Jeżeli 19-letnia dziewczyna jest w stanie wygrac z Ostapienko i z Keys (tegoroczną zwyciężczynią AO) to jej 140 miejsce w rankingu WTA nie ma znaczenia, te wygrane to był znak, że może pokonać każdą rywalkę . Z obiektywnego punktu widzenia kibica tenisowego zwycięstwo Alexandry Eali w ćwierćfinale Miami nad Igą Świątek 2:6, 5:7 to wspaniała sprawa, a reakcja Filipinki po ostatniej piłce była wręcz cudowna. Gdy takie dziewczyny wdrapują się na „tenisowy Olimp”, to kwintesencja sportu, rywalizacji uznanego faworyta z under dogiem, emocji z tym związanych.

Subiektywnie, Iga gra regularnie w tym roku. Gdy kontroluje mecz, a raczej, gdy ma poczucie kontroli, to wówczas notuje dosyć pewne zwycięstwa. Gdy mecze są na żyletki, decydują kluczowe piłki w gemach, to tak jak z Keys w AO lub w drugim meczu z Andrejewą Iga przegrywa, gdy nasza faworytka pewność własnej gry traci, to ulega zdecydowanie Gauff, Ostapienko, Andriejewej w pierwszym tegorocznym meczu, a teraz Eali. W takich spotkaniach „nie ma co zbierać”.

Po porażce z Mirrą Andrejewą w Indian Wells Iga powiedziała: „Ona grała bez oczekiwań, na luźnej ręce. A ja nawet nie pamiętam, kiedy rozegrałam taki mecz, w którym w decydujących momentach miałabym taką luźną rękę, żeby zaryzykować, żeby ta piłka weszła. Teraz jak próbuję to robić, to raczej wygląda to jak szarpanie. Ciężko nawet to opisać. To jest takie momentum, taka metafizyka. Ciężko wytłumaczyć to osobom, które nie grają w tenisa. Ale spróbuję w decydujących momentach zrobić trochę więcej roboty, żeby być solidniejszą i móc takie mecze odwracać.”

Według mnie „na luźnej ręce”Iga z otwartą głową, zagrała w zeszłym roku w Madrycie pokonując Arynę Sabalenkę w meczu „na styk”z meczbolami po obu stronach. To nie był optymalny tenis Igi, a i tak pokonała wówczas rywalkę zdaje się w szczytowej formie. RG był dograny bez historii, to znaczy z jednym kluczowym momentem, którym okazało się spotkanie z Noami Osaką. Iga „przetrzymała”Japonkę, która nie zamknęła meczu mając wszystkie zda się karty po swojej stronie. I Madryt i Rolland Garros potwierdzały niezłomność Igi.

W którym momencie to uleciało? Moim zdaniem w Paryżu na IO.

Słowa Danielle Colins zarzucające publicznie Świątek „fałsz” , przegrany dzień później półfinał Igrzysk w roli zdecydowanej faworytki na ulubionej nawierzchni, w ulubionym miejscu. Zwolnienie trenera, roszada Wiktorowskiego na Fissetta, medialne spekulacje nad rolą Darii Abramowicz w sztabie szkoleniowym, afera z zanieczyszczoną melatoniną, absencja w turniejach, zarzuty o doping i ulgowe traktowanie przez WTA, zarzuty o hermetyczny krąg informacyjny stworzony wokół Igi, roztrząsanie braku podania ręki Wimowi Fissetttowi po przegranym meczu, zarzuty o niezbyt sportowe zachowanie Igi na korcie z kulminacją po odbiciu piłki w stronę ball boya w półfinale Indian Wells, ataki hejterskie w necie z apogeum z bezpośrednimi werbalnymi atakami w Miami – przyznanie ochrony podczas trwania turnieju.

Dużo tego, żeby zachować „czystą głowę”. Co gorsze jak wyjśc z tego „zaklętego kręgu”za bardzo nie wiadomo? Prostych recept brak, albo są tylko pozornie proste.
Iga rozpoczyna gry na mączce, na piachu, na ulubionej nawierzchni. Albo dzięki temu jej pewnośc gry wzrośnie pozwalając odnieść sukces, albo „oczekiwanie sukcesu”i presja z tym związana zniweczy i tę ostatnią nadzieję!?

W AO Iga Świątek grała dobrze, lub nawet bardzo dobrze, w półfinale z Madison Keys miała już piłkę meczową, mecz był na przysłowiowe żyletki. W Indian Wells z Mirrą Andrejewą w pierwszym secie prowadziła 6:5 i 30:0, była o dwa punkty od wygrania seta, a gdyby to nastąpiło, biorąc pod uwagę jak wyglądał drugi set, to najprawdopodobniej wygrałaby cały mecz. Niestety oba te spotkania Iga przegrała, w tym drugim, pozwoliła sobie na wybuch frustracji, co o mały włos nie zakończyło się tragedią, czyli dyskwalifikacją. Po tym wszystkim medialna atmosfera wokół Igi ponownie zgęstniała, co jeszcze raz dowodzi jak w sporcie nikła jest różnica między niebem a piekłem!

Mam przed oczami, jak kilka lat temu Aryna Sabalenka w przerwie miedzy gemami rzuca na kort pustą butelkę, żeby chłopiec od podawania piłek ją podniósł. Ten obrazek w necie stał się viralem i był dowodem na aroganckie zachowanie Białorusinki. Sabalenka nie była pozytywnie postrzegana, wręcz przeciwnie. Dziś aktualna liderka rankingu, nawet po przegranych meczach jest uśmiechnięta, wyluzowana sprawia wrażenie otwartej kobiety czerpiącej z życia dużo radochy. Jej wizerunek przeszedł metamorfozę. Zyskuje powszechną sympatię.

