Liga Narodów 2024

Iocosusie, ale kogo niby z tego grona miałby Probierz testować w pierwszej reprezentacji?

Ja trochę straciłem serce do tej naszej młodzieżówki po, pardon, bezjajecznych meczach z Niemcami i Bułgarią.

I też ci zawodnicy indywidualnie powinni iść ławą do przodu, tymczasem oni drepczą w miejscu, uwsteczniają się lub gonią za łatwą kasą. Oczywiście po ludzku trudno mi winić takich Kozłowskiego czy Szmyta, ale jako kibic oceniam ich bardzo krytycznie, bo do piłki nożnej na najwyższym poziomie potrzebny jest charakter i ambicja.

W pierwszej reprezentacji co prawda też jest pewien zastój czy regres jeżeli chodzi o pozycję kilku zawodników w klubach, ale oni już swój poziom osiągnęli, teraz rolą Probierza jest dokonać selekcji i stworzyć z nich drużynę, podczas gdy młodzieżowcy powinni nadal się rozwijać. Oni tego w większości przypadków nie robią, ten Pieńko jest sztandarowym przykładem, przecież to jest ten sam chłopak co dwa lata temu. Wtedy powiedziałbym, że trzy miliony euro to mało za taki talent, ale teraz? Na wewnętrznym rynku? Wolne żarty.

Kurczę, niby można się pośmiać z chłopaków z UEFA’y i ich rewelacyjnych talentów organizacyjnych. Oto bowiem na dosłownie godziny przed startem kolejnej edycji wytworu zwojów mózgowych tych geniuszy wciąż nie do końca wiadomo o co toczyć się będzie gra. No bo bądźmy szczerzy, samo trofeum #nikogo. Skoro zatem wydawało się, iż w losowaniu el. MŚ’26 liczyć się będzie (przede wszystkim) ranking FIFA, wielu selekcjonerów postanowiło potraktować LN tak, jak powinna być ona traktowana: jak sparringi. Teraz się jednak myśliciele z Nyonu jorgnęli, że tego Pietrucharu Ekstraklasy w wersji de luxe wypadałoby jednak tak do końca nie odzierać z jakiegokolwiek znaczenia, stąd też – ot, zmyłeczka-pomyłeczka – mają wrócić zasady stosowane przy eliminacjach ostatniego Euro. Bo przecież kto powiedział, że nie zmienia się reguł w trakcie gry? Paaanie, dobry plot twist zawsze na propsie! ;]

Tyle tylko, że – wbrew temu, co raczy bajdurzyć Godlewski – dla nas żadna z w/w opcji nie będzie ani „zła”, ani „znakomita”. Żeby bowiem się dostać na Mundial, to (wg obecnej alokacji miejsc dla poszczególnych kontynentów) najrozsądniej byłoby się znaleźć w europejskim top 16. Czy my tam przynależymy? Nie. I nie jest to moja opinia, tylko fakt potwierdzony podczas rozegranych niedawno Mistrzostw Europy. Przypominam, że nie wyszliśmy tam z grupy i ani przez moment nie było blisko. Ba, ujmując rzecz na trzeźwo, to chyba tylko ci nieszczęśni Szkoci zaprezentowali się od nas gorzej. Wychodzi na to, że czwartkowy mecz to będzie taki swoisty bój o czerwoną latarnię niemieckiego czempionatu.

Mimo, iż – jako się rzekło – nie wypadliśmy na Euro zbyt dobrze, ani też, bądźmy szczerzy, wysłana tam przez nas kadra nie jest jakoś przesadnie młoda i perspektywiczna, Probierz powołał na spotkania ze Szkocją i Chorwacją praktycznie ten sam zespół. Może głupi jest, selekcjoner znaczy? Może nie zna się na swojej robocie i pominął iluś tam wymiataczy zdolnych do błyskawicznej odmiany oblicza naszej reprezentacji? No ta, jasne. A ciekawe kogo konkretnie. To może faktycznie powinien sięgnąć odważniej po młodzież? Mhmmm, oczywiście. Geniuszom z Nyonu pomysł z obligatoryjnymi minutami dla młodzieżowców na szczęście do oświeconych głów jeszcze nie wleciał (i niech tak zostanie), formalnie zatem nie ma przyczyny. Natomiast w kwestii praktycznej wypadałoby zahaczyć o to, o czym pisze Gawin:

Pieńko, Rakoczy, Szmyt. Trzy nazwiska, które doskonale obrazują problem z naszą rzekomo zdolną piłkarską młodzieżą. Ten pierwszy w ciągu ostatniego roku zaliczył taki zjazd, że powinien się poważnie zastanowić, czy aby nie lepiej, niż na futbolowym boisku, byłoby mu rozwijać sportową karierę na narciarskim stoku. Drugi wpychany do kadry był już rok temu. Dostał w Cracovii dychę na plecy, opaskę na ramię i miał podczas poprzednich rozgrywek udowadniać, że przerósł Ekstraklasę. No to udowodnił. Że do Ekstraklasy jak na razie nie dorósł. Bądźmy szczerzy, gdyby wszyscy piłkarze Pasów grali w zeszłym sezonie tak, ekhem, świetnie jak Raki, sposobilibyśmy się właśnie do Derbów. I wreszcie trzeci, uosobienie paskudnej mentalności młodych polskich piłkarzy, na którą często sarkał np. Senator i Zgred, jak się tu jeszcze produkował.

Summa summarum, panowie mili, my po prostu nie mamy kim grać. OK, jasne. Powołani przez Probierza piłkarze nie są jacyś kompletnie fatalni. Ze Szkocją może wygrają. Z przebudowywaną Chorwacją może też (choć wątpię). Ba, nie da się tak do końca wykluczyć, że jakimś psim swędem koniec końców załapią się na następny Mundial. I co, pojadą do tej Ameryki i znów będą liczyć na psi swąd i wyturlanie się z grupy (powinno być łatwiej, niż w Katarze), a od pierwszego poważnego przeciwnika dostaną gonga i jak niepyszni wrócą do domu? No zajebisty scenariusz, nie ma to tamto, coś mi świta, że już parę razy to przerabialiśmy.

A może to jest właśnie ten moment, by przestać się skupiać na regulaminowych kruczkach i zauważyć wreszcie, że brakuje nam nie pomyślnej decyzji nyońskich mądralińskich, tylko jakości?

Gawin: „trochę straciłem serce do tej naszej młodzieżówki (...) ci zawodnicy indywidualnie powinni iść ławą do przodu, tymczasem oni drepczą w miejscu, uwsteczniają się lub gonią za łatwą kasą.”
A-c10: „ Pieńko, Rakoczy, Szmyt. Trzy nazwiska, które doskonale obrazują problem z naszą rzekomo zdolną piłkarską młodzieżą.”
Bardzo chciałbym z Wami Panowie popolemizować, ale za cholerę nie mogę. Z faktami się nie dyskutuje. Nasi utalentowani młodzieżowcy zaliczają zjazd na krechę z Kasprowego i za chwilę walną łbem o ścianę Murowańca. Do tej wyliczanki można dołożyć Łęgowskiego, który odbija się od Serie A, Peda wstydzi się powrotu do Polski, a Filip Szymczak ma doskonałą futbolową prezencję i tylko ten problem, że jako napastnik bramek nie strzela. I Probierz i inni polscy szkoleniowcy powtarzają mantrę od lat jak to bardzo trudny jest moment przejścia piłkarza z wieku juniorskiego w w wiek dorosły i za cholerę od lat oprócz tej paplaniny nasza polska myśl szkoleniowa nie potrafi sobie z tą kwestią poradzić. Skoro młodzież nie dojeżdża, to lepiej nasprowadzac zagranicznego szrotu i tak będzie lepszy i oto panaceum na te nasze bolączki.

No nic, Kulesza przestanie być przaśnym preziem, światły następca namaści Marcina Włodarskiego na „Narodowego” a z nim i z Borysem, Faberskim, Ziółkowskim, Szalą, Kozubalem, Urbańskimi, ... już za cztery lata, już za cztery lata, Pooolska będzie miszczem świata!
Ręce opadają, nawet jak te niektóre nasze gwiazdki odpalą to będzie to kwiatek do kożucha tej naszej kopanej i żadne proste zaklęcia, żaden Guardiola i Mourinho tu nie pomogą.

Ac-10: „ nie da się tak do końca wykluczyć, że jakimś psim swędem koniec końców (Biało-Czerwoni) załapią się na następny Mundial. I co, pojadą do tej Ameryki i znów będą liczyć na psi swąd i wyturlanie się z grupy (powinno być łatwiej, niż w Katarze), a od pierwszego poważnego przeciwnika dostaną gonga i jak niepyszni wrócą do domu?”
Albiceleste tego czego oczekuję od naszej repry to przynajmniej takiej gry jak z Francją na Euro, niech grają w piłkę, niech próbują. Chciałbym trenera, obojętnie jak by się nazywał, który gdy będziemy próbowali grac w piłkę i dostaniemy baty tak jak choćby z Belgią 6:1 za Michniewicza, to przed następnym meczem powie że mamy ponownie grać w piłkę, że na żadne murowańce, antyfutbole, autobusy itp. nie jesteśmy skazani.
My mamy zaszczepione w głowach że nasza konterka zza podwójnej gardy, te nasze kunktatorstwo, zachowawczośc pod pozorem genialnej taktyki obezwładniającej przeciwnika przyniosą nam sukces, bo tylko do tego mamy właściwych piłkarzy, otóż do póki takie myślenie będziemy kultywowali to ... będziemy po meczach, po turniejach jak niepyszni wracac do domu.

