Dwa w jednym

Polska — Holandia 0:2 (0:1)
Bramki: Cody Gakpo (14), Steven Bergwijn (60)
Polska: Wojciech Szczęsny — Jan Bednarek, Kamil Glik, Jakub Kiwior — Przemysław Frankowski (79. Bartosz Bereszyński), Grzegorz Krychowiak, Karol Linetty (46. Arkadiusz Milik), Nicola Zalewski (79. Michał Skóraś) — Sebastian Szymański (71. Mateusz Klich), Robert Lewandowski, Piotr Zieliński (86. Mateusz Łęgowski)
Holandia: Remko Pasveer — Jurrien Timber, Virgil van Dijk, Nathan Ake — Kevin Dumfries, Teun Koopmeiners (6. Steven Berguis, 75. Kenneth Taylor), Frenkie de Jong (46. Marten de Roon), Daley Blind — Cody Gakpo — Steven Bergwijn (75. Wout Weghorst), Memphis Depay (51. Vincent Janssen).

Lekko, łatwo i przyjemnie ograli Holendrzy Polaków. Miał to być mecz finalisty z półfinalistą albo przynajmniej z ćwierćfinalistą mundialu, niestety ten drugi na spotkanie nie dojechał, na mundial z taką grą też nie dojedzie, a raczej szybciutko wyjedzie. Smutny mecz dla kunktatora Michniewicza, może się przynajmniej zreflektuje że jak przegrywać to po odważnej grze, a nie po reaktywnej i pasywnej.

Przyznam szczerze, że wciąż mam gigantyczny problem z dostrzeżeniem sensu rozgrywania takich spotkań. Ot, po raz enty w ostatnich paru latach okazało się, żeśmy słabsi od Holendrów. No szok, niedowierzanie. Dziw nad dziwy. Po całym piłkarskim światku poszły wstrząsy sejsmiczne, lecą tynki, budynki się palą ;]

Nigdy nie rozumiałem ludzi życzących porażki drużynie, której rzekomo kibicują, bo coś tam. Tak sobie jednak myślę, że degradacja do Ligi B mogłaby nam całkiem dobrze zrobić. W następnej edycji popykalibyśmy sobie z Ukrainą, Szwecją, Islandią, Irlandią, Serbią… No wiadomo, nie ze wszystkimi na raz, ale generalnie dostalibyśmy ekipy w naszym zasięgu, takiego sortu, który zazwyczaj staje nam na drodze do wyjścia z grupy MŚ/ME. Fajna sprawa. Wciąż nie zamierzam ściskać kciuków za Walijczyków, gdyby jednak wygrali, to jakoś wyjątkowo nie będę smutny.

Poszczególnych wyborów personalnych selekcjonera od dawna nie komentuję. Uważam bowiem, że przy wyrównanym i – co tu ściemniać – dość mizernym potencjale naszych reprezentantów nie robią one aż takiej znów różnicy. Tym razem jednak zrobię wyjątek. Szansę debiuciku (no bo o poważnym debiucie trudno tu wspominać) dostał dziś Mateusz Łęgowski. Niby wporzo. Można sobie powtórzyć zwyczajowe w takich przypadkach, kompletnie puste frazesy o dostrzeganiu potencjału, zachęcie do dalszej pracy, bla, bla, bla. Czy jednak nie lepiej by się stało, gdyby swą szansę otrzymał – i to w znacznie szerszym wymiarze minutowym – klubowy kolega Mateusza, Damian Dąbrowski? Rzekomo selekcjoner zraził się do Bizona oglądając jego występy w el. LKE. Nie wiem, nie oglądałem, biorę na wiarę, że nie były to szczytowe momenty jego kariery. Wciąż jednak przekreślanie wyjątkowo regularnego zawodnika na podstawie dwóch ledwie spotkań, choćby nawet nie wiem jak nieudanych, zakrawa moim zdaniem na absurd. Podobno Michniewicz poszukuje „zawodników na poziom mistrzostw świata”. O, a znalazł już…? No bo sorry, ale poza jednym Zielińskim, w dzisiejszym meczu środek naszej pomocy pasował do Mundialu jak piszący te słowa do akrobacji samolotowych.

Żeby jasność była, ja tu nie zamierzam nikogo przekonywać, że Bizon (czy ktokolwiek inny, for that matter) to jest to brakujące ogniwo, które zrobi z Biało-Czerwonych kandydatów do medali. Uważam po prostu, że w obliczu zawirowań z Moderem, Bielikiem, Góralskim i paroma innymi (a i nawet bez tych zawirowań) zwyczajnie nie stać nas na marnowanie jakiejkolwiek szansy. Łęgowski jeszcze się w kadrze nagra. O ile, rzecz jasna, zasłuży. Dąbrowski to doświadczony, ukształtowany zawodnik, który mógłby się kadrze przydać t e r a z, a nie „być może kiedyś tam”.

@ Senator:

widzieliście drużyny Czesia grające odważny z polotem futbol ?

Mhmmm… I jeszcze yeti. I Dziubdziuba. I bezawaryjnego XMa

Sorry, w momencie, gdy Czesław Michniewicz objął stery kadry, stało się absolutnie jasne, że wartości estetyczne idą w kąt. Oczekiwanie, że akurat pod wodzą tego trenera Biało-Czerwoni będą grać ładnie jest równie zasadne, co zamawianie naleśników z kawiorem w przydworcowym kebsie.

Pogawędzimy poważnie jak na znawców futbolu przystało, bez gnojenia reprezentacji i jej trenera.

Kiedy w natłoku zdarzeń wykroimy chwilę na namysł nad złożonością rzeczywistości to niechybnie uświadomimy sobie, że w obecnym czasie praktycznie jedyną wiarą, którą heroicznie wspiera współczesna kultura , głównie zachodnia, jest wiara w to ,że człowiek ma niezliczone , ciągle nowe potrzeby, które może zaspokoić przede wszystkim technologia ( czy to produkując rzeczy czy wytwarzając psychotechniki osiągania szczęśliwości...) . Media wmawiają nam, że do naszego pełnego zadowolenia koniecznym jest, aby nasza drużyna, w tym reprezentacyjna, zawsze wygrywała, a kiedy tak się nie dzieje ogłaszają wręcz katastrofę narodową, a gdy się dokonuje popadają w obłęd euforii. Jest to sztucznie wykreowana tromtadracja. Tak falując od apogeum do perigeum doprowadza się do rozchwiania emocjonalnego i sprawia ,że najważniejsze staje się nieważne. Bo tak naprawdę to czy nasza reprezentacja wygra czy przegra niczego w najmniejszym stopniu w naszym realnym bytowaniu nie zmieni.

