Steaua - Legia 1-1: Powrót z tarczą

Legia pozostaje w tym sezonie bez porażki w europejskich pucharach. W rozegranym w Bukareszcie meczu czwartej rundy eliminacyjnej Ligi Mistrzów podopieczni Jana Urbana zanotowali cenny wynik, remisując ze Steauą 1:1. Bramkę, która pozwala z optymizmem spoglądać na zaplanowany na najbliższy wtorek mecz rewanżowy zdobył Jakub Kosecki.

Co łatwo zauważyć, pod względem przebiegu gry, mecz w Bukareszcie był bardzo podobny do wyjazdowego spotkania z Molde. Przeciwnik narzucił Legii trudne warunki od pierwszych minut, stworzył kilka sytuacji, wreszcie, po naszym ewidentnym błędzie, wbił bramkę. Po przerwie nastąpiła metamorfoza, Legia zaczęła grać pewniej, odważniej, zdobyła gola wyrównującego, a korzystny dla nas remis utrzymał się do końcowego gwizdka arbitra. Chyba nikt nie ma nic przeciw temu, żeby analogię z dwumeczem z Molde udało się kontynuować i w pełni podtrzymać we wtorkowy wieczór.

Mimo powyższych podobieństw, Steaua to bez wątpienia zespół znacznie mocniejszy niż Molde, a i Legia zagrała bez porównania lepiej niż w Norwegii. Nawet w pierwszej połowie, zdominowani przez Rumunów, próbowaliśmy się odgryzać, żeby wspomnieć tylko strzał głową Kuby Wawrzyniaka tuż przed przerwą, czy minimalnie przegrany pojedynek Kuby Koseckiego z Łukaszem Szukałą jeszcze przy stanie 0:0. Natomiast faktem pozostaje, że w mecze 'wchodzi' nam się w europejskich pucharach w tym sezonie wyjątkowo ciężko. Zapewne swój udział mają w tym przeciwnicy, który grają z Legią w sposób do jakiego nie nawykliśmy, wysoko, agresywnie, ale nerwowość i niepewność legionistów, wynikające być może z braku doświadczenia w rywalizacji o taką stawkę, również robią swoje.

Steaua potwierdziła niemal wszystkie korzystne opinie na swój temat. Rumuni imponowali szybkością przechodzenia do natarcia po odbiorze, precyzją w konstruowaniu ataku pozycyjnego, w pierwszej połowie dotkliwie raził oczy kontrast między gospodarzami błyskawicznie zdobywającymi przestrzeń szybkimi podaniami, a Legią, szarpiącą do przodu indywidualnymi zrywami Michała Kucharczyka czy Ivicy Vrdoljaka, oczywiście z góry skazanymi na niepowodzenie i stanowiącymi zagrożenie dla bramki Dusana Kuciaka. Zabolał gol, stracony w niepotrzebny sposób, zaledwie w kilka chwil po zażegnaniu szalenie niebezpiecznej sytuacji pod naszą bramką, gol który był skutkiem szybkiego przejęcia piłki przez Rumunów w środku pola, złych decyzji, podjętych przez Dossę Juniora i chyba również Kuciaka. Tę bramkę zdobył Włoch Piovaccari, jednak, paradoksalnie, obecność w drużynie formatu Steauy zawodnika tak chaotycznego, wypadającego tak przeciętnie pod względem technicznym, można uznać za nieco zaskakującą. Równie zaskakująca, choć ze zgoła odmiennych przyczyn, jest obecność w drużynie z Bukaresztu Alexandru Bourceanu. Ten przypominający mi nieco Dorinela Munteanu środkowy pomocnik to klasa sama w sobie, w Polsce takich zawodników po prostu nie ma (ucz się Dominik!), aż dziw, że Bourceanu nie próbował jeszcze szczęścia w lidze mocniejszej niż rumuńska. Opinię wysokiej klasy wojownika środka pola potwierdził Pintilii, którego zejście w przerwie z pewnością było dla Steauy dotkliwym ciosem. Kilka próbek swoich umiejętności, zwłaszcza w indywidualnych pojedynkach, zademonstrowali na skrzydłach Tanase i Popa.