Odwrotnie z Igą, gdyby w półfinale Indian Wells trafiła piłką w „ball boya” z jej wizerunku nie było by, co zbierać. Na korcie było buczenie, w necie posypały się gromy, jeżeli to dalej będzie szło tym torem, w kolejnych meczach Iga nie zapanuje nad swoją frustracją, rozczarowaniem, złością na samą siebie, to jedynymi jej kibicami pozostaniemy tylko my Polacy!

Iga na korcie mierzy się z oczekiwaniami. Tymi zewnętrznymi, ale i tymi narzucanymi sobie samej. Po Miami Open będzie już „mączka” czyli czas w którym Iga króluje, ale i w takim razie i „oczekiwania” wobec siebie samej będą największe, co się stanie jeżeli im nie sprosta?

W zeszłym roku twierdziłem, że tylko sukcesy sportowe mogą powstrzymać dywagacje odnośnie roli psycholożki Darii Abramowicz w sztabie Igi. Dziś one powracają ze zdwojoną siłą, gdy w tym temacie wypowiadają się byli zawodnicy, trenerzy, dziennikarze, kibice można to zignorować, ale gdy z grona profesjonalistów są upubliczniane krytyczne głosy, to już tylko zbyć i wzruszyć ramionami się nie powinno.

Fragmenty wywiadu z doświadczonym psychologiem sportu Dariuszem Nowickim:

Pytanie Artura Gaca z Interii: „... były tenisista Jerzy Janowicz, w rozmowie ze sport.pl w kontekście oceny relacji Iga Świątek - Daria Abramowicz, powiedział tak: "wolałbym nazywać ją raczej przyjaciółką niż panią psycholog. Większość dobrych psychologów, którzy pracują z najlepszymi sportowcami na świecie, zazwyczaj trzyma się w cieniu. Często nawet nie wiemy o ich istnieniu".
Dariusz Nowicki: „Jest to trafna wypowiedź. Wypowiedź co prawda zawodnika, a nie fachowca od strony sztuki trenerskiej czy psychologii sportu, jednak sportowca, który - jak mniemam - bacznie obserwuje tenisową rzeczywistość. I sam z psychologami współpracował. Jak mówię, jest to moim zdaniem trafna wypowiedź, zresztą nie tylko pana Janowicza, bo również kilku komentatorów tenisa udzieliło podobnych wypowiedzi, a z ich ust pojawiły się określenia typu powierniczka i mentorka. Gdybyśmy spojrzeli na tę relację tylko i wyłącznie z punktu widzenia stricte warsztatu psychologicznego, to rzeczywiście jest to relacja zaburzona, w której przekroczone są pewne granice dystansu zawodowego pomiędzy psychologiem, czy też psycholożką, a klientem lub klientką.
Co ma pan na myśli?
- W naszej pracy zawodowej nie powinniśmy sobie pozwalać na aż tak bliskie relacje. Z tego względu, że to zaburza ocenę sytuacji. Niestety najwięcej błędów w postrzeganiu pojawia się wtedy, gdy są wzbudzone emocje. Obojętnie, czy to będą emocje natury pozytywnej czy negatywnej, wówczas popełniamy błędy w trafności obserwacji. Pewien dystans psychologiczny w stosunku do klienta, jakim jest zawodnik czy w ogóle do zespołu szkoleniowego, który znajduje się przy zawodniku lub drużynie, jest niezbędny. Ktoś w tej grupie musi zachować pewien rozsądek i samokontrolę emocjonalną, a najbardziej taką osobą powinien być psycholog. O ile trenerzy pozwalają sobie na dosyć duże emocje w sytuacjach startowych, będąc współuczestnikiem tego wydarzenia, o tyle zawodowo zajmujący się psychologią sportu psycholog powinien umieć zachować dystans i nie wchodzić w emocje. Tylko wtedy będzie mógł skutecznie funkcjonować w ramach swoich zawodowych kompetencji.
A czy w sytuacji, gdy psycholog jest zbyt blisko zawodnika, to poza tym wszystkim, co już pan nakreślił, dzieje się też tak, że sportowiec zaczyna tracić respekt i swoistą bezwarunkowość wobec takiego fachowca?
- Zgadza się, jest to celna uwaga. Gdy zaczynają się relacje przyjacielskie, wówczas nikną relacje zawodowe. Tak trzeba na to spojrzeć. I to w oczywisty sposób także nie sprzyja efektywności wpływu psychologa. Oczywiście ktoś może powiedzieć, że cel uświęca środki, bo skoro Iga głównie wygrywa, to wszystko jest w porządku. Jednak zaczynamy widzieć, że pewna tendencja, nazwałbym ją nawet spadkową, zaczyna się pojawiać i raczej jest ona powiązana z niestabilnością psychiczną. Przynajmniej tak to odbieram, chociaż podkreślam, że opieram się na relacjach fachowców od tenisa i opiniach, że odporności psychicznej jest coraz mniej, za to coraz więcej emocji. I to emocji na linii zawodniczka - sztab współpracujący. Prowadząc zajęcia z psychologii sportu na studiach podyplomowych, spotykam się w tej chwili z chyba najczęściej zadawanym pytaniem o to ze strony studentów, czyli przyszłych psychologów, którzy kształcą się w tym kierunku, by pracować w sporcie.
Jakie konkretnie formułują pytanie?
- "A co pan sądzi na temat tego, jak pani Daria pracuje z panią Igą?".
I co pan odpowiada?
- Zaczynam od tego, że nie chciałbym się na ten temat wypowiadać, niemniej uważam, że pewnego rodzaju zasady, związane z relacjami psychologa sportu z zawodnikiem, niestety są tam przekroczone, czyli nie są zachowane.”
źródło: sport.interia.pl/iga-swiatek/news-otwarcie-o-relacji-igi-swiatek-z-daria-abramowicz-dariusz-nowicki

W dniu 12.01. 2025 roku zaczyna się kolejna edycja Australian Open , pierwszy Turniej tenisa ziemnego w ramach Wielkiego Szlema.

