Repra pod covidem

"Małgorzata broni swojego Mistrza przed czymś co jest chlebem powszednim polskiego narodowego selekcjonera,"

Mnie się wydaje, że postać trenera Brzęczka posłużyła pani Domagalik jako symbol polskiego obyczaju hejtu. Hejtu skierowanego bezmyślnie w bezsilnej złości.
Król Kserkses kazał wychłostać morze aby je ukarać za własne niepowodzenia wojenne.
Czy Brzęczek jest głównym winowajcą stanu polskiej piłki? Czy w ciągu ostatnich 30 lat mieliśmy trenera, który nie był hejtowany? Mieliśmy pojedyncze dobre mecze, które były wyjątkiem a nie regułą a my (kibice) z jakichś powodów uznaliśmy, że to one określają poziom naszej piłki reprezentacyjnej.
Czy można krytykować Brzęczka, lub innych trenerów? Oczywiście, ale w naszym wydaniu krytyka nie różni się niczym od erupcji emocji nie popartych żadną rzeczową analizą.
Ja w swoim sporze z niektórymi kolegami zadałem proste pytanie, dlaczego żadna z naszych reprezentacji (poczynając od młodzieżowych) nie potrafi wymienić kilku podań w ofensywie, grając z mocnym przeciwnikiem? Odpowiedzi się oczywiście nie doczekałem, bo ona naprowadziłaby krytyków Brzęczka na myśl, że może jednak trener jest ograniczony w swoich działaniach poziomem kadry którą ma.
Celnie na ten temat wypowiedział się Grooscholten, który pracuje w naszej akademii.
"- Oglądał Pan spotkanie Polski z Holandią? Skąd się wzięła taka różnica?
- Po pierwsze obie drużyny mają zupełnie inny styl. Holandia od jakichś 50 lat ma swoją filozofię gry polegającą na operowaniu piłką w określony sposób, zdominowaniu rywala, posiadaniu i stwarzaniu sobie szans atakiem pozycyjnym. Jeżeli chcesz to wszystko robić, musisz czuć się pewnie z piłką przy nodze i mieć nienaganną technikę na naprawdę wysokim poziomie – w przeciwnym razie nigdy ci się to nie uda. A są kraje, które tego nie uczą, stosując zupełnie inne podejście – fizyczny futbol oparty często na przypadku, ogromie walki i emocjach. Oba te style mogą być skuteczne, ale pytałeś mnie o różnice. I to właśnie pokazało boisko, a na nim widać końcowy produkt tego, jak szkoli się piłkarzy. Holandia ma za sobą bogatą historię – wygrywaliśmy ważne trofea, sprzedawaliśmy i sprzedajemy piłkarzy za duże pieniądze do poważnych lig. Nie mówię, że Polska tego nie robi, ale na zdecydowanie mniejszą skalę. Główna różnica, od której zaczęliśmy rozmowę, to przede wszystkim szkolenie – ono zawsze jest połączone ze stylem gry. To trochę jak z tym pytaniem: Co było pierwsze – jajko czy kura? Czy grasz tak jak szkolisz, czy szkolisz tak jak grasz. Bo jeżeli chcesz grać inaczej, to musisz też zmienić system rozwoju. Topowy międzynarodowy poziom tak naprawdę różni od przeciętnego kilka rzeczy.



- Jakich?
- Przede wszystkim technika, ona musi być rzeczywiście bardzo mocno rozwinięta. Jeśli nie jest, nigdy nie zagrasz o najwyższe cele. Musisz więc szkolić zawodników lepszych technicznie, którzy pewnie operują piłką i rozumieją grę lepiej niż inni. W Polsce również próbujecie tego uczyć, ale wasz futbol wciąż jest bardziej oparty na fizyczności, dynamice i częściej używacie elementu reakcji zamiast akcji. Oznacza to, że polskie kluby próbują zmusić rywala do błędu i ten błąd wykorzystać – mało jest gry, w której zespół sam rzeczywiście stara się coś stworzyć."

My wolimy hejtować trenerów reprezentacji i klubowych, bo jako społeczeństwo nie jesteśmy w stanie stworzyć logicznie działającego systemu w czymkolwiek. Nauka, innowacje, służba zdrowia czy sport działające sprawnie i efektywnie, to nasz mokry sen. Często spotyka się ludzi którzy nie radząc sobie intelektualnie z jakimś problemem wpadają w furię i się "mszczą" na rzeczach martwych za własną nieudolność (patrz Kserkses). U nas nie dyskutuje się o przyczynach, tylko o skutkach.
Tak Holender mówi o celach szkolenia w akademii.
" Pozwól środkowemu obrońcy zrobić trudne rzeczy, nie każ mu wywalać piłki jak najdalej, by ustrzec się błędu za wszelką cenę. Co z tego, że wykopie pod presją na 40 metrów i zażegna niebezpieczeństwo, skoro może i czegoś go to nauczy, ale nie tyle, by kiedyś mógł grać na najwyższym poziomie. By się tam znaleźć musisz umieć grać w sytuacjach, gdzie nie masz miejsca i nie masz czasu. Tutaj ważna jest przede wszystkim rola trenerów – gdy wtedy każą wybijać, by ustrzec się straty bramki, później wypuszczą spod swoich skrzydeł piłkarza, który będzie wybierał najprostsze rozwiązania. Czyli: nigdy nie będzie najlepszy. Jeśli nastolatek nie nauczył się pewnych rzeczy, nigdy już nie przyswoi ich na perfekcyjnym poziomie."

Trenerzy reprezentacji dostają w piłkarzy, którzy w większości byli tak szkoleni, żeby wybierać najprostsze rozwiązania i zderzając się z zawodnikami z innego pułapu są bezradni, wyglądają ubogo. Jaka jest reakcja tłumu? Zglanować i skakać po głowie, "bo oni nas kompromitują". Ja twierdzę, że "oni" są ofiarą naszej wspólnej niemocy umysłowej i organizacyjnej.
Prawie każdy wybitny polski sportowiec spotkał się wielokrotnie z hejtem. Lewandowski, Kowalczyk, Jędrzejczyk (MMA), Małysz raz na jakiś czas stawali się "spluwaczką" dla rozhisteryzowanych rodaków. To wszystko nie jest ani mądre, ani umysłowo estetyczne, ani uczciwe. I niech mi nikt nie wmawia, że godzenie się z bezmyślnym hejtem należy do obowiązków służbowych sportowców i trenerów. Im się należy szacunek, bo przez całe lat ciężko pracują i nawet jak przegrywają z innymi którzy pracują równie ciężko, to właśnie taki jest sport. Za sportowcami chcą się ukryć nieudolni działacze, którzy w Polsce zrujnowali już nie jedną dyscyplinę sportu i rozhisteryzowani, zakompleksieni kibice, którzy "żądają bo płacą".
To jest chore.