Tak czytam te nazwiska , przy nich kluby i co widzę ? A trzy Arsenal, Roma i Barcelona . Te drużyny biją się zawsze o mistrza . Cała reszta wymienionych to takie nasze Zagłębia , Korony, są bo są ale niewiele w swoich ligach znaczą .
Czyli jasnym jest że i piłkarze w nich grający do elity europejskiej nie należą . Dobrze prawi a-c10 kto tu ma grać i wygrywać ? Stary Lewy ? Zieliński który obecnie grzeje ławę w Interze ( o nie wymieniłem , czyli 4) )
A w Probierza jak nie wierzyłem tak dalej nie wierzę . Ot koleżka Kuleszy i dlatego dostał tą dobrze płatną fuchę .
PS
Zamieniłem Cracovie na Zagłębie co by sympatyczny a-c10 się nie złościł

@ Iocosus:

czego oczekuję od naszej repry to (…) niech grają w piłkę, niech próbują

Tutaj w ogóle nie dostrzegam gruntu do polemiki. Róbmy swoje. Bez względu na rozgrywki i ich rangę, bez względu na klasę rywala, wychodźmy na boisko i grajmy w piłkę. Uda się wygrać? Super, będziemy się cieszyć. Nie uda się? Trudno, wstajemy z gleby, otrzepujemy kolana i następnym razem znów próbujemy grać w piłkę. Generalnie myślę, że to właśnie jest realny cel, jaki można stawiać przed reprezentacją w tym składzie personalnym i z tym selekcjonerem: niechże wreszcie mecze naszej kadry zaczną się przyjemnie kojarzyć. Niech będzie frajda. Tak dla uczestników, jak i obserwatorów. A czy coś z tego wynikowo wyjdzie, to się jeszcze zobaczy.

@ Gawin:

Co do koszyków, pamiętam że już kiedyś o tym gadaliśmy i wciąż nie rozumiem ich fetyszyzacji. No dobra, powiedzmy że jakoś tam, tędy-owędy, uda nam się przepchnąć co najmniej dwójkę z tercetu Chorwacja/Portugalia/Szkocja i załapać się do ćwierćfinału LN, a co za tym idzie, także (chyba) do 1. koszyka el. MŚ. Automatycznie zepchniemy w ten sposób jakiegoś tuza do 2. koszyka, w którym to 2. koszyku i tak czają się dość mocarne ekipy. Jak na moje, jeśli nasze szanse awansu w ten sposób urosną, to ewentualnie tyci-tyci, nic więcej.

tu powinien być widoczny postęp względem tego co graliśmy na Euro

Tak z ciekawości: jak ów postęp zamierzasz definiować? Jeśli nie zagramy ani jednego tak słabego meczu, jak z Austrią na Euro, a mimo to znów zajmiemy czwarte miejsce w grupie, będziesz zadowolony? Czy jednak oczekujesz bardziej wymiernych efektów?

Anglią czy Hiszpanią nie będziemy

Dlaczego? Sorry, wciąż tego nie kumam (dokładnie tak samo, jak „nigdy” w wiadomej wypowiedzi Szczęsnego). Czy w piersiach mothers i madres pływa mleko zawierające jakiś cudowny składnik, którego w piersiach matek nie uświadczysz?

ale Marokiem, Szwajcarią, Danią, Austrią, dlaczego nie?

Co do Maroka, można by polemizować, ale już selekcjonerzy Szwajcarów, Duńczyków i Austriaków dobierają obecnie spośród (znacznie) bogatszego materiału ludzkiego, niż ten dostępny dla Michała Probierza. I nie, wbrew pozorom wcale sobie nie przeczę. Nie uważam, abyśmy w dłuższej perspektywie nie mogli dołączyć do światowej czołówki. Uważam natomiast, że tu i teraz od klasy średniej jesteśmy po prostu słabsi.

@ Senator:

Nie złościłbym się. W ogóle gdyby trochę to Twoje porównanie zmodyfikować i po prostu zestawić reprezentację Polski z Cracovią, podobieństwa są wprost uderzające. No bo gdy spojrzeć na stan ogólny obu podmiotów, to absolutnie nie ma bidy. Jak Cracovia dwie dekady temu (Jezzuniu, jak ten czas zap…!) wróciła do Ekstraklasy, to wypadła z niej tylko na jeden sezon (owszem, powinny być co najmniej dwa, ale wyszło jak wyszło). Nasza obecność w krajowej elicie nikogo nie dziwi, jest stanem naturalnym. A przecież nie zawsze tak bywało. Przypomniał mi się właśnie paskudny sezon 97/98, gdy spadaliśmy do III ligi, oglądając plecy nie tylko rozpoczynającej właśnie erę Cupiała i finiszującej na podium Ekstraklasy Wisły, lecz także Hutnika, a nawet – drugi sezon z rzędu! – Wawelu. Auć. Z kolei Polska podbiła niedawno kartę na piątym (!) turnieju mistrzowskim z rzędu. Owszem, można po raz kolejny przypomnieć, że na Euro to teraz jeździ prawie każdy, a i Mundial znacząco się roztył, ale fakt jest faktem: takiej serii nie mieliśmy nigdy-przenigdy. Ba, na pewno nie gorzej ode mnie pamiętasz te wszystkie poprzerzynane z kretesem eliminacje, monologi Szpakowskiego, kopaninę na chorzowskim śniegu ze Słowakami, wyjazdy do Turcji na mecz z Azerbejdżanem z jednym (!) kibicem, czerwone kartki Kosy i Świra plus całą jeszcze paletę zawodów i rozczarowań.

Obu drużynom przytrafiały się też w ostatnich latach jakieś tam sukcesiki. Bywały wysokie finisze w lidze, (pierwszy w historii!) Puchar Polski, zdarzył się też ćwierćfinał ME i pierwsza od dekad faza pucharowa MŚ (już tam mniejsza o ten styl).

Gdy zerkniesz na stan osobowy obu ekip, też nie wygląda on jakoś przesadnie potwornie. No nie, to są – no, przynajmniej niektórzy – nieźli piłkarze, którzy coś tam potrafią, coś tam momentami ciekawego zagrają, a nawet, nosz kurde, od czasu do czasu da się patrzeć na ich wyczyny z jakąś tam przyjemnością. OK, z tą ostatnią nie jest aż tak fajnie, jak w Cracovii bywało za pierwszej kadencji Zielińskiego (albo drugiej Stawowego), a w kadrze za Nawałki, no ale jednak.

Niestety, jest też jeszcze jeden wspólny mianownik: obie ekipy mogłyby być kimś znacznie więcej, niże obecnie. No ale, k’mać, nie są.

Skład reprezentacji Polski na mecz ze Szkocją według Tomasza Włodarczyka:
Bułka - Kiwior, Dawidowicz, Bednarek - Zieliński - Zalewski, Urbański, Szymański, Frankowski - Lewandowski, Piątek
Źródło: meczyki.pl/newsy/pilka-nozna/tak-polacy-maja-zagrac-ze-szkocja-probierz-znowu-zaskoczy-nowa-rola-lidera
Gdyby ten skład dzisiejszego wieczoru się potwierdził, to mamy „Panu Bogu świeczkę, a diabłu ogarek”. Dla zwolenników rewolucji jest przeznaczone „testowanie bramkarzy” i nowa pozycja dla Piotra Zielińskiego, dla tych, którzy opowiadają się za potrzebą stabilizacji składu mamy „starą” defensywę z Euro, „stare” wahadła i Piątka w ataku obok Lewego co też trudno uznac jako odkrywcze.
Przełomem kopernikańskim by było gdyby Zielu faktycznie zagrał na „6” i jeszcze na tej pozycji się potwierdził i pozytywnie zweryfikował. Co prawda kiedyś chyba w jednym lub w dwóch meczach w Napoli też tak został ustawiony, ale jeżeli Inzaghi sprowadzał pana Piotra do Interu jako defensywnego pomocnika to ja jestem przysłowiowym świętym tureckim.
Przyznaję że mnie bardziej to pasuje jako wypuszczenie mediów przez Probierza niż coś realnego, ale z drugiej strony o problemie „szóstki” wobec problemów Modera, zawodu na Euro Slisza i Piotrowskiego przed chwilą samemu pisałem.
Może Zielek ustawiony jako defensywny pomocnik to wielka magiczna sztuczka Probierza, a może to tylko mistyfikacja i żart z dziennikarzy? Przekonamy się wieczorem.
Mnie subiektywnie nie pasuje ten skład, chciałbym zobaczyc i Walukiewicza i Piątkowskiego w obronie, również wolałbym przetestowanie Kamińskiego, a nie uporczywe trzymanie się Frankowskiego, o pozycji defensywnego pomocnika już pisałem zrobię oczy jak to wypali, ale jeżeli Probierz dokona magicznego „przewrotu kopernikańskiego” Zielińskim, to z chęcią posypię głowę popiołem.

@ Gawin:

Krótko, bo czas mnie goni – kompletnie nie rozumiem dlaczego próbujesz zrobić ze mnie (i z Iocosusa) zwolennika piłkarskiego BDSM

frajdę to ja mam wtedy, gdy przeżywam emocje rywalizacji o korzystny wynik

Nooo… Ja też. I Iocosus, jak widać, także a jakże. Rozchodzi się o to, aby była to – no właśnie – rywalizacja o korzystny wynik, a nie desperacka, paniczna ucieczka przed wynikiem niekorzystnym.