To o czym pisze Iocosus, a mianowicie pozostanie w tzw. elicie LN ma oczywiste znaczenie dla przyszłości naszej piłki reprezentacyjnej. W obliczu braku tzw. spotkań towarzyskich w Europie pozostaje gra w LN i albo spotyka się z czołówką, albo z drużynami spoza niej. Ponieważ piłka kopana polega na jej praktykowaniu to korzystniej dla rozwoju zawodników i drużyny jako całości jest grać z lepszymi ,a nie z gorszymi. I to wydaje się jest banałem, ale tylko pozornie. Bowiem z drugiej strony na nasze prawdziwe emocje naciska proza życia ,a mianowicie publika żąda krwi czyli wygranych. A z tymi lepszymi o zwycięstwa trudno, a z tymi nieco gorszymi byłoby pewno łatwiej. To tak jak z awansami z I ligi do ESy. Na stadiony na zespoły walczące o awans i wygrywające mecze w I lidze walą tłumy, a kiedy wejdą do ESy to euforia sięga zenitu , a gdy w ESie zaczynają przegrywać stadiony pustoszeją, a kibice gotowi są zespół rozszarpać. Wczoraj nasze życzenie bycia w elicie z pragnieniem wygrania rozbiegło się w rozbieżne strony.

Trener Holendrów Louis van Gaal jest typowym trenerem klubowym , który został w słusznym wieku ( obecnie 71 lat) trenerem reprezentacji w trybie ratunkowym. Ma on utrwalone spojrzenie na futbol , któremu jest wierny od dobrych 30 lat. Wydaje się ,że po przeszłych niepowodzeniach z reprezentacją nadeszła ostatnia chwila dla niego ,aby swe doświadczenie i ogromną wiedzą mógł właściwie spożytkować. Van Gaal znany jest z tego, że na pierwszym miejscy stawia kolektyw i zdyscyplinowane wykonywanie zadań boiskowych. Wczoraj drużyna Holandii niczym nie zaskoczyła. bowiem van Gaal swoim starym zwyczajem doskonale rozpracował grę naszej drużyny , co do rzeczy trudnych nie należy ( ale o tem potem). Holendrzy kierowani przez van Gaala starali się , przede wszystkim ,w akcjach ofensywnych wykorzystać wszystkich graczy zespołu. Lecz nie robią tego jak np. Hiszpanie poziomo , czy jak np. Niemcy wertykalnie ,ale w ujęciu gniazdowym. Przypomina to trochę grę w "dziadka" , w której koncentrują się na podaniach w kilku zawodników, aby zagrać na wolne pole ,na skrzydło lub za plecy obrońców. Na taki sposób gry Holendrom pozwala ich wysoka technika użytkowa i szybkość startowa. Przy powierzchowne spojrzeniu na ich grę widzimy swobodę i luz ,ale gdy przyjrzymy się uważnie to dostrzeżemy ,że ich gra oparta jest na wyuczonych schematach : zawodnicy wyprowadzają piłkę w ustalonej kolejności, w gniazdach w poszczególnych sektorach uczestniczą ci sami zawodnicy, ci sami zawodnicy wychodzą na pozycje, na wolne pole, na skrzydła, za plecy obrońców, a w defensywie każdy z nich ma swoje ściśle ustalone zadania strefowe. Nie chodzi w tych schematach o nazwiska graczy ,ale o pozycje na których występują i np. skrzydłowi w określonej sytuacji robią to i to. W ten sposób grają i efektownie i skutecznie , aczkolwiek wczoraj zagrali najwyżej na "pół gwizdka" ,a i tak ta oszczędna gra na naszą reprezentację wystarczyła.

Jak to powiedział przed laty trener Jurgen Klopp twórczo adaptując metodę Arrigo Sacchiego :" Dzięki nowatorskiej taktyce i organizacji gry jesteśmy w stanie przeciwstawić się lepszym zespołom". U nas przed wczorajszym spotkaniem, ani na konferencjach prasowych, ani w mediach nie było ani jednego zdania ,ani jednego pytania o to jak organizacyjnie zamierzamy przeciwstawić się silniejszym i lepszym piłkarsko Holendrom. Trenerowi Michniewiczowi udało się zwekslować dysputę na rozważania wyłącznie o personaliach , ten, tamten a może owen. Tak jak by trener był prestigitatorem , który wyciąga gwiazdy piłkarskie jak króliki z kapelusza, a nie ma do dyspozycji konkretnych zawodników, o określonych umiejętnościach. Mało tego , w meczach o stawkę nie ma miejsca na wstawianie do składu niesprawdzonych i nieogranych w bojach zawodników. Tym samym wybór jedenastki na mecz Holandią był oczywisty. Ja tylko nie bardzo rozumiem stawiania na Linettyego, który jak rozumiem dobrze prezentuje się na treningach ,ale w meczach reprezentacji ( poza spotkaniem z Bośnią i Hercegowiną) zawodzi. Przy czym wczoraj jego zastępca nie był lepszy. Sympatyzujący z Michniewiczem dziennikarze umiejętnie budowali usprawiedliwienie pod ewentualną porażkę w postaci braku kilkunastu zawodników, jak by którykolwiek, poza Moderem, nadawał się do I składu. Jako się rzekło Michniewicz powiela w reprezentacji ten system i organizację gry jaką wypracował jako trener U-21 i przede wszystkim Legii ,a więc 3-4-2-1. To ustawienie nie zdało wczoraj egzaminu z kilku powodów. Po pierwsze jego rozpracowanie nie stwarza żadnych problemów, a przeciwstawienie się jest łatwiejsze niż przeciwko wielu innym systemom, również dlatego ,że jest ono mało elastyczne. Po drugie i ważniejsze to na pozycjach trzech środkowych obrońców muszą grać zawodnicy o bardzo wysokich umiejętnościach, zwłaszcza w grze jeden na jednego ,a przede wszystkim zespół musi być zgrany na granicy automatyzmu. Wszyscy stawiają za wzór Raków Papszuna zapominając, że on buduje grę w tym systemie od dobrych 4 lat z prawie tymi samymi zawodnikami. Podejrzewam zresztą, że gdyby wybrał inny system wyniki miałby jeszcze lepsze. Oczywiście nie tylko system zawiódł ,ale same założenia taktyczne. Komentatorzy przed spotkaniem wręcz zachwycali się jak to trener wystawił w większości zawodników tzw. ofensywnych. Podejrzewam, bo swoim zwyczajem komentarzy w prasie i w necie przed swoim wpisem nie czytam ,że po meczu zmieszają drużynę i trenera z błotem. Otóż Michniewicz swoim zwyczajem dobrze rozpracował sposób gry Holendrów i doszedł do wniosku ,że trzeba im maksymalnie utrudniać zespołowe wprowadzanie piłki do gry od tyłu oraz jej gniazdowe rozgrywanie i na pozycjach wahadłowych wystawił graczy o charakterystyce ofensywnej Frankowskiego i Zalewskiego, a Krychowiaka ustawił za dwoma ofensywnymi pomocnikami Zielińskim i Szymańskim oraz wycofał Lewandowskiego w głąb pola. Tylko, że z tymi mikrymi umiejętnościami i brakami szybkościowymi nasi zawodnicy Holendrom nie byli w stanie przeszkadzać. Mnie w ogóle zadziwia takie pokraczne myślenie ,że można wykorzystywać graczy o potencjale ofensywnym nie do atakowania rywali ,ale do bronienia się przed nimi. W efekcie nasza drużyna nie istniała ani w obronie , ani w ataku. Można było również przewidzieć, że jedyny światowej klasy nasz zawodnik Lewandowski zostanie dokładnie pokryty i można było chociaż próbować tę oczywistość wykorzystać. Z drugiej strony to Robert chyba za łatwo dał się okiełznać , bo wczoraj na dobre nie zaistniał na boisku. Mądry van Gaal nie nakazał ścisłego krycia Zielińskiego pozwalając mu hasać po boisku wiedząc, że jest bezproduktywnym efekciarzem.
Jeżeli więc poziom większości zawodników jest tak znacząco różny jak naszych i Holendrów to trzeba maksymalnie zagęścić pole gry i maksymalnie skrócić odległości pomiędzy formacjami i zawodnikami w nich.