@iocosus
Słusznie prawisz, ale ja jednak twierdzę, że wszystko jest ze sobą powiązane. Mam na myśli nasz całościowy "krajobraz' organizacyjny, intelektualny, sposób i kryteria oceny.
To wszystko razem wzięte tworzy pewien klimat, którym przesiąkają wszyscy.
Już pominę nasze narodowe dokonania w organizacji podstawowych dla społeczeństwa dziedzin jak edukacja, nauka, innowacyjność, służba zdrowia, system emerytalny. W tym wszystkim można się pogubić, czemu ma służyć i jak to chcemy osiągnąć.
W sporcie nie może być inaczej. Większość związków sportowych, to kłębowisko interesików, korupcji, nepotyzmu w których zatracił się główny sens ich istnienia. Te związki choć są finansowane przez państwo, to funkcjonują w dużym oderwaniu od swoich źródeł, czyli społeczeństwa. Na palcach jednej ręki można policzyć związki, które rozwijają swoją dyscyplinę zachowując logikę. Właściwie, to na myśl przyszedł mi jeden, siatkarski.
W tej pustce organizacyjno-umysłowej sportowcy tylko przeszkadzają, bo trzeba coś dla nich robić. Celowo przerysowuję, żeby nie pączkować wątków.
Czytałem wywiad z Wieretielnym i ja mu wierzę, bo widzę beznadzieję tego rodzaju w innych dziedzinach życia.
Teraz na tym tle, rozpatrzmy sytuację polskiej piłki. Od ilu lat słyszymy o potrzebie szkolenia? Ja pierwszy "okrągły stół" pamiętam jeszcze z początku lat 90-ych. Zebrali się sternicy PZPN, utytułowani trenerzy, nasi zawodnicy z karierami za granicą. Ile było gadania, udowadniania sobie nawzajem, wezwań do zmian. I nic. Wszystko się rozpełzło. Minęło 30 lat i niewiele się zmieniło. Wiecznym alibi jest brak pieniędzy a to jest nieprawda. W podręczniku licencyjny, zawarto obowiązek posiadania stadionu. Klubów nie stać na samodzielne budowanie stadionów, więc budują miasta. Każdy stadion kosztuje minimum ponad 100 mln w budowie a potem jeszcze w utrzymaniu. A ile kosztuje "wypasiona" akademia"? No najdroższa w Polsce, czyli Legii 100 mln. Ile pieniędzy zgarnęły Legia, Lech czy Lubin za swoich wychowanków? Ilu zawodników pojawiło się na boisku? Te akademie zwracają się błyskawicznie. Ile klubów ze szczebla centralnego ma szkolenie na dobrym poziomie, ile jest tych akademii? Stadiony mają takie potęgi jak Motor, Tychy, Korona, Widzew, ŁKS, Jagiellonia, Zabrze. Teraz będą budować Raków, Sosnowiec, Płock i może jeszcze gdzieś. Czy słyszałeś o akademiach tych klubów, o młodych wychowankach?
To wszystko jest jest jakąś pokraką umysłową. Kluby po otrzymaniu do dyspozycji tych stadionów natychmiast proszą o dofinansowanie, bo ich nie stać na utrzymanie.
Podobno spółka miejska zarządzająca stadionem Górnika Zabrze jest zadłużona na 100 mln i nie odpowiada na pytania. Ile akademii mogło wybudować Zabrze za te pieniądze, ile sekcji piłkarskich dla dzieci finansować?
PZPN się chwali liczbą szkółek, tylko to są w większości szkółki komercyjne, dostępne dla tych którzy płacą i jeśli jest tam selekcja, to nie sportowa, tylko finansowa. A w jakim stanie jest sport szkolny?
Niestety, w potoku opowieści, w hektolitrach przelanej śliny, ginie prawdziwy obraz naszej rzeczywistości.

@Zgredzie
Myślę że bardzo nie doceniasz roli pytań. Ludzkość jest w tym miejscu, bo ludzie nieustannie zadają pytania. Ja pytam z ciekawości, bo koledzy wygłaszają różne tezy i jestem bardzo ciekawy na jakiej podstawie. Może dowiem się czegoś ciekawego? Ale nie otrzymuję odpowiedzi, co samo w sobie jest odpowiedzią.
W sprawie pytań jestem w nie najgorszym towarzystwie, bo tak na ten temat wypowiedział się pan Grootscholten:
"Na spotkaniach wewnętrznych Akademii Legii jednym z poruszanych tematów jest to, że chcę by zawodnicy zadawali pytania, trenerzy nie muszą wszystkiego im mówić. Kiedy trener przekazuje coś przy linii, a zawodnik dopytuje go, czemu ma postępować tak, a nie inaczej, to oznacza, że chłopak myśli, potrafi zareagować, podać własną koncepcję. Komunikacja przy linii powinna odbywać się na obu płaszczyznach, nie tylko z ławki na boisko. Wtedy to już jest tylko mówienie czegoś, nie komunikacja. Jeżeli uda się ją wdrożyć, potem zawodnik wyjdzie z Akademii na stadion i będzie rozumiał co ma tam robić, nie stanie się kimś, kto bez wskazówek trenera przestanie w ogóle rozumieć futbol. W Akademii często gramy 4-3-3. Gdybyś zapytał mnie jak gra linia pomocy w poszczególnych rocznikach: nie mam pojęcia. Niech oni mi powiedzą – trzech zawodników na boisku decyduje jak ma grać. Słyszę, że to źle, bo cos może pójść nie tak. Niech pójdzie, dzięki temu oni wyciągną wnioski i w przyszłości zagrają dużo lepiej."
Trener Papszun zadaje pytania swoim zawodnikom, każąc im pisać własną ocenę po rozegranym meczu. W wojsku nie zadaje się pytań, ale chyba tylko dlatego, że lepiej nie znać odpowiedzi.

XXX: "Mam na myśli nasz całościowy "krajobraz' organizacyjny, intelektualny, sposób i kryteria oceny. To wszystko razem wzięte tworzy pewien klimat, którym przesiąkają wszyscy." - mhm, jeżeli tym przesiąkamy to być może mamy odpowiedź dlaczego popularnym okazało się hasło: "Polska w ruinie" . To prowokacyjne stwierdzenie rzecz jasna, ale po prawdzie to są i tacy "szaleńcy" którzy ostatnie nasze trzydzieści lat obojętnie pod jaką doraźną władzą polityczną uważają za jeden z najlepszych okresów rozwojowych w historii Polski. Mhm i ja lubię tych szaleńców, choć i nieraz przeklinam "polską gnuśną rzeczywistość". 
W sporcie też moim zdaniem po krachu organizacyjno-finansowym lat dziewięćdziesiątych i gramoleniu się z dołka w pierwszej dekadzie obecnego wieku zaczynamy dostrzegać światełko w tunelu. Sądzę że postulowanie kruszenia betonu PMS nie musi być "wołaniem na puszczy". 

