bodaj najbardziej serio ze wszystkich legionistów. Podobnie powyżej średniej można ocenić 'asystenta' Kucharczyka, który na pewno wypadł dziś lepiej od notorycznie wbiegającego w obrońców przeciwnika Henrika Ojamy, nie można zatem wykluczyć, ze obsada prawej strony pomocy podczas meczu w Bukareszcie wcale nie jest jeszcze przesądzona, a szanse Kucharczyka i Ojamy na plac w pierwszej jedenastce - równe.

Jeszcze jedna uwaga na koniec, widzę, że trzecią bramkę przyznaje się Markowi Saganowskiemu za minimalny rykoszet przy strzale Kuby Koseckiego. Trochę szkoda, jak twierdzi statystyczna podstrona czarnej-eLki, do meczu z Rozwojem wbiliśmy w tym sezonie przeciwnikom osiemnaście bramek, wszystkie co do jednej z pola karnego. Przy dwudziestej pierwszej bramce byłby wreszcie gol z dystansu, niestety Sagan, zanim oberwał piłką, zdążył już wbiec w 'szesnastkę'. Może w Bukareszcie ktoś wreszcie kropnie jak trzeba?

Zadanie na dziś zostało wykonane w stu procentach, o pucharze Polski zapominamy na ponad dwa miesiące. Teraz liczy się już tylko Steaua.