Drużyna Holandii wygrała z naszą reprezentacją bez większego wysiłku , bowiem dysponowała tymi atutami których nam zabrakło.

@CTP.
Moim zdaniem rozszerzanie tematyki tyczącej wczorajszego spotkania na szeroko rozumiane kwestie kultury piłkarskiej, szkolenia młodzieży, infrastruktury itp jednak wykracza poza zakres obejmujący konkretny mecz, konkretnych zawodników, konkretną taktykę, konkretną organizację gry , konkretne wykonanie i konkretny wynik. Narusza to w moim przekonaniu również dyscyplinę intelektualną , bowiem poruszając zbyt szeroko problemy mówilibyśmy o wszystkim i o niczym.
Ja oczywiście nie zrezygnuję z ich skrótowego omówienia, ale po spotkaniu Legii z Lechem ,którego trenerem jest uważający się za ucznia van Gaala Johan van den Brom ,a to z tego powodu ,że jednak nasi reprezentanci generalnie nie grają w Polsce i w naszych klubach ,a taki np. Szymański jeżeli wierzyć mediom jest gwiazdą w lidze nomen omen holenderskiej. Ta różnica kulturowa najbardziej jest widoczna na krajowych boiskach.
Sam zresztą zwracasz na podstawowy problem uwagę, a mianowicie na brak zgrania naszych zawodników i brak zrozumienia na poziomie pomysłu na grę . Inaczej mówiąc oni wyglądali jak by dostali zadania, które przerosły ich możliwości wykonawcze w zderzeniu z rozumiejącym się kolektywem jaki stanowili Holendrzy. Owszem w technice piłkarskiej rozumianej jako panowanie nad piłką różnic wielkich nie było ,ale już na poziomie traktowania techniki jako narzędzia realizacji taktyki różnica była gigantyczna.
Aby uzmysłowić o co chodzi to posłużę się przykładem z jednej strony Deyny, a z drugiej Zielińskiego. Od razu napiszę, że doceniam wielkie umiejętności techniczne Zielińskiego i ubolewam ,że nie idą w parze z korzyścią dla drużyny. Zieliński przeplata w reprezentacji mecz kiepskie z bardzo kiepskimi, a jedyny mecz jaki zagrał wręcz fenomenalnie to był ten z Albanią w Tiranie ,ale był wyjątkiem . Cały czas łudzę się, że jego przydatność będzie na miarę jego umiejętności, ale coraz bardziej ogarnia mnie zniechęcenie.
Wracając do kwestii wykorzystania umiejętności technicznych w służbie zespołu to podam tylko dwa przykłady odnośnie Kazia Deyny. W meczu z Anglikami 17.10.1973 roku na Wembley naszej drużynie do awansu na MŚ w RFN wystarczał remis i Kazio od początku jak otrzymał lub przejął piłkę to robił kółka, zwalniał grę, wybijał Angoli z rytmu , starał się jak najdłużej utrzymać przy niej ,a podawał do tych kolegów, którzy mieli najwięcej wolnej przestrzeni. W pewnym momencie zdesperowani Angole napadli na niego w kilku i zostawili bez obstawy Gadochę i Domarskiego co Kazio wykorzystał inicjując akcję bramkową. Po zdobyciu prowadzenia przez nasz zespół jeszcze bardziej grał opieszale i tak samo jako rywale doprowadzili do remisu. I drugi jego przykładowy występ przeciwko Węgrom w finale Igrzysk w Monachium w 1972 roku. Do przerwy przegrywamy 0:1 i II połowie Deyna daje koncert , śmiga jak fryga, gra wszystko albo na jeden kontakt, albo po szybkim zwodzie, albo po udanym dryblingu , zmusza partnerów do tempa w bieganiu i podawaniu piłek , sam wygrywa spotkanie strzelając dwie bramki.
I porównajmy teraz Zielińskiego z wczorajszego spotkania : przy stanie 0:0 nieobecny . pewno dlatego, że rywale szybko i skutecznie odbierali nam piłkę , uaktywnił się przy 0;1 dla Holendrów, którzy prowadząc utrzymywali naszych graczy na dystans do własnej bramki, lecz ta "aktywność" polegała na utrzymywaniu się przy piłce, holowaniu jej na boki i do tyłu , dryblingach w środku boiska ,a jeszcze tego było więcej ,gdy rywale prowadzili 0:2. Czy takie trzymanie piłki z dala od bramki Holendrów, zwalnianie gry , niewykorzystywanie kolegów leżało w naszym interesie? Więc dla kogo mówiąc kolokwialnie on grał ? Bo przecież nie dla naszej drużyny.
Ja nie wymagam od przeciętnych kopaczy ,aby przeskoczyli siebie, ale od najlepszych wymagam najwięcej i ci najlepsi ( Lewandowski, Zieliński, Krychowiak, Glik) najbardziej zawiedli. I żadne odwracanie uwagi od faktów i przerzucanie ich na imponderabilia tej gorzkiej prawdy nie zmienią.

Zbyszku opinię może każdy mieć własną choćby najbardziej kontrowersyjną, ale nie mieszajmy opinii z "faktami".
Moim "faktem" opiniotwórczym jest ocenienie Piotra Zielińskiego jako najlepszego z tych którzy wczoraj po naszej stronie się pojawili. Subiektywnie zestawianie go z Kazimierzem Deyną według mnie nie ma sensu, inne czasy, inna piłka.

Gawinie toż Ty jesteś jeszcze większym pesymistą ode mnie. Chcę się łudzić że z zespołami takimi jak Holandia możemy zagrać lepiej, nie wygrać, nie grać jak równy z równym, ale pokazać coś więcej niż wczoraj. Chcę się łudzić że Czesio dobrał złe ustawienie taktyczne, według mnie skazujące nas na grę siedmioma piłkarzami z dominującymi zadaniami defensywnymi plus ósmy bramkarz, natomiast Ty odzierasz mnie ze złudzeń stawiając tezę że wyszliśmy z chęcią gry ofensywnej tylko Oranje wybili nam to z głowy. I zrobili to w zasadzie bez jakiegoś wielkiego wysiłku. Zgroza. Gdybyś miał rację to znikąd nadziei oprócz tej irracjonalności futbolowej która czasem kpi z merytorycznych argumentów. Oby zakpiła z nas pesymistów w listopadzie.