Natomiast w szerszym ujęciu, wkurwia mnie – wybacz – do żywego, że uporczywie nie dostrzegamy lasu, bo nam go drzewa zasłaniają. Problemem polskiej piłki nie jest to, czy losują nas z pierwszego, drugiego, czy szesnastego koszyka. Ani to, czy selekcjoner – jakkolwiek by się nie zwał – wystawi trzech stoperów, czy jednak dwóch, ani czy na tej albo tamtej pozycji obsadzi tego, czy tamtego przeciętniaka. Problemem polskiej piłki jest to, że rok w rok przepalamy niewyobrażalną górę pieniędzy na utrzymywanie swoistego amusement parku, symulatora poważnego futbolu dla trzeciorzędnych skórokopów ze wszystkich stron świata. Oraz na spokojne utrzymanie trzeciorzędnych skórokopów lokalnych, którzy „muszą” dostać tysiaka (albo i dwa) za udział w meczu oglądanym przez (w porywach) trzysta osób. Anglie i Hiszpanie pouciekały daleko i wciąż uciekają? Pełna zgoda. Może zatem zacznijmy wreszcie gonić i przeznaczać na tę gonitwę odpowiednie środki (nie tylko finansowe), zamiast wiecznie wypieprzać się na pysk o pierdoły?

No, szerzej po meczu, mam nadzieję, że będzie dobrze

Pomysł z Zielińskim jako tym najgłębiej wycofanym pomocnikiem bardzo odważny, duży plus dla Probierza za tak nieszablonowe rozwiązanie. Dla Zielińskiego rzecz jasna również, wywiązał się, mimo że prawdopodobnie wolałby mieć więcej swobody na boisku. W takim ustawieniu lepiej wyprowadzamy piłkę od swojego pola karnego, jest też miejsce dla ofensywnych zawodników w typie Urbańskiego i Szymańskiego. Przy takim pomyśle na tercet środkowych pomocników zdrowy Kapustka rzeczywiście może marzyć o powrocie do kadry, bo on swoim profilem bardzo by do tej układanki pasował.

Minusy są oczywiste, tracimy na parametrach defensywnych i warunkach fizycznych. Tak grając, mieliśmy mało przechwytów w średnim pressingu, mało szło prostopadłych piłek do przodu ze środka pola. To się zmieniło gdy weszli Slisz i Moder, wtedy na przestrzeni końcowych kilku minut udało nam się dwa czy trzy razy odebrać piłkę i przejść bezpośrednio do ataku.

Jeżeli mamy grać takimi kieszonkowymi środkowymi pomocnikami to bardzo ważny jest doskok z obrony, defensywa musi grać blisko pomocników i to obrońcy powinni zbierać pierwsze piłki. W pierwszej połowie wprawdzie prowadziliśmy, ale akurat to nie działało zbyt dobrze, nasi pomocnicy nie nadążali, obrońcy byli zdecydowanie zbyt pasywni i Szkoci łatwo utrzymywali się przy piłce na naszym przedpolu, przez to nie mieliśmy kontroli nad meczem, na mniej więcej pół godziny praktycznie wdusili nas na naszą połowę. Druga połowa wyglądała pod tym względem znacznie lepiej, choć paradoksalnie to właśnie wtedy wypuściliśmy prowadzenie z rąk.

Martwi dyspozycja Kiwiora, to jest duży zjazd z formą, brak rytmu meczowego, brak pewności siebie. Sobą nie jest też Frankowski, jakoś od ME nie umie odnaleźć się na prawym wahadle. No i Piątek mało pod grą, choć nie wiem czy to tak naprawdę samego Piątka wina, ten drugi napastnik jest od biegania, walki, męczenia obrońców, dopóki będzie Lewy to wiadomo, że jednak to on zawsze będzie pierwszym adresatem piłki kierowanej do linii ataku.

Z drugiej strony bardzo krzepiąca zmiana Walukiewicza, jest na fali wznoszącej, oby tylko nie wylądował na ławce w Torino. Świetny Zalewski w ofensywie, jego umiejętność gry jeden na jednego jest dla nas bezcenna. Sebek Szymański z kapitalną bramką, a ten minimalnie niecelny strzał po przerwie, oj jaka szkoda, że to nie weszło.

Ciekaw jestem czy Probierz odważy się zagrać w ten sam sposób w niedzielę przeciw dużo mocniejszym piłkarsko Chorwatom, czy jednak ustawi dwóch defensywnych pivotów, spodziewając się, że rzadziej będziemy przy piłce.

I bądźże tu mądry, człowiecze…

• przez czterdzieści pięć minut z groszami Kiwior pokazuje nie tylko że, ale również dlaczego w Arsenalu nie dają mu nawet powąchać murawy. Mimo to, jakimś zrządzeniem losu do przerwy docieramy bez straty (legalnego) gola. Rozpoczyna się druga połowa, już bez sabotażysty J.K., cyk-fik-pach i po dwudziestu sekundach Szkoci strzelają nam bramkę;

• Lewandowski przez cały swój występ praktycznie czego się nie tknie, to spieprzy. Mimo to, jakimś zrządzeniem losu kończy ten występ z golem i asystą;

• pod koniec meczu w Probierzu budzi się kunktator i wyznawca staropolskiej tradycji piłkarskiej, która każe za wszelką cenę bronić remisików. Koło 80. minuty byłem zasadniczo gotów się zakładać, że Szkoci nam wcisną tę trzecią bramkę. Jakimś zrządzeniem losu nie wcisnęli. Mało tego…

• …o zasadzie, że faulowany nie powinien podchodzić do karnego, Nico Zalewski być może nawet nie słyszał, ale mało brakło, by udowodnił jej słuszność. Jego uderzenie z wapna było kiepskie, bramkarz powinien spokojnie je wyłapać. Mimo to, jakimś zrządzeniem losu piłka wpadła do sieci i wygraliśmy.

Futbol, krwawe piekło, jakby to ujął pewien znany Szkot.

Trochę sporo tych zrządzeń losu. Trochę za dużo przestojów. Trochę za mało grania, trochę za mało ruchu. Okej, wynik cieszy, ale bądźmy szczerzy: Szkoci podali nam to zwycięstwo na srebrnej tacy. Oba ich faule w szesnastce były jak najbardziej do uniknięcia, a już ten drugi to wręcz podręcznikowy przykład piłkarskiego zaćmienia umysłu.

Odnośnie rywalizacji o korzystny wynik, wpływie jakości na rezultaty, etc., rzuciło mi się w oczy ciekawe zjawisko. Otóż gdy tylko któryś z naszych reprezentantów przyjmował piłkę, to praktycznie bez względu na sektor boiska Szkoci opadali go jak sfora wiejskich kundli zabłąkanego kotka. Gospodarze dzisiejszego spotkania nie są może jakimiś futbolowymi artystami, myślę sobie jednak, że i odwagi, i ruchliwości w dążeniu do korzystnego wyniku moglibyśmy się od nich co nieco poduczyć.

@ Gawin:

Na przestrzeni ostatnich 35 lat mieliśmy jednak pewne pozytywne uniesienia związane z grą naszej reprezentacji, ale nie wynikały one z dramatycznych fluktuacji w a) [gdzie „a” = stan posiadania polskiej piłki – przyp. mój] tylko z tego, że akurat zagrało coś w układzie personalnym, organizacyjnym i taktycznym na poziomie pierwszej reprezentacji

Uhmmm… Nie wiem skąd wziąłeś akurat właśnie 35 lat, ale niech będzie, cezura jak każda inna. Jeśli przyjmiemy, że frajdę czerpiemy z rywalizacji o korzystne wyniki oraz – zwłaszcza – osiągania takowych, to wypada zauważyć, że we wzmiankowanym okresie reprezentacja Polski osiągnęła jeden rezultat naprawdę godny uwagi – ćwierćfinał ME’16. Tymczasem reprezentacje krajów o (znacznie) mniejszym potencjale od nas (Chorwacja, Czechy, Dania, Grecja…) notowały tych wyników (znacznie) więcej i/albo (znacznie) lepszych. Już nic nie mówiąc o tym, co osiągnęła wspomniana przez Ciebie Anglia Hiszpania.

Co więcej, owszem, nie sposób zaprzeczyć, że w całym cyklu Euro’16 (eliminacje + turniej finałowy) Adamowi Nawałce w rzeczy samej sporo kliknęło. I na poziomie personalnym, i organizacyjnym, i taktycznym. Niemniej, tak samo nie sposób zaprzeczyć, iż A.N. miał podówczas do dyspozycji Lewandowskiego, który jeszcze był autentyczną megagwiazdą światowej piłki, a już nie był rozwydrzonym smarkaczem. Do tego (przede wszystkim?) Piszczek, Glik, Krychowiak, Błaszczykowski, nawet Milik – to wszystko były bardzo solidne postaci w skali Europy, czasem nawet ocierające się o kontynentalną topkę na swej pozycji. Śmiem twierdzić, że na przestrzeni omawianych 35 lat, takiej jakości, jak wówczas, nie mieliśmy nigdy. Nic zatem dziwnego, że wreszcie się coś fajnego udało.

powodzenia z prowadzeniem gry przeciw Argentynie.

A to jest w ogóle bardzo ciekawa kwestia. Ludność Argentyny to jakieś 122% ludności Polski. Z kolei nasz PKB wynosi pi x pięta 135% ichniego. Różnice zauważalne, acz na pewno nie gigantyczne, myślę że da się powiedzieć, iż Argentyna jest trochę ludniejsza i trochę biedniejsza od Polski, co pewnie gdzieś tam summa summarum się bilansuje. Mimo ogromnych sukcesów w innych dyscyplinach (koszykówka i rugby u nich, siatkówka u nas), w obu krajach futbol pozostaje niekwestionowanym sportem nr 1. Przy czym ich futbol – co stwierdzam z bólem, jako przecież jego gorący zwolennik – jest przeżarty korupcją w takim stopniu, iż Ryszard Forbrich robiłby w Buenos i okolicach za drobnego, trzeciorzędnego krętacza. Oraz takim stadionowym bandytyzmem, że nasi „milusińscy” wyglądaliby tam trochę jak dzieci kłócące się w piaskownicy o łopatkę i grabki. Dlaczego zatem, do k’nędzy, trudno jest nam wyobrazić sobie, że Polska prowadzi grę w meczu z Argentyną? Dlaczego gdy ostatnio w rzeczy samej do takiego meczu doszło, nasi reprezentanci musieli (?) błagać o jak najniższy wymiar kary?