Reprezentantki Polski wylosowały w I Rundzie następujące rywalki :
- Iga Światek trafia na Czeszkę Katerinę Siniakową ( nr 46 rankingu WTA) z którą jeszcze nie grała,
- Magdalena Fręch zagra z Kazaszką Polina Kudiermietową ( nr 77),
- Magdalena Linette z Japonką Moyuka Uchijima ( nr 63),
- Maja Chwalińska trafiła na Niemkę Julię Niemeier ( nr 42).

Natomiast reprezentanci Polski zagrają z :
- Hubert Hurkacz z Holendrem Tallonem Gieskpoorem ( nr 40 rankingu ATP).
- Kamil Majchrzak z Hiszpanem Pablo Carreno Busta ( obecnie nr 184 ).

Wreszcie można napisać otwartym tekstem o tym co spowodowało ,że Iga Świątek dokładnie przez 108 dni była nieobecna na korcie ,a co nic niewiedzące patopismactwo wykorzystywało do snucia różnych niedorzecznych teoryjek i szukania spisków, konfliktów i tym podobnych bredni . Przyczyną było wykrycie w organiźmie Igi niedozwolonego środka wspomagającego trimetazyny ( pochodna popularnej piperazyny) . Po wykryciu śladowych ilości tego środka WTA wykluczyła Igę z cyklu turniejów w Korei Płd. i Chinach oraz prowadzono postępowanie wyjaśniające. Trimetyzna jest związkiem aktywnym biologicznie o działaniu cytoprotekcyjnym , który ekstraktuje się głównie z fruktozy. Mówiąc prostym językiem jej działanie polega na wzmocnieniu przyswajalności glukozy oraz na wzroście szybkości jej transportowania do komórek nerwowych i mięśniowych przez tlen zawarty w krwi. Sztab Igi prowadził poszukiwania źródła z którego związek dostał się do organizmu Igi i potwierdzono ,że zakażana nim była melatonina , którą Iga zażywała jak środek nasenny .Niestety melatonina , podobnie jak wszystkie suplementy , nie jest lekiem i jako taka nie podlega kontroli Instytucji i Instytutów dopuszczających środki lecznicze do użytku i są one często zanieczyszczane. Melatonina jest środkiem mało skutecznym ,ale podstawowe składniki leków nasennych o dużej skuteczności jak barbiturany, bezodiazepam czy opioidy są na liście środków o charakterze dopingu. Po ustaleniu źródła Międzynarodowa Agencja Integralności Tenisa ( ITIA) zatwierdziła zawieszenie przez WTA oraz ukarała Igę miesięcznym zakazem startów. Względna łagodność kary dla Igi nie polegała na jej wysokości, bo za ten rodzaj środka grozi kara od nagany do 2 lat dyskwalifikacji ,ale na tym ,że karę zakazu startów zawieszono na okres startu Igi w WTA Finals.
Jak zwykle mamy do czynienia z wysypem różnych oskarżeń, domagania się surowego ukarania itd itp czyli jak to bywa zemsty na lepszym.

Ja daję wiarę wyjaśnieniom Igi i karę uważam za surową ,bo wystarczyło by zatwierdzenie zakazu startów , a to z tego powodu,że dość dobrze przyswoiłem sobie wiedzę jaką zechciał się z publiką podzielić w kilku książkach najwybitniejszy znawca problematyki dopingu prof. Jerzy Smorawiński.Na podstawie wnikliwych badań klinicznych oraz doświadczeń z zakresu fizjologii i przede wszystkim homeostazy prof. Smorawiński opisał zjawisko "krzywej dopingu" czyli wpływu dopingu na wyniki . Polega on na gwałtownym , sprzecznym z ewolucyjnym wzrostem wydolności wynikającym z treningu,wzroście wyników oraz na dużej ich amplitudzie w krótkich okresach czasowych. W ten sposób można dość łatwo znaleźć "dopingowiczki' , bo są one takie same jak jętki jednodniówki. Podczas kiedy Iga utrzymuje bardzo wysoki poziom wydolnościowo-wynikowy przez ponad 4 lata - co gdyby stosowała niedozwolone wspomaganie było by wykluczone.Nadto takie tenisistki jak Halep nie mają prawa porównywać się z Igą , bo w jej przypadku trimetazyna mogła trafić do organizmu doustnie , a więc można domniemywać, że skoro tak to mogła zażyć ją nieświadomie , podczas gdy to co miała w organiźmie Rumunka i inne zdyskwalifikowane panie mogło trafić tylko poprzez iniekcje i to uczynione w warunkach klinicznych - co wyklucza nieświadomość.
Niemniej sam ten fakt uświadamia konieczność zwiększenie ostrożności i kontroli nad żywnością i środkami farmaceutycznymi jakie dostarczane są do organizmu naszej tenisistki.

PS. Czekam na ujawnienie jeszcze jednego poważnego problemu z którym zmagała się Iga w 2024 roku.
PS.Do mediów w sumie nie można mieć pretensji ,że sugerują pozwanie firmy farmaceutycznej o odszkodowanie , nie pytając prawników . Taki pozew zostałby przez Sąd oddalony, chyba ,że powód dowiódłby,że poniósł wskutek jego zażycia szkodę na zdrowiu . Produkt w sensie konsumpcyjnym jest bezpieczny . A ponadto trzeba mieć ogrom czasu i zdrowia ,aby w Polsce się "sądzić ",a Idze potrzebny jest spokój i koncentracja ,