Gawin CM grał z wahadłami w naszej lidze i była to gra otwarta, ofensywna w której Legia dążyła do dominacji i CM grał z wahadłami w pucharach europejskich i była to z założenia gra zamknięta, z nastawieniem na przede wszystkim uważną grę w obronie, ba i to przynosiło mu efekty, tak jak i defensywne założenia w U-21.
Moim zdaniem z Holandią, a w przyszłości już bliskiej z Meksykiem i Argentyną Czesio chciałby wersji z wahadłami z nastawieniem na zabezpieczenie tyłów. A że te zadania przypadają ofensywnym Zalewskiemu z Frankowskim to tak jak w U-21 stworzenie bocznego obrońcy na zasadzie 2 w 1, czyli z Pestki i z ofensywnego Sebka Szymańskiego. 
Zresztą poniekąd masz słuszność bo my wyszliśmy na Oranje lustrzanym odbiciem taktycznym a w takim razie to drużyna z piłkarzami o lepszej technice zdominuje tą bardziej "drewnianą" i to ta pierwsza będzie w ofensywie a ta druga w defensywie, ale to przecież było do przewidzenia i to nasze lustrzane odbicie było świadome i uwzgledniające konsekwencje. Wszak CM musiał wiedzieć co robi.

Gawinie cały czas mam Czesia za bardzo łebskiego faceta i trenera z ogromną wiedzą piłkarską. Tyle tylko że niewątpliwy strateg CM miewa swoje Austerlitz, ale też niestety i doznaje Waterloo. Czesio wbrew swojej inteligencji i wiedzy piłkarskiej potrafił wystawić skład totalnie od czapy, niestety w Warszawie też tego doświadczyliśmy, dobrze że na samym początku jego kadencji. Mimo że uważa się jego umiejętności komunikacyjne za atut to przecież koniec końców z legionistami dogadać się nie potrafił. Jako motywator zawiódł.

Mam ogromną obawę że po 1:6 z Belgią chodzi mu taktyczna powtórka z młodzieżówki w dorosłej reprezentacji. Lewy gdyby się burzył otrzyma argumentację którą samemu przywołałeś, jak można mówić o asekuracyjnej zachowawczej taktyce z Zielińskim, Szymańskim, Zalewskim, Frankowskim w składzie, którzy mają zapewnić serwis wysuniętemu napastnikowi, no i jak tu przeciw temu się burzyć!? Tylko że dla mnie to jest właśnie ściema inteligentnego Czesia, a w realu zatoczyliśmy koło od meczu z Włochami za Brzęczka w którym jedyny strzał Lewego był z połowy boiska, do meczu z Holendrami w którym nie oddał żadnego strzału, a w polu karnym rywala odnotowano mu jeden kontakt z piłką przez 90 minut. Lewy musi być "przeszczęśliwy", co gorsze jeżeli Gawinie masz rację, to z Meksykiem i Argentyną będzie podobnie. 

Wiecie co? Przypomniała mi się taka stara reklama jakiegoś suplementu na pamięć. Przedtsawiała stojącego na przystanku faceta, ubranego w marynarkę, elegancką koszulę i krawat oraz… boksy i skarpetki. Wypisz-wymaluj kreacja w reprezentacji Polski. Od pasa w górę galancie. Od pasa w dół koszmarnie.

@ Iocosus:

Odnośnie estetyki, to ja mam z Michniewichismo spory problem. Z jednej strony nie ukrywam, że od zawsze mam słabość do blichtru. Nucę więc pod nosem Guns of Brixton…

when they kick at your front door, how you gonna come?
with your hands on your head or on the trigger of your gun?

... i myślę sobie, że skoro już mamy tam jechać na te cholerne trzy mecze, to niechże to przynajmniej będą mecze, które da się zapamiętać. Że może i odpadniemy, ale za to narobimy takiego hałasu, że jeszcze przez długie lata ludzie będą wspominać O, paaanie…! Polska na Mundialu w dwudziestym drugim! Ale to była słodka rozpierducha, aż szkoda, że nie przeszli dalej! Jeśli już zatem przegrywać, to nie po kompletnie bezbarwnym 0:2, a po buchającym emocjami 3:4, albo – niech tam – 2:5.

I wiesz co? Może nawet ja bym wolał taki scenariusz, niż wymęczony awans i gładki wpierdol w 1/8 od Francji/Danii?

Niemniej, z drugiej strony, jeśli chcielibyśmy jechać na więcej, niźli standardowe trzy spotkania, to sorry. Największe (co nie znaczy, że jakkolwiek duże) szanse na takie rozwiązanie daje nam kurczowa defensywa, prucie żył, jazda na dupach i modły o fart.

@ CTP:

Pozwolę sobie od końca - nie żądajmy od Michniewicza, żeby grał na poziomie Holandii. No dokładnie. Nie żądajmy. Ani w takim, ani w jakimkolwiek innym przypadku. Do grania na poziomie Holandii Michniewicz najzwyczajniej w świecie nie ma wykonawców. Gdyby zamienić go miejscami z Van Gaalem, to najprawdopodobniej i wynik, i przebieg wczorajszego meczu byłyby circa takie same.

lepiej spaść do niższej dywizji. Dla lepszego samopoczucia

Tu nie chodzi o samopoczucie. Tu chodzi o sens. Od powstania LN rozegraliśmy w jej ramach dwanaście spotkań z ekipami wyraźnie poza naszym zasięgiem (Włochy, Portugalia, Holandia, Belgia). Bilans? Zero zwycięstw, cztery remisy, osiem porażek, bramki 8:22. Już suche liczby dobitnie pokazują, że my po prostu do tego towarzystwa nie pasujemy. Co gorsza, obraz potężnej większości tych spotkań był w zasadzie taki sam: oni sobie jadą na trójeczce, my (ekhem…) przesuwamy i coś tam niby próbujemy szarpać. Albo nie. W sumie trudno stwierdzić. Jeszcze trudniej się pozbyć wrażenia, że gdyby oni wcisnęli gaz w podłogę, to by nas kompletnie rozsmarowali. Zobacz, Gawin z Iocosusem spierają się o to, czy Czesio nie chciał zagrać bardziej otwarcie, czy też może chciał, ale mu nie wyszło. Jak to zweryfikować? Pytać nie ma sensu, analizować też nie ma sensu, bo przy takiej różnicy klas trener słabszego zespołu może sobie stawać na uszach i rzęsami klaskać, a i tak najprawdopodobniej nie przyniesie to żadnego widocznego efektu. A skoro to są de facto sparringi, to i grać ich nie ma sensu.

technicznie wcale nie odstawali od Holendrów

Co proszę…? Sam sobie przeczysz. Bo…

przy takiej grze zawsze będziemy spóźnieni

No tak. Zawsze będziemy spóźnieni, bo podanie jest (trochę) niedokładne, przyjęcie (trochę) niestabilne, co rodzi problemy z kolejnym podaniem, kolejnym przyjęciem i wreszcie, dosyć szybko zresztą, czasu na kolejne przyjęcie już brak i przeciwnik zabiera nam piłkę. Czysta technika.

Po jednej stronie mieliśmy zespół, który poruszał się po boisku według precyzyjnie określonych, wypracowanych schematów. Gdyby w pewnym momencie zrobić stop klatkę, wybrać dowolnego piłkarza z Holandii, kazać mu zamknąć oczy i opisać, gdzie się znajdują wszyscy jego koledzy z drużyny, to w każdym przypadku pomyliłby się pewnie nie więcej niż o 1 metr.