Ja nikomu nie bronię dyskutować na inne tematy. Nie rozumiem po prostu – i strasznie mnie to irytuje – że praktycznie nikt nie rozmawia na ten temat. Bo to jest las, a nawet puszcza (choć niekoniecznie Niepołomice). Mamy naprawdę fajny potencjał i marnujemy go skupiając się na pierdoletach. Losowanie takie, losowanie śmakie, borze szumiący… A dlaczego nie dążyć w stronę nastawienia typu:

„o, jesteśmy w drugim koszyku? Ale heca… No to macie problem, wy wszyscy z koszyka numer jeden oraz wszystkich pozostałych, także a jakże. Bo zamierzamy skopać wam tyłki. Więc lepiej módlcie się do znanych sobie Istot Wyższych i mocno zaciskajcie kciuki, żebyśmy na was nie trafili, bo normalnie kęsim-kęsim!”

It is what it is? No spoko, tylko potem nie dziwmy się, że potrzebujemy psiego swędu do ogrania Szkocji. I nie bądźmy zaskoczeni, gdy na silniejszego rywala psi swąd nie wystaczy.

W wielu polskich klubach mimo wszystko następuje pewien postęp, wiele tych klubów inwestuje w akademie

Ależ jasne. Z naciskiem na „pewien”. Przypomina to trochę pogoń Kią za Bugatti. Wiadomo, Kia fajny samochód. Na przestrzeni ostatnich lat marka zrobiła spory postęp, nie da się zaprzeczyć. No ale gdzie jej do Bugatti.

I tak, owszem. Np. oba kluby, którym kibicujemy, zainwestowały ostatniemi laty w akademie. Fest zainwestowały, gruba kasiucha na to poszła. Przedwczoraj Baron wrzucił Na Aut aktualną tabelę Ekstraklasy pod względem minut młodzieżowców. Oba nasze kluby zajmują w tej tabeli miejsca spadkowe. Coś tu chyba, kurna, nie pykło.

pees.
Zglanowałem Godlewskiego? Jo Cie prosza… Muszę chyba faktycznie kogoś zglanować, żebyś sobie przypomniał jak to wygląda

pepees.
Tym it is what it is przypomniałeś mi przecudowny kawałek, dzięki

@ a-c10

wypada zauważyć, że we wzmiankowanym okresie reprezentacja Polski osiągnęła jeden rezultat naprawdę godny uwagi

Oczywiście, fakt nie opinia, tylko że ja pisałem o kibicowskich uniesieniach, a nie o "rezultatach godnych uwagi" w zestawieniu z Chorwacją czy Hiszpanią. Ty przez te umowne 35 lat nie przeżywałeś żadnych uniesień, tylko z marsową miną dokonywałeś krytycznej analizy stanu posiadania polskiej piłki w kadrach U-17?

Dlaczego zatem, do k’nędzy, trudno jest nam wyobrazić sobie, że Polska prowadzi grę w meczu z Argentyną?

Ano dlatego, że jak do Polski przyjeżdża koleś typu Imaz czy Lopez, który w Hiszpanii pałętał się gdzieś po rezerwach i niższych ligach, to w Ekstraklasie robi za profesora, guru oraz mistrza ceremonii w jednym. I oczywiście jest to związane z tym co gdzieś tam wyżej opisałem jako a) stan posiadania polskiej piłki, ja tego w żadnym razie nie neguję, tylko zwracam uwagę na fakt, że przy takich deficytach wysuwanie roszczeń w kierunku pełnej frajdy ofensywnej gry reprezentacji jest równie humorystycznym "drzewem zasłaniającym las", co i szarpanina o pierwszy koszyk w eliminacjach do MŚ.

No spoko, tylko potem nie dziwmy się, że potrzebujemy psiego swędu do ogrania Szkocji.

Hm, ale kto się dziwi? A kiedy my na luzie ogrywaliśmy Szkotów? Za Nawałki może, kiedy mieliśmy podobno tak mocną pakę, że coś musiało nam się wreszcie udać na poważnej imprezie? No a skoro nie my, to chociaż znakomita reprezentacja Hiszpanii rozsmarowała tych drewniaków w eliminacjach do niedawno zakończonych ME?

Przedwczoraj Baron wrzucił Na Aut aktualną tabelę Ekstraklasy pod względem minut młodzieżowców.

To jest temat na odrębną dyskusję, tak na szybko napiszę tylko, że pamiętam jak w 2014 byliśmy z Garmem i Senatorem na wywiadzie z prezesem Mioduskim i ja wtedy zapytałem o akademię, tzn. konkretnie zapytałem czy prezes nie boi się, że zabraknie nam know-how w takich obszarach jak szkolenie i prowadzenie młodych piłkarzy przez kolejne grupy wiekowe, że przecież nie wystarczy postawić budynku i wybudować boiska. Prezes posłał mi uśmiech (może nawet lekko kpiący) i powiedział, że jemu się nie wydaje, żeby to była jakaś rocket science.

"...czy prezes nie boi się, że zabraknie nam know-how w takich obszarach jak szkolenie i prowadzenie młodych piłkarzy przez kolejne grupy wiekowe, że przecież nie wystarczy postawić budynku i wybudować boiska"

Hm. Wiesz, lubię w niedzielne południe usiąść sobie przy YT i pooglądać tę naszą młodzież w akcji. I, kurczę, oni są naprawdę nieźli. Ok, tempo gry jest dość wolne, zbyt wolne jak na standardy zachodnie (gdyby było nieco szybciej, to i wyniki byłyby lepsze) ale jeśli chodzi o technikę panowania nad piłką, to tam naprawdę nie ma się do czego doczepić. Ta piłka fajnie tam "chodzi", podania są nawet dokładne i w odpowiednim tempie.
Patrząc na tę tabelkę, którą wkleił Baron, to ja powoli przestaję rozumieć Goncaio. No chyba, że, tak jak sugeruje któryś z Was, gość gra głównie na siebie a te gadki, że "Legia albo śmierć", to takie bajeczki dla naiwnych kibiców. W końcu, młody piłkarz, to zawsze jest ryzyko, że spali się psychicznie, zrobi babola i trzeba będzie gonić wynik.

Gawin przecenia zawartość książki Zachodniego, której tytuł jest zwodniczy , bo nie ma w niej nawet śladów refleksji nad tym co nazywamy myślą szkoleniową. Ot Zachodni opisuje mecze reprezentacji Polski na przestrzeni wielu lat w duchu obcym analizie szkoleniowej , właściwie z pozycji bezrefleksyjnego kibica. Ja zwabiony tytułem książkę nabyłem,ale się zawiodłem.

@Senator.
Michał Zachodny ma dużą siłę przebicia ,ale nigdzie w pracy nie zagrzał zbyt długo miejsca. Pracował w trzech redakcjach , był analitykiem reprezentacji młodzieżowych, był korespondentem na 3 imprezach , obecnie pracuje jako komentator Viaplay czyli jak na nasze warunki jest "oblatany ". Niestety jest jednocześnie za młody ,aby móc samemu ocenić grę reprezentacji z lat 1972-1982 i nie rozumie na czym polegał jej fenomen.W związku z tym opiera się wyłącznie na wiedzy z trzeciego źródła , bo podanej przez dziennikarzy . Wbrew tytułowi nie pisze o tym co spowodowało nasze sukcesy i porażki, o strategii, taktyce i przygotowaniach,ale podaje anegdotki wielokrotnie odświeżane.
Widocznie uznał ,że aspekty szkoleniowe są za trudne w odbiorze przez kibiców i zadowolą się oni ploteczkami. Pewno gdyby chciał to mógłby napisać o tzw, myśli szkoleniowej , bo po każdej imprezie i eliminacjach do niej sztab składał w PZPN raport ( poza Beenhakkerem ) i można by wybrać materiał na poważaną książkę.
Ale ja jemu się nie dziwię, bo np. w różnych teleturniejach uczestnicy nie wiedzą np. gdzie był produkowany "mały fiat', kto był kapitanem reprezentacji w 1974 roku, kto był trenerem zespołu w 1978 roku itd itp. Więc na tle tej powszechnej niewiedzy książka Zachodniego przynajmniej stanowi pewien element wiedzy o charakterze faktograficznym . Dobre i to .