W dniach 12-20 listopada 2024 roku w Maladze w Hiszpanii rozgrywany jest tegoroczny finał Pucharu Billie Jean King w tenisie z udziałem naszej kobiecej reprezentacji . W finale gra 12 reprezentacji ,w tym ubiegłoroczne finalistki ( Włochy i Kanada) , gospodynie :Hiszpania , 8 drużyn wyłonionych w kwalifikacjach zaś "dziką kartę' przydzielono Czeszkom.
Tym razem , po dłuższej przerwie ,w naszej reprezentacji wystąpiła Iga Świątek oraz pozostałe zawodniczki liczące się w rankingu WTA ,a więc Magdalena Linette . Magdalena Fręch i Katarzyna Kawa.Kierownikiem sportowym jest Dawid Celt . Na turniej udał się Zarząd PZT w pełnym składzie , bo wybory władz Związku już za niecały rok .
Przystąpiłem do oglądania spotkań nastawiony nieco sceptycznie , bo to praktycznie jest po sezonie i wydawało się ,że trudno od zawodniczek wymagać wysokiej formy , pełnego zaangażowania i co za tym idzie dużego poziomu.
Całkowicie się myliłem. Jednak reprezentowanie kraju ma wielką wartość i panie grają jak by walczyły o życie .
Nasza drużyna zaczęła od Hiszpanek ,a właściwie ten straceńczy bój ponad siły rozpoczęła Magda Linette, która po prawie 4 godzinnej morderczej walce wyszarpała wygraną z wyżej notowaną Sarą Tormo. Po niej na korcie zameldowała się Iga i toczyła nie mniej zacięty i do tego stojący na bardzo wysokim poziomie pojedynek z wielce uzdolnioną Badosą , który rzutem na taśmę wygrała.Ponieważ w finale gra się do dwóch wygranych , to w następnej rundzie przyszłą kolej na Czeszki.Potwornie zmęczoną Linette w meczu z Bouzkovą zastąpiła Magda Fręch ,ale widocznie była tak zestresowana ,że pierwszego seta przegrała prawie bez walki, Potem ruszyła do boju ,ale impetu wystarczyło jej tylko na wygranie drugiego seta. Z kolegami uważaliśmy ,że Celt powinien na Bozukovą wystawić Igę ,a na Noskovą Fręch , bo charakterystyka gry młodej Noskovej nie pasuje Idze - o czym mogła świadczyć porażka Igi z Czeszką w tegorocznym AO. I rzeczywiście Idze szło jak po grudzie, kilka razy bezradnie rozkładała ręce,aż Daria Abramowicz krzykiem chciała jej pomóc. Celt popadł w stupor , nic nie mówił, stał i nawet bał się poruszyć. Iga się męczyła ,ale wymęczyła wygraną.
Jakież było nasze zdziwienie gdy Iga odmówiła wywiadu i pobiegła do szatni, jak się okazało po to, aby zadeklarować swój udział w deblu, w którym miała nie grać , bo partnerką Katarzyny Kawy jest z zasady Fręch . I znowu wydawało się ,że szanse na pokonanie najlepszych w świecie Czeskich deblistek przekracza nasze możliwości,ale Iga kierowana przez doświadczoną deblistkę Kawę zagrała fenomenalnie i wystarczyły dwa krótkie sety,aby odesłać rywalki z kwitkiem. Jutro 0 17.00 w półfinale nasz drużyna zagra w Włoszkami , których gwiazdą jest Jasmine Paolini.W drugim półfinale zmierzą się Słowaczki ze zwyciężczyniami meczu Kanadyjek z Brytyjkami.
Tuż po spotkaniu Świątek napisała do swoich sympatyków,że jak będzie trzeba to też zagra w deblu " Prędzej umrę na korcie niż odpuszczę" - cała Iga !.
Tym razem do nastroju tenisowego święta dostroili się komentatorzy : Marek Furjan i Michał Regulski oraz prowadzący studio Marek Rams i zaproszeni przez niego goście, w tym Agnieszka Radwańska . Słuchanie ich komentarzy to czysta przyjemność, bo objaśniają "co jest grane" czyli robią to czego od nich widzowie oczekują. Można ? Można !.

Zbyszek: „ Iga czyni stałe postępy ,ale wolniejsze od najgroźniejszych rywalek i to sprawia, że to one osiągają obecnie relatywnie lepsze wyniki. Fissette ma te relacje poprawić czyli sprawić ,że postęp i rozwój tenisa Igi będzie szybszy niż jej rywalek.” – pod tymi słowami się w pełni podpisuję, według mnie są trafione w punkt i tu się zgadzamy, pozostaje cierpliwie czekac na efekty współpracy, co do reszty ... chyba faktycznie lepiej odpuścić sobie to nasze pitolenie w tym temacie, jeżeli nie niestrawnością to przynajmniej już nudą grozi z pewnością.

„ jako absolwent podyplomowego Studium z Psychologi Społecznej na WSPS w Warszawie” – uwielbiałem w radiowej trójce słuchać audycji: „Z pamiętnika młodej lekarki” rozpoczynała się od słów „będąc młodą lekarką ...”

1. Zbyszku jestem młodszy, ale z moją pamięcią już miewam kłopoty i czasem mnie srogo zawodzi, dlatego bardzo Tobie zazdroszczę.
2. Jesteś, również bardziej spostrzegawczy ode mnie, ponieważ przyznaję się, że różnic ani w technice, ani w taktyce gry Igi w Rijadzie nie dostrzegłem, może dlatego, że i takowych nie oczekiwałem i stąd to „wypaczenie”.
3. Zbyszku wiesz też dużo więcej o mnie niż ja sam, ponieważ samemu pozostaję w nieświadomości jakież to „całościowe i kompleksowe wnioski” mi przypisujesz, ale to być może z powodu tej mojej ułomności z punktu pierwszego.