I co, uważasz że Van Gaal to taki czarodziej, że w ciągu króciutkiego zgrupowania wtłoczył im do głów te „precyzyjnie określone schematy”? Bo jak na moje, chodzi znacznie bardziej o to, że ci piłkarze mają bardzo wysoką świadomość taktyczną. Dzięki temu wystarczy im rzucić hasło „gramy to i tamto!” i już odpowiednie obrazki im się pokażą w głowach. Podoliński zachwycał się którymś z Holendrów (Timberem bodajże), że tak ładnie potrafił zaasekurować kolegę w środku pola. No tak. To jest właśnie taktyka. Piłkarz obserwuje boiskowe wydarzenia, na bieżąco wyciąga z nich wnioski (sic) i dostosowuje swoje działania do aktualnych potrzeb. To, a nie głupkowate przerzucanie się cyferkami i jałowe dysputy o „wyższości” 3-6-1 nad 4-3-3 albo o tym, czy zawodnik Iksiński to „szóstka”, „ósemka”, czy, w cholerę, „siedem i trzy piąte”.

spotkały się dwa różne piłkarskie światy

Mhmmm. Dokładnie. W jednym z tych światów bardzo dobrze grają w piłkę. Mają bardzo wysokie umiejętności techniczne i bardzo wysoką świadomość taktyczną. W świecie drugim w piłkę grają na ogół przeciętnie. Mają przeciętne umiejętności techniczne i przeciętną świadomość taktyczną. Stąd właśnie taki wynik i taki przebieg spotkania. Obecności filozofii nie stwierdzono.

@ Gawin:

jedna jest nasza nadzieja na MŚ i jest nią mecz z Meksykiem

Nie wiem. Znaczy owszem, jak najbardziej się zgadzam (pisałem już zresztą tutaj o tym), że my tam jedziemy tak naprawdę na jeden mecz. Ten pierwszy. Jeśli go nie wygramy, na 99,9% pozostałe dwa będą o nic.

Wciąż jednak nie potrafię wykluczyć scenariusza, w którym wygrywamy z Meksykiem (on też ma swoje problemy) i tak usypia to naszą czujność, że zbieramy oklep od Saudyjczyków. Mecz o wszystko z Argentyną? Uhmmm… Ciekawy pomysł.

ciekawszy analitycznie będzie niedzielny mecz z Walią

+1. Rękami i nogami.

Dziś wieczorem gramy mecz z Walią. Ja już za stary jestem ,aby powtarzać medialne brednie o tym, że jak spadniemy z tzw. elyty to nasza piłka przestanie istnieć. Moim zdaniem my pasujemy do tej elity jak pięść do oka.

Co do Zielińskiego to piszę o tym podejściu w "Menadrach wiedzy" . Przyjmujemy za prawdę opinie fałszywych autorytetów , w tym jako dowiedzione to co napisane oraz ulegamy stadnemu myśleniu, które podlega mechanizmowi społecznego ostracyzmu. Mechanizm tego zboczenia jest prosty, a mianowicie w grupie funkcjonuje jako absolutnie prawdziwy jakiś dziwaczny , idiotyczny pogląd i kiedy ktoś podda go w wątpliwość na podstawie dowodu wprost, to on jest uznawany za głupca, mimo, że jest dokładnie odwrotnie. Bo można zapytać ,a co ten geniusz Zieliński zrobił dla drużyny , oprócz tego ,że zwalniał i partaczył wszystkie akcje. Ja nie kwestionuję jego wysokiej techniki, ale Chomontek miał znacznie wyższą, a najlepszym piłkarzem nikt przy zdrowych zmysłach by go nie uznał.
Póki się nie pojmie ,że technika piłkarza jest wyłącznie narzędziem do realizacji taktycznego celu gry to zawsze się będzie błądziło po manowcach.
Podam łopatologiczny przykład ,a mianowicie trzeba wbić w deskę gwóźdź przy pomocy młotka. Jeden rzemiecha weźmie młotek ,na desce zaznaczy gdzie ma wbić gwożdzia i na jaką głębokość, i młotkiem tego gwoździa prosto, w odpowiednim miejscu, na właściwiej głębokości umieści. A drugi artysta weźmie tego młotka, pomacha nim kilka razy, podrzuci go z wywijasami do góry, złapie wykonując głęboki wykrok, znowu podrzuci pod dupą i z wdziękiem wykonując piruety go znowu pochwyci. Zbierze gromkie brawa. A gwóźdź jak niewbity tak niewbity. I to jest zasadnicza różnica pomiędzy Deyną, a Zielińskim, że pierwszemu technika służyła do grania, a drugiemu służy do bezużytecznych popisów.

Jeszcze bardziej do elity nie pasuje prymitywnie grający zespół Walii. Jest jakimś paradoksem ,że tylko jedna z nich opuści tzw. Dywizję A LN.
Walia zbiera efekty bezspornego faktu, że przez ostatnich kilka lat grało w niej kilku zawodników zaliczanych do najściślejszej czołówki światowej jak napastnik Gareth Bale, pomocnik Aaron Ramsey czy tak znani jak Crazy Bellamy, Mark Delaney, Roblil Savage, Gary Davies. Zresztą Walijczycy mieli jeszcze wiele wielkich indywidualności w niedalekiej historii jak : Ryan Giggs, John Toschak, Terry Yorath, Ian Rush, Mark Hughes, Roy Clarke, Steve Morison, Colin Riscoe, Sam Ricketts, Johnny Murphy, Joe Allen, Mark Bradley.
Obecnie z graczy tamtej wielkości pozostał tylko , ale najczęściej jest rezerwowym Garteh Bale, który obecnie gra w Los Angelos . Mają co prawda kilku młodych , bardzo dobrze zapowiadających się graczy ,ale grają oni póki co w mniej liczących się klubach angielskich ,a do nich zaliczam : środkowego obrońcę Ethama Ampadu ( Spezia Calcio), Neco Williamsa -prawego obrońcę, mogącego grać jako środkowy w "trójce' oraz jako wahadłowy ( Nottingham Forest) , napastnika Daniela Jamesa ( Fulham ) oraz drugiego napastnika Brenna Johnsona ( Nottingham Forest).
Walijczycy tak jak nasz zespół za Michniewicza grają w systemie z trójką obrońców, czwórką w II linii ,w tym dwoma wahadłami ,ale za to trójką napastników. Nowy trener Walijczyków Robert Page, który objął reprezentacje pod koniec czerwca i zdążył rozegrać dotąd tylko jedno spotkanie z Belgami ( 1:2) , więc trudno mówić jaką taktykę wybierze przeciwko nam. Wydaje ,że nie jest to rewolucjonista, bowiem do meczu z Belgami wystawił prawie taki sam skład jaki grał w przegranym ostatnim ich meczu z Holendrami ( 2:3).Zawodnicy Walii grają , poza obrońcą Rodonem ( Stade Reims)w klubach angielskich ,ale w składzie mają kilku graczy z klubów walijskich.
Stanowią zespół zawodników walczących twardo, wybieganych i przez to niełatwych do ogrania. Na zwycięstwo muszą zapracować nasze największe gwiazdy : Lewandowski i Zieliński, którzy wyraźnie przewyższają poziomem graczy Walii.