Mity mają to do siebie ,że żyją własnym życiem, wbrew faktom i prawdzie.
Pan Kazimierz Górski nie wracał wspomnieniami do meczu na Wembley 17.09.1973 roku uznając i słusznie ,że był to nie tylko najgorszy mecz w jego karierze ,ale i najgorszy mecz w historii reprezentacji Polski . Dla pana Kazimierza mitem założycielskim, o czym pisze w książce "Pół wieku z piłką " był przegrany mecz w Starej Zagorze z Bułgarią 16.04.1972 roku . Ja na początku lat 80-tych sporo przegadałem z panem Kazimierzem i mam nawet jego odręczny wpis z pozdrowieniami i strasznie żałowałem,że sam Górski nie opisał swej metody selekcji i dochodzenia do ustaleń taktycznych , ale chyba był za bardzo praktykiem i nie miał nikogo koło siebie , który by się tego zadania podjął. Podobnie było w boksie z genialnym trenerem Feliksem Stammem, którego metod nie przekazano następcom.
W pewnym sensie mecz z Anglikami , który dał nam awans do MŚ w RFN , był znaczący bowiem Górski powiedział sobie ,że tak źle reprezentacja Polski grać nie może i że wręcz nasza tradycja narodowa nakazuje bycie odważnym . I dlatego zmienił nastawienie taktyczne na ofensywne ,a nasza drużyna w RFN uznana została za grającą najbardziej ofensywnie, o czym świadczy Tytuł króla strzelców dla Laty i wicekróla dla Szarmacha.
Następca Górskiego Gmoch był wyrafinowanym taktykiem i ustawiał zespół zależnie od tego co prezentuje rywal: raz ofensywnie jak w eliminacjach do MŚ w Argentynie w meczach z Danią i Portugalią na wyjeździe oraz na samych MŚ z Meksykiem , raz defensywnie jak w rewanżu na Stadionie Śląskim w Chorzowie z Portugalią i w meczu z RFN w Argentynie , a raz w sposób zrównoważony jak w spotkaniu z Argentyną .
Dopiero Piechniczek przejęty wzorami z Italii uznał,że najważniejsza jest silna , zwarta defensywa ,a w ataku Bóg nam zesłał Bońka i to wystarczy. Za wzorcem Piechniczka przemówił sensacyjny sukces w postaci 3 miejsca w 1982 roku w Hiszpanii i tak po prawdzie wszyscy jego następcy z różnym, na ogół gorszym skutkiem powielali tę metodę .
Tylko,że dziś jest ona anachroniczna i nieskuteczna , bo wertykalność nie polega na szybkim przechodzeniu z obrony do ataku i odwrotnie, lecz na kontroli przestrzeni . Dziś zmieniła się definicja tego kto jest w defensywie ,a kto w ofensywie, bo nie patrzy się na to gdzie jest piłka na boisku ,ale ilu graczy rywali i naszych jest za piłką ,a ilu jest przed piłką. Takim klasycznym już przykładem dowodzącym ponad wszelką wątpliwość zmianę paradygmatu strategii w piłce nożnej jest mecz Niemców z Brazylijczykami na MŚ w 2014 roku kiedy to Brazylia miała przewagę we wszystkich Kluczowych Parametrach Gry (KPG) ,a przegrała 1;7.

Nasi trenerzy nie są gorzej wyszkoleni niż ich zagraniczni koledzy , ba ,w naszych klubach nie pracuje się mniej niż w klubach wiodących lig,a nawet jak to opisali naukowcy z AWF we Wrocławiu wykonuje się znacznie więcej pracy tlenowej ( wytrzymałość) ,a do tego w meczach ESY zawodnicy przebiegają więcej kilometrów. Różnice wynikają z głównie z mniejszej ilości utalentowanych graczy podlegających selekcji, znacznie gorszego przygotowania ogólnoatletycznego oraz zdecydowanie niższych umiejętności technicznych.
To z tych względów nasi zawodnicy , którzy trafiają do dobrych klubów nie pasują pod względem dynamiki i intensywności gry i muszą przechodzić dłuższe okresy adaptacyjne ( z nielicznymi wyjątkami),
To te niedomagania fizyczne ( praca beztlenowa) i braki techniki użytkowej uniemożliwiają naszej reprezentacji taktykę ofensywną z większością reprezentacji narodowych.
Nie ma trenera , któryby był samobójcą i z założenia skazywał drużynę na porażkę, choć oczywiście skala i zakres tego wycofania się i schowania za "podwójną gardą" były różne , od próby równoważności zadań Beenhakkera po "obronę Częstochowy" Michniewicza . Trener Probierz ma nawet gorzej , bo jest niejako skazany na aktywną grę defensywną z wypadami do przodu,ale ma w zespole zbyt wielu zawodników, którzy nie są w rytmie gry meczowej.
A to wszystko oznacza,że aspiracje wynikowe trzeba uzależniać od możliwości wykonawczych.
Tym samym mnie Probierz zaskakuje pozytywnie , bo miałem przekonanie ,że gra i wyniki naszej reprezentacji będą dużo gorsze.
PS. Ja jestem w niejako lepszej sytuacji , bo już jako dorosły facet w czasie rzeczywistym oglądałem mecze reprezentacji , czytałem prasę fachową , słuchałem wywiadów, komentarzy itp itd. Więc nie muszę korzystać z "podróbek" .
Jednocześnie z przyczyn osobistych niezbyt chętnie wracam do epizodów z tamtego okresu mego życia, zawartych znajomości itd itp..

Iocosus meczu nie oglądałem ale mam takie dziwne przeczucie, że te mankamenty i niedostatki w naszej grze to my bardzo dobrze znamy

@ iocosus

"Mit Wembley" przywołałem tylko w nawiązaniu do tego co pisał Zachodny w swojej książce i Twoich poszukiwań Saurona Zachodny ubolewa zresztą nad tym, że to akurat ten mecz był później przez całe dekady kojarzony w powszechnej świadomości z drużyną Górskiego i przywoływany ku pokrzepieniu serc, kreując złudny obraz, że wielkie rzeczy wymagają takich właśnie okoliczności, obrony Częstochowy, cudu bez mała, podczas gdy Wembley nie było meczem charakterystycznym dla tamtej drużyny.

Ale jeżeli gdzieś się z Tobą iocosusie fundamentalnie nie zgadzam to w tym, że gdybyśmy naprawdę mieli PMS nakierowaną na dobrą grę w defensywie i szybkie przechodzenie z obrony do ataku, gdyby to był nasz znak firmowy, latami pielęgnowany, rozwijany i konsekwentnie wdrażany to wcale nie byłoby to samo zło, dramat i źródło wszelkich nieszczęść. Tylko że u nas wiodącym aspektem wskazującym na taki profil szkoleniowy stało się głównie legendarne stawianie na drągali w drużynach juniorskich Przeoczyliśmy wyrównanie poziomu przygotowania fizycznego, przeoczyliśmy rozwój taktyczny, jakoś nigdy nie zalaliśmy europejskich lig falą defensorów ze znakiem jakości. Dzisiaj obrona to najsłabsza formacja i w pierwszej reprezentacji, i w młodzieżówce, taka to nasza PMS nastawiona na "murowańca z konterką".

I w ogóle w kontekście szkolenia mamy problem, który a-c10 zilustrował wyścigiem między Kią a Bugatti. Nawiasem mówiąc niemal dokładnie to samo powiedział Szczęsny w tym wywiadzie od "nigdy" - że może i gonimy, ale inni uciekają szybciej niż my ich gonimy. Dlatego tak po kibicowsku bardziej wierzę w "samorodki" (wcale nie uważam, żeby ta drużyna z 2016 była aż takim nieprawdopodobnym ewenementem pod względem jakości i talentu), w osobowość trenera, w chemię na boisku, w cierpliwość, konsekwencję, wykorzystanie naszego potencjału do maksimum, wykorzystanie sprzyjającego momentu, niż w jakąś rychłą zmianę obrazu i charakterystyki polskiego futbolu.

Gawinie skoro moim Sauronem jest Piechniczek to i Wembley jako mit założycielski gloryfikacji i wdrażania "obrony Częstochowy" na logikę uznaję za fałszywy. Powtórzę mimo "Wembley" to w latach 70' toczyliśmy równorzędne, otwarte boje z najlepszymi, ba choćby w meczu "na wodzie" z przyszłymi mistrzami świata, to Sepp Maier był ich najlepszym zawodnikiem, któremu więcej zawdzięczają niż strzelcowi gola Gerdowi Millerowi. 
Na inauguracji mundialu w 1978 roku Niemcy broniący tytułu tak się nas obawiali, jednego z faworytów turnieju(!!!) że zagrali jeszcze bardziej zachowawczo, uważnie w obronie niż my.. To był zamknięty mecz z obu stron, dla postronnych kibiców zapewne nudny jak flaki z olejem, powszechnie okrzyknięto go rozczarowującym. Nigdy później aż do tego stopnia zespół z absolutnego topu aż tak bardzo nas się nie obawiał i nie grał aż tak bardzo asekuracyjnie. 

Gawin: "gdybyśmy naprawdę mieli PMS nakierowaną na dobrą grę w defensywie i szybkie przechodzenie z obrony do ataku, gdyby to był nasz znak firmowy, latami pielęgnowany, rozwijany i konsekwentnie wdrażany to wcale nie byłoby to samo zło, dramat i źródło wszelkich nieszczęść." - ależ nasza defensywka z konterką nie była funkcją jakości, dążeniem do niej, a wręcz odwrotnie wynikała z braku tejże jakości, napisałem to miał być sposób na ukrywanie deficytów, różnic w jakości piłkarzy i to były nożyce które na przestrzeni lat się rozwierały, to było "pudrowanie trupa" lub ucieczka w ślepą uliczkę jak kto woli. 
To o czym piszesz Gawinie swoistym zamierzonym i świadomym "pielęgnowaniem znaku jakości" to można odnieść do Włochów i ich catttenacio, a u nas była nasza klasyczna polska prowizorka "zamek na pasku" coś co nas uwsteczniało. 
Ponieważ u Italiańców to było świadome, wypracowane, przeanalizowane to gdy doszli do wniosku że już to nie jest skuteczne, to byli w stanie się zreformować, pójść w inną stronę, a u nas toczyło się to wszystko drogą inercji, chaosu. 