Zgred Maruda: "czy oby nie zarzucasz kolejnych sieci..." - oho, rybakiem zostanę, na dodatek "wrażliwym i delikatnym". Zgredzie miły że tym określeniem się zrewanżuję gdyby to Dariusz Mioduski był prezesem PZPN to on by Jerzego Brzęczka na selekcjonera powołał bo chciał go i na trenera Legii, ale też i jak amen w pacierzu już by go z pewnością też zwolnił, jako miewa w zwyczaju. Takie mam przekonanie i taki dylemat, jeżeli zwalniając Vuko według mnie popełnił błąd, to dlaczego miałbym go rozgrzeszyć z hipotetycznego zwolnienia Brzęczka? 
Absolutnie masz słuszność, że "bez szatni" pan Jerzy nic nie dokona i dla mnie to jest bardzo istotne kryterium tylko że na dziś to ja nie wiem czy "szatnia" pójdzie za Brzęczkiem, czy przeciwko niemu? Ba, mam takie niecne podejrzenie że tego do końca nikt nie wie, w którą stronę to się potoczy. 

@xxx

Chcę zaznaczyć, że nie jest moją intencją negowanie Twoich wpisów przez to, co postaram się zwyczajnie przekazać. Otóż mam wrażenie, że od momentu w którym pojawiłeś się na tych stronach przyjąłeś pewnego rodzaju taktykę polemiki przez pytania. Zadajesz je właściwie w każdym wątku, czy temacie, niejednokrotnie linkując cytaty, czy wypowiedzi innych. Ten tzw .sposób narracji o tyle jest trudny w odbiorze, że interlokutor nie jest w stanie wyodrębnić niekiedy Twojego zdania czy oceny poruszanego tematu/ wątku.
Dla mnie właśnie stanowi to tzw. zapętlanie...lub jak kto woli - "odbijanie piłeczki" ale w sposób nie do końca przyjęty w rozmowie na argumenty. Używając taktycznych figur ..."ten powiedział to, a tamten coś innego" przedstawiasz jedynie "ich" wersje - nie swoje.
Dużo łatwiej byłoby odnosić się do stricte Twoich odniesień, czy przemyśleń, wniosków.

Tu na C- lkowych stronach niejednokrotnie następuje dość mocna wymiana zdań, przecież jesteś tego świadkiem, ale nawet w tych dość mocnych relacjach raczej nikt nie "zasłania się" polemiką pytającą...Pewna racja czy stylistyka postaw jest wymierna dla czytających oraz piszących, jest dodatkowo pewnym elementem który w sposób kreatywny utożsamia całą paletę rozmowy, czy wymiany zdań.
Nikt nie stosuje "ucieczki za zasłonę"...raczej przeciwnie pokazuje swoje treści / stanowisko.
Bez urazy
pozdrawiam

@Zbyszek
Dziękuję i bardzo przepraszam pana Henryka Ojammę.
Wczoraj biegał Fin Ojala, no i wyszedł słaby wzrok i słuch...Zawsze przywiązuje wagę do należytych nazwisk ( szczególnie w sporcie) - jeszcze raz dzięki - muszę być bardziej uważny.

Reprezentacyjna aktualizacja!
Serbia U-21 - Polska U-21 1:0 (1:0)
Bramka: Nikolic (11)
Żółte kartki: Erakovic, Markovic, Kamenovic - Slisz, Rosołek
Serbia: D. Petrovic - Kamenovic (90+4. Sehovic), Markovic, Micevic, Erakovic - Ilic (67. Topic), N. Petrovic, Nikolic (90+3. Lukic) - Stevanovic (84. Bosic), Tedic, Gavric (84. Stuparevic). Trener: Stolica
Polska: Grabara - Gumny, Piatkowski, Kiwior, Puchacz - Bogusz (73. Kurminowski), Makowski (46. Jastrzembski), Slisz - Kamiński (60. Rosołek) , Tomczyk (60. Białek), Listkowski (77. Ściślak). Trener: Michniewicz
https://sport.tvp.pl/50263406/el-euro-2021-serbia-polska-10-skrot-gole-bramki

Trener Czesław Michniewicz: "To było bardzo trudne spotkanie, ale przegraliśmy po prostym błędzie, którego absolutnie można było uniknąć. Niestety nie udało nam się zdobyć bramki. Nie wykorzystaliśmy wielu sytuacji w pierwszej połowie. W drugiej były momenty, które można było zamienić na gola, ale tego nie udało się wykonać. To dla nas bardzo smutny wieczór, bo przegraliśmy bardzo ważny mecz. Sytuacja w tabeli jest teraz skomplikowana. Nic do końca nie zależy od nas. Przed nami dwa spotkania, trzeba zrobić wszystko, żeby jak najlepiej zagrać mecz z Bułgarią. Potem musimy spojrzeć w tabelę, bo wiele zmieniło się po tej naszej porażce.
– Wszystkie mecze są dla nas bardzo trudne. Dużo się zmienia, mamy wielu nowych zawodników, poznajemy się w boju. Przypomnę, że jeszcze rok temu graliśmy z Bułgarią w zupełnie innym zestawieniu. Teraz musimy szybko przygotować analizę tego, co było i wyciągnąć jak najwięcej wniosków. Należy też zastanowić się nad ustawieniem i składem. Nie wszyscy piłkarze zagrają w kolejnym meczu. Może należy poszukać innych rozwiązań taktycznych, innego ustawienia? " (laczynaspilka.pl)

Resume dla trenera.
Jednego dnia pomiędzy godziną 18 a 23 trzymający dwie sroki za jeden ogon, elokwentny i inteligentny Czesław Michniewicz przegrał Superpuchar Polski i znalazł się na krawędzi odpadnięcia z młodzieżowego Euro. Być może wszystkiego jeszcze nie zaprzepaścił, w klubie i w PZPN jeszcze ciągle w niego wierzą, ale dla "poszukującego innych rozwiązań taktycznych" nastał ciężki okres wytężonej pracy. Jeżeli "na dziś" nie znajdzie "kamienia filozoficznego" w klubie, młodzieżowców nie restartuje, to i "na jutro" marzenia o schedzie po Jerzym Brzęczku trzeba będzie odłożyć na półkę. 

@xxx alias TLW(jakiś numer). Czy po meczu z Włochami w końcu odpowiesz nam na Twe permanentne pytanie dlaczego nasi zawodnicy wyglądają lepiej w klubach niż w reprezentacji? Może już tego wystarczy i należy napisać iż polscy zawodnicy są tak słabo wyszkoleni technicznie z piłką przy nodze, iż w momencie presingu i gry w ścisku mają obsrane gacie na samą myśl, stąd straty i gra toporną piłka. Są małe gwiazdki na niebie, młodzi zawodnicy, niestety albo stety, ze szkółki Lecha, jeden nasz były rodzynek, oby ich było jak najwięcej.