Mimo tych własnych uchybień i niedoskonałości w ramach tego naszego pitolenia pokuszę się o własne refleksje i o pewne z mojego punktu widzenia konieczne sprostowania.
Zbyszku napisałeś niedawno: „Podłożem tego co mówią byli zawodnicy o takich jak Wim Fissette,a co mówili np. byli piłkarze o Arrigo Sacchim i co mówią np. o Feio jest to ,że oni czują się lepszymi fachowcami od tych , którzy w sporcie żadnych sukcesów nie odnosili , ani nawet nie byli zawodowcami.Oni czują się uprawnieni , jako tzw, praktycy do wydawania jedynie słusznych opinii i np. taki Wim Fissette z tak ogromnymi sukcesami , nie jest dla nich autorytetem.” – skąd taka opinia, który z polskich praktyków tenisowych się wywyższał nad Wima Fissette pod względem praktyki tenisowej? Który, podaj przykład, konkretny?
Wim Fissette był zawodnikiem, fakt, że bez sukcesów, ale klasyfikowanym w ATP tak jak Lech Sidor i Dawid Olejniczak, a co choćby nie było dane Maciejowi Synówce lub Piotrowi Sierzputowskiemu. Fissette był sparingpartnerem Clijsters tak jak Dawid Celt Agnieszki Radwańskiej i obaj od tego rozpoczęli trenerkę w tenisie. Belg jest tenisowym praktykiem z krwi i kości i nie słyszałem, ani nie czytałem żeby ktokolwiek mu zarzucał brak tejże praktyki, coś takiego miało miejsce w przypadku Piotra Woźniackiego i on był faktycznie jako „trener tenisowy” swojej córki traktowany środowiskowo kpiąco i lekceważąco ale też i jego rola była specyficzna o czym teraz bardzo ciekawie opowiada w wywiadach.
W przypadku Wima Fissette’a mamy do czynienia z absolutnym praktykiem, który również konkretnie wypowiada się o tenisowych arkanach. Samemu przyznał, że z Igą pracował przez 10 (słownie dziesięć!) dni, dodajmy po tym gdy Iga na dwa miesiące zrezygnowała z udziału w turniejach. Oczekiwanie „zmian” według mnie w takiej sytuacji jest nieracjonalne, mnie Iga zadziwiła w Rijadzie, że wróciła na swój wysoki poziom z tego roku, dzięki czemu Fissette miał okazję do zebrania doskonałego materiału poglądowego.
Belg w wywiadzie dla Sky Sports w odróżnieniu od tego dla Eurosportu był zwięźle konkretny gdy mówił jakie teraz zmiany chce wprowadzić w tenisie Igi. Pod tym względem jest choćby bardziej otwarty niż Wiktorowski.
„Jestem bardzo szczęśliwy, że widzę ją, grającą na tym poziomie. Dla mnie to wciąż jest coś nowego. Mieliśmy dziesięć dni w Warszawie na przygotowanie, a potem trudny mecz z Barborą Krejcikovą na otwarcie i kolejne skomplikowane spotkanie z Gauff, a teraz perfekcyjny mecz z Kasatkiną. Ciągle się czegoś od niej uczę.(...)
Oczywiście wielokrotnie śledziłem jej grę w ostatnich latach, a także to, z jaką intensywnością trenowała, o czym marzy każdy trener. Jej poziom już jest bardzo wysoki, była numerem 1 na świecie w minionych sezonach, ale nadal uważam, że można wiele poprawić. Serwis z pewnością jest jednym z elementów, który da się ulepszyć. Uważam, że kolejnym jest forhend, który może być mocniejszy i szybszy. (...) myślę, że powinna nieco bardziej korzystać z nóg przy uderzeniach, żeby były mocniejsze Poza tym moglibyśmy wprowadzić nieco więcej różnorodności do jej gry. (...)
Naszym celem jest lepsza postawa na szybszych kortach, kiedy uda się poprawić serwis. Myślę, że Iga na takich nawierzchniach czasem stara się podejmować grę szybkich rywalek, zamiast trzymać się swojego stylu i może trochę wycofać, ale nadal uderzać z mocną rotacją zza linii końcowej. Właśnie to sprawia, że tak trudno z nią grać, gdyż piłka przy takich rotacjach ucieka z rakiety. W szybkich meczach czasami próbuje jednak grać jeszcze szybciej od przeciwniczki, a to nie jest jej styl.”
Ten wywiad merytorycznie próbował w necie interpretować trener tenisowy Michał Dembek na swoim kanale „Sofa sportowa”: (122) CO POWINNA POPRAWIĆ IGA ŚWIĄTEK? PIERWSZE WRAŻENIA NOWEGO TRENERA PO WTA FINALS - YouTube
Polecam, z mojej perspektywy to ciekawsze niż bazowanie na ogólnikach w rodzaju: „solidność, staranność, dokładność, precyzja , regularność,” – to „filary” zda się niezbędne do wdrażania w prawie każdej uprawianej dyscyplinie sportowej lub nawet w każdym wykonywanym zawodzie. Ba, dzięki nim Iga osiągnęła swoje sukcesy, przecież trudno jej zarzucić, że tych cech nie miała, albo że nie starała się do nich dążyć.

Nie znam się na tenisie. Po meczu z Coco na Igę spłynęła krytyka, a moim zdaniem zagrała lepiej niż z Kreicikovą, to znaczy pierwszy set z Czeszką był słabszy niż analogiczny z Amerykanką. W ogóle uważam, że bilans meczów zakłamuje rzeczywistość, przyjmuje się że Gauff ma dziurę na forhendzie i Iga będzie z nią miała bilans jak Serena Wiliams z Szarpową.
Mhm, gdy Sabalenka pozbyła się błędów przy serwisie, ograniczyła łubudubu, zaczęła nawet grac skróty, to wygrywa szlemy, ogrywa Igę i detronizuje ją na czele rankingu WTA. Coco ma dwadzieścia lat, jest trzy lata młodsza od Igi, biega równie dobrze jak Polka, w defensywie jest równie skuteczna, serwis ma najszybszy w kobiecym tourze, co świadczy o możliwościach, jeżeli „wyleczy” swój forhend jak Sabalenka serwis to może dominować na kortach jeszcze bardziej znacząco niż Białorusinka.