Ty się możesz ze mną nie zgadzać, ale ja się z Tobą zgodzę:  "Przeoczyliśmy wyrównanie poziomu przygotowania fizycznego, przeoczyliśmy rozwój taktyczny, jakoś nigdy nie zalaliśmy europejskich lig falą defensorów ze znakiem jakości. Dzisiaj obrona to nasza najsłabsza formacja i w pierwszej reprezentacji, i w młodzieżówce," - pełna zgoda, podpisuję się pod tym, tylko że uważam, że u podstawy tego jest zaniedbanie szkolenia, otwarcia się na to co w futbolu zachodziło, bo przecież my mamy nasze DNA czyli grę z kontry, a nie możemy szkolić naszych dzieciaków na wzór zachodnioeuropejski bo sorry taki mamy klimat. Defensywka z konterką służyła do ukrycia naszej indolencji szkoleniowej. 

Gawin: "po kibicowsku bardziej wierzę w "samorodki"" - może też bym tak miał, ale na prawdę zachwyciłem się tym co robił Włodarski w u-17. Dla mnie to był dowód że jednak mozna, że są w Polsce młodzi trenerzy, którzy nie pójdą utartą ścieżką niemożności. Jasne obawiam się że to może okazać się ulotne, albo że zostanie zaprzepaszczone, no i jest masa problemów i z infrastrukturą i z rocket science, ale powstała też we mnie nadzieja, może naiwna, ale jednak. 

Ja jestem w strefie komfortu , bowiem spodziewałem się,że będzie dużo gorzej. .

Chyba jestem jedynym ,który oglądał na własne oczodoły i czytał niezakłamane informacje o meczach reprezentacji z lat 60-tych i 70-tych ,więc pozwolę sobie rzec,że większość przekazu o mitach itd to są dziennikarskie wymysły po wielu latach, mające niewielki związek z rzeczywistością.
Jedno jest pewne ,a mianowicie nie tylko nastąpił dramatyczny spadek poziomu gry naszej reprezentacji ,ale jeszcze w bardziej drastyczny sposób obniżył się poziom dziennikarzy piszących o piłce, o meczach reprezentacji . Wszyscy idą na taniochę i łatwiznę opisując jak to poszczególni zawodnicy ich zdaniem źle lub dobrze grali.
Ja mam świadomość,że ta ignorancja ten dyletantyzm , to pozorowanie wiedzy obecnie dominuje i ja z tym staromodnym merytorycznym podejściem jestem jako ten matuzalem .albo inny dinozaur.

Trener Probierz jest już selekcjonerem rok i można dokonać ułomnego podsumowania tego okresu bez opierania się wyłącznie o wyniki , bo one niewiele znaczą .
Ja chciałbym wiedzieć jaki model gry prezentuje nasza reprezentacja , jaki styl , jaką strategię budowy reprezentacji przyjął trener , jaka jest taktyka na poszczególne spotkania , jakie ma metody obserwacji i selekcji ( co preferuje, a co odrzuca) itd itp.
Moim zdaniem ten rok potwierdza,że Probierz ma charakter i ma osobowość,ale jest trenerem bardzo przeciętnym,żeby nie użyć słowa marnym.To typowy przetrwalnik, którego zaszczyt kopnął w postaci objęcia reprezentacji i najbardziej obawia się,żeby nie zepsuć. Mimo ,że trzeba naprawiać, bo już się zepsuło.
Niejako kultywuje on swe "dokonania" jako trener klubowy i traktuje reprezentację dokładnie tak jak drużynę ligową. Traktuje zawodników jak pionki i uważa,że każdy z nich zagra na każdej prawie pozycji . Chyba nie grał w szachy,albo nie rozumie na czym ta gra polega , bo w szachach każda figura inaczej się porusza i ma inną wartość.

Pora przejść do konkretów.
W obronie w dwóch meczach zagrało 4 zawodników. Z nich Kiwior jest zawodnikiem Arsenalu ,ale nie gra i klub chętnie by się go pozbył,a nawet jak grał to w systemie z czterema obrońcami jako prawy obrońca.Bednarek jest graczem Southampton, w którym nie gra ,a nawet jak by grał to klub angielski gra w systemie z czterema obrońcami i Bednarek był tam forstoperem. Walukiewicz jest w Torino,ale też nie gra , a nawet jak grał to był wystawiany jako wymiatacz w czwórce obrońców. Jedynym ,który regularnie gra w klubie jest Dawidowicz w Hellas Veronie ,w trójce obrońców jako prawy półśrodkowy ( nie na środku i nie po lewej stronie).
Spośród pomocników Frankowski grzeje ławę w Lens, ale jak grał to jako prawy wahadłowy , Urbański w Bologni nie gra , a jak wchodzi z ławy ( łącznie 9 minut ) to na prawe skrzydło) , Jakub Kamiński w Wolsfburgu gra jako lewy obrońca w systemie z czterema obrońcami,a wczoraj Probierz wystawił go jako prawego wahadłowego, Szymański gra w Fenerbahce jako środkowy pomocnik w systemie 4-2-3-1 , Zieliński grzeje ławę w Interze , a wystawianie go jako ofensywnego pomocnika przed obroną czyli jako namiastki Pirlo to kpina. Zalewski gra w Romie jako prawy ofensywny pomocnik w systemie 4-2-3-1. Moder nie gra w Brighton ,a jak grał to na pozycji wysuniętego ofensywnego pomocnika , bo uznano ,że w defensywie jest bezproduktywny.
Wreszcie napastnicy . Lewandowski gra w Barcelonie jako środkowy napastnik w systemie 4-3-3 mając obok siebie dwóch napastników skrzydłowych i za sobą dwóch ofensywnych pomocników,a w reprezentacji ustawiany jest jako dogrywający . Bogusz gra w LAFC jako lekko cofnięty ofensywny pomocnik ,a nie jako wysunięty napastnik.

Powtórzę to co wcześniej napisałem bez konkretów,że można trochę współczuć Probierzowi,że ci co są w dobrych klubach w większości nie grają ,a ci gorsi grają. Lecz trudno pojąć czemu większość z nich wystawiana jest na pozycjach i w systemie, którego nie praktykują w swoich klubach.

Probierz tak jak poprzednicy praktykuje model gry reaktywnej polegający generalnie na próbie neutralizacji mocnych stron rywali zarówno w aspekcie personalnym ,jak i taktycznym i na tej podstawie podejmowaniu prób gry wypadami do przodu licząc głównie na indywidualne umiejętności zawodników. Jest to takie coś jak "ani pies ani wydra , coś na kształt świdra.".

W tej sytuacji ocenianie negatywne zawodników, którzy w swoich klubach nie grają jest pozbawione elementarnego sensu. To , że są wystawiani to curiosum. Można by jakoś ten stan zrozumieć gdyby to były niezastępowalne gwiazdy ,ale przecież takimi nie są.

Kryzys naszej reprezentacji ulega dalszemu pogłębieniu.

@ Gawin:

Ty przez te umowne 35 lat nie przeżywałeś żadnych uniesień, tylko z marsową miną dokonywałeś krytycznej analizy stanu posiadania polskiej piłki w kadrach U-17?

Jak Ty mnie dobrze znasz… A poważniej: pogrzebałem w swej pamięci w poszukiwaniu tych uniesień i przyznam szczerze, że jakoś przesadnie wiele ich nie znalazłem. W latach ’90. nie było praktycznie żadnych. Owszem, trafiły się jakieś pojedyncze dobre mecze. Było „ajezusmaria!”, był Smolarek sr strzelający bramki Holendrom, był Woźniak zatrzymujący Francuzów… To się, kurna, doliczyłem: trzech remisów. No dobra, był nawet moment za Apostela, gdy mogło się wydawać, że wreszcie coś ruszy do przodu. Ten moment zakończył się wyjazdowym 1:4 ze Słowacją. Generalnie smuta i poruta. A nie, czekaj. Unieść potrafili się – i to często! – uczestnicy ogólnonarodowej polemiki pod hasłem „krajowcy vs. zagraniczni”. Ha. Haha. Muahahaha…!

Realne uniesienia były, owszem, za Engela. O dziwo, bo choć przecież Ukrainy i Norwegii nie dało się wówczas zaliczyć do tej najściślejszej kontynentalnej czołówki, to jednak kto na trzeźwo zakładał, że damy sobie radę z Szewczenką, Rebrowem, Solskjaerem, Carew i ich kolegami? No i super, tylko że po tych uniesieniach miały przyjść kolejne, już na Mistrzostwach. OK, w bajki selekcjonera o jechaniu po złoto raczej trudno było wierzyć, no ale wyjście z grupy to raczej pewnik, prawda? Prawda…? W końcu nie po to ogrywaliśmy tych Ukraińców i Norwegów, żeby teraz polec z Koreą i Stanami. Echhh… Racjonalizacja #1: koty za płoty, śliwki robaczywki, te rzeczy.

Po przerwie na tragifarsę pt. „selekcjoner Boniek” uniesienia były także za Janasa. Niby mniejsze, ale jakby… fajniejsze? W końcu, w przeciwieństwie do J.W.E., P.J. skonstruował prawdziwy zespół, niezależny od wyczynów jednego Olisadebe. Gites-majonez. Jedziemy do Niemiec. To tym razem już na pewno damy do pieca, co? OK, Niemcy w grupie są raczej nie do ruszenia, ale Ekwador i Kostaryka nie powinny nam zrobić krzywdy. Mhmmm. Racjonalizacja #2: Janas spanikował, od tej paniki zgłupiał i rozmontował zespół.