Oglądam mecze naszej reprezentacji z Włochami od pierwszego spotkania w kwietniu 1965 roku na Stadionie Dziesięciolecia w ramach eliminacji do MŚ w Anglii, na którym byłem osobiście . Wynik 0:0 , grali z Legii Jacek Gmoch i Lucjan Brychczy. W rewanżu w Rzymie było 1:6. Dotychczas wygraliśmy z nimi 3 mecze w 1974 na MŚ w RFN 2;1, w 1985 roku 1:0 i w 2003 roku 3:1. Wszystkie one , niezależnie od wyniku miały bardzo podobny przebieg. Włosi mieli zdecydowaną przewagę pozycyjną ( gra toczyła się w większości na naszej połowie) oraz w czasie posiadania piłki, podań itp. Do tego ich obrona była bardzo spójna, a boczni obrońcy byli zaporami nie do przebycia. Wynika to z ich systemu szkolenia. Wszyscy zawodnicy Włoscy są znakomicie wyszkoleni technicznie , szczególnie jeżeli idzie o perfekcję w przyjmowaniu piłki. Takie przyjęcia pozwala im równocześnie na szybkie, krótkie podania uniemożliwiające ingerencję przeciwnika. Zmusza to każdego ich rywala do kolektywnej obrony, ścisłej asekuracji i przeszkadzania,gdyż indywidualne krycie skazane jest na niepowodzenie.Jednocześnie ten sposób gry Włochów sprawia ,że ich gra jest mało efektywna i zdobywają mało bramek, ale też bardzo mało ich tracą. We wczorajszym meczu było dokładnie tak jak to można było przewidzieć. Włosi mieli przewagę, ich obrona uniemożliwiała nam wytwarzanie sytuacji podbramkowych i oddawanie strzałów. Przy znakomitych bocznych obrońcach Włoch nasi skrzydłowi mieli szalenie trudne zadanie i nie można do nich mieć pretensji,że ich nie ogrywali, bo nie robią tego najlepsi na świecie.
Równocześnie widać było wyraźnie,że dużo lepiej niż zawodnicy nieco starsi zaprezentowali się w konfrontacji z Włochami nasi młodzi zawodnicy : świetny Moder, bardzo dobry Walukiewicz, dobrzy Karbownik, Jóźwiak i Szymański. A więc ci zawodnicy, którzy zostali nowocześnie wyszkoleni technicznie ( w Legii i Lechu) i w tym elemencie gry nie ustępowali graczom Włoch. To daje nadzieje na lepsze czasy dla naszej piłki .
I kolejne pocieszenie ,a mianowicie zaprezentowaliśmy się w meczu z Włochami dużo lepiej niż zespół Holandii.

Reprezentacyjna aktualizacja
Polska U-21 - Bułgaria U-21 1:1 (0:1)
Bramki: Bartosz Bida (66) - Zdrawko Dimitrow (41)
Żółte kartki: Marcin Listkowski, Bartosz Bida - Angel Ljaskow, Ilija Jurukow, Assen Chandarow
Sędzia: Allard Lindhout (Holandia)
Polska: Kamil Grabara – Karol Fila, Kamil Piątkowski, Jakub Kiwior, Tymoteusz Puchacz – Marcin Listkowski, Bartosz Slisz, Mateusz Bogusz – Maciej Rosołek (61. Paweł Tomczyk), Patryk Klimala (83. Bartosz Białek), Jakub Kamiński (46. Bartosz Bida)
Bułgaria: Daniel Naumow – Wiktor Popow, Petko Hristow, Andrea Hristow, Angel Ljaskow – Dominik Jankow (86. Tomisław Jordanow), Walentin Antow (86. Assen Chandarow), Ilija Jurukow (77. Ilian Iljew) – Stanisław Iwanow (86. Martin Minczew), Kalojan Krastew, Georgi Rusew (6. Zdrawko Dimitrow)

 Z reguły po remisach obowiązuje stwierdzenie o "dwóch rannych" tym razem mamy "dwóch zabitych". Podział punktów jest porażką obu drużyn, szanse awansu Polski na młodzieżowe Euro są zależne od wyników zespołów z innych grup i wyglądają raczej iluzorycznie. Młodzi podopieczni Czesława Michniewicza mieli szansę na pierwsze miejsce w grupie w przypadku zdobycia 6 punktów w dwóch październikowych meczach, przy czterech awansowaliby z drugiego miejsca, przy jednym - jest zawód i rozczarowanie. 
Z legionistów Maciek Rosołek rozpoczął mecz na skrzydle i niestety bez kiwki, bez depnięcia i odejścia rywalowi na kilku metrach wyglądał blado i bezproduktywnie. Z zazdrością można było patrzeć na Zdrawko Dimitrowa, który obszernymi zakosami i przekładaniem piłki z nogi na nogę szachował polską obronę i niestety wyprowadził też w pole, a w zasadzie wkręcił w murawę Bartka Slisza strzelając przy tym gola dla Bułgarów. Współudział w utracie bramki ewidentny, oprócz tego występ Bartosza poprawny, asekurował, czyścił, z dwa, trzy razy dał niezłe krosowe podanie, ale bez fajerwerków. 
O Czesławie Michniewiczu w październiku można powiedzieć na zasadzie od Victora do losera. Przy tym to by była nieuczciwa konstatacja, nasz Czesio nie jest aż tak wielkim futbolowym magiem, za jakiego chciałby być może uchodzić i za jakiego niektórzy już go uważali, ale też nie jest słabym trenerem. Inteligencja, praktyka, wiedza piłkarska są po jego stronie, niestety na dziś wygląda, że dużo lepiej potrafi swoje drużyny nauczyć przesuwania w defensywie, aniżeli prowadzenia gry w ofensywie. Jeżeli takiej opinii o sobie nie zmieni pracując w Legii, niestety będzie poszukiwany jego następca.  

Praktycznie nasz zespół młodzieżowy stracił szanse na awans do przyszłorocznych MME. Lecz tych szans nie pozbawił nas wczorajszy remis,ale porażka z juniorami Serbii , którzy wczoraj zremisowali z "mocarzami" z Estonii.Dokładnie tak samo jak udziału w Legii co najmniej udziału w LE nie pozbawiła porażka z Qarabagem,ale blamaż z Omonią.
Mnie powoli przestaje śmieszyć,a zaczyna wkurzać opowiadanie bajeczek dla ludzi niespełna rozumu,że winien porażkom jest system szkolenia i inne tego typu pierdoły. To żałosna próba usprawiedliwienia nieudolności i niekompetencji. Każdy kto kiedykolwiek kierował chociaż małym zespołem ludzi wie,że nie ma ludzi idealnych,że każdy ma jakieś wady. Sztuka kierowania polega na tym,aby z tych nieidealnych ludzi wydobyć to co w nich najlepsze i stworzyć zespół zdolny do wykonania nałożonych zadań. Jeden kierujący to potrafi, inny nie. Jeden się nadaje,a drugi musi szukać innej, niekierowniczej roboty.Tak jest w normalnej firmie,ale piłce dominuje pozoranctwo i bylejakość.Na każdym szczeblu.To te wady są przyczynami słabości naszej piłki.