W ogóle to jestem zadowolony z tego mastersa, według mnie dla Igi był optymalny. Pokazała, że grac potrafi, ale równocześnie że musi swój tenis poprawic, poszukac rezerw i je wyzwolic. Do tego potrzebny jest nowy trener (choc Wiktorowskiego uznaję za debeściaka), niezbędny nowy bodziec, świeże spojrzenie i oby Fissette w tym się sprawdził.

Przyszły sezon WTA zapowiada się ekscytująco, nie wierzę w dominację jednej tenisistki.

@Ioocosus.
Masz rację ,że sporo w tenisie Igi zaczynów zmian ,ale chyba przedwcześnie o nich pisać i masz też rację,że najważniejsze ,aby Iga jeszcze lepiej grała w Tourze w przyszłym roku.

@Iocosus.
Pewnoś przeczytał kultową książkę Christophera Lascha "Kultura narcyzmu" ,aleś jej treść zapomniał .. Otóż prof. Lasch już przed 50 laty przewidział kierunek w jakim będzie zmierzał świat mediów , sport i wiele innych dziedzin.Podtytuł książki jest znamienny "Amerykańskie życie w świetle malejących oczekiwań" .
Polska w ten trend światowych mediów weszła z opóźnieniem ale za to z przytupem , bo w większości krajów są stacje telewizyjne, portale internetowe czy prasa dbające o poziom publikacji ,a nie tylko o prymitywną sensację, chamstwo , chłam i epatowanie bredniami i bzdurami - jak u nas.Mnie brzydzi najbardziej kundlizm i prymitywne chamstwo kiedy to jakiś śmieć , o którym może w szambie jakieś inne łajno słyszało obrzuca gównem ludzi, którzy osiągnęli światowy sukces. Kim, wobec Igi , są te pajace, te gnojki ?- nikim.
Więc przejmowanie się tym co u nas piszą i mówią tandeciarze i różnego rodzaju durnie tudzież oszołomy nie jest zajęciem pożytecznym. Lepiej samemu na podstawie własnej wiedzy wyrabiać sobie własny pogląd.
Natomiast nie ma co się dziwić zainteresowaniu tegorocznym WTA Finals , bo świat tenisowy interesuje powrót na kort Igi i komentarze w tym temacie są czymś naturalnym . Iga jest światową gwiazdą, nie tylko tenisa, ale mass mediów . Nadto media i słusznie interesuje jak uznany za najskuteczniejszego aktualnie trenera tenisa kobiecego Wim Fissette poradzi sobie we współpracy z Igą , czy zmieni czy poprawi jej tenis czy tylko udoskonali ?.
Dla Fissette to wyzwanie , na które jak mówił publicznie, czekał , bo to zaszczyt pracować z tak wspaniałą gwiazdą i tak fenomenalnie uzdolnioną tenisistką jak Iga. Lecz dotychczas Belg niejako tworzył gwiazdy, otwierał im drzwi to karier jak Clijsters, Azarence, Kerber czy Osace, a teraz pracuje z tenisistką , która już jest na szczycie ,a do tego z idolką młodzieży całego świata, z osobą będącą na ustach wszystkich mediów..

Od 02.11.2024 w Rijadzie rozpoczyna się WTA Finals z udziałem dawno niewidzialnej na kortach Igi Światek oraz siedmiu czołowych tenisistek świata.
Media rozpisują się o losowaniu i że rzekomo Iga trafiła dobrze ,ale prawda jest taka ,że jeżeli nasza tenisistka jest w wysokiej formie fizycznej i psychicznej to żadna rywalka nie jest dla jej straszna .
Z tego co możemy dostrzec z zewnątrz to na razie Wim Fisette zmienia dwie sprawy ,a mianowicie Iga przygotowuje się do Turnieju grając sparringi z bardzo silnymi rywalkami, w tym z Sabalenka , a nie ze swoim stałym sparringpartnerem Tomaszem Moczkiem,oraz co , moim zdaniem , szalenie ważne, widzimy Igę rozluźnioną i roześmianą. Wielu ekspertów zagranicznych zwracało uwagę na to ,że Iga grała z takim skupieniem i takim wyrazem twarzy jak by była tragarzem , który musi przenieść ciężar , co wcale mu się nie podoba.
Sport, gra - ma sprawiać radość . To jest jeden z warunków sukcesów, nie tylko na korcie.

Wysłuchałem dziś co mają do powiedzenia Olejniczak z Sidorem na temat nowego trenera Igi, z pewnością wiedzą więcej od nas, jak przyznają są blaski i cienie, ale oprócz tego czego z mediów można się dowiedzieć, to na konkretne pytanie, czy Fissette dotrwa w sztabie Igi do końca sezonu byli sceptyczni, Olejniczak zdecydowanie. 
No i ciekawe, czy będą mieli rację, ale ten ich pesymizm jest znaczący, ciekawe, bardzo ciekawe jak to dalej się potoczy, Iga jest w jakimś swoim przełomowym momencie. Dla mnie ważnym punktem będzie jak zaprezentuje się w AO. 
Djokovic, Federer, Nadal rozwijali swój tenis cały czas, nie ma powodów żeby Iga tego nie robiła. Zgadzam się z Olejniczakiem - przede wszystkim musi mieć radochę z tenisa! Ta obecna przerwa i przełom listopada z grudniem powinny być resetem oby skutecznym.
Niestety gdybym miał obstawiać co do długości współpracy Igi z Fissettem to raczej tak jak fachmani tenisowi z "meczyków", ale to trochę wróżenie z fusów. obyśmy się mylili. 