Potem jeszcze na chwilę oszukał mnie Beenhakker. No bo przecież nie mieliśmy szans awansować na Euro z grupy z Portugalią, Belgią i Serbią. No panie, gdzie do UJa. A jak jeszcze na dzień dobry zebraliśmy w palnik od Finów… Ale jednak. Do dziś pamiętam, że 90minut zatytułowało relację z domowego meczu z CR7 i s-ką „Zaj-EBI-ście”. Szał ciał, era Beenhakkera, boski Leoncio wyskakujący z każdej lodówki. Tyle tylko, że tym razem już na dobre pół roku przed turniejem można było się wyzbyć jakichkolwiek nadziei. Skład finałowej grupy dość skutecznie je odbierał. Co gorsza, feel good factor towarzyszący importowanemu selekcjonerowi gdzieś się ulotnił, błyskawicznie zastąpiony przez poczucie irytacji i zniecierpliwienia. Koniec końców nie było nawet czego racjonalizować, a nad drugą częścią kadencji L.B. można spuścić zasłonę litościwego milczenia.

Racjonalizacja #3? Domowe Euro położyli piłkarze, nie selekcjoner. Podobnie el. MŚ’14. Jasne. I co z tego?

Co do drużyny z 2016, gdyby ona była „nieprawdopodobnym ewenementem pod względem jakości i talentu”, to puknęłaby tę Portugalię, potem Walię (pff…), a na koniec przeciętną w meczu finałowym Francję i przywiozła złoto. A pomnik trenera Nawałki (obecnie: prezydenta Nawałki) od ładnych kilku lat stałby, faken, gdzieś w okolicach SN. Nie była. Ale miała tyle jakości, że jako jedyna reprezentacja Polski za mojej czynnej pamięci do nawiązania równorzędnej walki z ekipami ze światowej czołówki potrzebowała… Zresztą, kij z tym czego potrzebowała. Jako jedyna ją nawiązywała, w związku z czym uniesienia były na poziomie, jakiego w omawianym okresie nie notowano.

Tylko co z tego, skoro – no właśnie – były? Czas przeszły nieodzowny. Bo potem to można już tylko dalej racjonalizować: #4? MŚ’18 to już był schyłek tej ekipy. #5? Sousa to jadący na nazwisku hochsztapler, który nigdy-przenigdy nie powinien był zostać dopuszczony nawet blisko naszej kadry. #6? No przecież w Katarze wyszliśmy z grupy! #7? Francja i Holandia to światowe potęgi, Austria zrobiła ostatnimi laty gigantyczny postęp, a tak w ogóle, Probierz miał mało czasu, bo sprzątał po Felipe Smętarzu.

Bla. Bla. Bla.

35 lat. Jakieś tam rzadkie momenty uniesień, dłu-uuu-uugaśne okresy smuty i marazmu. Może wreszcie czas byłby sobie uświadomić, że to nie koszyk, nie selekcjoner, nie taktyka? Że jeśli chcemy tych uniesień więcej i pewniejszych, to jednak wypadałoby po prostu produkować lepszych piłkarzy?

jak do Polski przyjeżdża koleś typu Imaz czy Lopez, który w Hiszpanii pałętał się gdzieś po rezerwach i niższych ligach, to w Ekstraklasie robi za profesora, guru oraz mistrza ceremonii w jednym

No bingo, psze pana, kapitalnie napisane, serio bardzo mi się to zdanie podoba. Popracujmy nad zmianą tego stanu rzeczy, a koszyk przyjdzie sam. Ba, cholera wie, ale może kiedyś nawet dojdziemy do momentu, w którym porażka ze Szkocją będzie wypadkiem przy pracy, a nie zwycięstwo nad nią powodem do fety

A, jeszcze to: przy takich deficytach wysuwanie roszczeń w kierunku pełnej frajdy ofensywnej gry reprezentacji jest…

… wyłącznie wypadkową gustu. Ja się nie upieram, że grając ofensywnie mamy jakieś większe szanse, niż grając defensywnie. Znaczy może i mamy, ale tyci-tyci. Chodzi mi wyłącznie o to, że z dwojga złego wolę 1:6 z Belgią od 0:2 z Argentyną.

To jest temat na odrębną dyskusję

No nie wiem. Wg mnie jest to część tej samej dyskusji. Nie żebym chciał dissować partykularnie prezesa Mioduskiego. Bo co on, jakiś gorszy od innych? Mam po prostu wrażenie, że dla całego polskiego środowiska piłkarskiego nic nie jest rocket science. Ani nawet music theory. Jak posłuchasz naszych prezesów, dyrektorów, trenerów, piłkarzy, sędziów nawet, to oni wszystko, kuźwa, ogarniają. Luzik-arbuzik, cała wiedza w małym paluszku. Szkoda tylko, że na boiskach tego za cholerę nie widać.

I wreszcie w kwestii „Kia vs. Bugatti”: wiesz co? Gdyby to było tak, że stać nas tylko na tę Kię, złego słowa bym nie powiedział. No fajne auto, Kia, naprawdę. Z punktu A (początek eliminacji) do punktu B (awans na turniej) raczej nas dowozi. Momentami nawet komfortowo. A że dalej już nie daje rady? Cóż… Tyle tylko, że my wkładamy w to tyle wysiłku, pieniędzy i w ogóle wszystkiego, że powinniśmy śmigać przynajmniej Lexusem. I to takim mocniej dopasionym.

To co nazywamy mitem Wembley zawierusza się powoli w niepamięci ,głównie z tego powodu,że coraz mniej jest pozostających przy życiu tych co widzieli i wiedzą o czym pamiętają i co wspominają.

Oczywiście zasadne jest pytanie czemu akurat Wembley i remis 1;1 z Anglią ,a nie inne spotkanie reprezentacji , które też decydowały o awansach naszej reprezentacji na MŚ ,że przypomnimy : 19.10. 1977 Polska-Portugalia 1;1, 10.10.1981 z NRD na wyjeździe 3;2, 11.09.1985 Polska - Belgia 1;0, 01.09. 2001 Polska- Norwegia 3;0, 07.10.2005 Polska - Islandia 3;2 i następne nie tak dramatyczne z 2017 roku Polska - Czarnogóra 4;2 i 2021 roku Albania -Polska 0;1.

Aby ten fenomen zrozumieć trzeba wrócić do atmosfery pierwszych lat 70-tych XX wieku czego współcześni ludzie nie są w stanie pojąć.
Po pierwsze w tamtych latach Polska był krajem ludzi młodych.Bowiem w latach 1951-1959 rodziło się rocznie powyżej 770 tys noworodków,a rekord padł w 1955 roku ( 795 tys) przy średniej ilości obywateli 27 mln. Te noworodki to w latach 70-tych młodzież. Dla porównania w latach 90-tych rodziło się średnio 350 tys noworodków ,a w 2024 roku urodzi się tylko ok. 250 tysięcy. Wspomniałem po Igrzyskach o tej zależności metod selekcyjnych od ilości młodzieży,i że model piramidy wyczerpał się - czego dziadersi nie są w stanie zauważyć i dziś trzeba innych metod naboru do sportu wyczynowego . Ta masa młodzieży z początku lat 70-tcy była nastawiona entuzjastycznie do życia i sukcesy sportowe była przyjmowane owacyjnie .

Po drugie zmieniła się atmosfera po dojściu Gierka do władzy, która uległa zniszczeniu w 1976 roku. Nie wchodząc w szczegóły i używając wyświechtanego porównania to za czasów Gomułki w Polsce był stale listopad, który zakończył się masakrą obywateli do których władza strzelała. Na tym tle lata 1971-1975 to pogoda majowa. Ludzie byli pełni optymizmu i nadziei na lepszą przyszłość.

Po trzecie , o czym mało kto wspomina na początku lat 70-tych rozpoczęto masową produkcję telewizorów marki Neptun 212 o przekroju ekranu 40 cm ( wcześniejsze miały 13 cm). Dostęp do wydarzeń i niejako osobisty w nich udział zwiększył się gigantycznie. Jednocześnie władze umożliwiały oglądanie ważnych wydarzeń w zakładach pracy w których każda stołówka, każda świetlica była wyposażona w telewizor. Można jeszcze obejrzeć w archiwach PKF te puste ulice 17.10.1973 i w filmie dokumentalnym puste miasta oraz miliony oglądających za zakładach pracy pierwszy mecz ma MŚ w 1974 roku z Argentyną. Udział społeczeństwa w sukcesach sportowych był masowy , tym bardziej,że innych wydarzeń za dużo nie było i sport miał małą konkurencję.

Po czwarte to sukcesy klubowe Legii i Górnika rozbudziły nadzieje na sukcesy reprezentacji ,tym bardziej ,że nowy trener pan Kazimierz Górski był zwyczajnie , po ludzku bardzo lubiany . Nie można zapomnieć o roli fenomenalnego, charyzmatycznego sprawozdawcy Jana Ciszewskiego , który omotał miliony swą pasją i miłością do piłki nożnej.

Po piąte wreszcie nie można zapomnieć o ówczesnej propagandzie sukcesu o czym ja mówię "Były sukcesy, była i propaganda' . Niemniej faktem jest,że ówczesna władza potrafiła bardzo sprawnie wykorzystać monopol informacyjny ,do czego w ogromnym stopniu przyczynili się niebywale zdolni i kreatywni pracownicy mediów ,zwłaszcza telewizji.
Pamiętać należy ,że ten okres nazwano dominantą technokracji ,a to z tego powodu,że ludzie władzy, gospodarki , sportu itd posługiwali się fachową terminologią - co ludziom imponowało i napawało wiarą,że ci co mówią znają się na tym o czy mówią.

Nie da się porównać tamtych czasów z obecnymi . Mnie się wydaje ,że nie rośniemy ,ale karlejemy, do czego przyczynia się propaganda klęski .