Wczorajszy mecz z młodymi Bułgarami był znowu pokazem myślenia życzeniowego jakie znowu zademonstrował Michniewicz. Miał on swego rodzaju kaca po Serbach i doszedł do wniosku,że aby uratować awans to musi wygrać. Zrezygnował z ustawienia 4-2-3-1, którym grał "zawsze",na to którym próbuje grać w Legii ,a więc na 4-1-4-1.Tylko,że ono ma swoje reguły i potrzebuje właściwych wykonawców o odpowiedniej charakterystyce. Bazę systemu stanowi 3 zawodników : defensywny pomocnik oraz 2 środkowych ofensywnych pomocników. To oni stanowią oś nie pozwalającą rywalom na akcje ofensywne środkiem boiska oraz są siłą inicjującą i rozprowadzającą własne ataki. A więc czy to będzie szybki atak środkiem z wykorzystaniem napastnika czy bokami czy też atak pozycyjny. Tworzą oni trójkąt w którym musi panować zrozumienie i współdziałanie. Wczoraj dopiero w trakcie meczu oni się docierali przy czym Slisz z Boguszem doszli z czasem do pewnej wprawy,ale Listkowski w tym towarzystwie się nie odnalazł i wyraźnie odstawał. Drugim ważkim elementem organizacji gry w ustawieniu 4-4-1 jest trzymanie bezpiecznych i operatywnie uzasadnionych odległości pomiędzy formacją obronną a środkową linią. Wczoraj takiego skoordynowanego współdziałania nie było. W defensywie, obrona zbyt szybko wycofywała się w nasze pole karne i druga linia nia nadążała za nimi, zaś w ataku formacja środkowa zbyt pośpieszenie odrywała się od wspomagającej ją obrony. Powodowało to,że nasza defensywa była dziurawa,a ofensywni gracze Bułgarii hasali swobodnie przed naszym polem karnym , natomiast w ataku nasze akcje traciły rozmach, bowiem nie było asekuracji z tyłu. W tej sytuacji remis nie jest złym wynikiem.

Odnośnie naszego dzisiejszego meczu z BiH to Brzęczek po obejrzeniu dwóch ich zremisowanych meczów z Irlandią Północna 1;1 oraz Holandią 0:0 ma poważny problem ,a mianowicie jakie wybrać ustawienie taktyczne : 4-2-3-1 czy 4-4-2.Drużyna BiH jest bowiem dobrze zorganizowana w obronie ,ale ma nikłą siłę przebicia w ataku. U nas jest identycznie. My mamy Lewandowskiego,ale problemem jest zasilanie go podaniami i uwolnienie od opieki kilku rywali. Niestety nie posiadamy wysokiej klasy ofensywnego pomocnika ( quasi rozgrywającego) . Nawet gdyby był do dyspozycji Zieliński to trudno liczyć ,że zacznie porządnie tę rolę sprawować skoro w kilkudziesięciu meczach na tej pozycji zawodził, zresztą w klubie też gra nie na rozegraniu ,ale jako fałszywy lewoskrzydłowy. Klich nie był i nie jest predysponowany do tej roli . W Leeds znaleziono dla niego funkcję polegającą na łataniu dziur w szykach obronnych i wykorzystywaniu luk u rywali. Jak wykazał mecz z Włochami nieco lepszy w reprezentacji jest w tej roli Linetty. Może Klich być rodzajem odgromnika dla Lewandowskiego ,ale chyba lepszy byłby Milik. Martowi słabsza dyspozycja Krychowiaka, która spowodowała załamanie świetnego kręgosłupa drużyny dla systemu 4-4-2 : bramkarz , Glik, Krychowiak, Lewandowski. Więc chyba Brzęczek wybierze 4-2-3-1 , który jest bardziej elastyczny ,a ofensywę będziemy prowadzili skrzydłami ,zaś rolę przy Lewandowskim , tak jak w wielu meczach zajmie Grosicki , dopóki mu starczy sił. Ponieważ nie gra ich jedyny wysokiej klasy napastnik Dżeko oraz prawie tak samo dobry Viscan to nasi obrońcy powinni odważnie włączać się do akcji ofensywnych.Pewno na bramce zagra Szczęsny,w obronie Reca, Glik, Bednarek i Kędziora ( Bereszyński) , jako defensywni pomocnicy Linetty, Krychowiak ( Góralski), w pomocy Grosicki, Klich , Jóżwiak i w ataku Lewandowski. Nie można wykluczyć,że zamiast Klicha Brzęczek zdecyduje się na Milika. Wygramy jeżeli zachowamy dyscyplinę taktyczną, spokój i opanowanie.

Apropos zarządzania, przypomniał mi się dowcip o facecie który przyszedł w poszukiwaniu pracy. Na pytanie co może robić odpowiedział - mogę kopać, albo nie kopać. z tym że nie kopać mogę o wiele dłużej.
I niech Zbyszek wyciąga z niego wszystko co najlepsze.

Do 15 minuty BiH była zespołem lepszym. Czerwona kartka była przełomowym wydarzeniem w tym meczu.
Bramki po fajnych akcjach, a Szpakowski 30 razy powiedział, że Dżeko nie ma już szybkości

Zacznę od ekspiacji. Nie tylko innych,ale i mnie boleśnie dotknął fuck news. Przeczytałem gdzieś w necie,że w drużynie BiH poniedziałkowe testy wykazały obecność koronawirusa u Dżeko i Viscy. Chciałem być takim wszytkowiedzącym i ich skreśliłem ze składu rywali, za co zostałem srodze pokarany.

We wczorajszym meczu Polska drużyna nareszcie w meczu o punkty pokazała jak należy grać z takimi rywalami jak zespół BiH. Nasza reprezentacja jest na znacznie wyższym miejscu w rankingu FIFA co nie wynika z układów,ale z parametrycznej oceny siły gry poszczególnych drużyn. Nie podlega dyskusji,że swą wyższość wykazaną na papierze trzeba udowodnić na boisku i nasza drużyna potrafiła tego wczoraj dokonać. Może wreszcie nie tylko w reprezentacji , ale i np. w Legii przestaniemy się bać każdego rywala,że nas skrzywdzi i ustalać taktykę,aby do tego nie dopuścić. Trzeba szanować każdego rywala,ale kto powiedział ,że szacunek zabrania sprawić takiemu porządnego lania. Klasę drużyny poznaje się m.innymi po tym,że z byle kim nie przegrywa.Taka konstatacja ustawia również hierarchię wartości czyli mówiąc wprost wygraną z BiH należy traktować jako rzecz normalną ( nienormalna , naganna byłaby porażka),a nie jako powód do szczególnej chwały.