Wyraźnie widać ,że trener Michniewicz i Robert Lewandowski nie nadają na tych samych falach . Przytyki czynione sobie wzajemnie , nawet podczas oficjalnych konferencji prasowych są niesmaczne ,ale też dowodzą ,że chemii pomiędzy nimi nie ma. Zakładając, że obaj chcą tego samego czyli ,aby nasz zespół grał jak najlepiej i wygrywał to różnica pewnikiem dotyczy nie tylko samych metod ,ale i tego co nazywamy filozofią futbolu. Z kolei ta filozofia jest efektem wiedzy, wychowania ,ale i wpływu środowiska w jakim się przebywa. Otóż Lewandowski w Polsce grał i to w niskich ligach, poza Lechem tylko przez 5 lat i na szczęście nie zdążył przesiąknąć tym naszym dziadostwem czyli ewolucyjnie ukształtowaną mentalnością chłopa pańszczyźnianego, który nie potrafi być normalny , bo jest albo pod butem ,albo jak zostaje "panem" to innych traktuje jak niewolników. To nasze obsesyjne dążenie do wygrywania to jest jakaś próba sztucznego dowartościowywania się, to jest jakiś obłędny chocholi taniec mający dowieść wielkości . U nas nie ma trenera, któryby tak jak np. van Gaal powiedział publicznie, że słucha zawodników, że wspólnie analizują własną grę i rywali ,że wspólnie ustalają plan gry i zadania. Nie ! U nas na świeczniku są takie chamy jak Smuda ( Robert dziś pewno by tego bydlaka wyniósł z szatni na kopach), jak prymitywny Brzęczek chwalący się jak to usadził jednego z najlepszych graczy świata , z którego zdaniem liczą się najlepsi. Z tych butów buraka nie wyrósł Michniewicz . Lecz to nie do końca jego wina, bo potomkowie chłopów pańszczyźnianych nauczeni zostali generacyjnie ,że to ekonom ma zawsze rację.
Dlatego w pełni podpisuję pod apelem Zbyszka Bońka ( też wychowanek tamtejszej cywilizacji) : " Robert nie oglądaj się na głąbów, tylko bierz tę kadrę i prowadź do zwycięstwa"

@ Iocosus:

Gdzieżbym ja tam komukolwiek bronił sobie popitolić. No bez jaj Wolałbym po prostu, aby to pitolenie było choć ociupinkę oparte o jakiś racjonalny grunt. Tutaj Ty zgadujesz, Gawin zgaduje i być może nawet któryś z Was ma rację. Tylko jak to zweryfikować przy takiej różnicy poziomów na boisku?

Dzisiejszy wynik powinien być z gruntu rzeczy nieistotny. Gdzieś mnie tam dobiegły jakieś lamenty, że „przecież rozstawienie!”. Co ciekawe, lamentują ci, którzy jeszcze niedawno perorowali, iż – znacznie istotniejsze – rozstawienie przed barażami MŚ można olać. Kurczę, do wzięcia będą 23 miejsca na najbliższych ME. Ubiegać się o nie będą najprawdopodobniej 53 drużyny (55 federacji zrzeszonych w UEFA minus gospodarz Niemcy minus zaw(ie)szona Rosja). Jeśli odjąć jeszcze od tej liczby Gibraltar, San Marino, Andorę i całą resztę – z całym szacunkiem – „sympatycznych” reprezentacji, niezbicie wyjdzie na to, że łatwiej awansować, niż nie. Jeżeli my w takiej sytuacji nadal martwimy się o promocję, to najwyraźniej z całą naszą piłką jest Bardzo. Kurwa. Źle.

@ Gawin:

Argentyna wygra dwa pierwsze mecze i z nami nie będą się już szczególnie spinać

A Holendrzy w czwartek się spinali? Albo wcześniej Belgowie? Albo jeszcze wcześniej Portugalczycy i Włosi?

Paradoksalnie, większe (co znów nie znaczy, że jakkolwiek duże) szanse dla nas dostrzegłbym w momencie, gdy Białobłękitni musieliby się na nas spiąć. Trzeźwo myślących o piłce Argentyńczyków zbyt wielu nie ma, a nawet oni nie za bardzo wyobrażają sobie powtórkę sprzed dwudziestu lat. Zwłaszcza, że wg wszelkiego prawdopodobieństwa jest to ich ostatni Mundial z Messim. Presja już jest duża i będzie tylko rosnąć. Gdyby zatem od zwycięstwa z nami zależała dalsza ich obecność w turnieju, gdyby jeszcze nie udało im się ukoić nerwów szybko strzeloną bramką, mogłyby (choć, rzecz jasna, nie musiały) zacząć im się przepalać styki.

Oczywiście, zdaję sobie sprawę, że to, co ja tutaj wypisuję, to klasyczna gdybologia, poprzetykana ordynarnym chciejstwem. Cóż innego nam zostało…? ;P

A moje jest takie, że grę z przodu robią tylko Lewandowski, Zieliński i Zalewski. Żurkowski i Świderski kompletnie poza meczem i po mojemu pierwsi do zmiany. W ogóle nie rozumiem wciskania do kadry Żurkowskiego, dla mnie to taki ekstraklasowy ogórek, któremu trafiła się ta Fiorentina jak ślepej kurze ziarno.

Po dzisiejszym meczu wydaje się, że iocosus jest bliższy prawdy i Czesław zdecydowanie stawia na trójkę środkowych Bednarek - Glik - Kiwior z wahadłowymi obok nich, chociaż przeciw Walii w fazie ataku Kiwior bardzo wyraźnie schodził szeroko na lewą obronę, wypychając Zalewskiego do przodu i wtedy przechodziliśmy na 4-4-2.

Akcja bramkowa podobała mi się bardzo, naprawdę wyśmienita (wręcz... holenderska). Poza tym trzeba docenić solidną pracę Lewego, no i oczywiście Szczęsny duża klasa. Trochę się dziwiłem, że Walijczycy zostawiali tyle miejsca Zielińskiemu, który umiejętnie szukał przestrzeni między formacjami i gwarantował nam utrzymanie przy piłce. Brakowało tylko stworzenia sytuacji ze współpracy Lewego z Zielińskim i Zalewskim na lewej stronie, ładnie tam potrafili pograć, ale jakoś bez konkretów. Mimo wszystko co do Zielińskiego to trzeba docenić jak dojrzał w tym sezonie u Spallettiego. Oglądam chętnie to Napoli, bo na razie grają świetną piłkę, Kvaratskhelia i Zieliński nadają na tych samych falach, jakby transfer Gruzina wręcz obudził Zielińskiego. Póki co jest tam forma, są punkty Napoli, są liczby u Zielińskiego i to wszystko widać w jego pewności siebie. Oby nam tylko nie oklapł do MŚ i zdrowie dopisywało, bo nie ma go kto zastąpić, tak jak niestety nikt już nie zastąpi Modera. CTP zasadnie narzeka na Żurkowskiego, który daje głównie zaangażowanie i wybieganie, bo z piłką to nie za bardzo się lubią. Ale co pokazuje Linetty? Góralski, wiadomo, jednowymiarowy, Bielik notorycznie kontuzjowany, Krychowiak nawet dziś wyciął swój popisowy numer (strata, faul, kartka). Tu jest ewidentny problem i nie ma narzędzi, żeby go rozwiązać, można starać się go tylko ew. zatuszować.