Wim Fissette nowym trenerem Igi Świątek! Bardzo dobry news, nie dlatego żebym przedkładał Fissette'a nad innych trenerów, nie mam w tym względzie konkretnej wiedzy oprócz tej medialnej, ale dobrze że wybór szkoleniowca się nie ciągnął pogłębiając kryzys i zamieszanie wokół Igi.
Na przyszły rok życzę Idze, żeby przewodzeniem w rankingu się nie przejmowała, za to wygrała AO lub US Open powtórnie.

Zbyszek temat jest ciągle grzany, odgrzewany i będzie do póki media sytuację będą interpretowały jako kryzysową, a kibice, opinia, będą ciekawe przyczyn kryzysu i to wszystko będzie się klikało dotąd aż sukces sportowy zasypie dołek kryzysu albo to wszystko się już znudzi i przestanie klikać.
U mnie są pytania do psycholożki Darii Abramowicz, ale pani psycholog ma prawo stwierdzic, że na temat swojej współpracy z Igą świątek wypowiedziała się już w Rzepie i nie ma nic do dodania. Czyli albo sukces sportowy, albo tasiemcowy serial doniesień o sztabie Igi Świątek się znudzi. Życzę tego pierwszego i tyle.
***
Zbyszku, to brzmi trochę dziwnie gdy negując plotki równocześnie stwierdzasz, że u fryzjera można się wiele dowiedzieć. Nie neguję, ale brzmi osobliwie.

Zbyszek: "Ja jestem przyzwyczajony do poważnej rozmowy w której panuje elementarna dyscyplina intelektualna .,a nie kawiarniana gadka szmatka o niczym." - to tu się różnimy, czarna eLka to nie sympozjum naukowe, ani nawet akademicki panel dyskusyjny, ale to nasze kibicowskie pitolenie to właśnie gadka szmatka, rodzaj naszej kibicowskiej rozrywki w której pitolimy w tematach nas interesujących i zajmujących na miarę naszych zasobów poznawczych i zdolności komunikacyjnych. Na poważnie o roli psychologa w tenisie to chciałbym pogadać na przykład z Pawłem Habratem, ale gdyby to była rozmowa na blogu lub w vlogu w necie to również by to był rodzaj dyskusji "przy kawce". 
Gdybyśmy byli profesjonalnym portalem i zawodowymi redaktorami to o taki wywiad z panem Habratem zdecydowanie bym zabiegał, ale my tu tylko pitolimy dla własnej przyjemności w wymianie opinii i poglądów o ile czas nam na to pozwala. 
"Co ma wspólnego z Igą i panią Abramowicz prof. Blechacz" - pan profesor Jan Blecharz jest niekwestionowanym autorytetem w dziedzinie, którą się para zawodowo Daria Abramowicz. 
"co mają eksperymenty psychiatryczne ?" - nie mylmy psychiatrii z psychologią w tej naszej gadce szmatce bo poważni ludzie wykonujący te zawody nas zjedzą. Eksperymenty przywołałem żeby wykazać że psycholodzy z etyką czasami się rozmijają. Nie traktujmy psychologów jak "święte krowy" są ludźmi z wadami i przywarami jak wszyscy. 
"Trzeba być ślepym ,żeby nie widzieć różnicy w pracy psychologa z drużyną, a pracą z indywidualnym zawodnikiem" - przywołałem przykład Damiana Salwina jako dowód psychologa sportu który popełnił w swojej pracy błędy i przysporzył więcej szkody niż pożytku. Jak w każdym zawodzie są psycholodzy wybitni, dobrzy ale również przeciętni lub kiepscy i a tym pierwszym przytrafiają się błędy nie są od nich wolni.
Przypominam że Daria Abramowicz służyła poradami Ewie Pajor wszak futbolistce i zakładam, że była to pomoc fachowa i kompetentna za którą piłkarka jest wdzięczna. 
O różnicach w pracy psychologa sportu pomiędzy tenisistami a futbolistami bardzo chętnie merytorycznie pogadałbym z wzmiankowanym Pawłem Habratem. 
"bez pani Darii Abramowicz Iga by tych sukcesów do jakich doszła nie osiągnęła." - być może, w każdym razie, nie neguję tego. Dla mnie Daria Abramowicz to bardzo inteligentna osoba, według mnie dobrze wykształcona, z pewnością ma duży udział w sukcesach Igi, która darzy ją zaufaniem i dla której zapewne jest kimś w rodzaju mentora. Przy tym obojętnie jaką rolę pełni pani psycholog w sztabie Igi to obecnie zrezygnowanie z niej uważam że mogłoby mieć dużo dotkliwsze negatywne skutki niż wymiana jakiegokolwiek trenera. Poniekąd jest to też wątpliwość wobec Darii Abramowicz że staje się dla Igi kimś niezastąpionym, nieodzownym. Takie powstaje wrażenie.
Pitoląc można przyjąć że celem psychologa jest wyposażyć tego komu pomaga w "narzędzia" dzięki którym ten ktoś będzie mógł samodzielnie sobie radzić z przeciwnościami i wewnętrznymi i zewnętrznymi wpływającymi na to wnętrze. Czyli im dostarczone "narzedzia" skuteczniejsze, to znak że praca psychologa wydajna, a tym samym on sam staje się mniej potrzebnym. Z "narzędziowca" przechodzi w etap "konserwatora" do którego się zwraca w razie potrzeby i konsultacji.  
"Dziś za przykładem Igi większość tenisistek ma w sztabach psychologów" - i bardzo dobrze, tylko czy jest drugi psycholog obecny w boksie trenerskim zawodnika lub zawodniczki na każdym turnieju, jest w nim częściej niż trener, widać go na treningach, a przy tym spędza ze swoją podopieczną lub podopiecznym wspólny czas również w trakcie przerw wakacyjnych jak donosiły media.
Tu jest pytanie do Darii Abramowicz jak się dystansuje przy takiej częstotliwości kontaktów. Jak sobie z tym zawodowo radzi? Być może zostanie wytyczony nowy kierunek w współpracy psychologów z tenisistami, również inni trenerzy mentalni pójdą śladem Abramowicz, ale kwestia jest ciekawa, złożona? 
"Iga wygrywa głównie siłą psychiczną co wprawia w zdumienie ekspertów,że osoba tak empatyczna, tak emocjonalna, tak introwertyczna pokazuje na korcie taką moc wolicjonalną.- a to poproszę o wskazanie tych ekspertów, którzy jakoby twierdzą że empatia i introwersja negatywnie koreluje z mocą wolincjonalną? Jeżeli altruizm jest funkcją empatii, to znak że ta druga jest siłą sprawczą, jest w stanie pobudzić nas do działania. Odnośnie introwertyków to jest ich tylu odnoszących sukcesy w sporcie, że można pod tym względem  się licytować z ekstrawertykami. 
'W programie "Misja sport" odezwał się kolejny kundel , który powiada,że w obozie Igi były zawsze niesnaski , bo oto Iga śpi w jednym pokoju z Darią Abramowicz,a Wiktorowski z Maciejem Ryszczukiem." - redaktor Tomasz Wolfke ani mi swat, ani brat, za bardzo za nim nie przepadam, ale dosłowny cytat o tych pokojach brzmiał: "Od dziennikarzy jeżdżących na turnieje słyszałem różne historyjki jak choćby ta, że w transporcie z hotelu na korty w jednym samochodzie jeżdżą Tomek Wiktorowski i Maciej Ryszczuk, a w drugim Iga z Darią Abramowicz. To samo dotyczy pokoi, choć tutaj to bardziej oczywiste, bo w grę wchodzi tu przecież płeć. " - o tym że sztab Igi sypia nawet w oddzielnych hotelach w którymś z programów też powiedziano, czy też gdzieś napisano, łącznie z tym że kontakty między Igą a Tomaszem Wiktorowskim sprowadzały się do spraw zawodowych, a poza kortem rozchodziły. Gdy były sukcesy nikomu to nie przeszkadzało, a gdy ich zabrakło to i rozstać się z trenerem było łatwiej i dla mnie wymiana trenerów być może była niezbędna. 
Wolfke powiedział coś istotniejszego o roli Darii Abramowicz: "Ta rola jest faktycznie nietypowa, bo na ogół psycholog jest na tylnym siedzeniu, a teamem steruje trener bądź zawodnik. Jedni powiedzą, że Daria zdominowała Igę, że jest złą kobietą, ale podkreślają to ci, którym się to nie podoba. Ale inni mogą powiedzieć: chwileczkę, może Idze odpowiada ta bańka czy klosz. Wiemy, że jest osobą empatyczną, introwertyczną, spokojną, wycofaną i może pasuje jej zdejmowanie tej presji" - i ta druga część wypowiedzi jest ważna, bo Idze być może taki układ faktycznie odpowiada i gdy były sukcesy nikomu to nie przeszkadzało. 
Gdyby teraz sukcesy wróciły, Iga wygrałaby WTA Finals, a do tego z początkiem roku dorzuciłaby wiktorię w Australian Open to nikt "demonicznym" wpływem Darii Abramowicz by się nie zajmował. 
Szczerze mówiąc bardzo życzę tego Obu Paniom, bo w przeciwnym razie gdyby kryzys formy się pogłębiał, wymiana trenerów zawiodła to przynajmniej samemu nie widziałbym dobrego wyjścia z tej sytuacji. Gdyby Panie pod wpływem mediów zrezygnowałyby ze współpracy, to Iga utraciłaby osobę w której do tej pory znajdowała oparcie. 
Zbyszku nie neguję ani kompetencji Darii Abramowicz, ani nie umniejszam jej udziału w sukcesach Igi Świątek, natomiast to nie oznacza że pani psycholog w tej współpracy nie popełniła błędu. Nikt z nas nie jest doskonały. Zgadzam się z Tobą natomiast, że internet nie jest od wydawania osądów, a za niedopuszczalne uważam przesądzanie o czyjejś winie na podstawie tylko medialnych przekazów. Dlatego trzeba ważyć słowa. 