Tym niemniej należy docenić racjonalną , wynikającą z oceny siły gry rywali i własnego potencjału taktykę oraz organizację gry jak również pochwalić kilku zawodników, którzy w wygraną wnieśli największy wkład. Ocena ta może tyczyć ok. 70 minut gry, gdyż w końcówce meczu Brzęczek dokonał kilku zmian, które spowodowały,że poza obrońcami o grze zespołowej trudno mówić . Na naszym tle zespół BiH wypadł nadspodziewanie blado. Trener Bajevicz ( pamiętam go jako środkowego napastnika grającego w reprezentacji b. Jugosławii przeciwko nam na MŚ w RFN w 1974 roku - łza się w oku kręci na wspomnienie tamtych cudownych czasów ) , dla którego był to ostatni mecz w karierze, chciał nasz zespół zaskoczyć na początku meczu, strzelić bramkę i korzystając z tego,że ma 2 klasowych napastników dalej pogrywać z kontrataku.Nie zdołali tego osiągnąć i sami narazili się na nasz kontratak, który zamiast pewnego gola Lewandowskiego skończył się dla nich wykluczeniem jednego zawodnika z gry. W moim przekonaniu, ten fakt,że grali w dziesięciu miał niewątpliwie wpływ na obraz gry,ale nie był to fakt decydujący i przesądzający. Drużyna BiH składa się z zawodników szalenie różniących się umiejętnościami i tylko 3-4 z nich prezentuje wysoki poziom europejski, reszta to mówiąc trywialnie chłam. Na tym tle reprezentacja Polski pokazała się jako drużyna wyrównana z wybitnym , nie wymagającym pochwał Lewandowskim oraz kilkoma indywidualnościami, które jak Grosicki i Glik znamy, ale do nich doszlusowali niespodziewanie Góralski i Linetty ( dopóki miał siły). Dodać wypada,że żaden z naszych zawodników nie zawiódł, niektórzy mieli słabsze momenty jak Reca czy Klich,ale per saldo nie zawiedli.
Mnie cieszy,że trener Brzęczek z jednej strony zareagował na ostrą krytykę po meczu ze słabymi Holendrami emocjonalnie i impulsywnie w słowach, ale równocześnie widać po czynach ,że zrozumiał jej sens i wyciągnął właściwe wnioski.Do tego możemy dostrzec,że mimo presji na wynik w LN ( nie do końca zrozumiałej) dokonuje on starannej selekcji poprzez udział w meczach oraz utrwala nawyki wynikające z ustawienia i dostosowywuje do niej i siły rywali organizację gry.Bowiem dla naszej reprezentacji najważniejsze egzaminy to przyszłoroczne eliminacje do MŚ i udział w EURO.

@kibic60.
Jednak racz pamiętać,że jednak na ogół gra się tak jak przeciwnik pozwala. Ja zdecydowanie przychylam się do zdania Engela, który pochwalił Krychowiaka za waleczność w meczu z Włochami .A poza tym jest to zawodnik,który nawet będąc w słabszej formie nigdy na boisku rywalom nie odpuszcza, a zanotował wiele świetnych występów.Krychowiak jest potrzebny reprezentacji. Natomiast odnośnie Zielińskiego, to Brzęczka należy pochwalić,że znalazł wreszcie nareszcie dla niego miejsce . I niech nastawienia nie zmienia.

Oglądając mecz, nie skupiałem się na grze pojedynczych zawodników, nie chciało mi się koncentrować. Wrażenie ogólne mam takie, że zagrali zawodnicy którym się chciało, którzy wychodzili do piłki, szukali możliwości grania. Zaskoczył mnie Góralski, którego uważałem za typowego przecinaka a on nie tylko ofiarnie (jak zwykle) odbierał, ale jeszcze potrafił zagrać do przodu. Linetty też odważniejszy i bardziej kreatywny, Klich z energią i pomysłem.
Zacząłem się zastanawiać czy obecność na boisku takich "pewniaków" jak Krychowiak i Zieliński nie powodowała wcześniej,mentalnego i fizycznego wycofania się tych zawodników, oddania inicjatywy naszym "asom". Może odważne i udane wejście młodych zawodników spowodowało pozytywny ferment. Jednym słowem w naszej grze było widać energię.
Szkoda tylko, że na tle zespołu grającego w osłabieniu, ale może ten mecz pchnie nas do przodu i zaczniemy grać w piłkę? Zobaczymy w listopadzie. Nie oczekuję że będziemy dominować na boisku, ale czegoś na kształt i podobieństwo meczów Legii w LM z Borussią i Realem na wyjeździe, w których się nie baliśmy. Potem był remis z Realem i wygrana z Portugalczykami. Ja wiążę te mecze i uważam, że odważna gra nawet z porażkami, ale pokazująca że też potrafimy grać skutkuje podejściem do gry w kolejnych meczach. Pod jednym warunkiem, że zespół nie zostanie wymłotkowany w mediach oskarżeniami o kompromitację. Trzeba szukać pozytywów, bo one budują. Złość, oskarżenia, szydera i plucie budują tylko złudne poczucie wyższości plujących.

@ a-c10

Nie wchodząc w zbędną polemikę twój komentarz podsumuję jednym słowem:

Nadinterpretacja.

..."nadinterpretacja"
Nie, aż tak nie. Mecz ułożony przez czerwoną kartkę i kontuzję (lub nie) Pjanića wyjątkowo pod nasz zespół. Piłkarze B i H wiedzieli, że nic już nie ugrają a my śmielej poszliśmy do przodu. I dobrze, coś tam się tli w tunelu...młodość, ambicja, werwa. Mecz zupełnie niewymierny, choć pokazał parę nazwisk, które mogą stanowić alternatywę.
Jest materiał do ulepienia mieszanką doświadczenia z młodością, ale co ważne nikogo tu skreślać nie można, Krychowiak bez formy był zamieniony, Krychowiak w formie jest podstawą. Z Zielińskim jest inaczej, drugie dobrze, bo mocno naciskany utratą składu może wreszcie się obudzi/przebudzi/urodzi...
Zachwyty nad grą, wynikiem zbyteczne na co wskazuje RL słusznie lejąc zimną wodę na "rozgrzane głowy". Weryfikacja tego w jakim miejscu jesteśmy przyjdzie w meczach z Holendrami i Włochami.

Jeśli chodzi o ocenę meczu i przypominanie, że graliśmy w przewadze, to ja to rozumiem jako powstrzymywanie wahadła emocjonalnego od kolejnych skrajnych wychyleń. Tak łatwo nam przychodzi przeskakiwanie od inwektyw do zachwytów, że jest to już nudne a tym bardziej bezproduktywne, bo nie widać realizmu.
Zieliński
Od dosyć dawna zastanawiam się nad fenomenem tak wysokich oczekiwań, przy jednoczesnym braku ich potwierdzeń. Zastanawiałem się czy może on w Napoli gra inaczej, ale się nie dopatrzyłem. Zobaczyłem faceta który prawie przez cały mecz przemieszcza się w jednostajnym tempie z gracją dorożkarskiej kobyły, jak dostanie piłkę to ją ładnie przyjmie i odegra i czasami zagra jakąś nieoczekiwaną dla przeciwnika. Technika dobra, ale brak energii. Być może się nie znam, bo jednak gra w klubie, czyli trener jest zadowolony.
Mnie się wydaje, że jednak zawodnik powinien być bardziej energetyczny i aktywny, żeby być jednym z liderów. Może to jest kwestia pozycji? Ale jeśli w Napoli gra niżej, to znaczy że powinien się angażować w odbiorze a on tam też drepcze.