Legia nie była w stanie podjąć rywalizacji na warunkach Steauy, walka o dominację w środkowej linii została chyba nie tyle przegrana, ile po prostu odpuszczona. Zlokalizowaliśmy za to miękkie podbrzusze Steauy, słabość obronną (przede wszystkim na skrzydłach) wynikającą z ofensywnego nastawienia całej drużyny. Udało się to wykorzystać po przerwie, bramkowy atak zainicjowany przez Dossę Juniora, kontynuowany przez Brozia i Radovicia, zwieńczony trafieniem Koseckiego przypominającym wiosenną bramkę zdobytą z Lechią Gdańsk, to był majstersztyk, który, co ciekawe, mógł zostać skopiowany kilka minut później, kiedy skrzydłem przedarł się Kucharczyk, dośrodkował, lecz drogi do bramki Tatarusanu nie znalazł Dominik Furman. Gdyby Furmi miał oczy dookoła głowy, przepuściłby tę piłkę do nadbiegającego Radovicia i prawdopodobnie wyszlibyśmy na prowadzenie 2:1...

Kto wie, czy pech Tomasza Jodłowca, który musiał przedwcześnie opuścić boisko, nie okazał się szczęściem Legii, przesunięty do środka Kuba Rzeźniczak momentalnie 'urósł' w parze z Dossą Juniorem, a przecież na flance radził sobie wcześniej przeciętnie, dźwigając w dodatku brzemię niepotrzebnej żółtej kartki, która łatwo mogła zamienić się w inny kolor wobec konieczności częstych pojedynków z błyskotliwym Tanase. Wprowadzony do gry Łukasz Broź nie wyglądał co prawda na prawej obronie na 'skałę', Tanase kilka razy go zgubił, ale były widzewiak rozkręcał się z minuty na minutę i doprawdy nie sposób powiedzieć, żeby w Bukareszcie zawiódł. Duża frajdę sprawili mi swoją grą Miro Radović i Kuba Kosecki, którzy bez najmniejszych kompleksów wdawali się z Rumunami w indywidualne pojedynki, wiele z nich wygrywając. Kuba zasługuje również na dodatkowego plusa za tytaniczną pracę w defensywie, to był wreszcie zawodnik z zeszłego sezonu, Kosecki, za jakim zdążyliśmy już się stęsknić. Chyba trochę szkoda, że Jan Urban nie wprowadził za Kucharczyka Henrika Ojamy i nie zostawił Koseckiego na lewym skrzydle, Kosa po przejściu na prawe już nie błysnął, za to wprowadzony na lewą flankę Michał Żyro, dał bardzo słabą zmianę. W rywalizacji Koseckiego z Żyrą odwróciły się role z rewanżowego meczu z Molde.

Jakie prognozy w obliczu rewanżu? Jeżeli przed meczem spekulowaliśmy o szansach rozkładających się 60:40 na korzyść Steauy, teraz możemy mówić o równowadze, 50:50. Gramy na swoim stadionie, mamy wynik, ale Steaua to z pewnością zespół, który stać na strzelenie nam gola, spójrzmy choćby na ilość niebezpiecznych uderzeń z dystansu, którymi zagrażali nam Rumuni, to broń, na neutralizację której w polskiej lidze zwykle nie ma potrzeby się nastawiać. Jeżeli wytworzy się sytuacja, w której to goście 'przejmą' korzystny wynik, predyspozycje tego zespołu do wyprowadzania szybkiego ataku, do błyskawicznego przesuwania się pod bramkę przeciwnika, mogą okazać się dla nas zgubne, dla dwumeczu decydujące. Tak jak w Bukareszcie, Steauę w Warszawie trzeba będzie czymś zaskoczyć, zaszachować, wykorzystać naszą dynamikę w ataku, przede wszystkim na skrzydłach, tę moc, której chwalony zewsząd trener Reghecampf chyba nie docenił, pozwalając zwłaszcza Georgievskiemu tak często zapuszczać się do przodu i pozostawiać swoją pozycję bez asekuracji.

To był bardzo ciężki mecz i musi cieszyć, że Legia pokazała w nim pazury. Steauy jeszcze nie przeszliśmy, ale na pewno wiemy już, że nas na to stać.