Dziś/wczoraj odbył się czwarty mecz reprezentacji Polski pod wodzą Czesława Michniewicza, w którym mierzyliśmy się z rywalem ze średniej europejskiej półki. Cztery to wciąż niewiele. Biorąc jednak pod uwagę, że trzy z tych spotkań wygraliśmy, a jedno zakończyło się remisem, można chyba wysnuć ostrożnie optymistyczny wniosek, że wracamy na swój poziom. Ogrywamy średniaków. Miła odmiana po rządach „wybitnego konceptualisty”, pod którego wodzą ogrywaliśmy w zasadzie wyłącznie „sympatyczne” reprezentacje.

Co do samego meczu, jak gramy z kimś +/- na swoim poziomie, to widać o co selekcjonerowi chodzi. Wygląda na to, że C.M. chce tak trochę panu Bogu świeczkę i diabłu ogarek. W defensywie po prawej raczej murowanko, po lewej raczej hulanko (choć występ Zalewskiego w destrukcji – szac!). Z przodu niby dwóch napastników, ale takich – przynajmniej przez większość meczu – nie do końca napastnikowatych. Znaczy obaj mogą się cofnąć (nawet dość głęboko), rozegrać i w miarę potrzeb ten nasz ofensywny trójkącik wystawia ku górze bądź to wierzchołek, bądź podstawę. Fajne, mnie się podoba.

Widać też, niestety, dlaczego to właśnie – z całym szacunkiem – Walia wyznacza nasz poziom, a nie Holandia, Belgia, czy inne Włochy. Po meczu z Oranje Tomasz Ćwiąkała wypuścił filmik, w którym m.in. domagał się występu Szymona Żurkowskiego. No to Żurkowski zagrał. Dostał fenomenalne podanie od Zielińskiego. Wychodził sam na sam. Pierwszy kontakt z piłką miał koszmarny, drugi jeszcze gorszy, a trzeci to już była strata. Ot, typowy polski piłkarz.

@ Senator:

Ależ proszę Dla mnie to jest, przyznam szczerze, kompletnie niepojęte. Jednego dnia oczekiwanie zwycięstwa z Holandią. Drugiego strach, że nie awansujemy na turniej, na który pojedzie pół Europy. Gdzie tu sens, gdzie logika?

Musimy nauczyć się traktować wygrane i przegrane jako normalność wynikającą z istoty sportu. Nie możemy traktować wygranej w futbolu jako rekompensaty za coś co nam w życiu nie wyszło czy jako jedyną możliwość poprawy samopoczucia. Piłkarze muszą wychodzić na boisko ,aby zwyczajnie wykonać swoją robotę jak najlepiej jak potrafią . Te ideowe banialuki o misjach należy pozostawić poza świadomością.
Oczywiście lepiej jest wygrać, niż przegrać, lepiej być wyżej w klasyfikacji, niż niżej ,ale nie wolno robić z jakiegoś meczu sprawy najważniejszej dla bytu narodu. Tromtadracja, agresja to domena ludzi słabych, niepewnych swej wartości, a nie ludzi mocnych , pewnych swej siły.
Nie możemy doprowadzać do sytuacji w której każdy mówiąc o jednostkowym , indywidulanym doświadczeniu ( wiedza oparta na empirii) będzie uważał, że akurat jego ma być prawdą, niemalże objawioną To, że ktoś czegoś doświadcza i jest mu z tym dobrze nie świadczy, ani o prawdziwości, ani nawet o autentyczności doświadczenia , ani - tym bardziej - o jego normatywnym dla innych charakterze.
Można odczytywać te słowa jako wyraz frustracji człowieka i kibica, który ma świadomość niewystarczalności swojej wiedzy. Lecz ta frustracja jeszcze się pogłębia
kiedy widzę, kiedy słucham, kiedy czytam z jaką łatwością różni samozwańczy eksperci wydają w mediach kategoryczne sądy i opinie , bazując jeżeli nie na intuicji , to powtarzając gdzieś tam zasłyszane , przeczytane opinie, albo też gaworząc w przekonaniu ,że to co mówią, piszą spodoba się gawiedzi. Frustruję się kiedy ludzie w pierwszych słowach głoszą pokorę wobec faktów czy prawdy , lecz nie czują potrzeby weryfikacji swych przekonań np. przez sąd przeciwny. Jak by ta wiara w słuszność swoich poglądów zastępowała solidną wiedzę . Byłbym mniej sfrustrowany gdyby oni swoją troskę o losy np. reprezentacji zaczęli od solidnej wiedzy o futbolu. Ignorancja bywa groźna , zwłaszcza kiedy budzi demony.

Przykro to napisać ,ale ewidentnie widać, że Michniewicz się miota , jak by szukał jakiegoś cudownego lekarstwa w postaci najlepiej kamienia filozoficznego. Ja nie krytykuję , ja tylko zauważam, że miał on ponad pół roku na wykonanie pracy analityczno-koncepcyjnej , a on i przede wszystkim drużyna wyglądają jak by byli we wstępnej fazie, jak by te komputerowe analizy zostały wyrzucone do kosza i do łask wróciła starożytna metoda prób i błędów ,błędów i prób. Tak jak by ilość danych Czesia przygniotła. Może kiedyś pojmie ,że współczesne analizy polegają nie na zbieraniu masy danych ,ale na ich odrzucaniu, bo ich nie jest za mało, ale za dużo. To zupełnie tak jak był odparł August Rodin na pytanie : jak mu się udają tak wspaniałe rzeźby : " Odkuwam to co zbędne ". Chyba też zabrakło dozy krytycyzmu , bowiem możliwości wykonawcze większości naszych zawodników są dość ściśle określone i zbyt wysokie one nie są. Więc trener tak naprawdę ma niewielki wybór, bo, albo postawi na graczy bardziej znanych, bardziej ogranych i doświadczonych, ale o niewysokim potencjale i ograniczonych możliwościach , albo będzie próbował młodych tzw. zdolnych, jak to się dzieje np. w Holandii licząc na ich szybki rozwój. Trener Michniewicz wobec tego dylematu stanął w rozkroku, bo z jednej strony powołał kilku młodych, choć moim zdaniem nie wszystkich ,w tym sprawdzanych przez Sousę, ale z drugiej trzyma ich , poza wyjątkami na ławie ,albo poza składem.
Trener koncepcyjnie zawalił mecz z Holandią o czym pisałem, a do meczu z Walią podszedł nieprzygotowany. I to nieprzygotowanie wyszło , paradoksalnie, nam na dobre. Kilku zawodników , na czele z Lewandowskim wzięło sprawy w swoje ręce ( przepraszam nogi) i jakoś się udało . Sam trener ustawił zespół 3-5-2 ,a do tego przesuniętą strefą, bo Zalewski nie odnajduje się w defensywie, a przydatność Bereszyńskiego w ataku jest iluzoryczna. Michniewicz wreszcie uświadomił sobie i przyznał, że to , iż Lewandowski strzela ostatnio w reprezentacji mało bramek jest wynikiem braku serwisu. Obecnie gra dla drużyny to gra na i dla Lewandowskiego . Rozumieli tę prawidłowość w wielkim Bayernie , rozumieją w wielkiej Barcelonie, lecz ta prawda do naszych, pożal się Boże, repów przebić się nie może.
Wczoraj o palmę pierwszeństwa na najlepszego zawodnika spotkania z Robertem walczył Wojtek Szczęsny. To oni obaj wygrali nam mecz i obaj zasłużyli na miejsce na najwyższym stopniu podium.