@Iocosus

..."Wracając do Piotra Zielińskiego, to wydaje mi się, że optymalną dla niego pozycją jest boczny pomocnik w ustawieniu 4-3-3. Tu się sprawdza, realizuje, rozprowadza akcję ale finalizują ją inni, tak sobie też myślę że w takim ustawieniu zaistniałby w każdej drużynie europejskiej, nawet gdyby furory nie zrobił to wstydu przynajmniej by się nie najadł, jak onegdaj Krychowiak w PSG."

Co to jest ( ?)
Krychowiaka ciągnął do PSG Emery bazując na wiedzy którą dał mu w Sevilli, będąc królem środka pola w lidze hiszpańskiej. W "napompowanym" PSG się nie przebił, tam była zbyt duża konkurencja w środku, a i klimat gwiazdorski odbiegał od charakteru walczącej Sevilli...Chciałbym zobaczyć Zielińskiego w takim budowanym za miliardy PSG nawet co sugerujesz na skrzydle - raczej umiejętnościami bardzo szybkie wykolejenie...a jeszcze te ponure spojrzenia Di Marii czy Cavaniego...
Napoli to klub na "alibi" dla pana Zielińskiego, ma swój kontrakt ( pewnie nie mały) ale jest na pewne ustawienia, na inne nie jest. Wchodzi jako zmiennik, raczej wyrobnik do gry utrzymania, nie kreowania... Ciągła podnieta że w reprezentacji weźmie "lejce" jest płonna.
Jest średniakiem z w miarę dobrą techniką w otoczeniu ludzi lepszych. Osobowościowo nie pasuje na kreatora.
Istnieje taka mentalność ludzi grających nawet na wyższych poziomach - czytaj teraz dokładnie..."jest ok. zarabiam, gram/ grywam, mam wypłaty na czas, żyję w dobrym miejscu, samochody o których marzyłem stoją w garażu, słońce i partnerka zadowolona - jest ok"
Teraz aby jasne było - ja absolutnie nie neguję takiego podejścia do życia, nawet powiem, że jest OK, w końcu pewne ambicje to też rzecz względna...Bywają większe, ale fajne życie to przecież nie ujma

@Iocosusie

To i ja z pewną dozą ciekawości i mówiąc wprost - radości przyjmuję ten "nasz wzajemny deal", a jeżeli ogląd dany mi będzie to pod Twoimi argumentami nawet z pod fotela odszczekam...(!) Radośnie odszczekam, gdyż będzie to oznaczać li tylko wzmocnienie naszej reprezentacyjnej siły.
Ja swoją ocenę naszego bohatera odnoszę do obserwacji osobowości, a ta w sporcie jest być może nawet w obecnych czasach ważniejsza przy zbliżonych umiejętnościach nazwijmy -techniczno/motoryczno/personalnych
Dla pełnego rozumienia, mam przed oczyma taki wycinek ze szczeniackich lat kiedy wszyscy na podwórkach, placach w małoletnim wydaniu uganialiśmy się za gałą...
W obsadach różnych ekip kopiących byli lepsi, gorsi i ci najgorsi czyli bramkarze
różne dzieciaki z różnych domów i o różnych charakterkach, ale zawsze znalazł się nazwijmy to zakapior, który nigdy nie odpuszczał, walczył, kopał się z rywalami, krzyczał kipiąc ambicją. Umiał dobrze kopać gałę więc wszyscy grali na niego...Byli też tacy, którzy też kleili i umieli się kiwać, ale dobrze wychowani byli grzeczni, raczej odstawiali nogi w ciszy choć strzelać też potrafili, zadowalali się tym, że grają...
W zakapiorach te cechy z podwórkowych gier w profesjonalnym graniu zostają, tak samo idą w walkę, w zwarciu nie pękają, swoje grają...podobnie jak w tych, którzy strzelać i grać umieją lecz tylko byciem w grze się zadowalają.

Tak jak Ty teraz możesz śmiało "jeździć" po Krychowiaku, tak ja poczekam...z uśmiechem (wyważonym, ale jednak) ponieważ wiem, że pan Grzegorz do swojej dobrej postawy wróci i ogarnie środek tak jak potrafi to robić.
Z Zielińskim mam oto taki problem, że nie potrafię utożsamić w pamięci takiej postawy na którą zakładając jago brak / brak jego formy - mógłbym oczekiwać z wiarą.

ps: po Kurku do połowy MŚ "jeździli" bardzo, strzelał w bloki i po autach, ledwo odrywając się od parkietu...tylko później w fazie finałowej Kurek się przejechał grubo po wszystkich "jeźdzcach"...

Z Tomasiewiczem to chyba podobna kwestia jak z Olkiem Jagiełło, przecież również uznawanym za naszą "wielką nadzieję". Chyba warunki fizyczne jednak ich ograniczyły, nie zdołali tej bariery przeskoczyć w dorosłej piłce. Nie łatwo się przebić "konusom" zwłaszcza w naszej fizycznej lidze, chociaż to nie jest przypadłość tylko nasza: "Auxerre, Lyon, Sochaux, Saint-Étienne, Metz, Montpellier. Kiedy kolejne kluby odrzucały go z powodu mizernych warunków fizycznych, był bliski załamania. Dopiero skaut Realu Sociedad dostrzegł w nim olbrzymi talent, co pozwoliło mu rozpocząć poważną przygodę z futbolem i znaleźć drugą ojczyznę – Hiszpanię." - mowa o Antoine Griezmanie. Pisałem onegdaj o "kieszonkowych pancernikach" https://czarna-elka.pl/index.php/kalejdoskop-futbolowy/56897-pancernik-kieszonkowy

Dla mnie nastolatkami z Ł3 o których myślałem że zrobią karierę byli kiedyś Radosław Mikołajczak (niesamowity gaz i niezła kiwka, według mnie jeszcze lepsza wersja jak w tej chwili Jakub Kamiński z Lecha - niestety Radek został "skasowany" w PP w Sanoku, oraz niedawno Miłosz Szczepański również borykający się z kontuzją, obecnie w Rakowie. Na nim opierała się gra młodej Legii w Lidze Mistrzów, ale to Szymański z Majeckim podbijają Moskwę z Monako, a Miłosz przechodzi rekonwalescencję w Częstochowie. 

Dlaczego każdy dobrze technicznie ułożony nastolatek z dryblingiem i swobodnie operujący piłką rozbudza nasze nadzieje? Moim zdaniem odpowiedź jest prosta, w naszej lidze takich Polaków ze świecą szukać, natomiast w takiej Brazylii takich Guilherme i Luquinhasów "produkują" na pęczki. 
To też jest pytanie dla naszej PMS dlaczego my nie "produkujemy" następców: Gadochy, Sybisa, Okońskiego, Ziobera? Piłkarzy, którzy uwielbiali wchodzić w pojedynki, dla nich gra 1 na 1 to była kwintesencja futbolu.