Paweł Habrat o którym na początku wspomniałem jest starszym kolegą Darii Abramowicz, kończyli tą samą uczelnię, pan Paweł ciągle z SWPS-em współpracuje, mógłby być superwizorem Darii Abramowicz, nie wiem czy jest. Gdyby tak było to o Darii Abramowicz nie moglibyśmy pogadać ale już o roli psychologa w tenisie z całą pewnością., zresztą nie tylko. 
Biogram z uczelni:
Psycholog sportu z nominacją Psychologa Olimpijskiego przy Polskim Komitecie Olimpijskim, członek Sekcji Psychologii Sportu Polskiego Towarzystwa Psychologicznego, podkomisji psychologicznej w Komisji Medycznej Polskiego Komitetu Olimpijskiego. Od 2006 do chwili obecnej współpracuje z Polskim Związkiem Tenisa (psycholog Reprezentacji Polski DAVISCUP i FEDCUP).
Obecnie współpracuje z klubem Lechia Gdańsk i Reprezentacją Polski piłkarzy ręcznych, w przeszłości: psycholog reprezentacji Polski w piłce nożnej podczas Mistrzostw Europy EURO 2012. Współpracował m.in.: drużyną Polonii Warszawa (Ekstraklasa), Jagiellonią Białystok (Ekstraklasa), czy KGHM Zagłębie Lubin (Ekstraklasa). Współautor narzędzi diagnostyczno-treningowych dla sportowców oraz publikacji i książek z zakresu psychologii sportu między innymi: „Pod Presją” z Jerzym Dudkiem, „Uwierzyć w wygraną” (książka o mentalnej stronie tenisa, pierwsze wydanie w 2011 roku)..