Trzeba wiedzieć kiedy ze sceny zejść (nie)pokonanym

dla podtrzymania dyskusji lepiej byłoby się nie zgodzić ze Zgredem, ale ja bym tu niczego nie dodał i nie zmieniał. Też uważam że układ Kubiak Heynen był trochę patologiczny, tak jak układ Bednorz Heynen był zgoła inny. Inna sprawa że ciężko budować na 34 letnim zawodniku drużynę na igrzyska w 2024

Zgred Maruda wieku swego nie zauważa, lub na niego nie zważa, co czego ma pełne prawo, lecz przesłaniu o zejściu ze sceny (nie)pokonanym do uniwersalizmu daleko.Co prawda autor dostrzega dylemat przesłania ,ale go nie rozwija.
Otóż ZgredMaruda prezentuje z jednej strony swoje zdanie , lecz niejako porusza problem o charakterze uniwersalnym,a mianowicie odejścia ze sportu i w ogóle zniknięcia z szeroko rozumianej sceny w perspektywie odchodzącego oraz widzów czyli publiki. Te punkty widzenia nie są tożsame.
I o tym zdań kilka poniżej.
Mnie widocznie rajcują inne klimaty niż Zgreda, bo , nie tylko przy przedwczesnym w moim mniemaniu odejściu Michała Kubiaka doznaję innych odczuć i przywołuję odmienne pejzaże poetyckie. Tym co rzuca się na plan pierwszy w takiej przypadłości jest dla mnie pieśń Bułata Okudżawy zatytułowana " A przecież mi żal", która zaczyna się tak ;
"Co było - nie wróci i szaty rozdzierać by trudno
Cóż: każda epoka ma własny porządek i ład.
A przecież mi żal...."
Lecz strofą , która najbardziej do opisywanej sytuacji pasuje jest ta ,która idzie tak oto:
"Podziwiam i wielbię mój wiek, mego stwórcę i mistrza,
Pojętny mój wiek, zdolny mój wiek chcę cenić i czcić.
A przecież mi żal ,że jak dawniej śnią się nam bożyszcza
i jakoś tak jest,że gotowibyśmy czołem im bić ..."
i dalej;
..." A przecież mi żal,że nad naszym zwycięstwem niejednym
górują cokoły, na których nie stoi już nikt"..

Tak i ja żałuję nieobecności Michała Kubiaka, bo był on jak wiśnia na torcie, jak błysk jasności na zachmurzonym niebie i wreszcie dlatego szkoda mi osobiście, bo silnie doceniam ludzi mocno utalentowanych ,a do tego ambitnych i hardych.

Refleksja natury szerszej sprowadza się do niezgody na niedopowiedziane ,ale obecne w wypowiedziach wyrażanie szacunku dla tych ,którzy potrafią odejść będąc u szczytu - cokolwiek to znaczy. Dla mnie jest rozumowanie niepokojące , bowiem gdy odwrócimy sytuację to niejako dla równowagi tych ,którzy mimo wszystko będą trwali i pewno ze szczytu spadną, będzie trzeba nazywać godnymi pogardy. Wedle mnie jest to rodzaj darwinizmu społecznego wyznającego kult młodości i ewolucji poprzez rewolucję pokoleniową. Tak jak by młodość była sama przez się największą wartością i poza nią jak by nic innego się nie liczyło.Jestem w stanie zrozumieć takie podejście, ale w moim arsenale zawsze będę posiadał wielki szacunek dla tych, którzy się nie poddają czynnikom i naciskom zewnętrznym . Trywialne jest stwierdzenie,że każdy z nas powinien samodzielnie podejmować decyzje , kiedy np. przestać uprawiać sport czy przejść na emeryturę, lecz w przypadku np. sportowca, aktora, piosenkarza kanonem postępowania jest zejście ze sceny nie we własnym czasie ,ale w czasie kiedy jest się jeszcze "niepokonanym". Jak zrozumiałem uzasadnienie decyzji wielu sportowców, w tym Kubiaka to ulegli oni temu fałszywemu stereotypowi. Ja,a pewno i wielu kibiców nie potępia sportowca ,który gra czy pracownika , który pracuje dotąd dopóki mu sił starczy, że to on czyli jego organizm decyduje ,a nie jakiś mity czyli opowieści dziwnej treści. Bowiem sportowiec czy inny artysta czyni to dla nas i to jednak my powinniśmy mieć głos decydujący.Oczywiście nie potępiam odejścia czyli nie popadam w przesadę w drugą stronę , jedynie zauważam jego przedwczesność.

Moje klimaty poetyckie związane z moją refleksyjną naturą dla dopasowania nastroju zawiodły mnie do przepięknego ,lirycznego wiersza Antoniego Słonimskiego pt :"Toast" :

Przekręciła się z hukiem scena obrotowa
Już nową grają sztukę, a oto wśród tłumu
Błąka się aktor , który nie zmienił kostiumu
I z dawnej sztuki stare przypomina słowa.

Głuchy ,ślepy. nie bacząc,że wszystko się zmienia,
Samotny i w scenicznym potrącany tłumie ,
Tragicznie czyni jakieś gesty bez znaczenia
I rzuca słowa, których już nikt nie rozumie.

Ja znam obie te sztuki, na pamięć je umiem,
Znam aktorów,kostiumy, światła, dekoracje,'
Wiem o co chodziło, ja Ciebie rozumiem,
Ale głupio zagrałeś. Oni mają rację.

Śmieją się. Słyszysz? Gwiżdżą. Zdejmij z twarzy szminki
Chodź do domu mój stary, bo już późna pora .
Wypijemy po drodze zanim zamkną szynki,
Zdrowie wygwizdanego , starego aktora.

Wypijemy za zdrowie wszystkich wygwizdanych,
Samotnych, opuszczonych, starości niepewnych,
Przegranych, oszukanych , wszystkich zapomnianych,
Goryczą napojonych braci naszych rzewnych. ".

@dalkub odnośnie z #na aucie, mamy zdolną młodzież, w sumie to już faceci. Trzymam mocno kciuki aby ta zmiana pokoleniowa nie spowodowała degradacji wyników. Liczę mocno na Grbica a jeszcze mocniej na Sebastiana, mam nadzieję że udźwigną zawsze skomplikowany czas wymiany kadrowej. Optymizm jest duży, mam nadzieję że nie okaże się bezpodstawny.

pominę kwestie bufonady i takie tam, nie mam na to ani czasu ani ochoty.

Co do tego czy inni to utrzymają - zapytam dlaczego nie? liga ma sporą moc, drugi raz z rzędu polska drużyna zagra w finale LM, mamy kilku zawodników poza granicami jako gwiazdy innych dobrych lig. Potrzeba mądrości prowadzenia i zbudowania zasad aby nie było świętych krów.