Dalkub "ustawiam" Zielińskiego w środkowej linii jako jednego z dwóch skrajnych pomocników, jak ich nazwiesz?

gdybyś miał wątpliwości to sięgnij do książki Narodowy Model Gry wydanej przez PZPN gdzie jest to dosyć dokładnie opisane na stronie bodajże 24-25
Schemat 433 jest preferowany jako ten optymalny dla NMG.

Co do Zielińskiego - jego problem w kadrze, podobnie jak Klicha to ustawianie ich na pozycjach na których mogą pokazać tylko część swoich umiejętności. Nie wiem kto i jaki mecz oglądał ale Klich zagrał dwa dobre mecze i z Włochami i z Bośnią. Problem zawodników ustawianych na 10 przy dwóch defensywnych zawodnikach jest najczęściej brak dostarczonej do nich piłki, a jednocześnie każdy wymaga od nich nie wiadomo jakiej kreacji czy rozegrania. Podstawowy problem to jest zawodnik na 6 i jego umiejętności gry w piłkę do przodu. Krychowiak dlatego nie przebił sie w Paryżu bo tego nie potrafi i jeżeli nie jest optymalnie przygotowany fizycznie to jest kadrze zbędny bo w ofensywie nie istnieje, a w defensywie nie nadąża

NMG tego nie precyzuje i uzależnia od przeciwnika, trochę też od posiadanych zawodników.

@ Dalkub
No właśnie, tak sobie odpaliłem pdf z NMG żeby się upewnić, ale w tym "ofensywnym" ustawieniu można grać i z dwoma defensywnymi pomocnikami tzw. 6 i jeżeli to ma być preferowane i zalecane do szkolenia to trochę z tą klasyfikacją PZPN coś mi nie pasi.
Dalkub mi chodziło o 4-3-3 którym grała Barcelona, który też Guardiola próbuje w MC i który jest powielany w innych zachodnich klubach i jest faktycznie ofensywny, bo ten system (czyli trzeci wariant NMG) wymusza wysoki pressing.
W tym systemie widzę Zielińskiego na pozycjach Iniesty lub Xaviego i aczkolwiek na razie Zielkowi daleko do obu wymienionych, ale póki co w Europie w ogóle nie ma takich, którzy Hiszpanom by dorównywali. Co nie znaczy, że analogicznym system grać się nie próbuje.

"Problem zawodników ustawianych na 10 przy dwóch defensywnych zawodnikach jest najczęściej brak dostarczonej do nich piłki, a jednocześnie każdy wymaga od nich nie wiadomo jakiej kreacji czy rozegrania"

Wydaje mi się, że trąbimy o tym od tygodni.
Temat dyskusji: "Dlaczego pojedynczy piłkarze potrafią brylować w zachodnich klubach ?"

@ Zbyszek

Jeśli dobrze zrozumiałem to:

"Literaci i tęgie dziennikarskie pióra, nie tylko doskonale piszący, ale i znający się na piłce i na sporcie z takich pism jak Przegląd Sportowy, Sport, Tempo, Piłka Nożna czy Sportowiec, nie darowało Górskiemu i jak tylko potknął się na IO w Montrealu i zdobył "tylko " srebrny medal to go zgnoiło i zmusiło do wyjazdu do Grecji ?"

Ciekawe...

Dalkub, podzielę się tym co mnie drażni lub wręcz irytuje? Jeżeli mogę to zerkam sobie na mecze reprezentacji u-21, u-19 czasem na jakiś Puchar Syrenki na ŁNP się napatoczę i cholera jasna, NMG jest wdrażany od 2016 roku i w tym okresie nie widziałem żadnej repry młodzieżowej grającej 4-3-3 w tym ofensywnym trzecim wariancie.
Jestem przekonany że zarówno Michniewicz jak i Magiera byliby zdolni mi wytłumaczyć że oni stosują modyfikacje tego bazowego 4-3-3 z NMG, tyle tylko, że w ramach ich "przechodzenia do innych systemów" z tego naszego podstawowego, np. do alternatywnego  4-2-3-1 i do kolejnych, to zarówno jeden jak i drugi potrafili zaordynować taktykę z klasycznym autobusem na linii pola karnego. Zapodane dwie linie zasieków, oczywiście "zgodne" na bazie modyfikacji z NMG bo przecież to faza obrony, a w momencie ofensywy przechodzimy do 4-3-3. No i gra gitara, tylko że dla mnie fałszywie. 
Jeżeli tak ma wyglądać w praktyce wdrażanie ofensywnego stylu gry na poziomie centralnego szkolenia i w kadrach poszczególnych roczników to preferowane i zalecane 4-3-3 w NMG jest zwykłą ściemą moim zdaniem. 

Odnośnie Klicha ustawionego w pionie za środkowym napastnikiem to zgoda że lepiej tu pasuje od Zielińskiego. Osobiście nie widzę tego ostatniego na 10, wyszedł mu w miarę tylko jeden mecz na tej pozycji za kadencji Brzęczka tj, inauguracyjny na wyjeździe z Włochami. Natomiast wydaje mi się, że tzw. opinia czyli dziennikarze i my kibice jesteśmy w stanie więcej wybaczyć Klichowi niż będącemu na cenzurowanym Zielińskiemu.

Mnie się wydaje, że dyskusje w postaci "cyfrowej" (np. 4=4=2) nie specjalnie mają sens, bo na boisku to się wiecznie zmienia i ważniejsze jest jakie zadania wykonują zawodnicy a nie na jakich nominalnych pozycjach są wyświetlani w składach przed meczem.
Jeśli do tego dołożyć indywidualne umiejętności zawodników, to różnice zadań do wykonania mogą być ogromne między nominalnymi "numerkami" w zespołach.

Iocosus

Problem we wdrażaniu systemu jest taki że to musi trwać. Mamy za mało zawodników na odpowiednim poziomie techniczno taktycznym aby grać jak równy z równym z topowymi reprezentacjami. Ja wiem że ci panowie grają o wynik - bo taki mają cel. Ja bym wolał żeby te zespoły nie grały o wynik a ich głównym celem było dostarczanie 1-2 zawodników z rocznika do pierwszej kadry. Wtedy skrępowanie mogłoby być inne i drużyna mogłaby grać odważniej. Inna sprawa że na poziomie U21 zawodnik powinien być już ukształtowany a u nas często jest uznawany jako talent.
Czas jest niezbędny, my chcemy już, więc ja bym dopasował taktykę do tego co mamy najlepszego i szukał takich pozycji zawodnikom gdzie grają w klubach wiedzą co robić i czują się najlepiej przykład środkowych pomocników jest znamienny - Klich Linetty czy Zieliński + w formie Krychowiak, to moim zdaniem solidna a nawet dobra druga linia na poziomie Europy a czasami wyglądają jakby pierwszy raz wyszli na boisko.