Zakończyliśmy zwycięsko grę w tych pociesznych rozgrywkach zwanych LN i teraz pewnikiem zacznie się znane od lat pompowanie balona. Znając naturę patopismactwa można przewidzieć ,że zaczną ostrożnie, aby wzmacniać przekaz im bliżej Kataru .Właściwie , tak jak przed MŚ w Rosji w 2018 roku wystarczy okrzyk jednego błazna, że naszym obowiązkiem jest wyjście z grupy i co najmniej ćwierćfinał, aby stado baranów powtarzało te żałosne głupoty jak mantrę. Najpierw wyeliminuje się jako rywala Arabię Saudyjską, bo nieznana, pomimo tego ,że tam gra nasz najlepszy defensywny pomocnik, ale zachwytu swą grą nie wzbudza , a w każdym razie jest tam kilku lepszych od niego. Następnie odpadnie jako groźny rywal Meksyk, bowiem wiedza o nim jest mocno ograniczona, a jak wiadomo jak czegoś nie widzimy, to tego nie ma. Jak już wyeliminujemy Arabów i Meksyk przyjdzie kolej na zdeprecjonowanie Argentyny. Wszyscy zgodnie uznają, że Argentyna to Messi , a Messi to obecnie "papierowy tygrys", którego wystarczy pokryć i go nie ma. Przed samymi Mistrzostwami będzie brakowało tylko domagania się zdobycia Tytułu. Chociaż kto wie. Wczoraj jako pierwszy na pedał gazu nadepnął niejaki Borek. Bowiem festiwal obietnic ma swoją logikę i pewno znajdą się tacy, którzy za nakaz patriotyzmu wskażą najwyższe cele. Tak jak by patrioci to byli skrajni idioci.
Piszę o tym pamiętając jak patopismactwo biło się w piersi , po poprzednim Mundialu za to ,że nadmiernie nadmuchiwało balona ,że w sumie obudziło bardzo złe emocje. Oczywiście nie tylko oni byli winni, bo pamiętamy prezesa Bońka i trenera Nawałkę, którzy tych tromtadrackich nastrojów nie dusili, a wręcz odwrotnie byli wszechobecni na bilbordach i w medialnych reklamach.
Mnie człeka już życiem steranego i mocno wyleniałego nachodzi taka szorstka refleksja , a mianowicie czy niczym nieuzasadnione , może poza karmieniem własnego ego ( indywidualnego i zbiorowego) - pompowanie oczekiwań co do ogromnej roli jaką odegramy jest domeną li tylko środowiska piłkarskiego ?.
Czy nie za mocno hołubimy mit o naszej wyjątkowości, odrębności , cierpiętnictwa z których to powodów wszystko co najlepsze należeć nam się powinno?.
Musimy przyjąć wreszcie do wiadomości ,że należy się nam wyłącznie to co sami własnym wysiłkiem wypracujemy .

@ Iocosus:

Ja nie nawołuję do lekceważenia eliminacji. Nawołuję do poszanowania rozsądku Jeśli o 23 miejsca na Euro ubiegają się 53 drużyny, to owszem, nawet po odliczeniu „sympatycznych” znajdą się tacy, którzy liczyli na awans, a będą musieli obejść się smakiem. Tyle tylko, że jeśli nie awansujesz na turniej, na który jedzie pół kontynentu, to najprawdopodobniej w danej chwili się po prostu na ME nie nadajesz. Jeżeli w sześciu meczach z Czechami, Islandią i Turcją (niczego im nie ujmując) zdobywasz cały jeden punkt, to sorry, ale nie rozstawienie jest tu winne.

Inna rzecz: z podziałem na koszyki to już tak jest zrobione, że jeśli ktoś idzie w górę, ktoś inny musi iść do dołu. I tak oto my jesteśmy w koszyku nr 1, zaś w koszyku nr 2 czyhają Anglia i Francja. Mamy zatem 20% szans, że tak czy siak dostaniemy do grupy jakiegoś tuza. I po co było się tak starać o to utrzymanie? ;p

Co do spostrzeżeń Michniewicza – to się po prostu musi przebijać. M u s i. Nawet jeśli z początku szło będzie potwornie opornie i tego typu wypowiedzi będą odbierane jako próba zrzucania z siebie odpowiedzialności przez C.M. Precz z bońkozą. Przestańmy się wreszcie oszukiwać.

@ Iocosus:

Wciąż jestem głęboko przekonany, że Nawałka nie przegrał w Rosji przez rankingi i rozstawienia, a przez histeryczną reakcję na słowa pewnego skandynawskiego dziadunia i głupkowate próby naprawiana czegoś, co nie było zepsute.

Co do koszyków jeszcze – próbowałem sobie z nich skomponować jakąś „grupę śmierci”. Wyszła mi, rzecz jasna, taka sama, jak Tobie. Po czym pomyślałem, że… tak! Takiej właśnie chcę!

Po pierwsze: mam wrażenie, że eliminacje idą nam z reguły tym lepiej, im mniej mamy ekip do zlekceważenia. Tu na lekceważenie nie byłoby miejsca w ogóle. Od początku jedziemy na pełnej ka;

Po drugie: oglądanie rozgrywek tak wyrównanej grupy mogłoby dawać mnóstwo frajdy. Przypuszczalnie nawet Francuzi gdzieś pogubiliby punkty (ot, np. w Bratysławie) i niewykluczone, że losy awansu ważyłyby się do ostatniej kolejki. No mówię, frajda. A przecież to głównie o nią powinno chodzić w oglądaniu futbolu, nie?

Po trzecie: gdybyśmy z takiej grupy wyszli, mielibyśmy nieliche przetarcie przez docelowym turniejem. Jeden tuz plus kilku mocnych średniaków? To przecież dokładnie taki zestaw, jaki można dostać na Euro, nie?

Po czwarte: gdybyśmy jednak nie wyszli, oznaczałoby to, że w danej chwili nie potrafimy wygrywać z mocnymi średniakami, więc nie nadajemy się na Euro. W takim razie, zamiast jechać na kolejne trzy mecze „o”, lepiej zostać w domu i solidnie nad sobą popracować.

W dupochron Michniewicza ani nie wątpię, ani nie mam o niego żadnych pretensji. Sam na miejscu C.M. najprawdopodobniej zachowywałbym się tak samo. Obawiam się tylko, że zostanie to wykorzystane do deprecjonowania jego słów. Paczcie jeno! Niby taki taktyk, taki analityk, taki zadaniowiec, a jak przyjdzie co do czego, to kij z tymi wszystkimi cyferkami, grunt żeby mieć dobrych piłkarzy – tyle to my sami wiemy!

No właśnie nie wiemy. Kompletnie bez względu na motywacje, słowa Michniewicza to po prostu prawda. Widać tę prawdę od lat, praktycznie w każdym meczu Biało-Czerwonych. My się na tę prawdę gapimy i uparcie nie potrafimy jej dostrzec. Smutne.