Spotkanie U-21 Polski z Bułgarią było symetryczne w stosunku do naszego meczu z Chorwatami , z tym ,że wczoraj to my wystąpiliśmy w roli Chorwatów - nauczycielu futbolu ,a Bułgarzy w roli uczniów,a za batutę chwycił i w rolę dyrygenta się wcielił w naszej reprezentacji tak jak Luba Modricz u Chorwatów - Kacper Kozłowski.
Nasz zespół zagrał mądrze , bo od początku narzucił wysokie tempo czego Bułgarzy po przerwie nie wytrzymali. Pewno wymyślili sobie ,że jak zagrają na nierównym boisku to utrudnią poczynania lepszym technicznie Polakom,ale spadł deszcz i zabagnił boisko , przez co wpadli we własną pułapkę.
Polacy mieli przewagę przez cały mecz, przy czym w I połowie większą niż w drugiej co po części wynikało z tego co napisał Iococus, a mianowicie taktyki obronnej Bułgarów. Choć moim zdaniem to nasi zawodnicy grając aktywnie i agresywnie zabrali im przestrzeń i zmusili do odwrotu. Właściwie w I połowie brakowało tylko zdecydowanego przyśpieszenia akcji w rejonie pola karnego rywali. Obok Kozłowskiego i Kałuzińskiego ja bym wyróżnił jeszcze Mosóra, który paru błędów się nie ustrzegł,ale grając na wyprzedzenie rywali do piłki odbierał im wszystkie atuty ofensywne.
Teraz 15.10.2024 roku mecz o prymat z Niemcami .

Jeżeli chodzi o Kozłowskiego to w moim domniemaniu (pozwolę sobie na niecną spekulację) problemem była (jest?) głowa. W Pogoni Kacper był uważany za ogromny talent, na kadrze w gierkach ponoc nie miał żadnych kompleksów, ale równocześnie w tejże Pogoni nie był w stanie rozegrac meczu w pełnym wymiarze 90 minut.
Czyli chłopak myślał, że podbije świat, ale równocześnie chyba pracowac za bardzo choćby nad własną wydolnością, wytrzymałością mu się nie chciało. Gdyby to się potwierdziło to nie dziwota, że odbił się od Anglii, w Holandii się nie wybił i tak trafił „na koniec świata”. Pytanie czy to „zesłanie” przewartościuje jego podejście do futbolu, czy też się tam kompletnie zagubi?
Z drugiej strony jest z rocznika 2003, ciągle cała przyszłośc przed nim. Wczoraj prezentował się na tyle dobrze, że według mnie zasadnym jest pytanie, który z trenerów, do której kadry, seniorskiej czy u-21 powinien go powołac w październiku? Gdyby utrzymał taką formę jak wczoraj to w tym Gazantiepie długo nie pogra, pytanie czy ją potwierdzi w lidze tureckiej?
Rafał Ulatowski w pomeczowym studio zaczął snuc prognozy że gdybyśmy awansowali do młodzieżowych Mistrzostw Europy to potencjalnie łapaliby się do nich i Zalewski i Kamiński!? Mhm, nie lubię takiego gadania, wolę to, co zrobił onegdaj Nawałka z Milikiem, jeżeli młodzieżowcy zasługują na seniorską kadrę to niech w niej grają, a młodzieżówką się już nie przejmują, pal diabli jakiekolwiek w niej sukcesy. No właśnie, ale z drugiej strony, jeżeli Kozłowski miałby u Probierza grzac ławę i wchodzic tylko na końcówki meczów, to czy jednak nie lepiej pozwolic mu grac „pierwsze skrzypce” w u-21? Dylemat!?
Gawin: „Jeżeli chodzi o Kałuzińskiego to nie jestem takim entuzjastą tego piłkarza jak iocosus” – mhm, entuzjastą to byłem rok temu w przypadku Łęgowskiego w Salernitanie, że tam go poduczą i będziemy mieli fajnego pomocnika, co z tych moich nadziei wyszło, ... to Łęgowski w jakimś szwajcarskim Yverdon teraz.
Ale „przyjmuję zakład” niech będzie że według mnie Kałuziński „wygryzie” z repry Modera!?

@ Gawin:

kto wie czy łatwiejsza droga do dużych imprez nie jest przypadkiem tym co najbardziej odróżnia reprezentację Polski z 2024 roku od tej z, dajmy na to, 1994

To jest bardzo ciekawe spostrzeżenie. I, moim zdaniem, jak najzupełniej trafne. Podstawowa różnica, jaką dostrzegam, jest taka, że wówczas bezskutecznie goniliśmy awans, zaś ostatnio bezskutecznie przed awansem uciekaliśmy. Dlatego…

drażnią mnie wszelkie próby deprecjonowania kwalifikacji na turniej mistrzowski, mimo że obecnie o awans jest bezdyskusyjnie łatwiej

Nie rozumiem. OK, jasne, generalnie lepiej na mistrzostwa jechać, niż nie, w porządku. Wciąż jednak chciałbym przypomnieć – bez wypisywania po raz kolejny tej samej wyliczanki, bo się Senator udusi ze śmiechu – że obecnie to „lepiej” tożsame jest z „łatwiej”. 24/55? Co to niby za sukces?

A z tym Smolarkiem faktycznie mi się pośrubkowało, dzięki za korektę

jesteśmy tam gdzie być powinniśmy, a cała reszta to mitomania polskiego futbolu i jego niewytłumaczalnie przerośnięte ego

Hola, hola. Stój. Z mitomanii to akurat moglibyśmy wyjść. To w ogóle byłby naprawdę fajny początek jakichś pozytywnych zmian. Przestać wreszcie czekać na Godota, który przyjdzie i uzdrowi naszą piłkę. Przestać klepać te zamęczone po stokroć farmazony o trzech do grania i reszcie do noszenia fortepianu. I o tym, że lepiej mądrze stać, niż głupio biegać. I o tym, że jedyne, co nam może wyjść, to włosy kontra. I o paru jeszcze innych rzeczach. I zacząć pracować. Bez wiary w magię, za to z wiarą w skuteczność tej pracy. Bo…

sam raz piszesz, że jesteśmy poza szesnastką najlepszych europejskich reprezentacji, a za chwilę, że teoretycznie co to za problem dogonić Hiszpanię czy Anglię

W tym zdaniu nie ma żadnej sprzeczności. No, prawie. Z zastrzeżeniem, że nie „co za problem”, bo problemów się znajdzie całkiem sporo, tylko że dogonienie Hiszpanii i Anglii nie leży poza zakresem naszych możliwości. Owszem, nie jesteśmy w top 16 Europy, ale jeśli się mocno postaramy i cierpliwie popracujemy, to możemy być nawet top 8 (no bo w takim gronie to już często decyduje fart i aktualna forma). A co do tej pracy:

jeden twierdzi, że kluczem jest, żeby zaszczepić ofensywną piłkę, drugi że trzeba rzadziej zmieniać selekcjonerów, trzeci, że przestać ładować kasę w przeciętnych skórokopów…

Ty, ja wiem, że jestem boski, ale nie rób ze mnie trzech osób

1. Owszem, zaszczepienie ofensywnej piłki wynika jakoś tam z mojego gustu. Znaczy ja tam generalnie lubię piłkę defensywnie poukładaną, ale jak już mamy przegrywać, to wolę 1:6 po walce, niż 0:2 w wypięty tyłek. Gdybyśmy jednak mieli wygrywać, musimy się nauczyć atakować. Jest to dla mnie tak oczywiste, że czułbym się strasznie głupio wypisując podstawy tego przekonania;

2. Rzadsze zmiany selekcjonerów? Jw. Dowód jest trywialny;

3. Gdyby policzyć publiczną kasę rozchlapaną w tym stuleciu na przeciętnych skórokopów, wyszłoby na to, że mogliśmy mieć nie jedno Narodowe Centrum Czegoś Tam i Czegoś Tam jeszcze, a – np. wzorem Francuzów – co najmniej po jednym na województwo kapitalnym ośrodku treningowym, w którym produkowalibyśmy sobie skórokopów nieprzeciętnych.

Moim zdaniem, nieatrakcyjna prawda jest taka, że utknęliśmy w środeczku (nawet w Twoim rankingu znajdujemy się niemal idealnie w połowie stawki), a mała stabilizacja zmieniła nam się w zgniłą stabilizację. No bo tak: jak jest dobrze, to jest dobrze. Owszem, wciąż wypadałoby pilnować, aby się nie zepsuło, ale obyśmy tylko takie problemy miewali. Jak jest źle… No cóż, jasne, międzynarodowy futbol to nie NBA, nie ma tu draftu i na notorycznych przegrywaczy nie czekają młodociane gwiazdy zdolne w kilka sezonów przepoczwarzyć outsidera w potęgę. Wciąż jednak jak jest źle, to przynajmniej widzisz, że jest źle. I o ile tylko masz choć odrobinę rozumu, to starasz się coś robić, coś zmienić, bo przecież samo się nie poprawi. Natomiast jak jest średnio, to niby chciałbyś, by było lepiej, ale chyba bardziej boisz się stracić to, co masz. Ojej, a co będzie, jak drugi koszyk? Ojej, a co będzie, jak spadniemy z pierwszej dywizji LN? Ojej, a to; ojej, a tamto…? No spoko. Możemy sobie dalej tak ojejać. Sęk w tym, że koniec końców te obawy i tak prawdopodobnie się spełnią, bo ci, co są obecnie pod nami, nie śpią. I za czas jakiś śmignąć nas może nie tylko Bugatti, lecz także jakieś Geely, czy inne MG. Gdybyśmy jednak zaryzykowali ten krok-dwa do tyłu, by móc z nowym impetem ruszyć naprzód…